Obcy, ze szczytnym celem ratowania planet przez niszczącym wpływem ich mieszkańców, okazują się zwykłymi najeźdźcami, mistrzami propagandy i indoktrynacji. Ludzie jak to ludzie, jedni odnajdują szansę na bycie wreszcie kimś „ważnym”, kolaborują za ochłap, który od czasu do czasu spada im ze stołu Panów. Drudzy próbują walczyć o swoje człowieczeństwo, a walka ta – zdawać by się mogło – jest skazana na porażkę. I wreszcie Ci uformowani przez obcych. Żyją w ułudzie szczęśliwości, świata sprawiedliwie ułożonego. Taki właśnie jest Pupilek, grający rolę uroczego terrierka swojej jaszczurzej Pani. Bułyczow w mistrzowski sposób pokazuje czym jest właśnie indoktrynacja, jak trudno się od niej uwolnić. Pupilek, co i rusz odkrywa kłamstwa, którymi był karmiony, a mimo to ratuje znany sobie świat oszukując się, że to inni są źli, a nie jego Pani. To „samookłamywanie” się jest niczym łapanie brzytwy przez tonącego. Fabuła jest doskonale skonstruowana, a opis świata jest „żywym świadectwem” prawdziwie komunistycznej Rosji – zresztą nie tylko Rosji.
Kocioł/Przybysze/Fotografia... to krótkie formy, ale i znak rozpoznawczy Bułyczowa. I jak zwykle Obcy są jedynie pretekstem to ukazania ludzkich słabości, często zwykłej głupoty, w świecie pełnym absurdów, w czasach nie do końca minionym i nie tak bardzo nieaktualnych jakby się wydawało.

Obcy, ze szczytnym celem ratowania planet przez niszczącym wpływem ich mieszkańców, okazują się zwykłymi najeźdźcami, mistrzami propagandy i indoktrynacji. Ludzie jak to ludzie, jedni odnajdują szansę na bycie wreszcie kimś „ważnym”, kolaborują za ochłap, który od czasu do czasu spada im ze stołu Panów. Drudzy próbują walczyć o swoje człowieczeństwo, a walka ta – zdawać by...

Książka zawiera tytułową powieść oraz 3 opowiadania. Powieść bardzo w duchu Zajdla, a także "Miasta na górze" samego Bułyczowa.
Jakże łatwo dajemy się trzymać za twarz, za ochłapy z pańskiego stołu, za trochę przywilejów, za trochę poczucia władzy. Jakże łatwo wciskać nam propagandowy kit.
"Nikt nie potrzebuje prawdy. Wszyscy potrzebują jedzenia." Dla tych dwóch zdań warto przeczytać tę książkę.

Książka zawiera tytułową powieść oraz 3 opowiadania. Powieść bardzo w duchu Zajdla, a także "Miasta na górze" samego Bułyczowa.
Jakże łatwo dajemy się trzymać za twarz, za ochłapy z pańskiego stołu, za trochę przywilejów, za trochę poczucia władzy. Jakże łatwo wciskać nam propagandowy kit.
"Nikt nie potrzebuje prawdy. Wszyscy potrzebują jedzenia." Dla tych dwóch zdań warto...

Kir Bułyczow był... historykiem, pracownikiem Instytutu Orientalistyki Radzieckiej Akademii Nauk ze stopniem naukowym doktora – i niezaprzeczalnie człowiekiem o bogatej wyobraźni, dzięki czemu jednocześnie został pisarzem i krytykiem fantastyki naukowej oraz autorem scenariuszy filmowych. „Pupilek” powstał zanim jeszcze posypały się liczne nagrody - jako opowiadanie, wydany był w 1991 r., jako powieść, w 1993 r. U nas ukazał się w 2001 r. (z genialną moim zdaniem okładką),wraz z trzema opowiadaniami, które, delikatnie mówiąc, tytułowy „Pupilek” całkowicie przyćmił.

