„Poszlaka” autorstwa Sylwii Bies to trzecia część trylogii Kamieniec. Wprawdzie książkowy Kamieniec jest miastem fikcyjnym, ale jakie było ostatnio moje zdziwienie kiedy zorientowałam się, że Kamieniec, a nawet nie jeden istnieje naprawdę.
Po Sygnaturze i Toksynie przyszła pora na Poszlakę i poznanie tego jak zakończyły się wszystkie rozpoczęte wcześniej wątki. Jerōna! Co tu się wydarzyło!
Miłosz Szatkiewicz na własną rękę stara się odnaleźć swoją młodszą siostrę Dominikę. Odpowiedzi na pytanie co się stało z dziewczyną znajdziecie w książce. Jednak czy Dominice uda się wrócić do domu? W tym samym czasie w Kamieńcu dochodzi do kolejnego morderstwa. Na ciele ofiary widoczna jest znana już wszystkim sygnatura. Kto mógł dokonać tej zbrodni jeżeli Artysta nie przebywa na wolności? Czy to przypadek, że denatka wygląda podobnie do zamordowanej Agaty Różyckiej? W pobliżu miejsca znalezienia zwłok policja odnalazła portfel, który jest poszlaką w tej sprawie. Z kolei Rosie próbuje odnaleźć swojego ojca. Jak potoczą się w tej książce dalsze losy wszystkich bohaterów? A no na pewno nie tak jak mogło by się wydawać. Autorka zaserwowała taki plot twist i taki nagromadzenie emocji, że aż szkoda, że to już koniec cyklu.
Jednak podobno każdy z nas jest w stanie zabić tylko musi się znaleźć w odpowiednich okolicznościach. A Ty do czego był/a byś zdolny/a żeby uratować bliską Ci osobę? Życzę Wam żeby nikt z Was nigdy nie musiał tego sprawdzać.

„Poszlaka” autorstwa Sylwii Bies to trzecia część trylogii Kamieniec. Wprawdzie książkowy Kamieniec jest miastem fikcyjnym, ale jakie było ostatnio moje zdziwienie kiedy zorientowałam się, że Kamieniec, a nawet nie jeden istnieje naprawdę.
Po Sygnaturze i Toksynie przyszła pora na Poszlakę i poznanie tego jak zakończyły się wszystkie rozpoczęte wcześniej wątki. Jerōna! Co...

Rozalia Różycka przeżywa żałobę po śmierci swojej matki Agaty. Próbując wyjść z ogarniającej ją depresji, podejmuje decyzję o wytępieniu zabójcy jej rodzicielki. Miłosz Szatkiewicz odchodzi od zmysłów próbując odnaleźć zaginioną siostrę. A na jednym z kamienieckich osiedli kobieta spacerująca z psem odkrywa zwłoki na przystanku. Na miejsce przyjeżdżają policjanci i prokurator i rozpoczynają się normalne procedury, tylko jest jeden problem...denatka bardzo przypomina zamordowaną Agatę Różycką. W trakcie czynności, odnaleziony zostaje portfel byłego naczelnika Jacka Głucha, którego łączyła relacja z Agatą. A wisienką na torcie w tej całej sytuacji jest fakt, że zamordowana kobieta ma na ciele takie same znaki jakie zostawiał Artysta na swoich ofiarach. Kto zakodował kobietę z przystanku ? Czy śmierć Agaty i tajemniczej denatki coś łączy? Co z tym wspólnego ma Jacek Głuch? Jak rozwinie się śledztwo Rosi R? Do czego posunie się Miłosz by ratować siostrę?
"Poszlaka" to trzecia i ostatnia część cyklu Kamieniec Sylwii Bies i muszę przyznać, że daje do myślenia o wiele bardziej niż dwie poprzednie części czyli "Sygnatura" i "Toksyna". Do czego jest zdolny człowiek by ratować bliskich ? Gdzie przebiega granica dobra i zła? W tej części wyjaśniają się wszystkie tajemnice bohaterów. A mnie jest szkoda, że to już ostatnie spotkanie z bohaterami tej serii i że to koniec historii aspiranta Miłosza Szatkiewicza bo był to mój ulubiony bohater.

