Jedna z lepszych i obszerniejszych książek na temat Katynia. Dostajemy tu masę wiedzy, wspomnień, ale i "zaplecza" bowiem lektura zaczyna się od 1920 roku. 📖

Jedna z lepszych i obszerniejszych książek na temat Katynia. Dostajemy tu masę wiedzy, wspomnień, ale i "zaplecza" bowiem lektura zaczyna się od 1920 roku. 📖

Bardzo dobra pozycja, język przystępny, dużo źródeł. Daje dość szczegółowe pojęcie o zbrodni katyńskiej. Myślę, że warto od tego zacząć i potem stopniowo rozszerzać temat.

Bardzo dobra pozycja, język przystępny, dużo źródeł. Daje dość szczegółowe pojęcie o zbrodni katyńskiej. Myślę, że warto od tego zacząć i potem stopniowo rozszerzać temat.

Katyń kojarzy się głównie mordem polskich oficerów przez NKWD. Rozkaz wydał sam Stalin, który chciał zemścić się za porażkę podczas najazdu bolszewików w 1920 roku. Świat przemilczał tą zbrodnie, która przez wielu Polaków jest ludobójstwem i okrutną zbrodnią, której nie da się wymazać z historii. Przez wiele lat zbrodnia ta była tematem tabu nie wolno było o niej mówić, propaganda ZSRR chciała całą winę zwalić na nazistów. 94 % obywateli Polski zna Katyń, ale tylko 61% potrafi wskazać, że zbrodnię tą popełnił Związek Radziecki. Boli to że aż 11% wskazuje na Niemcy. Lata propagandy zrobiły swoje. Wielka Brytania jak i USA woleli unikać tego tematu, żeby nie stracić sojusznika w Stalinie w walce z nazistami. Alianci bronili swoich interesów nie przejmowali się losem Polski, woleli oddali Polskę w ręce Stalina bo tak było im wygodnie. Katyń jest symbolem kaźni i pochówku Polskiej elity narodowej. O Katyniu i innych miejscach mordu trzeba pamiętać i muszą znaleźć swoje miejsce w historii. Nie wolno nam młodym ludziom zapomnieć o tym, o ludziach którzy oddali życie za ojczyznę. Książka wzruszyła mnie bardzo, robiłem przerwy bo nie dało się jej czytać. Przemyślenia tych dołów, dźwięku wyszczuła broni, kula która przeszywa głowę i zasypania ciał. Mam nadzieję, że o Katyniu nigdy nie zostanie wymazany z historii, a cała prawda wyjdzie na jaw. Tylko kiedy ile pokoleń musi minąć żeby wyjaśnić tą makabryczną zbrodnię ?

Katyń kojarzy się głównie mordem polskich oficerów przez NKWD. Rozkaz wydał sam Stalin, który chciał zemścić się za porażkę podczas najazdu bolszewików w 1920 roku. Świat przemilczał tą zbrodnie, która przez wielu Polaków jest ludobójstwem i okrutną zbrodnią, której nie da się wymazać z historii. Przez wiele lat zbrodnia ta była tematem tabu nie wolno było o niej mówić,...

Ciekawa książka. Dużo liczb, dużo faktów. Ciekawy język. Dość dobrze sie czyta, chociaż temat to ciężki. Myślę, że warto ją przeczytać.

Ciekawa książka. Dużo liczb, dużo faktów. Ciekawy język. Dość dobrze sie czyta, chociaż temat to ciężki. Myślę, że warto ją przeczytać.

Książka, która przedstawia wiele faktów na temat "sprawy katyńskiej", o których nie miałem pojęcia. Chociażby o "wypadku" Sikorskiego czy o pogromach Żydów, a oba te zdarzenia miały - wg autora, związek ze zbrodniami z 1940 roku.
Bardzo ciekawa i bardzo interesująca. Chociaż czasami odnosiłem wrażenie, iż autor w niektórych zdaniach tracił obiektywizm, ale to moje odczucie,

Polecam!

Książka, która przedstawia wiele faktów na temat "sprawy katyńskiej", o których nie miałem pojęcia. Chociażby o "wypadku" Sikorskiego czy o pogromach Żydów, a oba te zdarzenia miały - wg autora, związek ze zbrodniami z 1940 roku.
Bardzo ciekawa i bardzo interesująca. Chociaż czasami odnosiłem wrażenie, iż autor w niektórych zdaniach tracił obiektywizm, ale to moje...

Nie umiem sobie przypomnieć, czy w szkole uczono mnie o Katyniu. Jeśli chodzi o historię Polski, duża część mojej wiedzy została mi przekazana przez rodziców i dziadków, więc mam wrażenie, że o pewnych faktach wiedziałam ”od zawsze”. Lekcje historii z reguły tą wiedzę porządkowały i rozwijały, ale o Katyniu chyba więcej rozmawialiśmy na polskim niż na historii.

