Imperium Słońca

II WŚ na terenie Chin,konkretnie Szanghaj. Tego jeszcze nie przerabiałem. Książka wydaje się monotonna i pozbawiona dramatyzmu,ale moim zdaniem wszystko to znajdziesz,jeśli wykażesz trochę cierpliwości.Pod płaszczykiem książki inicjacyjnej,mamy tu naprawdę mocną opowieść o Szanghaju i wojnie na Dalekim Wschodzie. A może jest na odwrót i tak naprawdę nie liczy się nic poza historią Jima? Oceń sam/sama, wydaję mi się że warto sprawdzić.

II WŚ na terenie Chin,konkretnie Szanghaj. Tego jeszcze nie przerabiałem. Książka wydaje się monotonna i pozbawiona dramatyzmu,ale moim zdaniem wszystko to znajdziesz,jeśli wykażesz trochę cierpliwości.Pod płaszczykiem książki inicjacyjnej,mamy tu naprawdę mocną opowieść o Szanghaju i wojnie na Dalekim Wschodzie. A może jest na odwrót i tak naprawdę nie liczy się nic poza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W tej książce spotykamy masę wręcz abstrakcyjnych kontrastów.
Rok 1941, od kilku lat toczy się wojna Japonii i Chin, w Europie trwa II wojna światowa a w międzynarodowej dzielnicy Szanghaju jak pączki w maśle żyją sobie biali europejscy panowie zupełnie oderwani od rzeczywistości. Czasem nacje stykające się na dalekim zachodzie postarają sie zamanifestować odgórną wrogość, ale w sumie ważniejsze są bale, przyjęcia i brytyjski styl.

Sytuacja zmienia się diametralnie, przynajmniej dla alianckich mieszkańców miasta gdy Japonia atakiem na Pearl Harbour dołącza do zmagań wojennych.
Świat luksusu i przepychu zmienia się w rzeczywistość obozów koncentracyjnych gdzie trzeba wyzbyć się godności i walczyć o każdy dzień przy głodowych racjach żywnościowych.

Całkiem sprawnie w tej rzeczywistości odnajduje się bohater książki jakim jest angielskie paniątko, czyli Jim. Beztroskie życie spędzone na dziecięcych marzeniach dość skutecznie przewartościowuje na szarą codzienność. Uczy się zaradności, często samolubności oraz znajdowania się przy właściwych osobach, które pomagają mu przejść przez obozową wegetację.
Sam obóz również jest przykładem na to, że nawet ludzi, których połączył zdaje się ten sam los można podzielić na tych, którzy się z nim ślepo godzą jak i tych starających się ugrać coś dla siebie w każdej sytuacji. Nie brakuje kombinatorów jak Basie, z którym Jima łączy dość długa relacja na różnych etapach wojennego życia.

Sam nie wiem czy ten tytuł ma być bardziej reportażem, dramatem wojennym czy też wzbudzać jakieś szczególne emocje.
Trochę trudno tutaj te ludzkie dramaty zmarłych z głodu i fatalnej opieki jakoś szczególnie przeżywać, bo chwilę wcześniej może na nieco lepszych warunkach takimi podludźmi dla Europejczyków byli Chińczycy, których bieda i ubóstwo nie robiło na nikim wrażenia, a służący traktowani byli jak powietrze. Tak samo gdy role się odwracają wraz z przebiegiem wojny te najniższe instynkty ujawniają się też w nich samych.

Jim łączy w sobie dwie postawy, z jednej strony na uznanie zasługuje sprawne przystosowanie się do często służalczej roli niewyobrażalnej dla części Brytyjczyków, która czyni go użytecznym i zapewnia ciut lepsze warunki, ale mentalnie to nadal dziecko o naiwnych marzeniach, któremu ciężko ukształtować swoje postawy życiowe wobec braku wzorców, albo w sytuacji gdy ma naprzeciw siebie dwie dość skrajne postawy jak kombinatora Basiego oraz wierzącego w pracowitość, pomoc innym i obowiązek doktora Ransoma.