Rozalia Różycka przeżywa żałobę po śmierci swojej matki Agaty. Próbując wyjść z ogarniającej ją depresji, podejmuje decyzję o wytępieniu zabójcy jej rodzicielki. Miłosz Szatkiewicz odchodzi od zmysłów próbując odnaleźć zaginioną siostrę. A na jednym z kamienieckich osiedli kobieta spacerująca z psem odkrywa zwłoki na przystanku. Na miejsce przyjeżdżają policjanci i...

Właśnie skończyłam Poszlakę. Tak jak poprzednie części książka mocno wciąga. Sporo się dzieje. Nie mogłam się oderwać. Od początku czytelnik śledzi losy Dominiki zastanawiając się czy zdoła odzyskać wolność, czy Regina zaakceptuje homoseksualizm syna, czy Rozalia upora się z traumą po stracie matki, czy Natasza poradziła sobie z traumą z przeszłości. Polecam.

Właśnie skończyłam Poszlakę. Tak jak poprzednie części książka mocno wciąga. Sporo się dzieje. Nie mogłam się oderwać. Od początku czytelnik śledzi losy Dominiki zastanawiając się czy zdoła odzyskać wolność, czy Regina zaakceptuje homoseksualizm syna, czy Rozalia upora się z traumą po stracie matki, czy Natasza poradziła sobie z traumą z przeszłości. Polecam.

Takiego obrotu spraw się nie spodziewałam! :O

Takiego obrotu spraw się nie spodziewałam! :O

Trzecia i ostatnia część Kamieńca,tu poznamy finał losów bohaterów.

Wszystkie wątki mają swoje domknięcie. Zdominuje je smutek,złość i bezsilność.
Akcja wolniejsza,bardziej skupiamy się na psychologii działań niż na samym śledztwie. Trudne wybory, które tak naprawdę nie pozostawiają wyboru.

W całej serii relacje rodzinne są kluczowym elementem. Siła rodziny jest wielka a jej brak może być destrukcyjny. Tak ważne jest wsparcie i akceptacja,pamiętajmy o tym.

Duży ładunek emocjonalny,trudne wybory,chęć przetrwania i koniec niosący za sobą ból,niezrozumienie i stratę.

Bardzo polubiłam styl autorki i zachęcam gorąco do przeczytania serii Kamieniec jak i pozostałych pozycji 👌

Trzecia i ostatnia część Kamieńca,tu poznamy finał losów bohaterów.

Wszystkie wątki mają swoje domknięcie. Zdominuje je smutek,złość i bezsilność.
Akcja wolniejsza,bardziej skupiamy się na psychologii działań niż na samym śledztwie. Trudne wybory, które tak naprawdę nie pozostawiają wyboru.

W całej serii relacje rodzinne są kluczowym elementem. Siła rodziny jest wielka a...

Niestety ale finał tej trylogii mnie rozczarował. Wprawdzie wątek Miłosza był ciekawy i zaskakujący ale mam wrażenie, że cała reszta została potraktowana po macoszemu. Zwłaszcza rozwinięcie wątku Dominiki, który zaczął się w 2 tomie jest mocno naciągany, Rosie nie ma prawie wcale, a przecież była jedną z głównych postaci.

Niestety ale finał tej trylogii mnie rozczarował. Wprawdzie wątek Miłosza był ciekawy i zaskakujący ale mam wrażenie, że cała reszta została potraktowana po macoszemu. Zwłaszcza rozwinięcie wątku Dominiki, który zaczął się w 2 tomie jest mocno naciągany, Rosie nie ma prawie wcale, a przecież była jedną z głównych postaci.

Siegając po tę książkę targały mną różnorodne emocje. Z jednej strony chciałam jak najszybciej ją przeczytać, by się dowiedzieć finałowych losów bohaterów (zwłaszcza po tym, jak poprzednia część skończyła się w kulminacyjnym momencie, podczas odkrywania kart losów Dominiki, siostry Miłosza),ale z drugiej strony, no właśnie - strasznie nie chcialam kończyć już przygody z tymi postaciami...

