Kontynuacja Luty Karabiny, ciekawa, ale też przewidywalna - tak podejrzewałam. Ciekawi mnie teraz ciąg dalszy ,kto, co i jak teraz rozprawi się z nowym wyzwaniem Luta .

Kontynuacja Luty Karabiny, ciekawa, ale też przewidywalna - tak podejrzewałam. Ciekawi mnie teraz ciąg dalszy ,kto, co i jak teraz rozprawi się z nowym wyzwaniem Luta .

Wciąż nie można oderwać się od czytanej historii, szkoda tylko, że wątej jest mało realistyczny. \czekam na III część :)

Wciąż nie można oderwać się od czytanej historii, szkoda tylko, że wątej jest mało realistyczny. \czekam na III część :)

Jak dobrze było spotkać się ponownie z Lutą Karabiną! Polubiłam ją już w pierwszej części #prawomatki Mam jednak wątpliwości czy lubi ją sam autor biorąc pod uwagę co takiego Lutce naszykował 🤭 Karabina jest jednak odważną, silną, zdolną żołnierką i zniesie wiele. Jest jednak też matką i jeśli ktoś krzywdzi jej dzieci to pozostaje już tylko...zemsta.

#nicdostracenia to kontynuacja serii i słowo kontynuacja bardzo tu pasuje. Bez znajomości poprzedniego tomu nie ma co zabierać się za ten. Autor płynnie przechodzi bowiem do dalszego ciągu historii, a my śledzimy konsekwencje czynów Luty jak i nowy rozwój wypadków.

Luta kolejny raz zostanie wystawiona na ciężką próbę. Kierowana zemstą choćby po trupach będzie próbować osiągnąć swój cel. Trafimy wraz z nią do Berlina, gdzie rezyduje klan Ozalanów, a także do Norwegii, do jej dawnego miejsca pracy, na platformę wiertniczą. Będzie mocno, krwawo, wybuchowo i niebezpiecznie. Luta jest bowiem jak Johny Wick 🤭 Ma jednak więcej do stracenia...a może nic? 😉

Tę część uważam za jeszcze lepszą od pierwszej. Jest tu więcej napięcia, a przede wszystkim więcej akcji. Autor już od samego początku gra na emocjach czytelnika. Pod ogromnym wrażeniem jestem również jak autor rozbudował tę historię wraz z wątkami pobocznymi. Tu nie ma nic na siłę, wszystko do siebie pasuje. Rozwiązanie nie wyskakuje niczym królik z kapelusza niemniej jest zaskakująco... logiczne 😅

Nie ma tu niepotrzebnego ubarwiania, ozdobników i niepotrzebnych opisów. Jest konkretnie i dynamicznie. Jest akcja i...Luty reakcja 🤪
Sprawia to, że książka jest bardzo spójna w odbiorze.
Nie mogę też nie wspomnieć o kilku słowach, które autor kieruje do czytelnika. Jest tam kilka ciekawostek, m.in. taka, że autor pracował na platformie wiertniczej. Czytając perypetie Luty możemy zwrócić uwagę jak szczegółowo opisana jest taka platforma. Dla mnie jako laika, bardzo interesujące 👌

Jak dobrze było spotkać się ponownie z Lutą Karabiną! Polubiłam ją już w pierwszej części #prawomatki Mam jednak wątpliwości czy lubi ją sam autor biorąc pod uwagę co takiego Lutce naszykował 🤭 Karabina jest jednak odważną, silną, zdolną żołnierką i zniesie wiele. Jest jednak też matką i jeśli ktoś krzywdzi jej dzieci to pozostaje już tylko...zemsta.

#nicdostracenia to...

Luta Karabina nie może zaznac spokoju. Demony przeszłości ciągle się czają blisko niej, a ona nadal nie może pogodzić się z tym co się stało pomimo, że odzyskała swoją córeczkę. Jej dziadek umiera, a o a rusza do Turcji na pogrzeb, nie zdając sobie sprawy, że prawdziwe problemy dopiero przed nią..

Luta Karabina nie może zaznac spokoju. Demony przeszłości ciągle się czają blisko niej, a ona nadal nie może pogodzić się z tym co się stało pomimo, że odzyskała swoją córeczkę. Jej dziadek umiera, a o a rusza do Turcji na pogrzeb, nie zdając sobie sprawy, że prawdziwe problemy dopiero przed nią..

