Napisana lepiej niż cz. 2, ale wciąż nieco chaotyczna. Pojawiają się np. takie kwiatki, jak sugestia, że matka Stefano to jedyna matka, jaką znał Damon. Że co? Mam rozumieć, że są braćmi przyrodnimi? Temat nigdy więcej nie powraca.
Elena wciąż obściskuje się z Damonem i się z nim całuje, jednocześnie twierdząc, że kocha Stefano. Prawdziwa miłość, nie ma co.

Napisana lepiej niż cz. 2, ale wciąż nieco chaotyczna. Pojawiają się np. takie kwiatki, jak sugestia, że matka Stefano to jedyna matka, jaką znał Damon. Że co? Mam rozumieć, że są braćmi przyrodnimi? Temat nigdy więcej nie powraca.
Elena wciąż obściskuje się z Damonem i się z nim całuje, jednocześnie twierdząc, że kocha Stefano. Prawdziwa miłość, nie ma co.

Podróż w głąb serca Eleny oraz tajemniczej krainy w poszukiwaniu Stefana, ale w sumie ani jedno, ani drugie nie jest pasjonujące. Wątek Damona mógł być ciekawy, bo to jedyny bohater, który zmienia się w jakiś sposób, ale dostajemy go za mało. Pozostali bohaterowie, którzy są, ale niewiele wnoszą. Ciężko się to czytało, przydługi wstęp z przypomnieniem przeszłości, niewiadome po co, rozwlekła fabuła, a akcji to tyle co kot zapłakał. Słabiutko.

Podróż w głąb serca Eleny oraz tajemniczej krainy w poszukiwaniu Stefana, ale w sumie ani jedno, ani drugie nie jest pasjonujące. Wątek Damona mógł być ciekawy, bo to jedyny bohater, który zmienia się w jakiś sposób, ale dostajemy go za mało. Pozostali bohaterowie, którzy są, ale niewiele wnoszą. Ciężko się to czytało, przydługi wstęp z przypomnieniem przeszłości,...

Była odrobinę lepsza, niż poprzednia część, ale wciąż męczyłam się bardzo podczas czytania. Wymyślony przez autorkę Mroczny Wymiar byłby okej (podobnie jak ogólnie fabuła),gdyby wszystko zostało lepiej przedstawione. Jednak styl pozostawia wiele do życzenia, jest wciąż taki sztywny, suchy, jakby autorka tworzyła listę rzeczy, które bohaterowie robią. Brakuje w nich głębi, uczuć, które czytelnik mógłby poczuć. Opisy nie pomagają naszej wyobraźni, jest dużo chaotycznych fragmentów i powtórzeń albo też zaprzeczania temu, co się napisało kilka stron wcześniej. Do tego wydanie, które czytałam, ma okropnie dużo błędów... To jest zwyczajnie słabe :(

Była odrobinę lepsza, niż poprzednia część, ale wciąż męczyłam się bardzo podczas czytania. Wymyślony przez autorkę Mroczny Wymiar byłby okej (podobnie jak ogólnie fabuła),gdyby wszystko zostało lepiej przedstawione. Jednak styl pozostawia wiele do życzenia, jest wciąż taki sztywny, suchy, jakby autorka tworzyła listę rzeczy, które bohaterowie robią. Brakuje w nich głębi,...

Księga 3 "Pamiętników Wampirów" wciąga już od pierwszej strony. Tym razem Elena wraz z przyjaciółmi musi uwolnić Stefano z więzienia Shi No Shi, dlatego udają się do Mrocznych Wymiarów. Żeby się tam dostać Elena, Bonnie i Meredith muszą udawać niewolnice Damona. Z początku żadna z nich nie jest tym zachwycona, jednak dla Stefano warto się poświęcić. Niestety dziewczyny nie są przyzwyczajone do odgrywania roli niewolnic, ani tym bardziej nie znają zasad panujących w Mrocznych Wymiarach, gdzie słońce nigdy nie zachodzi. Z tego powodu nie raz wpadają w poważne tarapaty.
Jestem szczerze zachwycona tą książką. Od razu kiedy skończyłam ją czytać, chciałam zrobić to jeszcze raz i jeszcze. Świat stworzony przez L. J. Smith niesamowicie pochłania, w dodatku nie ukrywam, że mam do niego wyjątkowy sentyment. Uwielbiam powracać do tych bohaterów, chociaż Elena jako jedyna nie należy do moich ulubionych. Jak dla mnie jest zbyt zadufana w sobie i zbyt idealna, a jej zachowanie potrafi być irytujące. Jednak inne postaci zdecydowanie przypadły mi do gustu. W szczególności Bonnie, Meredith i Matt. Ich nie da się nie lubić! Poza tym ta książka urzekła mnie swoim klimatem, fantastycznymi wydarzeniami oraz cudownymi opisami. Nie ukrywam, że opisy sukien dziewczyn bardzo mi się podobały. Autorka tak dokładnie je zobrazowała, że prawie mogłam je zobaczyć. Poza tym żadne słowa nie mogą oddać tego ile emocji wywołuje w czytelniku zagłębianie się w tę lekturę. To po prostu trzeba przeczytać. Serdecznie polecam.

