Przedstawiam wam pozycje, która zaczynałam i odkładałam a z 3 razy. Najdalej doszłam do prawie 40 strony i nie mogłam się przemóc dalej. Aż tu moderatorzy Książki Fantasy wymyślili, że na początek nowego roku wyzwaniem będzie dokończenie książki której nie mogliśmy z różnych przyczyn dokończyć.

Cóż... Popatrzałam na tą pozycję i podjęłam decyzję. Dam radę 💪. Przyznam, że początek jest dość trudny i ciężki. Przynajmniej dla mnie. Pojęcie stworzonego świata, koneksji politycznych i zwiłości - naprawdę była dla mnie wyzwaniem. Jednakże muszę uchylić czoła przed tą pozycją. Okazało się, że jak już przejdziecie przez te kilkadziesiąt pierwszych stron, wniknięcie w niesamowity świąt.

Główna bohaterka jest Mara z rodu Acoma. I jak w wielu powieściach główne postacie kobiet są postrzegane niezbyt przychylnie. Tu naprawdę Mara wysoko stawia poprzeczkę.
Mara w wyniku walki o władze wśród rodów trasi ojca i brata. Nigdy nie szykowana na głowę rodu staje w obliczu wyzwań, których nie jeden mężczyzna by nie podźwignął. Jedna z fantastycznych zalet jest honor, głęboko pielęgnowany w całej historii. Każde posunięcie Mary jest przemyślane, ale autorzy odsłaniają je dopiero w kulminacyjnych momentach.

Świat stworzony jak już wspomniałam, na początku jest zawiły. Trzeba poznać obyczaje rodu Mary i innych rodów, ogólne prawa. Później wszystko powoli wskakuje na swoje miejsce. Dodatkowo ciekawy wątek królowej (tak jakby roju wojowników Cho-ja). I kolejnych zawiłości postaci. Świetnie pokazane tajniki polityczne oraz bitewne manipulacje.

Wracając do postaci. Jasno kreowani- głowy rodów, przywódcy, wysoko i nisko urodzeni, żołnierze. Ciekawie pokazane role męskie.

Nie chcę za dużo pisać, bo za dużo zdradzę. Naprawdę dużo się dzieje i jestem rada, że w zeszłym roku zakupiłam w antykwariacie wszystkie 3 tomy. Szczerze polecam.

Moja skromna ocena 37/40:

Stworzony świat : 8
Bohaterowie: 10
Wykreowana historia: 10
Przyjemność z czytania : 9

Średnia 9,25

Polecam wszystkim, nie tylko kobietom 😉

Przedstawiam wam pozycje, która zaczynałam i odkładałam a z 3 razy. Najdalej doszłam do prawie 40 strony i nie mogłam się przemóc dalej. Aż tu moderatorzy Książki Fantasy wymyślili, że na początek nowego roku wyzwaniem będzie dokończenie książki której nie mogliśmy z różnych przyczyn dokończyć.

Cóż... Popatrzałam na tą pozycję i podjęłam decyzję. Dam radę 💪. Przyznam, że...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Jak dla mnie książka zupełnie przeciętna, nie wyróżniająca się zbytnio pośród innych, podobnych historii, a niestety wiele oczekiwałam po tej lekturze.
Drażniło mnie podkreślanie na każdym kroku jaka to Mara jest przemyślna, bystra i jak świetnie sobie radzi. No jasne, niby radzi sobie świetnie, ale jakoś aż do końca nie zdołałam zapałać do niej sympatią. Nie wiem, jaką rolę w tym wszystkim miały odegrać owadopodobne stworzenia, a część intryg opartych na ewidentnie wzorowanym na dawnej Japonii silnym poczuciu honoru wywoływała u mnie przewrót oczami. Miałam nieodparte wrażenie, że zasady panujące w Imperium znacząco utrudniają jego mieszkańcom życie i zastanawiałam się, czemu wszyscy na to pozwalają, bo czasem sięgało to granic absurdu.
Dla fanów gatunku. Ja po drugi tom nie sięgnę.

Jak dla mnie książka zupełnie przeciętna, nie wyróżniająca się zbytnio pośród innych, podobnych historii, a niestety wiele oczekiwałam po tej lekturze.
Drażniło mnie podkreślanie na każdym kroku jaka to Mara jest przemyślna, bystra i jak świetnie sobie radzi. No jasne, niby radzi sobie świetnie, ale jakoś aż do końca nie zdołałam zapałać do niej sympatią. Nie wiem, jaką...

To moja pierwsza książka po bardzo, bardzo długim okresie abstynencji literackiej - i nawet nie oczekiwałam, że tak bardzo się w nią wciągnę. Fabuła jest przemyślana i zręcznie poprowadzona, pomimo dużej ilości zawiłości i potencjalnych luk logicznych.
Jedyny problem, za który pozwoliłam sobie odjąć jedną gwiazdkę, to sceny śmierci. Generalnie narracja w książce jest wyjątkowo spokojna - wręcz ZA spokojna. Doprowadza to do nieco absurdalnej sytuacji, gdzie śmierć bohaterów (których lubimy i którym kibicujemy) sprowadza się w zasadzie do "przebili go i umarł". Przy jednej ze scen potrzebowałam wręcz dłuższej chwili, żeby zrozumieć, że mamy na scenie trupa. :) O ile w przypadku większości scen ta narracja jest jak najbardziej na plus, o tyle w tym przypadku można było odnieść wrażenie, że autorów stać jednak na więcej.

To moja pierwsza książka po bardzo, bardzo długim okresie abstynencji literackiej - i nawet nie oczekiwałam, że tak bardzo się w nią wciągnę. Fabuła jest przemyślana i zręcznie poprowadzona, pomimo dużej ilości zawiłości i potencjalnych luk logicznych.
Jedyny problem, za który pozwoliłam sobie odjąć jedną gwiazdkę, to sceny śmierci. Generalnie narracja w książce jest...

