Lubisz wyobraźnie Dicka? Szukasz w SF niekonwencjonalnych pomysłów, a może intryguje Cię kontakt z obcymi cywilizacjami? Jeśli tak to będziesz zadowolony(a) z tej lektury.

Lubisz wyobraźnie Dicka? Szukasz w SF niekonwencjonalnych pomysłów, a może intryguje Cię kontakt z obcymi cywilizacjami? Jeśli tak to będziesz zadowolony(a) z tej lektury.

Jak mało opinii i ocen ma ta książka, jestem naprawdę zaskoczona. Nie dość że powieść ma ekstra tytuł, to jest naprawdę interesująca i nietypowa. Bardzo żałuję, że jest tak krótka, naprawdę niektórzy tworzą rozwlekłe opasłe tomiszcza zupełnie bezpodstawnie, a niektórzy w tak krótkiej powieści umieją zawrzeć taką masę ciekawych opisów i tematów i ją skończyć w sposób zwięzły... Straszna szkoda, z chęcią bym jeszcze w tym świecie posiedziała! Czego tu nie ma, jest masa obcych, miliony światów, istny tłok w kosmosie! Jest tu ciekawie po prowadzony temat klonów, i bardzo interesujący sposób przeprowadzenia inwazji. Wszystko jest tu lekkie i mimo, że nie ma tu poruszanych jakiś metafizycznych i ważnych tematów, to książka i tak jest interesująca i absolutnie nie ma czegoś takiego przy niej jak zmarnowany czas. Reasumując świat przedstawiony przez autora jest ciekawy i kolorowy, akcja wartka a tematyka ciekawa. Człowiek się czuje niemal jakby tam był, polecam!

Jak mało opinii i ocen ma ta książka, jestem naprawdę zaskoczona. Nie dość że powieść ma ekstra tytuł, to jest naprawdę interesująca i nietypowa. Bardzo żałuję, że jest tak krótka, naprawdę niektórzy tworzą rozwlekłe opasłe tomiszcza zupełnie bezpodstawnie, a niektórzy w tak krótkiej powieści umieją zawrzeć taką masę ciekawych opisów i tematów i ją skończyć w sposób...

Niektórzy czytelnicy s-f uwielbiają być zrzucani bez spadochronu na terytorium całkowicie obcego świata przedstawionego. Paszcza baaaardzo odległej przyszłości lub cholernie dalekiej planety zamyka się nad nimi, a oni muszą się sporo napocić, by zrozumieć logikę miejsca, w jakim się znaleźli. Krajobrazy, miasta, wygląd, reguły społeczeństw, historia przyszłości... Wszystkiego muszą nauczyć się od nowa i czasem zadanie to bywa naprawdę trudne.

Pal sześć, gdy autor jest świetnym rzemieślnikiem i potrafi sugestywnie, ale nie nadużywając cierpliwości odbiorców, odmalować OBCOŚĆ. To cholernie trudne, gdy sobie pomyślimy na serio o czymś, czego (jeszcze) nie ma i mamy z tego zdać relację. Dużo gorzej, gdy autor ma wizję, ale ubiera ją w słowa pokracznie, nie bierze pod uwagę ograniczeń języka, w którym brakuje z oczywistych względów odpowiedników tego, co podyktowała mu wyobraźnia. Czytelnik męczy się i męczy, aż w końcu poluje tylko na same dialogi, by mieć chociaż chwilę spokoju i wrażenie, że panuje nad tekstem.

John Varley, autor "Gorącej linii z Wężownika", doskonale wywiązał się z roli przewodnika po świecie bardzo nieistniejącym.

Rok 2050. Układ Słoneczny odwiedzają niemiło nastawieni Obcy, którzy szukają na Ziemi śladów inteligentnego życia. Na nieszczęście dla nas samych, wg kryteriów przyjmowanych przez nieproszonych gości, inteligentni nie jesteśmy i w odróżnieniu od delfinów i wielorybów, nie ma co z nami rozmawiać. Obcy demolują Ziemię, a resztki rodzaju ludzkiego osiedlają się w odmętach Układu Słonecznego.

Ale to tylko preludium – akcja książki dzieje się około pięciuset lat później, gdy… cóż, przytoczenie całej listy pomysłów, którymi zasypuje nas Varley, wydaje się być niemożliwe. Wybujała, niemal barokowa wizja, roztacza się, przytłaczając czytelnika mnogością szczegółów, które jednak nie nadużywają jego możliwości percepcji. Wszystko wprowadzane jest do tego stopnia umiejętnie, że nie odczuwamy zamaszystych gestów Varleya jako zbyt inwazyjnych, drapieżnych.