Księga 3 "Pamiętników Wampirów" wciąga już od pierwszej strony. Tym razem Elena wraz z przyjaciółmi musi uwolnić Stefano z więzienia Shi No Shi, dlatego udają się do Mrocznych Wymiarów. Żeby się tam dostać Elena, Bonnie i Meredith muszą udawać niewolnice Damona. Z początku żadna z nich nie jest tym zachwycona, jednak dla Stefano warto się poświęcić. Niestety dziewczyny nie...

Księga trzecia "Pamiętników Wampirów" autorstwa L. J. Smith jest równie dobra co poprzednie księgi. W "Duszach cieni" wiele się dzieje, dzięki czemu nie można oderwać się od czytania. Przyznaję, że naprawdę byłam oczarowana światem stworzonym przez autorkę i podziwiam ją za tak bujną wyobraźnię oraz wspaniały styl pisania. Wszystkie opisy postaci, miejsc i wydarzeń były tak rzeczywiste i wspaniale napisane, że bez trudu mogłam sobie wyobrazić ten cały świat i poczuć, jakbym sama towarzyszyła bohaterom.
Żałuję tylko, że autorka nie zrezygnowała z częstych scen, w których przedstawiała silną więź między Eleną i Damonem, które zresztą przewijały się już w poprzednich księgach, ale naprawdę momentami wydawało mi się to męczące. Naprawdę tego nie kupuję. Elena czasami też wydawała mi się próżna, aż w mojej głowie zaczęły pojawiać się myśli, że tak naprawdę nie zasługuje na miłość Stefano, który mimo bycia wampirem, ma naprawdę czyste i szlachetne serce. Nie rozumiem tak samo jej stawiania ponad innymi postaciami i tej całej jej idealności. Myślę, że na więcej uwagi zdecydowanie zasługują inne postacie, które nie raz udowodniły to swoim zachowaniem, jak na przykład Meredith lub Bonnie.
Mimo tego "Dusze cieni" to świetna lektura, którą serdecznie polecam i szczerze nie mogę doczekać się kolejnej księgi.

Księga trzecia "Pamiętników Wampirów" autorstwa L. J. Smith jest równie dobra co poprzednie księgi. W "Duszach cieni" wiele się dzieje, dzięki czemu nie można oderwać się od czytania. Przyznaję, że naprawdę byłam oczarowana światem stworzonym przez autorkę i podziwiam ją za tak bujną wyobraźnię oraz wspaniały styl pisania. Wszystkie opisy postaci, miejsc i wydarzeń były tak...

Żenada

Żenada

Lepsza niż poprzedni tom, ale nadal słaba... Tak w skrócie: Mroczny Wymiar był fajny, ale niewinna Elana całująca Damona, jakby nic się nie stało już nie.

Lepsza niż poprzedni tom, ale nadal słaba... Tak w skrócie: Mroczny Wymiar był fajny, ale niewinna Elana całująca Damona, jakby nic się nie stało już nie.

Strasznie się wymęczyłam czytając to.

Strasznie się wymęczyłam czytając to.

