Dla mnie to arcydzieło, najlepsza książka jaką w życiu przeczytałam. Pierwsze co z nią zrobiłam, to otworzyłam na ostatniej stronie. Moim oczom ukazało się coś niepojętego- dziwny język, urywane słowa... Jak to czytać???? okazało się, że gdy czytasz od początku, to język zmieniał się w tak niezauważalny sposób, że dochodząc właśnie do tej ostatniej strony, doskonale wiedziało się o co chodzi. Nie pamiętam za bardzo o czym była, ale ta zmiana w mózgu czytelnika (moim) była zachwycająca.

Dla mnie to arcydzieło, najlepsza książka jaką w życiu przeczytałam. Pierwsze co z nią zrobiłam, to otworzyłam na ostatniej stronie. Moim oczom ukazało się coś niepojętego- dziwny język, urywane słowa... Jak to czytać???? okazało się, że gdy czytasz od początku, to język zmieniał się w tak niezauważalny sposób, że dochodząc właśnie do tej ostatniej strony, doskonale...

OMG co to było? Mind blow... Dukaj zostawił mnie w kawałkach.
Ogromne brawa dla lektora, pana Krzysztofa Gosztyły.

OMG co to było? Mind blow... Dukaj zostawił mnie w kawałkach.
Ogromne brawa dla lektora, pana Krzysztofa Gosztyły.

Inne pieśni to moja drugie spotkanie się z literackim Jackiem Dukajem. I muszę powiedzieć, że było to spotkanie znacznie cięższe niż Lód, który spodobał mi się znacznie bardziej. Może tematyka tamtej ponad tysiąc stronicowej cegły bardziej przypadła mi do gustu. Ale generalnie wydaje mi się, że tamta książka wydaje mi się lepsza pod każdym względem. Jednak przechodząc do pozytywów. Dukaj znowu pokazuje, że fantastyka to bardzo pojemny gatunek. Autor balansuje tutaj na pograniczu różnych podgatunków. Nie jest to klasyczna fantastyka, nie jest to science fiction, ani nie jest to historia alternatywna. Jest to po prostu Dukajizm. Oczywiście mamy przemyślenia filozoficzne, komentarze społeczne. Ale, żeby poznać większe szczegóły to już sami musicie przeczytać.

Inne pieśni to moja drugie spotkanie się z literackim Jackiem Dukajem. I muszę powiedzieć, że było to spotkanie znacznie cięższe niż Lód, który spodobał mi się znacznie bardziej. Może tematyka tamtej ponad tysiąc stronicowej cegły bardziej przypadła mi do gustu. Ale generalnie wydaje mi się, że tamta książka wydaje mi się lepsza pod każdym względem. Jednak przechodząc do...

Książki Dukaja pokazują dwie rzeczy:
1. Choć w ramach literackiej fantastyki wytworzyły się wyraźne podgatunki (fantasy, science-fiction),to sama fantastyka nie jest ich sumą. Co więcej - najlepsza fantastyka nie daje się zamykać w takich (ani żadnych innych) kategoriach.
2. Fantastyka może być Wielką Literaturą.

Natomiast Krzysztof Gosztyła pokazał, że narrator audiobooka może swoją interpretacją dać dodatkową wartość czytanej książce. Jednoosobowo stworzył on słuchowisko godne prozy Dukaja.

Książki Dukaja pokazują dwie rzeczy:
1. Choć w ramach literackiej fantastyki wytworzyły się wyraźne podgatunki (fantasy, science-fiction),to sama fantastyka nie jest ich sumą. Co więcej - najlepsza fantastyka nie daje się zamykać w takich (ani żadnych innych) kategoriach.
2. Fantastyka może być Wielką Literaturą.

Natomiast Krzysztof Gosztyła pokazał, że narrator...

Wybitna interpretacja Krzysztofa Gosztyły - zwłaszcza w ostatnim rozdziale w wersji audio.
Na początku świat opisywany wydaje się niezrozumiały, dalej można przyzwyczaić się do ogarniania go tak mniej więcej, jednak trochę nie widzę sensu w ograniczaniu myślenia w literaturze SF do technologii opierającej się na zatrzymanym w przeszłości postępie cywilizacyjnym i zastąpieniem go w mistyczną, mityczną fantazją. Jako zabawa myślowa to jest OK ale w moim odczuciu to tylko strata potencjału literackiego Autora, którego cenię za przenikliwość z innych jego dzieł w których nawet jeżeli sięgał do alternatywnych rzeczywistości to było to pretekstem do szerszych rozważań. Są w książce ciekawe fragmenty, zdarzają się ciekawe dywagacje filozoficzne, są rozpoczęte wątki, których zamknięcia oczekiwałem a się nie doczekałem. Ogólnie książka spójna, jednak trudna w lekturze, i bez przesłania, bez myśli przewodniej, w skrócie zbyt ciężka na lekkie SF ;-).