Po drugą część sięgnęłam tylko dlatego, że dostałam ją od lubimyczytac.pl za wygraną w konkursie.
Językowo lepsza od poprzedniej, nie ma też aż tak rażącego uprzedmiatawiania kobiet, chyba że akurat było to ważne dla fabuły. Sama fabuła za to gorsza od poprzedniej. Wszystko było do przewidzenia, brak stałego tempa, a koniec mnie nie usatysfakcjonował. Te dzieci Luty to, zamiast z wiekiem zmądrzeć, bo od poprzedniego tomu był tam jakiś odstęp czasowy, to dostały małpiego rozumu. Są także - podobnie jak w poprzednim tomie - błędy takie jak:
Podwójna kropka na końcu zdania, błędne sformułowania - czyli bez zastosowanej odpowiedniej przynależności kategorialnej, brak enteru w poniższym dialogu:

„- Brzmi pysznie... - mruknęła.
- Przypominam, że to był twój pomysł. - Borys posłał jej szelmowskie spojrzenie. - Ale szybko się pod nim podpisałeś...
- Bo mi się podoba. Ściągnąć wszystkich złoli na zaparkowaną w fiordzie platformę wiertniczą podczas sztormu dziesięciolecia? Hmm... - Teatralnie podrapał się po brodzie.”

Pomiędzy „spojrzenie. - Ale” na pewno powinien być enter, bo tak to nie wiadomo kto do kogo mówi, a w tym momencie są tylko dwie postacie.
Na koniec zwrócę uwagę na to, że okładka się po prostu sypie. Zarówno w pierwszym jak i drugim tomie białe napisy mają jakąś dodatkową warstwę, która mimo dbania i prawidłowego przechowywania książki, schodzi drobnymi płatkami jak łupież.
Autor zapowiedział kolejny tom. Nie wiem, czy już powstał, nawet nie chcę wiedzieć, bo tu kończy się moja przygoda z tą serią.
4/10

Po drugą część sięgnęłam tylko dlatego, że dostałam ją od lubimyczytac.pl za wygraną w konkursie.
Językowo lepsza od poprzedniej, nie ma też aż tak rażącego uprzedmiatawiania kobiet, chyba że akurat było to ważne dla fabuły. Sama fabuła za to gorsza od poprzedniej. Wszystko było do przewidzenia, brak stałego tempa, a koniec mnie nie usatysfakcjonował. Te dzieci Luty to,...

Jestem pod wrażeniem. Sprawy tak się potoczyły, że końcówka bardzo mnie zaskoczyła. Na pewno będę śledziła losy Luty. Chcę wiedzieć czy matka odzyska to co dla niej najcenniejsze.

Jestem pod wrażeniem. Sprawy tak się potoczyły, że końcówka bardzo mnie zaskoczyła. Na pewno będę śledziła losy Luty. Chcę wiedzieć czy matka odzyska to co dla niej najcenniejsze.

Powieść rewelacyjna i nieodkladalna. Nie chciałbym wpaść w ręce Luty Karabiny😉

Powieść rewelacyjna i nieodkladalna. Nie chciałbym wpaść w ręce Luty Karabiny😉

ebook,bardzo lubię Lutę. I jest to ładna książka

ebook,bardzo lubię Lutę. I jest to ładna książka

Druga część historii x Lutą Karabiną nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak poprzednia . Może dlatego, że akcja na platformie była przewidywalna, ona sama walcząca z całą armią przeciwników wychodzi bez szwanku, pokonuje każdego i ta fachowa terminologia dotyczącą platformy męczyła pewnie dlatego że kompletnie nie byłam w stanie sobie tego wyobrazić... Akcja powieści ogólnie spoko, ciekawie się to czytało i ze względu na dzieci na pewno sięgnę po kontynuację

Druga część historii x Lutą Karabiną nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak poprzednia . Może dlatego, że akcja na platformie była przewidywalna, ona sama walcząca z całą armią przeciwników wychodzi bez szwanku, pokonuje każdego i ta fachowa terminologia dotyczącą platformy męczyła pewnie dlatego że kompletnie nie byłam w stanie sobie tego wyobrazić... Akcja powieści...

Świetna historia wciągająca od samego początku. Luta to bohaterka z krwi i kości. Myślę, że w polskiej literaturze brakuje takich mocnych kobiecych postaci. Z niecierpliwością czekam na kolejną część. Polecam

Świetna historia wciągająca od samego początku. Luta to bohaterka z krwi i kości. Myślę, że w polskiej literaturze brakuje takich mocnych kobiecych postaci. Z niecierpliwością czekam na kolejną część. Polecam