Teraz czas na kolejną część z cyklu "Pamiętniki Wampirów". Tym razem skupię się na "Księdze 3. Dusze cieni".
Tym razem Elena, Matt i Damon obierają sobie za cel pomoc uwięzionemu Stefano. Mają zamiar go uwolnić, jednak nie jest to takie proste. Aby tego dokonać muszą znaleźć bramę do świata podziemnego, a następnie znaleźć dwie połówki lisiego klucza, co nie jest łatwym zadaniem. Cała trójka postanawia przygotować bardzo dokładny plan działania, ale mimo tego dalej nie wiedzą, czy misja zakończy się sukcesem.
Księga trzecia jest o wiele lepsza od poprzednich, zaczynając od ciekawego tytułu, kończąc na bardziej dopracowanym języku powieści.
Czytając tą powieść spotkamy tutaj wiele dziwnych, niedokończonych scen dotyczących podziemnego świata, w którym włada wojna, przemoc i tyrania. Spotkamy w nim niewolników, cierpienie zadawane nie tylko w zasadnych przypadkach, ale także dla samej przyjemności innych. Spotkamy tutaj także istoty obdarzone wielkimi mocami, które dbają i bronią własnej, niedoskonałej ojczyzny.
Tym razem znajdujemy tutaj wiele bardzo dokładnych opisów budynków, przestrzeni, czy dzielnic, w których spotykamy wieczny brud i ubóstwo. Zauważamy też aurę bardzo niepokojącego, nieprzemijającego zmierzchu, dzięki czemu całą powieść czyta się o wiele lepiej niż poprzednie części. Według mnie jest to jak do tej pory najlepiej napisana powieść z tego cyklu.
Tutaj ponownie spotykamy się z rodzeństwem kitsune - Misao i Shinichiego. Bliźnięta podstępem kradną wspomnienia Damona. Dodatkowo uprowadzają niewolnicę Ulmę, która jest bardzo ważna dla bohaterów w tej części oraz innych bohaterów, takich jak wampir Sage oraz jego podopiecznych.
Tym razem więcej stron zostało poświęconych Damonowi, ponieważ to z nim Elena spędza ogromną ilość czasu. Powodem tego jest pojawienie się uczucia dziewczyny względem drugiego brata, w wyniku czego bohaterka ma wątpliwości i nie wie, którego z Salvadore kocha tak naprawdę. Jest bardzo niezdecydowana. Postanawia zaangażować się emocjonalnie w uwolnienie chłopca mieszkającego wewnątrz Damona, przez co coraz bardziej się w nim zatraca.
Jednak i w tej części znajdzie się kilka rzeczy, które mnie bardzo irytowały. Pierwszą z nich były dialogi między Eleną, a Stefano. Było ich za dużo oraz były za słodkie, nie realistyczne, kompletnie nie dla mnie, mimo, że czytam również książki romantyczne. Na szczęście nie ma ich za dużo i da się to przeboleć.
Ta część bardziej mnie przekonuje, abym sięgnęła po kolejną, jednak czy to nastąpi, tego nie wiem. Jeszcze się nad tym zastanawiam. Bynajmniej jeśli mam wybierać, którą z tych trzech części poleciłabym najbardziej, to zdecydowanie właśnie tą trzecią. Według mnie to właśnie ona ze wszystkich trzech części jest najlepiej napisana.

Teraz czas na kolejną część z cyklu "Pamiętniki Wampirów". Tym razem skupię się na "Księdze 3. Dusze cieni".
Tym razem Elena, Matt i Damon obierają sobie za cel pomoc uwięzionemu Stefano. Mają zamiar go uwolnić, jednak nie jest to takie proste. Aby tego dokonać muszą znaleźć bramę do świata podziemnego, a następnie znaleźć dwie połówki lisiego klucza, co nie jest łatwym...

Właśnie skończyłam czytać i jeszcze się uśmiecham na wspomnienie ostatnich stron i słów w tej książce. Ale to nie tak, że cała książka była pełna humoru. Chyba nawet wręcz przeciwnie, gdyż bohaterowie mają do pokonania zło i kolejne trudności, więc na śmiech miejsca za dużo nie zostaje.
Historia ta bardzo mnie wciągnęła, a z pewnością bardziej niż poprzednie. Tutaj już kompletnie nie było mowy o porównywaniu jej z serialem. Akcja co prawda jest raczej rozpisana na spokojnie (w moim odczuciu),ale i tak czyta się to dobrze.

Właśnie skończyłam czytać i jeszcze się uśmiecham na wspomnienie ostatnich stron i słów w tej książce. Ale to nie tak, że cała książka była pełna humoru. Chyba nawet wręcz przeciwnie, gdyż bohaterowie mają do pokonania zło i kolejne trudności, więc na śmiech miejsca za dużo nie zostaje.
Historia ta bardzo mnie wciągnęła, a z pewnością bardziej niż poprzednie. Tutaj już...