Rosyjski autor, Moskwa w tle, a więc i skojarzenie ze sławnym cytatem z Gorkiego: „Człowiek to brzmi dumnie” nie przypadkowe, z tym, że na początku lektury jawi się ze znakiem zapytania, potem, wraz z rozwojem akcji, z wielokropkiem dającym nadzieję, aż w końcu z satysfakcją stawiamy stanowczą i jednoznaczną kropkę. Tylko, że do kropki na końcu tak optymistycznie brzmiącego stwierdzenia trzeba dorosnąć, poznać siebie i wiele rzeczy zrozumieć, a główny bohater nie ma łatwo. Bułyczow prowadzi nas przez cały proces dojrzewania - od naiwności do poczucia własnej godności, od strachu i posłuszeństwa, do buntu i agresji. Jednak wpojone w dzieciństwie zasady tkwią głęboko: mentalność „pupilka”, przewija się podczas jego transformacji, nawet wtedy, gdy zostaje gladiatorem, czy zabójcą.

Powieść intrygująca, o dosyć rzadko poruszanym temacie (jedynie zakończenie mniej udane – jakby go wcale nie było, jednak treść całkowicie rekompensuje to niedociągnięcie). Ponadto zagadnienie jest stanowczo wielopoziomowe, zmuszające do spojrzenia na człowieka z perspektywy, w jakiej z całą pewnością nie chcielibyśmy się ujrzeć. Ale może możemy? (Oby pytanie Fermiego „Gdzie Oni są?” nadal było tylko pytaniem).
Ale z drugiej strony... Czyż nie żyjemy w świecie, gdzie każdy musi coś jeść, a sami mamy własnych pupilków ? Warte przemyślenia.

Kir Bułyczow był... historykiem, pracownikiem Instytutu Orientalistyki Radzieckiej Akademii Nauk ze stopniem naukowym doktora – i niezaprzeczalnie człowiekiem o bogatej wyobraźni, dzięki czemu jednocześnie został pisarzem i krytykiem fantastyki naukowej oraz autorem scenariuszy filmowych. „Pupilek” powstał zanim jeszcze posypały się liczne nagrody - jako opowiadanie, wydany...

Naiwne, pełne nielogiczności - ale przecież fascynujące!!!

Naiwne, pełne nielogiczności - ale przecież fascynujące!!!

Wiele lat temu zaciekawiły mnie książki Bułyczowa.
Szczególnie utkwiły mi w pamięci „Przełęcz. Osada” oraz „Miasto na górze”. Pierwszą już przeczytałem ponownie.
Postanowiłem przeczytać „Pupilka”, którego wcześniej nie czytałem.
Odczucia pozytywne.
Plusy:
- intrygująca historia ludzkości podbitej i „ujarzmionej” przez kosmitów;
- ciekawa fabuła, przedstawienie koncepcji obcych jako „sponsorów”;
- pokazanie człowieka, jako „zwierzątka domowego”, zabawki w rękach obcych, królika doświadczalnego, jego strachu, marności w oczach innych stworzeń;
- uzmysłowienie nam co może się stać, gdy przestaniemy być gatunkiem dominującym;
- zmusza do zastanowienia się nad ludzkim lenistwem i dążeniem do wygody;
- zawsze są tacy co kolaborują z najeźdźcą oraz bojownicy walczący o wolność;
- zakończenie, którego sami musimy się domyśleć.
Minusy:
- może trochę za dużo opisów radzieckiego ustroju, komunizmu (propagandy, braku żywności, praniu mózgu itp.);
- trochę słabsze pozostałe trzy krótkie opowiadania dołączone do książki.
Ogółem książka dobra.

Wiele lat temu zaciekawiły mnie książki Bułyczowa.
Szczególnie utkwiły mi w pamięci „Przełęcz. Osada” oraz „Miasto na górze”. Pierwszą już przeczytałem ponownie.
Postanowiłem przeczytać „Pupilka”, którego wcześniej nie czytałem.
Odczucia pozytywne.
Plusy:
- intrygująca historia ludzkości podbitej i „ujarzmionej” przez kosmitów;
- ciekawa fabuła, przedstawienie koncepcji...

Rzecz o"zwierzątkach domowych", wcale nie dla ekologów. Budzi dreszcz, zmusza do zastanowienia się nad ludzkim wygodnictwem.

Rzecz o"zwierzątkach domowych", wcale nie dla ekologów. Budzi dreszcz, zmusza do zastanowienia się nad ludzkim wygodnictwem.

Pupilek jest to zbiór 3 opowiadań, tytułowego pupilka i dwóch innych. Ogólnie już wcześniejsze powieści tego pisarza mi się podobały i dlatego sięgnęłam po następne. Pupilek jest naprawdę bardzo dobrą mini powieścią. Pomysł na temat jest wręcz genialny, nie czytałam do tej pory nikogo kto by w taki sposób poruszył temat obcych, jako sponsorów, a przy tym prosty, wystarczy się wczuć w rolę psa i obdarzyć go rozumem i właściwie pozostaje tylko opisać rzeczywistość z punktu widzenia psa, naprawdę świetny pomysł. W tej książce irytuje mnie tylko dwie rzeczy.
Jednym jest zakończenie a właściwie niedokończenie Pupilka, ponieważ akcja kończy się nagle a czytelnik musi sam sobie wyobrazić zakończenie. Zamiast dwóch następnych opowiadań wolała bym żeby ta powieść została zakończona. Oczywiście dwa pozostałe opowiadania są w porządku jednak zawsze wolałam powieści. Drugim problemem, który raczej wynika z czegoś co tkwi we mnie a nie jest winą autora to tło radzieckie. Strasznie nie lubię imion rosyjskich, tła rosyjskiego w literaturze S-F, jakoś mnie to razi. Mentalność radziecka jest tu również bardzo odczuwalna. W osadzie i przełęczy tego się nie odczuwało, natomiast tutaj w tych 3 opowiadaniach bardzo to czuć, nawet są przytaczane w pewnym momencie słowa Stalina. Oczywiście pisarz stara się pokazać jak zły jest ustrój itp.. ale jakoś wolała bym tego nie mieć w utworach S_F, jednak wiadomo to nie jego autora wina, że pisał o Rosji skoro tam się wychował i do obywateli rosyjskich pewnie adresował opowiadania. W każdym razie opowiadania są bardzo dobre, mądre, z czytelnym przekazem i super pomysłem. Warto przeczytać zwłaszcza Pupilka, pozostałe dwa dobre.

Pupilek jest to zbiór 3 opowiadań, tytułowego pupilka i dwóch innych. Ogólnie już wcześniejsze powieści tego pisarza mi się podobały i dlatego sięgnęłam po następne. Pupilek jest naprawdę bardzo dobrą mini powieścią. Pomysł na temat jest wręcz genialny, nie czytałam do tej pory nikogo kto by w taki sposób poruszył temat obcych, jako sponsorów, a przy tym prosty, wystarczy...

"Pupilek" to w moim przekonaniu pozycja kultowa. Czytałam raz, ale chyba jeszcze kiedyś do niej wrócę. Zaskakuje pomysłem.

"Pupilek" to w moim przekonaniu pozycja kultowa. Czytałam raz, ale chyba jeszcze kiedyś do niej wrócę. Zaskakuje pomysłem.

Książka w miarę fajna, ale zakończenie robione "po łebkach" i to strasznie. Pozostawia niedosyt.

Książka w miarę fajna, ale zakończenie robione "po łebkach" i to strasznie. Pozostawia niedosyt.

Intrugująca historia ludzkości podbitej przez kosmitów. Polecam każdemu który zastanawia się nad sensem istnienia ludzkiego.

Intrugująca historia ludzkości podbitej przez kosmitów. Polecam każdemu który zastanawia się nad sensem istnienia ludzkiego.