Fizyka, chemia i matematyka to trio, które niezmiennie budziło we mnie strach i odrazę. Walczyłem z tymi przedmiotami podczas wszelakich sprawdzianów wiedzy, a pobyt przed tablicą mógłby śmiało pretendować do traumy. Jednak nie znaczy to, że po opuszczeniu szkolnych murów zupełnie z nich zrezygnowałem. To na dobrą sprawę niemożliwe, gdyż te nauki otaczają nas zewsząd, nawet jeśli nie do końca zdajemy sobie z tego sprawę. W związku z tym moją ambicją było dać im drugą szansę i sprawdzić, na ile moje nastawienie wynikało z zawiłości tematu, a na ile z nieumiejętności prowadzących.

Pewnym wyłomem w tym obrębie był dla mnie film Normana Leto – „Photon” – który to opowiadał o świecie od jego zupełnych początków po teoretyczną wizję przyszłości. Wspominam o tym nie bez powodu, bo „Astrofizyka dla zabieganych” napisana przez Neila deGrasse’a Tysona, o której w tej recenzji będzie mowa, powinna być wręczana wraz z wspomnianym filmem w pakiecie. Najważniejszym łącznikiem tych dwóch pozycji jest dla mnie to, że obie z nieprzyswajalnych dla mnie wcześniej tematów, stworzyły coś fascynującego i niespotykanego.

Nie mówię, że wszystko zrozumiałem w lot i mógłbym o tym mówić bez zająknięcia. Ależ skąd, pojawiają się w książce Tysona fragmenty sprawiające mi kłopoty, czasem całkiem spore. Jednak kunszt polega tu na tym, że nawet jeśli coś nie do końca rozumiem, to wcale nie sprawia, że czuję się od lektury odrzucony. W szkole to wrażenie było dla mnie nagminne, jakby nauka mogła komukolwiek powiedzieć – kolego, daj sobie spokój i zajmij się czymś innym. Tutaj można by to ubrać w słowa – nie wszystko naraz, na spokojnie, przeczytaj jeszcze raz, może uzupełnij wiedzę w innym źródle, z czasem wszystko stanie się jasne.

Wspaniale jest nie czuć się przez autora lekceważonym. Kogoś kto swoją wiedzą mógłby przyćmić w mig, a tymczasem wyciąga rękę do osób, które w inny sposób nie miałyby szans w przystępny sposób zapoznać się z tajemnicami świata i kosmosu. W tej niewielkiej rozmiarem książeczce jest tyle pozytywnej energii, niepowstrzymanego ducha odkrywcy i radości obcowania z nieodgadnionym, że nie sposób jej się oprzeć. To budujące, że w tych zabieganych czasach wciąż znajduje się ktoś, kto potrafi opowiadać niespotykane historie, w których edukacja nabiera znaczenia prawdziwej przygody.

Ciemna materia, ciemna energia, światło, galaktyki, planety, kosmiczna zupa, która sprawiła to, w czym pławimy się dziś. To co jest bardzo dobrze znane i jeszcze więcej tego, co czeka na przełomowe odkrycia. Jak to możliwe, że istnieje siła grawitacyjna nie mająca nic wspólnego z naszą i odpowiada za kształt wszechświata? Wiemy że istnieje, za co odpowiada, ile może jej być, ale czym tak naprawdę jest, jak działa, z czego się składa? To jedna z tych napotkanych zagadek, która nie daje mi spokoju, a przecież to zaledwie skrawek tego, co możemy znaleźć w tej książce.

Jestem zafascynowany, zauroczony i w stu procentach przez Astrofizykę dla zabieganych kupiony. Bardzo bym chciał, by wiedza skąd inąd nie łatwa, była prezentowana w podobnie pociągający, klarowny i przystępny sposób. Mam nadzieję, że dziś w szkolnych murach, ktoś przynajmniej próbuje tak działać, tymczasem dla poszkodowanych tożsamych ze mną, pozostaje ta znakomita pozycja. Mam po niej ogromny szacunek dla autora, którego Netflixowy serial omijałem dotąd szerokim łukiem, ale więcej nie popełnię tego błędu. I wy też nie powinniście, bo kosmos tylko na was czeka, a z takim przewodnikiem wiedza nie ma żadnych granic.

Patryk Rzemyszkiewicz