Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD jest zaburzeniem, które rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie i obejmuje trzy główne grupy objawów: nadmierną ruchliwość, zaburzenia koncentracji uwagi i nadmierną impulsywność.
Przeważnie mówi się że ADHD obejmuje głównie dzieci, ale czy wiecie że nie zawsze?

Angeline Boerger została zdiagnozowana w wieku 20lat i od tego czasu poszerza swoją wiedzę w tym temacie, uświadamiając osobom w swoim otoczeniu z czym się zmaga a co najważniejsze podnosząc świadomość społeczną na temat zdrowia psychicznego. Wiele cennych wskazówek zawarła w swojej książce "W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD" jak również publikuje na profilu @kirmesimkopf

Zdecydowanie jak większość kobiet jestem roztargniona, uczuciowa, nerwowa a przede wszystkim nadpobudliwa. Myślałam, że to taki mój urok ale może coś w tym jest innego..

Jak byłam mała diagnozowano wiele dzieciaków z mojego otoczenia, ale nigdy osobiście nie zostałam przebadana. Później natknęłam się ze stwierdzeniem że to nie wina choroby a wychowania - pozwala się na wiele i dzieci są rozwydrzone. Niby nie mogłam usiedzieć w miejscu i zawsze miałam mnóstwo pomysłów, buzia mi się nie zamykała i lubiłam jak wszystko szło po mojej myśli. Ot cała ja ;)

Poradnik wiele mi uświadomił, a przede wszystkim otworzył oczy.

Książka zdecydowanie warta uwagi, bardzo zrozumiała, wyjaśnia i uzmysławia zagadnienia związane z trudnym tematem jakim jest ADHD

Autorka większą część treści opiera na swoim doświadczeniu życiowym, przez co lektura jest o wiele bardziej przyjemniejsza w odbiorze. Przytacza wiele zagadnień z życia z jakimi się zmagała. Oczywiście nie zabraknie tu również badań naukowych ale to nie one skupiają największą uwagę. Treść jest piorunująco istotna.

Angelina Boerger zachęca do czytania a przede wszystkim do zdiagnozowania samego siebie najlepiej podczas wizyty u specjalisty, dodatkowo odpowiada na pytania jak żyć, czego unikać i jak sobie radzić z tą przypadłości. Pokazuje nam co utrudnia a co ułatwia funkcjonowanie.

Książka jest świetnym drogowskazem dla osób które podejrzewają u siebie ADHD. Nie wszystko jest łatwe i schematyczne. U każdego objawy są inne i nie wszystkie złote rady będą pomocne ale najważniejsze jest wiedzieć z czym mamy do czynienia.

Jeżeli jesteście zainteresowani poszerzeniem wiedzy w tym temacie to pozycja ze zdjęcia jest dla Was. Serdecznie zachęcam i polecam.

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD jest zaburzeniem, które rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie i obejmuje trzy główne grupy objawów: nadmierną ruchliwość, zaburzenia koncentracji uwagi i nadmierną impulsywność.
Przeważnie mówi się że ADHD obejmuje głównie dzieci, ale czy wiecie że nie zawsze?

Angeline Boerger została zdiagnozowana w...

Nie wiem czy Wy też, ale ja odnoszę wrażenie, że hasło "ADHD" atakuje moje pokolenie od wczesnych lat szkolnych aż do teraz i nigdy jakoś specjalnie nie kwapiłam się do sprawdzenia, o co tak naprawdę z nim chodzi.

Pewnie nadal nie dążyłabym do zgłębienia tego tematu, gdyby coraz więcej osób dorosłych nie diagnozowało się pod kątem tego zaburzenia i nie widziałabym kilku spójnych cech w swoim zachowaniu.

Autorka książki przytacza swoje prywatne historie, aby lepiej przekazać nam czym jest zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi i jak z nim funkcjonować.

Jeśli miałabym polecić komuś tę pozycję, to tak naprawdę poleciłabym wszystkim. Mimo, że ktoś może nie mieć zdiagnozowanego ADHD, to warto wiedzieć co dzieję się w głowie osób z tym zaburzeniem, dlaczego zachowują się tak a nie inaczej i jak je traktować.