W tej książce spotykamy masę wręcz abstrakcyjnych kontrastów.
Rok 1941, od kilku lat toczy się wojna Japonii i Chin, w Europie trwa II wojna światowa a w międzynarodowej dzielnicy Szanghaju jak pączki w maśle żyją sobie biali europejscy panowie zupełnie oderwani od rzeczywistości. Czasem nacje stykające się na dalekim zachodzie postarają sie zamanifestować odgórną wrogość,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W obliczu takich zbrodni wojennych jakich dopuścili się Japończycy choćby w Nankinie, to z ich podejścia do internowanych w obozie przedstawionym w Imperium Słońca to jak pobyt w luksusowym pięciogwiazdkowym hotelu. Jim i pozostali mają w tym obozie wszystko, może trochę za mało jedzenia. Ale zanim trafił do obozu, Jim był przyzwyczajonym do życia w przepychu synem brytyjskiego przedsiębiorcy w Szanghaju, więc dla niego to "za mało jedzenia" może być bardzo relatywne. W wielu momentach w portrecie Jima widać młodego imperialistę: „Będzie tam wprawdzie dziewięcioro chińskiej służby, ale dla Jima, podobnie jak dla wszystkich dzieci brytyjskich, byli oni czymś równie biernym i niezauważalnym jak meble.”.
NA początku zamieszek, rodzice Jima są wcześniej od niego umieszczeni w innym obozie. Dla mnie było oczywiste, że przez te kilka obozowych lat, kiedy Jim prawie zapomniał jak wyglądają rodzice, że ich już nie zobaczy, że zostali zamordowani. Tymczasem, po zakończeniu wojny jakby nigdy nic wszyscy spotykają się w swoim domu i wracają do swojego luksusowego życia.
Jak ktoś chce dobrej książki o okrucieństwach wojny widzianych oczami dziecka to polecam choćby "Złodziejkę książek" Markusa Zusaka.
BTW: ludzi z Lubimyczytac chyba poniosła fantazja klasyfikując "Imperium Słońca" jako "kryminał, sensacje, thriller". Książka nie ma nic wspólnego z żadnym z tych gatunków.

W obliczu takich zbrodni wojennych jakich dopuścili się Japończycy choćby w Nankinie, to z ich podejścia do internowanych w obozie przedstawionym w Imperium Słońca to jak pobyt w luksusowym pięciogwiazdkowym hotelu. Jim i pozostali mają w tym obozie wszystko, może trochę za mało jedzenia. Ale zanim trafił do obozu, Jim był przyzwyczajonym do życia w przepychu synem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Film z Johnem Malkovichem i Christianem Bale pierwszy raz obejrzałem chyba równo 30 lat temu. To były czasy Sky One czy Sky Movies, już nie pamiętam. W każdym razie piracka telewizja osiedlowa, bez koncesji itd. No i bez lektora, nie mówiąc o napisach.
I po tylu latach dopiero zajrzałem do książki. Wstyd. Ale przeczytałem. I jestem pod wrażeniem. Bardzo dużym wrażeniem. Tym bardziej, gdy człowiek wie, że Ballard opisał to, co widział na własne oczy w Szanghaju w latach czterdziestych.
Bardzo gorąco polecam.

Film z Johnem Malkovichem i Christianem Bale pierwszy raz obejrzałem chyba równo 30 lat temu. To były czasy Sky One czy Sky Movies, już nie pamiętam. W każdym razie piracka telewizja osiedlowa, bez koncesji itd. No i bez lektora, nie mówiąc o napisach.
I po tylu latach dopiero zajrzałem do książki. Wstyd. Ale przeczytałem. I jestem pod wrażeniem. Bardzo dużym wrażeniem. Tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

I znowu przekonujemy się że nic co piękne i ważne nie jest nam dane raz na zawsze. Zderzenie młodzieńczych marzeń z brutalną rzeczywistością wojny na Dalekim Wschodzie. Apoteoza umiejętności przystosowania się do skrajnych warunków przez dzieci. W porównaniu do licznych książek omawiających podobne sytuacje dotyczące nazistowskich obozów koncentracyjnych, GuŁagu, czy doświadczeń bezprizornych, powieść ta jest mocno ugrzeczniona. Wydaje się to jednak celowym zabiegiem Autora. Warto samemu się przekonać czy było warto.

I znowu przekonujemy się że nic co piękne i ważne nie jest nam dane raz na zawsze. Zderzenie młodzieńczych marzeń z brutalną rzeczywistością wojny na Dalekim Wschodzie. Apoteoza umiejętności przystosowania się do skrajnych warunków przez dzieci. W porównaniu do licznych książek omawiających podobne sytuacje dotyczące nazistowskich obozów koncentracyjnych, GuŁagu, czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przedstawienie okrucieństwa wojny z punktu widzenia chłopca, który w obliczu nowych okoliczności musi przewartościować swoją moralność. Momentami czytało mi się tę pozycję ciężko, ale przebrnąłem do końca i jestem z tego powodu zadowolony.

