Na okładce senna Pani od niechcenia unosi miecz, zamachując się na rozsierdzoną bestię, która chyba powinna być wilkiem. Jej koń stoi nieruchomo z miną kogoś, kto ma nadzieję, że jeśli nie będzie się ruszał, to dzikie zwierzęta pomyślą, że nie żyje i sobie pójdą.

Reszta książki też taka jest. Walki są leniwe, emocje drętwe, opisy miejsc i krajobrazów są skromne, charaktery postaci nakreślone od niechcenia, a ważne wydarzenia przechodzą bez echa, nie zapadając w pamięć.

Ale i tak druga książka jest lepsza od pierwszej.

Na okładce senna Pani od niechcenia unosi miecz, zamachując się na rozsierdzoną bestię, która chyba powinna być wilkiem. Jej koń stoi nieruchomo z miną kogoś, kto ma nadzieję, że jeśli nie będzie się ruszał, to dzikie zwierzęta pomyślą, że nie żyje i sobie pójdą.

Reszta książki też taka jest. Walki są leniwe, emocje drętwe, opisy miejsc i krajobrazów są skromne,...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam