Zbiór bardziej i mniej udanych opowiadań autorki książki "Nawiedzony dom na wzgórzu". Niektóre są świetne, inne całkiem niezłe bądź średnie, inne zaś nie pasujace do reszty. Co ciekawe, przez większość z nich przewija się postać tajemniczego Jamesa Harrisa, który ma mniejszą lub większą rolę w przedstawianych historiach. Pierwsze opowiadanie,
"Pod małym gazem" stanowi w większości rozmowę dwóch osób, dorosłego przyjaciela domu i dorastającej dziewczyny. Raczej do zapomnienia, bo choć złe nie jest, nic z niego nie wynika. W drugim opowiadaniu, zatytułowanym "Demoniczny kochanek" mamy opis wędrówki młodej kobiety, która poszukuje swojego narzeczonego, wspomnianego Jamesa Harrisa. To opis wędrówki, ciekawy, dość monotonny. W końcu mężczyznę widzimy z daleka, jak rozmawia z dwiema osobami. Średnia historia. Następna, "Domowy wypiek", jest jakby uzupełnieniem poprzedniej, albowiem centralny jej punkt stanowi wizyta Jamesa Harrisa u pewnego małżeństwa i łatwo można się domyślić, że tę scenę z dala obserwowała bohaterka poprzedniego opowiadania. "Próba sił" to opis niepokojącej relacji pewnej pani domu z jej pomocnicą-służącą. Dość ciekawa, choć wymagałaby rozwinięcia. "Mieszkanka Greenwich Village" to opowieść o kobiecie, która wchodzi do budynku by obejrzeć meble, które ewentualnie kupi, ale nie zastaje właścicieli, za to wchodzi potencjalny klient, który bierze ją za właścicielka. Odbywają dość osobliwą rozmowe. Ciekawa historia. Z dalszych najpierw omówię historie "Wejdź pierwszy, mój drogi Alfonsie" i "Charles". Pierwsza to rozmowa trzech osób, z której nic nie wynika, taka przekomarzanka/odpytywanka, "Charles" to historia chłopca, który chodzi do przedszkola i opowiada rodzicom o tytułowym Charlesie. Ostatatecznie okazuje się, że Charles nie istnieje, a główny bohater opowiadał o sobie. "Renegat" to historia suczki, która, jak twierdzą mieszkańcy wsi, wyżera kury i wszyscy sugerują, że zwierze trzeba zabić. Niepokojąco wypada to, że dzieci właścicielki psa nie pojmują powagi sytuacji. Trochę jednak za krótkie, niedokończone. "Ogród Pani MacLane" to historia relacji dwóch sąsiadek, pojawia się również tematyka nietolerancji rasowej. Jedno z ciekawszych opowiadań. "Ząb", historia, w której kobieta jedzie na wyrwanie zęba, ma końcówkę w dużym stopniu dość fantastyczną, przewija się też James Harris, choć tutaj autorka po prostu nazywa go Jimem. Ostatnie, tytułowe opowiadanie, choć z pozoru najstraszniejsze, pisane jest w taki sposób, że nie mogłem przejąć się losem postaci, która jak co roku w pewnym miasteczku, była wylosowana do ukamienowania. Inne mógłbym jeszcze omówić, ale za dużo by to zajęło miejsca i czasu. Po prostu są lepsze i gorsze. W części z nich występuje James Harris, a w innych nie. Ciekawostka: czy zaangażowanie do roli Eleanore w adaptacji "Nawiedzonego domu..." Julie Harris to przypadek.
Mimo wszystko polecam.

Zbiór bardziej i mniej udanych opowiadań autorki książki "Nawiedzony dom na wzgórzu". Niektóre są świetne, inne całkiem niezłe bądź średnie, inne zaś nie pasujace do reszty. Co ciekawe, przez większość z nich przewija się postać tajemniczego Jamesa Harrisa, który ma mniejszą lub większą rolę w przedstawianych historiach. Pierwsze opowiadanie,
"Pod małym gazem" stanowi w...

Książka- refleksy dnia codziennego, czasami zaskakujące a czasami nudne. Mimo to warto przeczytać

Książka- refleksy dnia codziennego, czasami zaskakujące a czasami nudne. Mimo to warto przeczytać

Tak to już jest z loteriami, że najczęściej rozczarowują.