Wybitna interpretacja Krzysztofa Gosztyły - zwłaszcza w ostatnim rozdziale w wersji audio.
Na początku świat opisywany wydaje się niezrozumiały, dalej można przyzwyczaić się do ogarniania go tak mniej więcej, jednak trochę nie widzę sensu w ograniczaniu myślenia w literaturze SF do technologii opierającej się na zatrzymanym w przeszłości postępie cywilizacyjnym i...

Nie rozumiem fenomenu tej książki. Zmęczone okrutnie…i jeszcze ta straszna nowomowa….no cóż nie moja bajka.

Nie rozumiem fenomenu tej książki. Zmęczone okrutnie…i jeszcze ta straszna nowomowa….no cóż nie moja bajka.

wlasnie przeczytałem "Inne Piesni" długo się zbierałem do tego autora. Kiedyś jako nastolatek czytałem mnóstwo fantazy ale szybko te "czytadła" na "jedno kopyto" mnie znudziły. Dukaj jednak to inny poziom, to prawdziwi bohaterowie z kwi i kości, prawdziwe emocje i ciekawa historia. Czyta sie szybko, dobra akcja, dialogi, bohaterowie i ten świat... Zupełnie inny, rządzący sie zupełnie innymi prawami, obcy i wypaczony, a jednak tak podobny do naszego.... A moze to jest nasz świat tylko tego nie dostrzegamy. Zastanawiające.

wlasnie przeczytałem "Inne Piesni" długo się zbierałem do tego autora. Kiedyś jako nastolatek czytałem mnóstwo fantazy ale szybko te "czytadła" na "jedno kopyto" mnie znudziły. Dukaj jednak to inny poziom, to prawdziwi bohaterowie z kwi i kości, prawdziwe emocje i ciekawa historia. Czyta sie szybko, dobra akcja, dialogi, bohaterowie i ten świat... Zupełnie inny, rządzący...

Gombrowicz w świecie Lema z fabułą Gry o tron. Z początku trzeba brnąć przez specyficzną terminologię świata przedstawionego, ale korzystanie przez autora z istniejących mitów ułatwia to zadanie. Z jednej strony przyjemne, które można czytać "do poduszki", z drugiej - metafizyczna podbudowa pozwala się zamyślić. Czyli balans idealny.

Gombrowicz w świecie Lema z fabułą Gry o tron. Z początku trzeba brnąć przez specyficzną terminologię świata przedstawionego, ale korzystanie przez autora z istniejących mitów ułatwia to zadanie. Z jednej strony przyjemne, które można czytać "do poduszki", z drugiej - metafizyczna podbudowa pozwala się zamyślić. Czyli balans idealny.

Trudno mi powiedzieć z czystym sumieniem, że powieść mi się podobała - jest smutna, mroczna, ciężka i przygnębiająca, trudno to lubić. Ona mnie zafascynowała, wciągnęła i wprawiła w nastrój podziwu i szacunku dla wyobraźni autora. Te słowa, które przez chwilę wyglądają jak błędne, żeby potem ujawnić fantastyczną wręcz sensowność konstrukcji, ta kontrastowo inaczej rozwinięta cywilizacja z podobnymi jak w naszej, przytłaczająco smutnymi nierównościami. Niezwykła opowieść.

Trudno mi powiedzieć z czystym sumieniem, że powieść mi się podobała - jest smutna, mroczna, ciężka i przygnębiająca, trudno to lubić. Ona mnie zafascynowała, wciągnęła i wprawiła w nastrój podziwu i szacunku dla wyobraźni autora. Te słowa, które przez chwilę wyglądają jak błędne, żeby potem ujawnić fantastyczną wręcz sensowność konstrukcji, ta kontrastowo inaczej...

"Inne pieśni" polecono mi gdy pytałem o co najmniej świetne książki z gatunku fantastyki. Niestety jestem człowiekiem który kończy zaczęte powieści nawet gdy są średnie, dlatego jestem na siebie zły że nie rzuciłem jej w kąt w połowie, bo nawet średnia nie była. Rozwleczona, nudna, kompletny przerost formy nad treścią, plus zakończenie 'z du*y', znikąd, znienacka, Dukaj zakończył w taki sposób chyba dlatego by ulżyć już samemu sobie w pisaniu tego koszmarku.

"Inne pieśni" polecono mi gdy pytałem o co najmniej świetne książki z gatunku fantastyki. Niestety jestem człowiekiem który kończy zaczęte powieści nawet gdy są średnie, dlatego jestem na siebie zły że nie rzuciłem jej w kąt w połowie, bo nawet średnia nie była. Rozwleczona, nudna, kompletny przerost formy nad treścią, plus zakończenie 'z du*y', znikąd, znienacka, Dukaj...