Dzięki temu, że książka napisana jest w przystępnym i zrozumiałym języku, czyta się ją szybko i z zaciekawieniem.

Nie wiem czy Wy też, ale ja odnoszę wrażenie, że hasło "ADHD" atakuje moje pokolenie od wczesnych lat szkolnych aż do teraz i nigdy jakoś specjalnie nie kwapiłam się do sprawdzenia, o co tak naprawdę z nim chodzi.

Pewnie nadal nie dążyłabym do zgłębienia tego tematu, gdyby coraz więcej osób dorosłych nie diagnozowało się pod kątem tego zaburzenia i nie widziałabym kilku...

Ta książka mógłby nosić tytuł "Moje życie po diagnozie ADHD", ponieważ autorka w 90% opiera jej treść na swoich doświadczeniach. Pozostałe 10% to przytoczenie wyników badań naukowych oraz wspominanie historii innych osób, prowadzących w mediach społecznościowych konta o podobnej tematyce.

Poznajemy fakty na temat tego zaburzenia: skąd się wzięło, jakie problemy i choroby współistnieją z nim, w czym może być pomocne.

Diagnostyka tego zaburzenia w wieku dorosłym jest szczególnie trudna bez wcześniejszej dokumentacji medycznej, opiera się bowiem głównie na wspomnieniach i świadectwach szkolnych. Wiele kobiet z ADHD zostaje zdiagnozowanych późno lub wcale, gdyż takie cechy charakteru jak roztargnienie czy nadwrażliwość są uznawane za typowe dla naszej płci.

Tymczasem ADHD wpływa na całe życie człowieka, powoduje wiele problemów, od zaburzeń snu i odżywiania, przez trudności z utrzymaniem związków, po kłopoty w pracy. Negatywne ocenianie przez środowisko zewnętrzne może także sprzyjać powstawaniu depresji czy fobii społecznej.

Angelina Boerger wielokrotnie podkreśla jak wiele dała jej diagnoza i zachęca każdego, kto podejrzewa u siebie ADHD, do wizyty u psychiatry i podjęcia próby leczenia.

Autorka nie podaje sposobów radzenia sobie ze stresem czy zapominalstwem, poza przyjmowaniem przepisanych przez specjalistę leków.

Na końcu książki znajdziemy wykaz kont aktywistów zdrowia psychicznego, na które możemy zajrzeć. Poradnik nie poszerzył znacząco mojej wiedzy na temat ADHD, choć doceniam wysiłek, jaki autorka włożyła w przygotowanie książki, opartej na własnych doświadczeniach.

Angelina Boerger jest z zawodu dziennikarką, nie psychiatrą. Książkę można przeczytać jako ciekawostkę, lecz nie opierałabym wyłącznie na niej wiedzy o ADHD.

Ta książka mógłby nosić tytuł "Moje życie po diagnozie ADHD", ponieważ autorka w 90% opiera jej treść na swoich doświadczeniach. Pozostałe 10% to przytoczenie wyników badań naukowych oraz wspominanie historii innych osób, prowadzących w mediach społecznościowych konta o podobnej tematyce.

Poznajemy fakty na temat tego zaburzenia: skąd się wzięło, jakie problemy i choroby...

Tematyka związana z ADHD jest mi bardzo bliska. Jedna z osób w mojej rodzinie ma zdiagnozowane ADHD. Ma problemy z bezsennością, usiedzeniem w miejscu, koncentracją. Na przestrzeni lat udało nam się wypracować pewne relacje, chociaż czasem życie potrafi nas zaskakiwać. Dlatego też postanowiłam sięgnąć po tę książkę. Żeby móc nieco lepiej zrozumieć świat osoby z ADHD.