Tak to już jest z loteriami, że najczęściej rozczarowują.

Ale słabe. Każde! Bez wyjątku. Bez puenty żadnej, bez dreszczyku, w ogóle nieciekawe. A najgorsze są te opisy z tyłu książki i zachwalające jaka to wspaniała pozycja i podpisane przez S. Kinga. Masakra. Takiej lipy się nie spodziewałem totalnie. Taki zbiór obyczajowych sytuacji które mogą się nam przytrafić i ja to rozumiem ale czemu to jest podpięte pod kategorię - horror? Pokazujace naturę ludzką. Ale to nie tłumaczy tego że mimo to ten zbiór opowiadań był kiepski. Jedynie loteria wyróżnia się odrobinę na tle reszty ale też brak w ostatnim opowiadaniu jakiegokolwiek wytłumaczenia dlaczego tak się dzieje, co za tym stoi itd. Po przeczytaniu każdego opowiadania czytelnik ma uczucie niedopowiedzenia i sam właściwie nie wie co autorka miała na myśli. Praktycznie każde zakończenie otwarte.

Ale słabe. Każde! Bez wyjątku. Bez puenty żadnej, bez dreszczyku, w ogóle nieciekawe. A najgorsze są te opisy z tyłu książki i zachwalające jaka to wspaniała pozycja i podpisane przez S. Kinga. Masakra. Takiej lipy się nie spodziewałem totalnie. Taki zbiór obyczajowych sytuacji które mogą się nam przytrafić i ja to rozumiem ale czemu to jest podpięte pod kategorię -...

Nareszcie czytam dobry zbiór opowiadań. Teksty są esencjonalne, treściwe, z ukrytym i faktycznym przekazem.

Nareszcie czytam dobry zbiór opowiadań. Teksty są esencjonalne, treściwe, z ukrytym i faktycznym przekazem.

Zbiór opowiadań, jak dla mnie trochę w klimacie suburbia noir. Opowiadania o kobietach i ich życiu, niektóre dość niewinne a inne zaczynające się niby zwyczajnie po to żeby gdzieś nagle rozwinąć swoją mroczną i dziwną treść.
Sporo wątków feministycznych, trochę satyry. Bardzo mi się podobała, polecam.

Zbiór opowiadań, jak dla mnie trochę w klimacie suburbia noir. Opowiadania o kobietach i ich życiu, niektóre dość niewinne a inne zaczynające się niby zwyczajnie po to żeby gdzieś nagle rozwinąć swoją mroczną i dziwną treść.
Sporo wątków feministycznych, trochę satyry. Bardzo mi się podobała, polecam.

Moja opinia w żadnym stopniu nie będzie odkrywcza. Niektóre z opowiadań czytało się świetnie w punkt, inne już dawno zapomniałam. Niemniej jednak Loteria jest wyśmienita i fantastycznie, że jest ostatnim ze zbioru. Prostota i aktualność jest przytłaczająco trafna, nawet jak na nasze czasy.

Moja opinia w żadnym stopniu nie będzie odkrywcza. Niektóre z opowiadań czytało się świetnie w punkt, inne już dawno zapomniałam. Niemniej jednak Loteria jest wyśmienita i fantastycznie, że jest ostatnim ze zbioru. Prostota i aktualność jest przytłaczająco trafna, nawet jak na nasze czasy.

Proste, wnikliwe i zaskakująco aktualne. Jednak jako ludzie, mimo upływu wiekow czy dekad, w pewnych kwestiach nie zmieniamy się w ogóle.

Proste, wnikliwe i zaskakująco aktualne. Jednak jako ludzie, mimo upływu wiekow czy dekad, w pewnych kwestiach nie zmieniamy się w ogóle.

Rewelacyjna w swojej prostocie.
Dla mnie odkrycie!

Rewelacyjna w swojej prostocie.
Dla mnie odkrycie!

Jakscon zachwyca. Opowiadanie "Loteria" to dzieło sztuki w kategorii krótka forma. Polecam!

Jakscon zachwyca. Opowiadanie "Loteria" to dzieło sztuki w kategorii krótka forma. Polecam!