Przedstawienie okrucieństwa wojny z punktu widzenia chłopca, który w obliczu nowych okoliczności musi przewartościować swoją moralność. Momentami czytało mi się tę pozycję ciężko, ale przebrnąłem do końca i jestem z tego powodu zadowolony.

Pokaż mimo to

Nudnawe i powierzchowne dramatycznowojenne czytadło, które kompletnie mnie nie porwało, ani nawet specjalnie nie wciągnęło. Może coś przeoczyłem, może książka się zestarzała, a może nie wiem co.

Nudnawe i powierzchowne dramatycznowojenne czytadło, które kompletnie mnie nie porwało, ani nawet specjalnie nie wciągnęło. Może coś przeoczyłem, może książka się zestarzała, a może nie wiem co.

Pokaż mimo to

Wymęczyłam tę książkę, bo ją kupiłam i uznałam, że trzeba ją przeczytać, ale nie podobała mi się zbytnio. Akcja się niemiłosiernie wlokła, choć to nie jest gruba książka, ale czytałam ją i czytałam i czytałam i końca nie było widać. Książka nie za ciekawa, bo nie ma tam ani jednego interesującego bohatera. Dzieciak, który jest głównym bohaterem, jest nijaki i w ogóle nie wiadomo jaki ma charakter czy coś. Reszta bohaterów gdzieś tam się plącze, ale też nie wiadomo jacy są. Różne rzeczy się działy, dzieciak jakoś sobie poradził, przeżył i w sumie nic z tego nie wynikło.

Wymęczyłam tę książkę, bo ją kupiłam i uznałam, że trzeba ją przeczytać, ale nie podobała mi się zbytnio. Akcja się niemiłosiernie wlokła, choć to nie jest gruba książka, ale czytałam ją i czytałam i czytałam i końca nie było widać. Książka nie za ciekawa, bo nie ma tam ani jednego interesującego bohatera. Dzieciak, który jest głównym bohaterem, jest nijaki i w ogóle nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Imperium Słońca" skradło moje serce lata temu, jest to również początek mojej przygody z twórczością Ballarda. Autobiograficzna powieść o wojnie widzianej oczyma dziecka, wciąga już od pierwszych stron i dosyć szybko się ją czyta, jak już się do specyficznego stylu autora przyzwyczai. Klasyka literatury i kina, którą trzeba znać.

"Imperium Słońca" skradło moje serce lata temu, jest to również początek mojej przygody z twórczością Ballarda. Autobiograficzna powieść o wojnie widzianej oczyma dziecka, wciąga już od pierwszych stron i dosyć szybko się ją czyta, jak już się do specyficznego stylu autora przyzwyczai. Klasyka literatury i kina, którą trzeba znać.

Pokaż mimo to

Dobra książka, którą spokojnie można określić mianem literatury obozowej. Aspektem wyróżniającym tę pozycję jest ukazanie brutalnej rzeczywistości z perspektywy dziecka, które uczy się czym jest wojna i z czasem uznaje ją za normę. Dużo jest mocnych cytatów wstrząsających czytelnikiem, tym bardziej, że jak już wspomniałem, głównym bohaterem jest małoletni Jim i on musiał przeżyć wiele okropnych chwil, zbyt drastycznych nawet dla dorosłego. Z całą pewnością jest to powieść uświadamiająca czytelnikowi z czym wiąże się zbrojny konflikt i pokazuje, iż społeczność międzynarodowa powinna ich unikać. "Imperium Słońca" jednak nie mówi wyłącznie o trudach obozowej egzystencji, mowa jest także o problemie tożsamości narodowej Jima, który choć jest z pochodzenia Brytyjczykiem, nigdy nie był w Wielkiej Brytanii i z tego powodu nie czuje się obywatelem Królestwa. Na przykładzie tego dzieła zauważalne są również różnice pomiędzy przebiegiem II wojny światowej w Europie i Azji. Nie jest to wybitnie napisana powieść, momentalnie brakuje czegoś mocniej przykuwającego uwagę, lecz nie można odmówić Ballardowi napisania bardzo wartościowej lektury. Zdecydowanie polecam osobom pragnącym poznać trudy życia w Azji ogarniętej wojną.

Dobra książka, którą spokojnie można określić mianem literatury obozowej. Aspektem wyróżniającym tę pozycję jest ukazanie brutalnej rzeczywistości z perspektywy dziecka, które uczy się czym jest wojna i z czasem uznaje ją za normę. Dużo jest mocnych cytatów wstrząsających czytelnikiem, tym bardziej, że jak już wspomniałem, głównym bohaterem jest małoletni Jim i on musiał...

więcej

mniej

Pokaż mimo to