Co przychodzi Wam na myśl, gdy słyszycie ADHD? Czy widzicie małego chłopca, który nie potrafi usiedzieć w miejscu, ciągle biega, krzyczy, wszędzie go pełno, a może widzicie roztrzepaną osobę, która niczego nie może znaleźć, nigdy o niczym nie pamięta? Każda osoba z ADHD mierzy się z innymi problemami. Nie wszyscy mają takie same symptomy. I na to zwraca uwagę autorka. Wciąż niewiele wie się o tych zaburzeniach. Czy to choroba? Czy można mówić o niepełnosprawności? Skąd to się w ogóle wzięło? Wiele osób wciąż pozostaje niezdiagnozowanych.

Czytanie tej książki stanowiło dla mnie czasem wyzwanie. I nie, nie mam tu na myśli tego, że autorka skakała od tematu do tematu i ze słowem pisanym sobie nie radziła. Nic z tych rzeczy. Radziła sobie bardzo dobrze, ale kiedy wpuściła mnie do swojej głowy, czułam się przytłoczona tym, co tam się dzieje. Ja miałam z tym do czynienia przez chwilę, ona mierzy się z tym każdego dnia.

Angelina Boerger zwraca uwagę na to, że niektórzy myślą, że ADHD to wymysł farmaceutów i w rzeczywistości nic takiego nie istnieje. Mówi także o tym, że wiele osób twierdzi, że leki, które biorą takie osoby, uzależniają. To nic, że pacjenci często zapominają je zażywać, inni wiedzą lepiej, jak bardzo są szkodliwe... Autorka zwraca też uwagę na to, dlaczego kobiety i dziewczynki są diagnozowane zdecydowanie później niż mężczyźni i chłopcy.

Ta publikacja może stanowić punkt wyjścia dla osoby, która podejrzewa, że może mieć ADHD. Być może gdy zapozna się z historią Angeliny, zobaczy, jakie ona miała symptomy, jak szukała pomocy, znajdzie w sobie odwagę, by zawalczyć o siebie. ADHD to nie wyrok, ale wroga dobrze jest poznać i przekonać się, jak można sobie dać z nim radę. Niestety, problemy psychiczne wciąż w wielu miejscach są uznawane za nieistotne. Są ludzie, którzy piętnują osoby z zaburzeniami. A to niektórych może doprowadzić nawet do ostatecznego kroku.

To bardzo ważny głos w sprawie ADHD. Autorka pokazuje życie osoby z ADHD bez lukru. Jednocześnie daje nadzieję na to, że nie wszystko jest stracone, gdy usłyszy się taką diagnozę. Wręcz przeciwnie, to jest nowy początek. Co mam na myśli? Przekonajcie się o tym sami.

Tematyka związana z ADHD jest mi bardzo bliska. Jedna z osób w mojej rodzinie ma zdiagnozowane ADHD. Ma problemy z bezsennością, usiedzeniem w miejscu, koncentracją. Na przestrzeni lat udało nam się wypracować pewne relacje, chociaż czasem życie potrafi nas zaskakiwać. Dlatego też postanowiłam sięgnąć po tę książkę. Żeby móc nieco lepiej zrozumieć świat osoby z ADHD.

Co...

" [...] Trybiki w mojej głowie kręcą się trochę inaczej i dlatego potrzebuję własnych strategii. [...] "

Co to jest ADHD? To zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.