Tadeusz Kisielewski w przedmowie do „Katyń. Zbrodnia i kłamstwo” pisze, że jego książka powstała głównie z myślą o młodych ludziach w trosce o ich świadomość historyczną. Pasjonaci historii na pewno będą tą książką zachwyceni. Ale mam wrażenie, że dla przeciętnego młodego człowieka akurat ta publikacja może być jednak zbyt ciężka. Praca Kisielewskiego jest rodzajem dysertacji naukowej, przepełnionej faktami, datami, liczbami i wnikliwą interpretacją każdej najmniejszej poszlaki. Bo niestety w przypadku Katynia wciąż więcej jest niedomówień niż potwierdzonych informacji.

Pisarz świetnie nakreślił tło historyczno-polityczne dotyczące zbrodni katyńskiej i stosunki polsko-rosyjskie od wojny polsko-bolszewickiej do obecnej sytuacji. Zrobił to w bardzo klarowny sposób. Co nie zmienia faktu, że przy czytaniu tej książki trudno było zachować mi zimną krew. Dużym szokiem była dla mnie informacja, że Brytyjczycy i Amerykanie wiedzieli o Katyniu dużo wcześniej niż Polacy, ale postanowili zataić te informacje, bo akurat wtedy Sowieci byli ich sprzymierzeńcami w walce z Niemcami. Kisielewski stara się obiektywnie tłumaczyć takie postępowanie. I momentami trudno nie przyznać mu racji, ale złość i rozczarowanie jednak zostają. Kolejnym zaskoczeniem było dla mnie to, że autor uważa, że zbrodnia katyńska, a w zasadzie potrzeba zatajenia jej ma związek z zamachem na gen. Sikorskiego, a także z Pogromem Kieleckim. Niestety mam za małą wiedzę, żeby się do tego odnieść, nie mniej argumenty pisarza są przekonywujące.

Nie jestem w stanie zrozumieć, dlaczego Rosjanie nie chcą ujawnić wszystkich dokumentów dotyczących mordu na polskich oficerach. Jedynym logicznym powodem zdaje się być tylko to, że mają najwidoczniej więcej do ukrycia niż możemy sobie wyobrazić. Rodziny katyńskie chcą tylko prawdy i oddania hołdu swoim zmarłym, a to przecież nic nie kosztuje. Kisielewski zwraca jednak uwagę, że uznanie żądań Polaków i przyznanie się Rosji do odpowiedzialności za Katyń nie jest możliwe bez przyznania się tego kraju do win za wymordowanie przez reżim stalinowski tak wielu własnych obywateli. A elity rządzące Rosją najwyraźniej wcale nie chcą się odciąć od dziedzictwa Rosji Sowieckiej.

„Katyń. Zbrodnia i kłamstwo” jest bardzo ważną książką. Porusza wiele tematów, której do tej pory nie byłam świadoma. Mam wrażenie, że Sowietom udała się rzecz wręcz niemożliwa: zamietli słonia pod wycieraczkę, a „waleczni i prawi” alianci chociaż co chwila się o niego przewracali, to twierdzili, że wszystko jest w porządku. Książka Kisielewskiego na pewno otworzyła mi oczy na wiele spraw. I po jej przeczytaniu mam dwa zupełnie abstrakcyjne i nie pasujące do siebie przemyślenia. Po pierwsze, to bardzo żałuję, że nie może być jak w bajkach: drzewa powinny szumieć głosami zmarłych: „Zabili nas, pomordowali” i szum ten powinien ustać dopiero po oddaniu sprawiedliwości skrzywdzonym. Po drugie, to nie mogę się uwolnić od wspomnienia monologu Bohdana Smolenia, a konkretnie od jednego fragmentu „Szeptanki” i choć wiem, że nie dotyczy konkretnie sprawy Katynia, myślę, że dobrze ją podsumowuje: „A ci Amerykanie… oni nie są wcale tacy źli. Oni napadną, a potem przeproszą. A mnie za te 40 lat to nikt, ku*wa, nie przeprosi.”

Nie umiem sobie przypomnieć, czy w szkole uczono mnie o Katyniu. Jeśli chodzi o historię Polski, duża część mojej wiedzy została mi przekazana przez rodziców i dziadków, więc mam wrażenie, że o pewnych faktach wiedziałam ”od zawsze”. Lekcje historii z reguły tą wiedzę porządkowały i rozwijały, ale o Katyniu chyba więcej rozmawialiśmy na polskim niż na historii.

Tadeusz...

12/2019

12/2019