„Córka imperium” jest jak skarb pośród zapomnianych, nadgryzionych zębem czasu rupieci. Jest to idealny przykład, że warto sięgać po książki, które dawno miały już swój debiut.

Imperium Tsuranuanni zachwyca przygodami!

W powieści nie za wiele było z fantastyki, fabuła głównie skupiała się na intrygach, polityce oraz podjętych decyzjach. W żaden jednak sposób nie wpływa to na obniżenie oceny, historia jest bardzo spójnie oraz barwnie poprowadzona.

Znalazł się jednak wątek, który mnie, że tak to nazwę — zniesmaczył. A mianowicie chodzi o obrzęd po śmierci bliskiej osoby.

Niesamowicie wyraziści bohaterowie!

Moimi faworytami są Arakasi i Hokanu. Mam jednak drobny dylemat, co do którego bardziej z nich lubię. Aczkolwiek wydaje mi się, że skłaniam się ku Arakasiemu. Ogromne wrażenie wywarła na mnie jego siatka informacyjna. Wydaję się też kimś więcej aniżeli informatorem. Liczę cichutko na romans Arakasiego z Marą... : -*.

Niemalże każdy wątek z Buntokapim był denerwujący, tak u kresu jego życia zrobiło mi się go żal. Byłam nawet bliska urojenia jednej łzy. Mimo to ciesze się, że się go pozbyliśmy.

Książkę jak najbardziej polecam.

„Córka imperium” jest jak skarb pośród zapomnianych, nadgryzionych zębem czasu rupieci. Jest to idealny przykład, że warto sięgać po książki, które dawno miały już swój debiut.

Imperium Tsuranuanni zachwyca przygodami!

W powieści nie za wiele było z fantastyki, fabuła głównie skupiała się na intrygach, polityce oraz podjętych decyzjach. W żaden jednak sposób nie wpływa...

Czysta polityka pachnąca orientem .

Czysta polityka pachnąca orientem .

Trochę specyficzna książka, niby wciągająca ale czytając początek spodziewałem się czegoś innego. Interesująca fabuła oraz intrygi polityczne ale jednak trochę przewidywalna. Nie wiem czy tylko mi ale śmierć co niektórych bohaterów była taka, spokojna, umierają bo honor tak nakazuje czy coś w tym stylu. Liczę że w następnej części na rozwój fabuły oraz jakiś przyjemny romans bo ten co tu zastałem był trochę słaby ;(

Trochę specyficzna książka, niby wciągająca ale czytając początek spodziewałem się czegoś innego. Interesująca fabuła oraz intrygi polityczne ale jednak trochę przewidywalna. Nie wiem czy tylko mi ale śmierć co niektórych bohaterów była taka, spokojna, umierają bo honor tak nakazuje czy coś w tym stylu. Liczę że w następnej części na rozwój fabuły oraz jakiś przyjemny...

Gdy czytałem tą powieść ciągle wracałem myślą do Salvatore i jego czarnego elfa Pomimo różnic powieści tak skrajne są bardzo podobne nie jest to czyste heroic Fantasy ale mimo wszystko Gorąco polecam

Gdy czytałem tą powieść ciągle wracałem myślą do Salvatore i jego czarnego elfa Pomimo różnic powieści tak skrajne są bardzo podobne nie jest to czyste heroic Fantasy ale mimo wszystko Gorąco polecam

Spodziewałem się po ogólnej ocenie czegoś więcej. Było oczywiście kilka plusów, ale powiem o minusach. Mi przeszkadzało nadmierne odniesienie do Japonii ( nie wiadomo czy to miejsce: Japonia kiedyś, czy inna Japonia). Połączenie obyczajów, reguł, kultury Japonii z jakimś innym miejscem i czasem było dla mnie męczące. Nie umiałem w ogóle się odnaleźć. Jeśli to Japonia kiedyś to skąd jacyś magowie, lud mrówek itp. Jeśli nie, to czemu tak duże odniesienie do niej. W pewnym momencie przestała mnie interesować cała to historia. Może miałem gorsze dni, ale ta książka zaciekawiła mnie tylko na początku. Im dalej tym mniejsza radość z czytania. Czytałem gorsze więc dałem 5 gwiazdek

Spodziewałem się po ogólnej ocenie czegoś więcej. Było oczywiście kilka plusów, ale powiem o minusach. Mi przeszkadzało nadmierne odniesienie do Japonii ( nie wiadomo czy to miejsce: Japonia kiedyś, czy inna Japonia). Połączenie obyczajów, reguł, kultury Japonii z jakimś innym miejscem i czasem było dla mnie męczące. Nie umiałem w ogóle się odnaleźć. Jeśli to Japonia kiedyś...

Mimi tego, że do świata Kelewanu autorzy wprowadzają nas już w pierwszych zdaniach, dawkując informacje o zasadach rządzących krainą, gdzie tradycja jest najważniejsza, książkę czyta się bardzo dobrze.
Główna bohaterka, Mara, jest nakreślona w 100%. Pozostali bohaterowie nie przykuwają uwagi czytelników tak bardzo, jednak i oni są symbolami praw ustanowionych przed tysiącleciami dla porządku Tsuranuanni.

Mimi tego, że do świata Kelewanu autorzy wprowadzają nas już w pierwszych zdaniach, dawkując informacje o zasadach rządzących krainą, gdzie tradycja jest najważniejsza, książkę czyta się bardzo dobrze.
Główna bohaterka, Mara, jest nakreślona w 100%. Pozostali bohaterowie nie przykuwają uwagi czytelników tak bardzo, jednak i oni są symbolami praw ustanowionych przed...