Ostatnio w moje ręce wpadł bardzo interesujący poradnik Angeliny Boerger pod tytułem "W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD". Autorka opisuje w nim między innymi swoje dorosłe życie z ADHD. Przyznam szczerze, że nigdy nie słyszałam o tym zaburzeniu u osób dojrzałych. Cieszę się, że ta autorka mnie uświadomiła.
Znalazłam tutaj sporą dawkę informacji na temat ADHD. Niektóre statystyki mnie przeraziły. Wstrząsnęła mnie wiadomość, że osoby z ADHD znacznie częściej próbują popełnić samobójstwo. Niestety więcej kobiet z tym zaburzeniem odbiera sobie życie.
Jak się żyje z ADHD? Co utrudnia, a co ułatwia życie? Autorka w idealny sposób odpowiada na te pytania.
Każda osoba z ADHD ma inne symptomy. Dosłownie nie ma dwóch takich samych osób. Przeraża mnie fakt, że to zaburzenie nie jest wcale lub jest bardzo późno diagnozowana. A gdyby tak ADHD było częściej rozpoznawalne, to można by szybciej pomóc takim osobom lub lepiej je zrozumieć.
Szkoda, że na ten temat tak mało się mówi. Kto wie, ile osób chodzi po naszym świecie niezdiagnozowanych i męczy się ze swoimi symptomami. O ile życie byłoby dla nich prostsze, gdyby tylko znali prawdę.
Są też takie osoby, które mają wszystkie objawy ADHD, ale boją się iść do lekarzy. Dlaczego? Nie chcą być szufladkowani. Nie chcą być gorzej traktowani. Szkoda, że nasze społeczeństwo nie jest tolerancyjne i dyskryminuje osoby chore i cierpiące na różne zaburzenia. Ja traktuje zdrowe, chore i z zaburzeniami osoby na równi. Nie toleruje dyskryminacji. Każdy ma prawo do godnego życia.
Każdy człowiek również powinien mieć dostęp do najlepszej opieki medycznej. Niestety dobra opieka medyczna wiąże się z ogromnymi kosztami, a to od razu dyskryminuje biedniejsze osoby.
Dlaczego ADHD u dziewczyn diagnozuje się bardzo późno i jakie to niesie za sobą konsekwencje? Odpowiedzi na te pytania mogą być dla was szokujące.
Podziwiam Angelinę Boerger za odwagę napisania tej bardzo ważnej książki. Może dzięki niej część osób uda się do lekarza po właściwą diagnozę. Mam nadzieję, że dzięki temu poradnikowi otworzą wam się oczy i staniecie się bardziej tolerancyjni w stosunku do innych.
Z książki dowiecie się również, z jakimi demonami zmagała się autorka i w jakim wieku została zdiagnozowana. Czy po usłyszeniu diagnozy była szczęśliwa?
Autorka posługuje się zrozumiałym językiem. Mimo trudnego tematu tę książkę czyta się bardzo szybko.
Jeżeli lubicie czytać literaturę faktu, pamiętniki i poradniki, oraz chcecie dowiedzieć się więcej o zaburzeniu zwanym ADHD, to odsyłam was do książki "W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD".
Czy wiedzieliście, że ADHD łączy się z różnymi innymi zaburzeniami? Ja niestety tego nie wiedziałam. Dzięki tej autorce jestem uświadomiona.

Warto przeczytać tę książkę.

To była moja pierwsza lektura, którą przeczytałam na temat tego zaburzenia.

Ps.

Na końcu książki znalazłam informacje o kontach na Instagramie, które są poświęcone tematyce między innymi ADHD i zdrowiu psychicznemu. Jeżeli interesuje was ta tematyka i chcecie pogłębić swoją wiedzę, to możecie zajrzeć do kont podanych przez Angelinę Boerger.

" [...] Trybiki w mojej głowie kręcą się trochę inaczej i dlatego potrzebuję własnych strategii. [...] "

Co to jest ADHD? To zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.

Ostatnio w moje ręce wpadł bardzo interesujący poradnik Angeliny Boerger pod tytułem "W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD". Autorka opisuje w nim między innymi swoje dorosłe życie z...

Autorka często się zastanawiała, co się kryje za jej roztargnieniem i nieumiejętnością radzenia sobie ze stresem. Zdarzały jej się różne wypadki w życiu: jeżdżenie autobusem na przeciwny koniec miasta, zapominała, o tym, co miała robić i miała wahania nastrojów. Po wielu latach otrzymała diagnozę: ADHD, poczuła ulgę.

Tematyka książki nie jest mi bliska ze względu na to, że sama borykam się z problemem. Jednak wielu moich znajomych się z tym zmaga. Gdy otrzymałam możliwość recenzowania tej pozycji, ogromnie się ucieszyłam. Jestem ogromnie empatyczną osobą, jednak ludzi tą przypadłością nie potrafiłam wyczuć. Ta książka umożliwiła mi zrozumienie osób z ADHD, ich mechanizmów i w jaki sposób działa ich głowa. Otworzyła mi oczy, dzięki temu wiem jak postawić się w ich sytuacji. Książka jest ogromnie przyjemna w odbiorze. Czytając ją, bawiłam się wyśmienicie, kompletnie nie czuć w tej książce typowego poradnikowego stylu.

