Stanisław Maczek. Generał. Wielka postać polskiej sztuki wojennej, a ciągle jakby w cieniu, zapomniana. Zabrano mu polskie obywatelstwo. Przeczytać koniecznie!!!

Stanisław Maczek. Generał. Wielka postać polskiej sztuki wojennej, a ciągle jakby w cieniu, zapomniana. Zabrano mu polskie obywatelstwo. Przeczytać koniecznie!!!

Za sucha, za dużo błędów.

Za sucha, za dużo błędów.

Monografia tytułowego oddziału. Autor mieszkał po sąsiedzku z jednym z czołgistów Pierwszej Pancernej. Z licznych rozmów z nim wyniósł nie tylko masę informacji ale też duży szacunek do polskiego żołnierza. Do nielicznych wad książki można zaliczyć brak szczegółowych mapek przy drobiazgowym, czasem godzina po godzinie, przedstawieniu działań niektórych oddziałów, w efekcie czego dostajemy długaśną listę działań i miejscowości w których miały one miejsce co po kilku stronach staje się nużące i niewiele z tego zapada w pamięci.

Monografia tytułowego oddziału. Autor mieszkał po sąsiedzku z jednym z czołgistów Pierwszej Pancernej. Z licznych rozmów z nim wyniósł nie tylko masę informacji ale też duży szacunek do polskiego żołnierza. Do nielicznych wad książki można zaliczyć brak szczegółowych mapek przy drobiazgowym, czasem godzina po godzinie, przedstawieniu działań niektórych oddziałów, w efekcie...

Praktycznie mógłbym wkleić tutaj recenzję OldSmokeOfDooma. Praca McGilvraya to przykład tego, jak można zniechęcić do poznawania historii i tego jak nie powinno się takich książek pisać. Owszem, cieszę się z każdej książki zachodnich autorów, którzy przybliżają historię Polski w krajach, gdzie o Polsce niewiele wiadomo a zwłaszcza niewiele wiadomo o czynie zbrojnym w II wojnie światowej. Tylko po co to wszystko tłumaczyć i wydawać u nas? Książka poraża suchością i nudą. Czyta się niczym zeznanie podatkowe i księgi rachunkowe. Zaczyna się od nudnego - dla praktycznie każdego Polaka - wstępu, przedstawiającego, jak to byliśmy pod zaborami, powstawaliśmy i powstawaliśmy nie mogąc powstać etc. Ja rozumiem, że to dla mało oblatanego w naszej historii Amerykanina czy Brytyjczyka, ale bez przesady. Robienie wstępu o zaborach przy temacie drugowojennym to przegięcie. Nie obywa się też bez zaskakującego błędu. Zaskakującego też z powodu braku korekty czy przypisu od redakcji. Oto autor opowiada banialuki, jak to w Katyniu wymordowano 16 tysięcy żołnierzy i oficerów. Widać na Zachodzie funkcjonuje zbitka zbrodnia katyńska = Katyń. W książce historycznej jednak takie uproszczenie nie powinno się znaleźć. Potem zaczyna się całkiem obiecująco, kiedy autor opisuje (ale wyjątkowo skrótowo) epopeję dwóch ludzi, którzy przewędrowują niemal cały świat, żeby dostać się do dywizji Maczka. Fajny początek, gdyby nie to, że potem o owych ludziach niewiele się dowiemy. Autor praktycznie nie cytuje żadnych wspomnień żołnierskich. Czytamy niejako sprawozdanie, co po kolei fragment dywizji robił, gdzie toczył walkę, z jakimi oddziałami się bił, kto poległ, ile czołgów stracono, ile sprzętu zdobyto. Czytelnik zarzucony jest całą masa nazw miasteczek i osad. Tylko gdzie to u diabła jest? Żadnej mapy. Wiadomo tylko, że gdzieś pomiędzy Normandią a Renem. Dramatyzmu opisów działań tu za grosz.
I zero jakichkolwiek ciekawostek. Z całej książki najciekawsze dla mnie były… przypisy redaktorskie . Szkoda, że tak mało.
Autor wybiórczo traktuje nazewnictwo techniczne. Ciągle epatuje nazwami w stylu Pzkfw V Panther czy Pzkfw VI Tiger, jak by nie mógł zacząć pisać po prostu, że gdzieś tam Shermany zwarły się w pojedynku z Panterami czy Tygrysami. Bo nie daj Boże jeszcze czytelnik pomyśli że Polacy strzelali z dział do dzikich kotów.
O ile jednak nazwy czołgów są właśnie tak dokładnie wymieniane, to już inne elementy uzbrojenia tego zaszczytu nie dostępują. I tak ciągle są wymieniane działa jakoby przeciwpancerne kalibru 88mm. A tu właśnie aż się prosi, żeby napisać, że to wcale nie są działa przeciwpancerne a ciężkie działa przeciwlotnicze Flak 88! Tyle, że okazało się, że doskonale nadają się do zwalczania czołgów i że stały się postrachem aliantów.
Kolejna poważna, wręcz skandaliczna wada książki to wręcz ślepe skupienie się tylko i wyłącznie na oddziałach generała Maczka. Gdzieś tam sporadycznie pojawiają się Kanadyjczycy czy samoloty RAF i USAAF i ni stąd ni zowąd Montgomery. Całość sprawia wrażenie, jakby Polacy sami sobie wylądowali w Normandii i sami sobie ruszyli w kierunku Berlina. Działania Polaków praktycznie są zawieszone w próżni, bez nawiązania do tego, co działo się na całym froncie. A przecież to było bardzo istotne!
Szkoda czasu.