Inżynieria genetyczna, podróże międzygwiezdne, klonowanie, wszczepianie pamięci, która u Varleya staje się bramą do swoiście rozumianej nieśmiertelności; z odmętów kosmosu w kierunku Ziemi płynie szeroki strumień informacji (tytułowa „gorąca linia”) wykorzystywany przez przypadkowych słuchaczy do popychania rozproszonej ludzkości na drodze postępu. Z czasem okazuje się, że nie ma nic za darmo i za podsłuchiwane informacje należy uregulować należność...

W tej całej zamieci pomysłów dzielnie porusza się główna bohaterka, Lila, wyjęta spod prawa renegatka, która na usługach potężnego mocodawcy staje się bohaterką iście bizantyjskiej intrygi.

Powieść trzyma formę nawet po 30 latach od swojej premiery. Nie zestarzały się wizje modyfikacji biologicznych, które pozwalają dowolnie zmieniać płeć, egzystować w próżni kosmicznej lub doznawać nieludzkich wręcz rozkoszy erotycznych. Sama fabuła, mimo meandrów i epizodów prowadzących pozornie donikąd, jest czytelna i daje sporo satysfakcji osadzenie jej w świecie, z którego wyparowało wszystko, co swojskie i przewidywalne.

Niektórzy czytelnicy s-f uwielbiają być zrzucani bez spadochronu na terytorium całkowicie obcego świata przedstawionego. Paszcza baaaardzo odległej przyszłości lub cholernie dalekiej planety zamyka się nad nimi, a oni muszą się sporo napocić, by zrozumieć logikę miejsca, w jakim się znaleźli. Krajobrazy, miasta, wygląd, reguły społeczeństw, historia przyszłości......

Lila była ciekawska i sprytna. A dokładniej to była zbyt ciekawska i za mało sprytna. A jeszcze dokładnie, to zaraz będzie martwa.

Chcesz zmienić płeć? Nie ma problemu. Delikatne futerko na przedłużonych nogach? Jeszcze mniejszy problem. Ale w świecie, gdzie ludzkość żyje w stacjach kosmicznych, gdzie za morderstwo groziła jedynie utrata mienia, manipulacja genami została uznana za zbrodnię. W ten sposób dochodzimy do stanu, w którym Lila, wraz z resztą swoich odnalezionych przez gliny kopii genów, zaraz się znajdzie.Oczywiście, to dopiero początek. Szkoda tylko, że nie dla każdej Lili.

Ludzkości nie poszczęściło się za bardzo, bo trudno nazwać szczęściem siedzenie na co większych kawałkach skały w Układzie Słonecznym. Z uporem maniaka ignoruje też ogrom wiedzy dotyczącej swojego DNA, którą jest szprycowana od kilkuset lat (za której nieignorowanie Lila zaraz wyląduje w czarnej dziurze będącej centrum orbitalnej elektrowni). I dodatkowo większość społeczeństwa boi się łączenia w pary z symbiontami, a to pozwoliłoby im żyć w dowolnym środowisku (nawet w pustce kosmosu). W takim świecie Lila spotyka ex-prezydenta Tweeda, który ma bardzo szalone marzenia i daje bardzo mało wyboru.

Główną zaletą "Gorącej Linii z Wężownika" jest mieszanka fabuły ze światem przedstawionym i niesamowity styl, który nie pozwolił książce zestarzeć się nawet po 33 latach, co nader często zdarza się innym starym SF-om. Skupienie się na wielowątkowej historii Lili, a pominięcie opisów większości technicznych zabawek, wyszło książce zdecydowanie na zdrowie i zapewniło wieczną chyba młodość. A fabuła jest świetna - szczególnie fani hard SF powinien ją docenić – masa bardzo dobrych pomysłów zgrabnie spięta w całość. Tak więc jeżeli tylko gdzieś ta książka trafi w Wasze ręce, to nie zastanawiajcie się za długo : )

PS. jak już książka wpadnie Wam w łapki to nie czytajcie opisu z tyłu okładki. Gorąca Linia jest jedną z tych książek, przed lekturą której wystarczy wiedzieć jedynie, że to doskonała klasyka hard SF.

Lila była ciekawska i sprytna. A dokładniej to była zbyt ciekawska i za mało sprytna. A jeszcze dokładnie, to zaraz będzie martwa.

Chcesz zmienić płeć? Nie ma problemu. Delikatne futerko na przedłużonych nogach? Jeszcze mniejszy problem. Ale w świecie, gdzie ludzkość żyje w stacjach kosmicznych, gdzie za morderstwo groziła jedynie utrata mienia, manipulacja genami została...

Pierwsze rozdziały - ciekawe. A potem... Jak zacząłem to skończę, mimo że miałem jej dość.

Pierwsze rozdziały - ciekawe. A potem... Jak zacząłem to skończę, mimo że miałem jej dość.