Książka bardzo dobra, przybliża tematykę osób transpłciowych; nspisana przez osobę, która wszystko przeżyła ' na własnej skórze'. Dzięki niej zrozumiałem jak ciężkim więzieniem może być ciało, którego nienawidzisz. Z każdego więzienia można uciec, z tym właśnie wyjątkiem. Czasami się to udaje, choć proste nie jest, szczególnie w Polsce. Książkę polecam każdemu kto choć trochę interesuje się niezgłębionymi zakamarkami ludzkiej osobowości.

Książka bardzo dobra, przybliża tematykę osób transpłciowych; nspisana przez osobę, która wszystko przeżyła ' na własnej skórze'. Dzięki niej zrozumiałem jak ciężkim więzieniem może być ciało, którego nienawidzisz. Z każdego więzienia można uciec, z tym właśnie wyjątkiem. Czasami się to udaje, choć proste nie jest, szczególnie w Polsce. Książkę polecam każdemu kto choć...

Daniel urodził się w ciele Aleksandry. Czuł to od zawsze. I od zawsze zadawał sobie pytanie, kim jest. „Niezależnie od tego, czy używałem imion Ola, Aleks, Daniel, zdawałem sobie sprawę, że do końca życia będę pośrodku. Wiedziałem też, że mimo wszelkich zabiegów i terapii będę tylko namiastką faceta, jego żałosnym wizerunkiem" — pisze. Mimo tej przerażającej świadomości i niezrozumienia przez najbliższych decyduje się zmienić płeć.

Spod opowieści o licznych miłościach i miłostkach bohatera książki przeziera pytanie o jego tożsamość. Kogo kochają kobiety, z którymi się wiąże — Daniela czy Aleksandrę? I kim jest podmiot ich miłości — kobietą czy mężczyzną uwięzionym w ciele kobiety? Co jest ważniejsze - jego ciało czy dusza?

„Aleksandra Zamojska jest mężczyzną" uświadamia czytelnikowi, że nie ma jednej definicji tożsamości, że bycie kobietą czy mężczyzną nie jest proste i oczywiste.

Pokazuje miłość ponad dogmatami społeczną akceptacją — w związku księdza z prostytutką czy recydywisty z kobietą z „dobrego domu" — ale też boleśnie uświadamia jej brak tam, gdzie stereotypowo zwykliśmy jej szukać — w małżeństwie i rodzinie. Choć taki obraz rzeczywistości na pierwszy rzut oka wydaje się być uproszczony, pozwala przełamać tabu — wyjść poza heteroseksistowski schemat relacji międzyludzkich i pokazać hipokryzję ukazaną za gloryfikowaniem jednego tylko modelu związku — kobiety i mężczyzny.

(Ewa Tomaszewicz, nr 1)

Daniel urodził się w ciele Aleksandry. Czuł to od zawsze. I od zawsze zadawał sobie pytanie, kim jest. „Niezależnie od tego, czy używałem imion Ola, Aleks, Daniel, zdawałem sobie sprawę, że do końca życia będę pośrodku. Wiedziałem też, że mimo wszelkich zabiegów i terapii będę tylko namiastką faceta, jego żałosnym wizerunkiem" — pisze. Mimo tej przerażającej świadomości...