Lud Uczonych już od pięciuset lat znajduje się pod rządami Imperium Marsyjskiego, tłamszony i wyzyskiwany, żyjący w ciągłym lęku o najbliższych. Wśród nich nastoletnia Laia staje pewnego dnia w obliczu olbrzymiej straty: kiedy jej brat zostaje aresztowany, dziewczyna jest gotowa na wszystko, żeby wydostać go z więzienia. W zamian za pomoc ruchu oporu zostaje szpiegiem w domu najgroźniejszej kobiety w Imperium, skłonnej do tortur i pozbawionej ciepłych uczuć nawet w stosunku do własnego syna. Tymczasem w elitarnej akademii wojskowej Imperium już tylko jeden dzień dzieli Eliasa od ukończenia szkolenia. I tylko jeden dzień dzieli go od planowanej dezercji. Po której stronie staną, gdy przetną się ich ścieżki? Co zachowają, a co utracą w obliczu otaczających ich przemocy i bólu?

Sabaa Tahir otwiera powieścią „A z popiołów zrodzi się ogień” pełen napięcia i przygód cykl łączący fantastykę z wątkami romantycznymi. Choć bohaterami są młodzi ludzie, to ich życie jest pełne bólu i trudnych wyzwań. Autorka pokazuje różne wymiary zniewolenia, nie oszczędzając swoich bohaterów ani fizycznie, ani psychicznie. Mimo młodego wieku nie są bierni, wręcz przeciwnie: widzimy ich rozwój i zachodzące w nich zmiany, rodzące się uczucia, podejmowane decyzje, siłę charakteru.

„A z popiołów zrodzi się ogień” ma wiele mocnych stron, wyróżniających tę książkę pośród innych powieści dla młodych dorosłych. Przede wszystkim wątek romantyczny (a właściwie wątki) nie dominuje nad akcją, ale raczej jej towarzyszy. Sama akcja obfituje w liczne zwroty, a rozdziały często kończą się w momencie, kiedy bohater jest przyparty do muru w beznadziejnej sytuacji, co zmusza do dalszej lektury. Śledzimy na przemian losy Lai i Eliasa, poza nimi jednak pojawia się też wielu bohaterów pobocznych, którzy nie stanowią jedynie bezbarwnego tła, ale sami są złożeni i trudni do rozszyfrowania. Jest tu dużo ukrytych planów i spisków, przez co trudno zdecydować, komu można zaufać. Nie brak też scen walki. Jedyne, co wymaga rozwinięcia i dopracowania, to elementy magiczne, które wprawdzie się pojawiają, ale raczej na dalszym planie, jako widmowe głosy i kształty, ukryte zdolności i legendarne istoty, o których niewiele wiadomo – zakładam, że zmieni się to w dalszych częściach cyklu.

Według mnie powieść Tahir pośród innych książek gatunku jest właśnie jak ogień wśród popiołu: wyrazista, angażująca, złożona i pełna akcji. Ale jest też pełna przemocy, więc raczej nie polecam jej młodszym czytelnikom. Wznowienie, które właśnie ukazało się na polskim rynku, cieszy oczy nową okładką, o wiele lepiej oddającą klimat powieści.

Agnieszka Kruk