Narodziny legendy Shangri-La. Ciekawa przygodowa powieść, po którą warto sięgnąć. Barwne opisy Hiltona sprawiają, że można bez reszty zanurzyć się w świecie lamów. Jednak w tym wszystkim zabrakło mi metafizyczności, na która liczyłem.

Narodziny legendy Shangri-La. Ciekawa przygodowa powieść, po którą warto sięgnąć. Barwne opisy Hiltona sprawiają, że można bez reszty zanurzyć się w świecie lamów. Jednak w tym wszystkim zabrakło mi metafizyczności, na która liczyłem.

Zastanawiam się co napisać bo nie jest łatwo.
Jako przygodowa lektura bardzo ciekawa.
Jeżeli mamy patrzeć w kategorii fantastyki to nie mam pojęcia , w którym miejscu jest scence-fiction.
Przeczytałem z wielkim zaciekawieniem , wciąga.
Dla mnie bardziej przygoda w lekturze była wielką sensacją .
Jak zostali porwani, jak przebyli drogę do klasztoru i życie w nim. Tybet i góry. Klasztor pod górą Karakorum.
Ciekawa.

Zastanawiam się co napisać bo nie jest łatwo.
Jako przygodowa lektura bardzo ciekawa.
Jeżeli mamy patrzeć w kategorii fantastyki to nie mam pojęcia , w którym miejscu jest scence-fiction.
Przeczytałem z wielkim zaciekawieniem , wciąga.
Dla mnie bardziej przygoda w lekturze była wielką sensacją .
Jak zostali porwani, jak przebyli drogę do klasztoru i życie w nim. Tybet i...

Shangri-La. Miejsce, którego szuka się całe życie. O którym się marzy. Do którego się tęskni. Miejsce idealne. Utopia.
Co zrobisz kiedy już się w nim znajdziesz? Co jeśli będziesz musiał zostać tam na zawsze? Czy odnajdziesz się w świecie pełnym piękna, spokoju, rozwagi, zadumy i umiarkowania? Czy znajdziesz tam odpowiedzi na wszystkie pytania? Czy dasz sobie szansę, żeby zmienić swoje życie?
A kiedy porzucisz Shangri-La … czy będziesz umiał jeszcze kiedyś tam wrócić?
Mam tę książkę na mojej półce od zawsze. Czytałam ją już wiele razy, na różnych etapach mojego życia i za każdym razem zawarta w niej historia daje mi do myślenia. Powieść z 1933 r. - jakże uniwersalna i ponadczasowa.

Shangri-La. Miejsce, którego szuka się całe życie. O którym się marzy. Do którego się tęskni. Miejsce idealne. Utopia.
Co zrobisz kiedy już się w nim znajdziesz? Co jeśli będziesz musiał zostać tam na zawsze? Czy odnajdziesz się w świecie pełnym piękna, spokoju, rozwagi, zadumy i umiarkowania? Czy znajdziesz tam odpowiedzi na wszystkie pytania? Czy dasz sobie szansę, żeby...

Doskonała historia. Prawdopodobnie jedna z niewielu o Shangri- La...

Doskonała historia. Prawdopodobnie jedna z niewielu o Shangri- La...

Ciekawa i bardzo fascynująca książka. Wspaniale napisana. Potrafi wciągnąć czytelnika i nie sposób sie oderwać od czytania.
Polecam

Ciekawa i bardzo fascynująca książka. Wspaniale napisana. Potrafi wciągnąć czytelnika i nie sposób sie oderwać od czytania.
Polecam

Książka zapowiadała się dosyć ciekawie, pewnego rodzaju klimatem lat 30, chęć przeżywania przygód i odkrywania nieodkrytych lądów, krain itp. , napisana łatwym językiem wciąga by potem nagle zwolnić stać się nudną i nagle szybko zakończyć, tak jak by autora gonił termin i postanowił w jedną noc na kolanie dokończyć dla świętego spokoju. Mimo to polecam .Żałuję, że takie mam odczucie co do takiego zakończenia i małego rozczarowania przy końcu.

Książka zapowiadała się dosyć ciekawie, pewnego rodzaju klimatem lat 30, chęć przeżywania przygód i odkrywania nieodkrytych lądów, krain itp. , napisana łatwym językiem wciąga by potem nagle zwolnić stać się nudną i nagle szybko zakończyć, tak jak by autora gonił termin i postanowił w jedną noc na kolanie dokończyć dla świętego spokoju. Mimo to polecam .Żałuję, że takie...

Uległem również urokowi tybetańskiego klasztoru Shangri La. Przeczytałem książkę w wieku 20-tu i 30 lat później i nadal mi się podoba...

Uległem również urokowi tybetańskiego klasztoru Shangri La. Przeczytałem książkę w wieku 20-tu i 30 lat później i nadal mi się podoba...

