Ostatnia noc w Twisted River

Nieudany powrót do pisarza, którego kiedyś dawno (tzn. w liceum) lubiłam.
Powieść zaczyna się intrygująco, można wręcz powiedzieć, że od trzęsienia ziemi – śmiertelnego wypadku młodego człowieka na rzece Twisted. Irving ciekawie opisuje życie drwali i flisaków w New Hampshire w latach 50 XX wieku. Niestety jest to chyba jedyna ciekawa rzecz w tej książce, plus może jeszcze kilka zdań o pisaniu. Autor bardzo rozwlekle opisuje losy dwójki bohaterów, kucharza i jego syna pisarza, aż do początku lat 2000. Nie brakuje dramatycznych wypadków i zwrotów akcji. Mocno to jest powierzchowne, a przede wszystkim przegadane. Najbardziej nuży nadmiar postaci, są ich dziesiątki, a każda z własnym życiorysem.
Paradoksalnie zachęciła mnie ta książka, aby coś jeszcze Irvinga przeczytać, np. „Regulamin Tłoczni Win”, i sprawdzić, czy „Ostatnia noc…” to był wypadek przy pracy, czy może jednak tak bardzo zmienił mi się gust.

Nieudany powrót do pisarza, którego kiedyś dawno (tzn. w liceum) lubiłam.
Powieść zaczyna się intrygująco, można wręcz powiedzieć, że od trzęsienia ziemi – śmiertelnego wypadku młodego człowieka na rzece Twisted. Irving ciekawie opisuje życie drwali i flisaków w New Hampshire w latach 50 XX wieku. Niestety jest to chyba jedyna ciekawa rzecz w tej książce, plus może jeszcze...

Nie przebrnąłem...
Dziwne, bo inne książki Irving przeczytałem z wypiekami na twarzy.

Nie przebrnąłem...
Dziwne, bo inne książki Irving przeczytałem z wypiekami na twarzy.

Niełatwa w odbiorze książka, jak duża część powieści Irvinga. Ale mimo wszystko ma w sobie to irvingowskie "cos", absurdalność niektórych scen i postaci (Ketchum ;D) jak w Garpie, dużo ironii, Irving w formie :)

Niełatwa w odbiorze książka, jak duża część powieści Irvinga. Ale mimo wszystko ma w sobie to irvingowskie "cos", absurdalność niektórych scen i postaci (Ketchum ;D) jak w Garpie, dużo ironii, Irving w formie :)

Wahałam się nad oceną tej książki. Niby wciągająca, ale niektóre fragmenty ciężkie do przebrnięcia. Mimo to chce się czytać dalej. Może to właśnie niezwykłość tej prozy? Ale nie jest to łatwa lektura...

Wahałam się nad oceną tej książki. Niby wciągająca, ale niektóre fragmenty ciężkie do przebrnięcia. Mimo to chce się czytać dalej. Może to właśnie niezwykłość tej prozy? Ale nie jest to łatwa lektura...

Nie..powiem krótko książka nie dla mnie...nie dałem rady...w połowie przerwałem...to chyba pierwsza książka w życiu która mimo kilkukrotnego podchodzenia do niej mnie pokonała. Zostawiłem zakładkę i odłożyłem..Mam przez to "dzieło" za duże zaległości. Nudno, flaki z olejem i tak naprawdę o co chodzi w tym wydaniu chyba nie wie oprócz autora nikt. Prezent dla wroga idealny. :/

Nie..powiem krótko książka nie dla mnie...nie dałem rady...w połowie przerwałem...to chyba pierwsza książka w życiu która mimo kilkukrotnego podchodzenia do niej mnie pokonała. Zostawiłem zakładkę i odłożyłem..Mam przez to "dzieło" za duże zaległości. Nudno, flaki z olejem i tak naprawdę o co chodzi w tym wydaniu chyba nie wie oprócz autora nikt. Prezent dla wroga idealny....

Nic nie było takiego w tej powieści co by wprawiło mnie w jakąś ekscytację.Normalna powieść obyczajowa

Nic nie było takiego w tej powieści co by wprawiło mnie w jakąś ekscytację.Normalna powieść obyczajowa

Bardzo, bardzo podziwiam talent Irvinga do pisania zwykłych historii o zwykłych ludziach w taki sposób, że prawie obgryzam paznokcie przy czytaniu. Nie mam pojęcia, jak on to robi, ale niech robi dalej, bo chcę to czytać!