Ta książka to skarbnica wiedzy o dorosłości z ADHD. Jest wypełniona praktyczną wiedzą oraz teorią, idealnie zbalansowana. Opisuje całą drogę autorki, aż do otrzymania diagnozy. Ten poradnik to jeden z najlepszych, jakie przeczytałam. Bawiłam się wyśmienicie, styl autorki był bardzo swobodny i przyjemny. Jeśli interesuje was ta tematyka, ogromnie zachęcam was do zapoznania się z tą pozycją.

Autorka często się zastanawiała, co się kryje za jej roztargnieniem i nieumiejętnością radzenia sobie ze stresem. Zdarzały jej się różne wypadki w życiu: jeżdżenie autobusem na przeciwny koniec miasta, zapominała, o tym, co miała robić i miała wahania nastrojów. Po wielu latach otrzymała diagnozę: ADHD, poczuła ulgę.

Tematyka książki nie jest mi bliska ze względu na to, że...

W książce znajdziemy nie tylko historię życia przed i po diagnozie autorki, ale też całą historię ADHD, krótkie wytłumaczenie jak leki pomagają w codziennym funkcjonowaniu. To jak przez lata wiele osób żyło w niewiedzy, bo u każdego przebiega to inaczej, z uwzględnieniem innych objawów i ich nasileniu, a większość badań wykonywano na grupach białych chłopców 💜

To dlaczego dziewczynki są diagnozowane błędnie lub bardzo późno i dlaczego diagnoza jest taka ważna 💜

Książka napisana jest w bardzo przystępny sposób. Zawiera zarówno biograficzne wstawki, jak i dużo wiedzy opartej na najnowszych badaniach, a mimo wszystko czyta się ją naprawdę szybko 💜

Polecam wszystkim,  nawet jeśli nie znacie nikogo z ADHD. To świetne spojrzenie do głowy kogoś, kto być może myśli zupełnie inaczej niż wy 💜

W książce znajdziemy nie tylko historię życia przed i po diagnozie autorki, ale też całą historię ADHD, krótkie wytłumaczenie jak leki pomagają w codziennym funkcjonowaniu. To jak przez lata wiele osób żyło w niewiedzy, bo u każdego przebiega to inaczej, z uwzględnieniem innych objawów i ich nasileniu, a większość badań wykonywano na grupach białych chłopców 💜

To dlaczego...

ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) – zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, znany jest co najmniej od 140 lat. Wokół ADHD narosło wiele mitów, m.in. że dotyczy przede wszystkim chłopców, że z ADHD się wyrasta, że ten zespół dotyczy tylko dzieci i nastolatków. Jak przekonuje autorka „W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD” Angelina Boerger „(…) może się wydawać, że objawy zniknęły albo że z ADHD się wyrosło. Gdy diagnoza przychodzi późno – albo wcale – lub też pomimo postawionej w dzieciństwie diagnozy z różnych przyczyn nie skorzystano z możliwości leczenia, może się zdarzyć, że na pierwszy plan wysuną się inne zaburzenia lub choroby psychiczne, które przysłonią ADHD. Ponadto prawdopodobnie wielu z nas z wieku dorosłym, świadomie albo nie, wypracowuje indywidualne strategie, które umożliwiają nam codzienne radzenie sobie z objawami i reakcjami otoczenia.”
Dopiero od niedawna podjęto badania nad ADHD u osób dorosłych (pierwsze szczegółowo opisane występowanie ADHD wieku dorosłego zostało przedstawione 1995 roku),jednak, jeśli nie było się zdiagnozowanym w dzieciństwie, to diagnoza dorosłego jest mocno utrudniona. Kolejnym problemem jest to, że nie u każdego przebiega tak samo, objawy mogą się różnić osobami i pomiędzy płciami. Co ciekawe, większość badań dotyczących ADHD przeprowadzono na grupie białych chłopców, całkowicie pomijając dziewczynki i inne rasy.