Praktycznie mógłbym wkleić tutaj recenzję OldSmokeOfDooma. Praca McGilvraya to przykład tego, jak można zniechęcić do poznawania historii i tego jak nie powinno się takich książek pisać. Owszem, cieszę się z każdej książki zachodnich autorów, którzy przybliżają historię Polski w krajach, gdzie o Polsce niewiele wiadomo a zwłaszcza niewiele wiadomo o czynie zbrojnym w II...

Temat wybitnie ciekawy, ale jednocześnie książka wybitnie nudna. Autor operuje suchymi faktami, przedstawia bitwę po bitwie (analizując ważniejsze z nich),datę za datą, zdarzenie za zdarzeniem. Nie ma pomysłu na zainteresowanie czytelnika. Ciężko przebrnąć przez opisy potyczek, gdy nie mamy map. Wówczas analiza taktyki, ustawień może podobać się tylko szczególnie zainteresowanym. A to jest cała esencja tej książki. Dla tych, którzy wiedzą już trochę o Maczku i jego wojskach pozycja może okazać się warta uwagi - można dobrze prześledzić szlak bojowy, strategie itp. Przeciętny fan historii nie uzna raczej tej lektury za dobrą. Nie polecam też tym, którzy dopiero chcą poznać historię "czarnych diabłów" - na początek poszukałbym innych tytułów.

Temat wybitnie ciekawy, ale jednocześnie książka wybitnie nudna. Autor operuje suchymi faktami, przedstawia bitwę po bitwie (analizując ważniejsze z nich),datę za datą, zdarzenie za zdarzeniem. Nie ma pomysłu na zainteresowanie czytelnika. Ciężko przebrnąć przez opisy potyczek, gdy nie mamy map. Wówczas analiza taktyki, ustawień może podobać się tylko szczególnie...

Wypada zacząć od tego, że tytuł wprowadza czytelnika w błąd, ponieważ książka jest przede wszystkim o 10. Pułku Strzelców Konnych, jednostce która wchodziła w skład 1. Dywizji. Inne pododdziały zostały potraktowane po macoszemu i są wspominane w razie potrzeby. Autor opiera się w dużej mierze na wspomnieniach określonych członków z 1. Dywizji, których to znał osobiście lub utrzymywał kontakt listowny. To czyni książkę ciekawszą, lecz niestety (co bardzo mnie zabolało) treściwszy i ciekawszy (sic!) opis walk na słynnym wzgórzu 262 znalazłem na Wikipedii. Książka mocno cierpi na brak map, w wielu wypadkach autor bywa mocno stronniczy, bądź okazuje braki w wiedzy, na szczęście dla czytelnika sytuacje ratuje swoimi przypisami tłumacz Jarosław Kotarski za co należą mu się wielkie brawa.
Do plusów książki zaliczyłbym polskie tłumaczenia pana J. Kotarskiego, zdjęcia oraz bibliografię, która umożliwia nam na uzupełnienie wiedzy jeśli zaciekawiły nas losy członków tytułowych Czarnych Diabłów.

Wypada zacząć od tego, że tytuł wprowadza czytelnika w błąd, ponieważ książka jest przede wszystkim o 10. Pułku Strzelców Konnych, jednostce która wchodziła w skład 1. Dywizji. Inne pododdziały zostały potraktowane po macoszemu i są wspominane w razie potrzeby. Autor opiera się w dużej mierze na wspomnieniach określonych członków z 1. Dywizji, których to znał osobiście lub...

Książka troszkę wybiórcza, aczkolwiek warto ją przeczytać.
Tym bardziej, że jest to pozycja nie tylko dla miłośników historii.

Książka troszkę wybiórcza, aczkolwiek warto ją przeczytać.
Tym bardziej, że jest to pozycja nie tylko dla miłośników historii.

Książka zawiera kilka ciekawych anegdot z przeprawy 1 Dywizji Pancernej przez Europę oraz sporo interesujących zdjęć. Sam opis działań przez autora nie oddaje w pełni zasług jakie nasi pancerniacy oddali aliantom w walce o wolność głównie przez brak jakichkolwiek szkiców i map poglądowych opisywanych walk (Zaledwie 2 mapy ukazujące ilość pokonanych kilometrów i wiosek przez dywizję). Skutkuje to tym iż dopiero podsumowanie strat poniesionych i zadanych znajdujących się na końcu każdego rozdziału daje jako taki pogląd na sprawę.

Książka raczej dla entuzjastów II Wojny Światowej i militariów.

Książka zawiera kilka ciekawych anegdot z przeprawy 1 Dywizji Pancernej przez Europę oraz sporo interesujących zdjęć. Sam opis działań przez autora nie oddaje w pełni zasług jakie nasi pancerniacy oddali aliantom w walce o wolność głównie przez brak jakichkolwiek szkiców i map poglądowych opisywanych walk (Zaledwie 2 mapy ukazujące ilość pokonanych kilometrów i wiosek przez...

https://www.youtube.com/playlist?list=PLYAIWtIyApGSgGC8NtwIyFMn8rXmuOkgS

https://www.youtube.com/playlist?list=PLYAIWtIyApGSgGC8NtwIyFMn8rXmuOkgS

http://www.youtube.com/watch?v=kfEZANTQIW0

http://www.youtube.com/watch?v=kfEZANTQIW0