Bardzo, bardzo podziwiam talent Irvinga do pisania zwykłych historii o zwykłych ludziach w taki sposób, że prawie obgryzam paznokcie przy czytaniu. Nie mam pojęcia, jak on to robi, ale niech robi dalej, bo chcę to czytać!

Zmęczyłam, całkowicie zmęczyłam tą książkę. 560 stron o niczym przeplatane kilkoma szokująco- irracjonalnymi wydarzeniami napomkniętymi mimichodem, jakby to co usmażył kucharz (Danny czy Daniel czy Dominik Baciagalupo chuolera nie zapamiętałam😉)na kolacje w restauracji było ważniejsze niż np to, że ktoś zginął tragicznie. Irving - król absurdu! Tylko czemu okładka zapowiada trzymający w napięciu thriller?
Jednak po roku czasu nadal pamiętam, kto to był Ketchum i perypetie jego, coś jest w tej książce co nie pozwala o niej tak szybko zapomieć. Mimo wszystko polecam!

Zmęczyłam, całkowicie zmęczyłam tą książkę. 560 stron o niczym przeplatane kilkoma szokująco- irracjonalnymi wydarzeniami napomkniętymi mimichodem, jakby to co usmażył kucharz (Danny czy Daniel czy Dominik Baciagalupo chuolera nie zapamiętałam😉)na kolacje w restauracji było ważniejsze niż np to, że ktoś zginął tragicznie. Irving - król absurdu! Tylko czemu okładka zapowiada...

Muszę przyznać że książka, pomimo mieszanych uczuć co do niej na początku, zrobiła na mnie wrażenie. Pięknie dopełniająca się akcja i sposób, w jaki autor łączy wątki i kieruje uwagą czytelnika w trakcie lektury, przekonują mnie, by sięgnąć po jego kolejne książki.

Muszę przyznać że książka, pomimo mieszanych uczuć co do niej na początku, zrobiła na mnie wrażenie. Pięknie dopełniająca się akcja i sposób, w jaki autor łączy wątki i kieruje uwagą czytelnika w trakcie lektury, przekonują mnie, by sięgnąć po jego kolejne książki.

Gdyby ktoś zapytał mnie, o czym jest ta powieść, miałabym problem z odpowiedzią. Zaczyna się jak historia z przygodą (ucieczka),aby przeobrazić się w rodzaj męskiej sagi (ojciec, syn a potem jeszcze wnuk). W międzyczasie jest to opowieść o dorastaniu, o męskiej miłości (na linii ojciec - syn) i przyjaźni (silnej jak więzy rodzinne). I mój ulubiony temat: o pisaniu, o tym jak rodzą się zdania, aby potem przeobrazić się w pomysły oraz jak pisarz czerpie ze swojej historii, aby napisać tę zupełnie nową. I gdzie jest granica?
To nie jest lektura łatwa. Mieszają się w niej historia z rodzinnymi mitami, teraźniejszość z przeszłością, prawda z wyobrażeniem bohaterów. To opowieść o mężczyznach, ale nie brak w niej kobiet, nie zawsze to postacie pozytywne, za to prawdziwe, z krwi i kości (i często dużej ilości tłuszczu). To opowieść o samotności, mimo to ukazuje również piękno (i różne oblicza) miłości. To opowieść o zaczynaniu od początku, a jednak mocno utkwiona w zdarzeniach z przeszłości (duży plus za zakończenie).
Podobno nie jest to najlepsza z książek autora, zarzuca mu się, że się w niej powtarza. Dla mnie to pierwsze spotkanie z Irvingiem i może dlatego ocena wyższa niż średnia na LC.

Gdyby ktoś zapytał mnie, o czym jest ta powieść, miałabym problem z odpowiedzią. Zaczyna się jak historia z przygodą (ucieczka),aby przeobrazić się w rodzaj męskiej sagi (ojciec, syn a potem jeszcze wnuk). W międzyczasie jest to opowieść o dorastaniu, o męskiej miłości (na linii ojciec - syn) i przyjaźni (silnej jak więzy rodzinne). I mój ulubiony temat: o pisaniu, o tym...