Wyobraźcie sobie teraz, że jesteście kobietą, dorosłą kobietą, zmagacie się, mimo wszelkich starań z zapominaniem o spotkaniach, jesteście roztargnieni, w głowie macie tysiąc myśli na sekundę; przez lata szkolne byliście upominani i/lub wręcz wyrzucani z klasy za przeszkadzanie w lekcjach i w końcu po latach, obwiniania siebie o sprawiania problemów, słyszycie diagnozę: macie ADHD i nagle wszystko staje się jasne. Boerger w swojej książce opisuje swoje życie z ADHD, przed i po diagnozą, przeplatając swoją historię faktami o tym zaburzeniu. Diagnostyka i leczenie zaburzenia opisywana jest z pozycji osoby objętej niemieckim ubezpieczeniem zdrowotnym, mieszkająca w Niemczech. Zaskakujące było, że tamtejszy system opieki również nie zawsze działa jak dobrze naoliwiona maszyna.
Czytając podrozdział o kryteriach diagnozy ADHD w wieku dorosłym, kryteria Utah, opracowane przez prof. Paula Wendera odnalazłam niektóre symptomy u siebie, jednak, jak również zaleca autorka, samodiagnostyka powinna być potwierdzona przez profesjonalistę.

Trudno mi zaklasyfikować tę pozycję do jednej kategorii literackiej, bo nie jest to stricte poradnik, nie jest to również pamiętnik, to coś pośrodku, trochę tego i trochę tego, plus sporo medycznej wiedzy. Dużym plusem tej publikacji jest inkluzywny język oraz „odczarowywanie” mitów o ADHD, podpowiadanie, gdzie można szukać informacji o tym zaburzeniu, czy nawet spis kont na Instagramie poświęconych tematyce ADHD, zdrowia psychicznego, a nawet inkluzywności.

Nawet jeśli nie podejrzewacie u siebie ADHD, ani nikt z waszych bliskich nie jest dotknięty tym zaburzeniem, myślę, że dobrze jest przeczytać tę książkę, aby zrozumieć, z czym mierzą się osoby z ADHD, jak myślą. To jak zajrzeć do ich głowy, głowy z lunaparkiem (dosłowne tłumaczenie niemieckiego tytułu poradnika „Kirmes im Kopf” – lunapark/wesołe miasteczka w głowie).
Serdecznie polecam!

ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) – zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, znany jest co najmniej od 140 lat. Wokół ADHD narosło wiele mitów, m.in. że dotyczy przede wszystkim chłopców, że z ADHD się wyrasta, że ten zespół dotyczy tylko dzieci i nastolatków. Jak przekonuje autorka „W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD” Angelina...

Angelina w swojej książce mówi o dorosłości z ADHD. Jak wygląda życie z tym zaburzeniem? Autorka zaznacza również, że kobiety i dziewczyny są bardzo późno i nieprawidłowo diagnozowane. Najpierw zacznę krótko od tego, co to jest. ADHD jest to zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi...
,,Najważniejsze jest, by mieć świadomość, że tylko człowiek z ADHD wie, co może mu pomóc, i tylko on jest w stanie wdrożyć te środki zaradcze w swoim życiu.''
Od razu zaznaczam, że jest to pierwsza książka przeczytana o takiej tematyce. Autorka szczerze opowiada o swoim życiu przed i po diagnozie ADHD, co jest też prywatne. Jest to interesująca i wartościowa lektura. Cieszę się, że powstają takiego typu książki, bo wciąż brakuje nam wszystkim wiedzy i zrozumienia problemów, z jakimi borykają się niejedni wokół nas.
,,W Głowie Się Nie Mieści. O Dorosłości z ADHD''. Myślę, że jak najbardziej warto ją przeczytać. Liczę, że będzie miała swoje wielkie grono czytelników.



http://bookaholicandwriter.blogspot.com/2024/03/w-gowie-sie-nie-miesci.html

https://www.instagram.com/p/C4BvZfINvhc/?igsh=OTQ0NGQxY2RrN240

#Wgłowiesięniemieści#ADHD#psychologiarozwójosobisty#zdrowiepsychiczne#dorosłość#ADHDudorosłych

Angelina w swojej książce mówi o dorosłości z ADHD. Jak wygląda życie z tym zaburzeniem? Autorka zaznacza również, że kobiety i dziewczyny są bardzo późno i nieprawidłowo diagnozowane. Najpierw zacznę krótko od tego, co to jest. ADHD jest to zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi...
,,Najważniejsze jest, by mieć świadomość, że tylko człowiek z...