Oczywiście, że czytałem, acz niestety - w ubiegłym stuleciu, stąd i możem ocenę zaniżył cokolwiek. Oczywiście, że również oglądałem ekranizację w reżyserii Franka Capry ("Zaginiony horyzont", 1937),którą również wspominam przychylnie. A dlaczego dopiero teraz o tym napomykam? Bo dopiero teraz przeczytałem wcześniejsze niż Hiltona dzieło Alfreda Kubina pt. "Po tamtej stronie". Lokacja podobna, stąd i zajrzałem tutaj. Skoro mam okazję, to jeszcze bym odesłał do "Gry szklanych paciorków" Hessego.

Oczywiście, że czytałem, acz niestety - w ubiegłym stuleciu, stąd i możem ocenę zaniżył cokolwiek. Oczywiście, że również oglądałem ekranizację w reżyserii Franka Capry ("Zaginiony horyzont", 1937),którą również wspominam przychylnie. A dlaczego dopiero teraz o tym napomykam? Bo dopiero teraz przeczytałem wcześniejsze niż Hiltona dzieło Alfreda Kubina pt. "Po tamtej...

Piękna książka o pędzie zachodnich cywilizacji, spokoju w odosobnieniu i manipulacji - kto kim manipuluje i w której rzeczywistości człowiek jest sobą - czytelnik musi zdecydować sam. Forma dostosowana na rytmu wydarzeń - w większości rytm powolny. Jeśli komuś podobała się Czarodziejska góra, spodoba się i ta pozycja, choć jest zdecydowanie krótsza, w innym klimacie i uboższa.

Piękna książka o pędzie zachodnich cywilizacji, spokoju w odosobnieniu i manipulacji - kto kim manipuluje i w której rzeczywistości człowiek jest sobą - czytelnik musi zdecydować sam. Forma dostosowana na rytmu wydarzeń - w większości rytm powolny. Jeśli komuś podobała się Czarodziejska góra, spodoba się i ta pozycja, choć jest zdecydowanie krótsza, w innym klimacie i uboższa.

Na początku powinienem wspomnieć, że autorowi udało się mnie zmanipulować i podałem ofiarą uroku Shangri La.

Książka opowiada historię czworga osób, które chcąc niechcąc docierają do tajemniczego tybetańskiego klasztoru Shangri-la. Miejsce to okazuje się wyjątkowym, niezwykłym, wyróżniającym na tle innych niezwykłości Azji wschodniej.
Shangri-la ma wiele twarzy. Na początku staje się ratunkiem dla rozbitków. Potem oazą pełną dobrobytu i porządku. Z czasem okazuje się być jakoby arką idei, swoistym miejscem odpocznienia. Miejsce to kusi swoim spokojem i harmonią. Kusi tym bardziej im więcej tajemnic o sobie odkrywa. Jest tylko jeden problem. Im bardziej wiąże ze sobą pragnienia podróżników tym mocniej znieczula na zwykłość życia. Bohaterowie a wraz z nimi czytelnik zaczyna wierzyć w nadprzyrodzoność miejsca i pragnie w nim zostać. A wszystko pomimo tego ze rozumem nie sposób wyjaśnić fenomenow tam zastanych.
Autor wprowadza czytelnika w kolejne tajemnice Shangri-la by nieuchronnie skonfrontować zdrowy rozsądek z niemal namacalnym wrażeniem spełnienia. Rysuje przed czytelnikiem perspektywę miejsca gdzie "w końcu" jest czas i możliwość zgłębienia swoich najgłębszych pragnień i "pofolgowania im". Miejsca, gdzie czas przestaje mieć aż takie wielkie znaczenie. To jakby przestrzeń nasycenia fizycznością oraz doczesnością i spokojnego przejścia w domenę prymatu myśli i duchowości.

Jakimi środkami Hilton osiąga taki efekt? Z pewnością brak w tej książce wartkiej akcji, fajerwerków, wybuchów, seksu etc. Akcja (chyba za mocne słowo) rozwija się spokojnie. Przychodzi na myśl skojarzenie z dźwiękiem buddyjskich mantr. Otóż tempo zdarzeń świetnie rezonuje z taką wibracją. W tej konkretnej książce narracja prowadzona takim sposobem nie tylko nie nuży ale podkreśla egzotykę miejsca i jego duchowy charakter. Jest to chyba kluczowy element tworzący iluzję utopii która odbiła się takim cieniem (a może blaskiem) w popkulturze.

Powyższy pierwiastek wymaga jednak pewnej pożywki by mógł "zagrać" w umyśle czytającego. Tą pożywką jest właśnie pragnienie odnalezienia wewnętrznego spokoju, stanu pogodzenia ze sobą. Chyba czegoś co w chrześcijaństwie nazywa się pokojem duszy.

Oczywiście na odbiór wpływa też egzotyka miejsca w skali makro (Karakorum) i mikro (klasztor lamów). Jest to jednak tylko piękna scenografia.

CDN.

Na początku powinienem wspomnieć, że autorowi udało się mnie zmanipulować i podałem ofiarą uroku Shangri La.

Książka opowiada historię czworga osób, które chcąc niechcąc docierają do tajemniczego tybetańskiego klasztoru Shangri-la. Miejsce to okazuje się wyjątkowym, niezwykłym, wyróżniającym na tle innych niezwykłości Azji wschodniej.
Shangri-la ma wiele twarzy. Na...