Przez lata na temat ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi) narosło bardzo wiele krzywdzących mitów. Przede wszystkim ADHD kojarzono z wiecznie rozrabiającymi chłopcami, w zasadzie, sprowadzając je do bycia niegrzecznymi, negując w ten sposób doświadczenia i przeżycia innych osób.

Stosunkowo niedawno skupiono się na badaniach ADHD wśród osób dorosłych i odkryto, że wbrew powszechnej opinii z owego zaburzenia się nie wyrasta, a brak poprawnej diagnozy skutkuje poważnymi problemami w życiu zawodowym i prywatnym. Angelina Boerger, niemiecka dziennikarka, będąc osobą dorosłą odkryła zupełnie przypadkowo, że jej ogromne roztargnienie, zapominalstwo i natłok myśli to właśnie ADHD. Poczuła ogromną ulgę, bowiem to wszystko, co do tej pory przeżywała miało swoje naukowe wyjaśnienie. Autorka opowiada nam swoją historię, tego, z czym na co dzień musi się mierzyć i jakie skutki może mieć zaniedbanie diagnozy.

Osoby z ADHD często żyją w ogromnym poczuciu winy, walcząc z niezrozumieniem społecznym. Mało kto bowiem myśli o diagnozie, bojąc się stygmatyzacji i oskarżeń o próby prostego wytłumaczenia swojej „trudnej osobowości i dziwnych zachowań”.

Książka Angeliny w bardzo dogłębny sposób opisuje, czym jest ADHD zarówno od strony naukowej, jak i bazując na własnych doświadczeniach samej autorki. Przez wiele lat ADHD przypisywano wyłącznie chłopcom, ostatnie lata udowodniły, natomiast, że dziewczynki mają zupełnie inne objawy, dlatego ich diagnostyka była zaniedbywana.

Zaskoczyło mnie, że kraj, taki jak Niemcy podawany za przykład rozwoju i postępu w przypadku psychiatrii, mierzy się dokładnie z takimi samymi problemami, jak Polska (kolejki, niewłaściwe podejście do pacjentów, brak aktualnej wiedzy). Zatem w kwestii zdrowia psychicznego wszyscy mamy jeszcze sporo do nadrobienia.
Czytając książkę miałam poczucie, iż wiele z sytuacji opisanych przez autorkę również spotkało mnie. Angelina natomiast bardzo przestrzega przed samodiagnozą, ponieważ objawy mogą się pokrywać z innymi zaburzeniami lub chorobami. Dodaje również, że każda osoba z ADHD jest inna i nie oznacza to 100% zgodności.

Książka jest zatem swego rodzaju przewodnikiem, który może nas zachęcić do podjęcia działań, które pomogą nam zrozumieć samych siebie, a przede wszystkim uwolnić się od wiecznego poczucia winy i niskiej samooceny. Możemy również pomóc sobie poprzez odpowiednio dobrane leczenie i terapię. A przede wszystkim można poczuć się wreszcie bezpiecznie. Autorka walczy ze stereotypowym postrzeganiem ADHD, dążąc do większej świadomości społecznej.

Nawet jeśli nie podejrzewacie u siebie ADHD, uważam, że warto przeczytać tę książkę, choćby, po to, by poszerzać swój obraz świata i przede wszystkim mieć świadomość jego istnienia.

Przez lata na temat ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi) narosło bardzo wiele krzywdzących mitów. Przede wszystkim ADHD kojarzono z wiecznie rozrabiającymi chłopcami, w zasadzie, sprowadzając je do bycia niegrzecznymi, negując w ten sposób doświadczenia i przeżycia innych osób.

Stosunkowo niedawno skupiono się na badaniach ADHD wśród osób...