Bardzo trudno jest recenzować dalsze części serii, ponieważ nie chce spojlerować wydarzeń z poprzednich tomów, osobom które zaintryguje teraz tą serią 🙈
W tym finałowym tomie trylogii autorka tak zręcznie łączy wszystkie wydarzenia z poprzednich dwóch części, że wybaczcie, ale tym razem nie będzie, tak jak zawsze, opisu fabuły.
Powiem tylko krótko - mamy tutaj: Nieobliczalny i przerażający los Dominiki. Dochodzenie policyjne odnośnie ofiar identycznych jak w 1. części ("Sygnatura"). Ogólne mierzenie się przez wielu bohaterów z własnymi demonami przeszłości i obecnymi, tragicznymi wydarzeniami.

Niezmiernie podobało mi się zakończenie, nie tylko intrygi obecnej w tej części, ale i taka klamra domykająca fabułę całej serii.
Bardzo związałam suę z tymi bohaterami, więc doprawdy ciężko mi opuszczać Kamieniec💙 Wiem jednak, że z pewnością będę wracać do tej historii.
Moim zdaniem styl autorki jest świetny, taki przyjemny, lekki i z wielką przyjemnością czytało mi się tę serię, więc z pewnością sięgnę po inne książki autorki, by poznać więcej tytułów🥰💙
Bardzo się cieszę, że na targach książki dałam się namówić autorce na zakup pierwszego tomu💙

⛵⛵⛵⛵⛵⛵⛵⛵⛵/10

Serdecznie zapraszam na:
Instagram @sailing_among_books
Blog https://sailingamongbooks.blogspot.com/

Siegając po tę książkę targały mną różnorodne emocje. Z jednej strony chciałam jak najszybciej ją przeczytać, by się dowiedzieć finałowych losów bohaterów (zwłaszcza po tym, jak poprzednia część skończyła się w kulminacyjnym momencie, podczas odkrywania kart losów Dominiki, siostry Miłosza),ale z drugiej strony, no właśnie - strasznie nie chcialam kończyć już przygody z...

Samotność, melancholia, smutek, zwątpienie, rozpacz, zło. Sylwia Bies zaprasza te elementy to tańca, w którym muzyka przyprawia o drżenie serca, a finałowe takty głośno wybrzmiewają w czytelniczych głowach. Jeśli spodziewaliście się, że po "Sygnaturze" i "Toksynie" wszystko już wiecie, to autorka udowadnia, że się mylicie.

"Poszlaka" domyka cykl "Kamieniec" i czyni to w wyjątkowym stylu. Ostatnia część trylogii zaskakuje kierunkiem fabuły, który obrała Sylwia. Gatunkowo zdecydowanie bliżej jest tym razem motywom psychologicznym, choć śledztwo oczywiście też się toczy: mamy nową ofiarę, mamy znany już dobrze zespół policjantów (i ich prywatne problemy),mamy też wątek porwanej dziewczyny czy córki szukającej winnego śmierci matki. Wszystkie poszczególne nitki splatają się, zmierzając nieuchronnie do końca - a tam czeka plot twist, szok, niedowierzanie i emocje, które wywołały we mnie łzy. Później już tylko człowiek zostaje z mętlikiem w głowie i burzą refleksji na tematy właśnie człowieczeństwa, moralności, winy i kary, poświęcenia, wyborów, wartości, straconych szans...

Finał cyklu to opowieść przesycona smutkiem i psychicznym bólem. W każdej odsłonie perypetii mieszkańców Kamieńca dostawaliśmy jakiś drogowskaz na ludzkie dramaty, tym razem jednak to już nie tylko drogowskaz, ale wręcz duży, neonowy billboard, który kieruje uwagę na istotną problematykę. I na mnie zadziałał w magiczny sposób - całkowicie pochłonęła mnie ta lektura i losy postaci, głęboko przeżywałam to, co ich spotyka; części z nich kibicowałam, licząc na happy end. Jak to wszystko się potoczyło? Zachęcam do przekonania się samemu, oczywiście w kolejności chronologicznej - nie ma sensu czytać "Poszlaki" bez znajomości "Sygnatury" i "Toksyny". Wszystkie tomy razem tworzą przemyślaną historię, będącą zapisem ścieżki odkrywania swojego prawdziwego ja, z całym wachlarzem cech i emocji.

Na koniec wspomnę o małym szczególe - w "Poszlace" jest zdradzona osoba zbrodniarza z "Domu zbrodni" Agathy Christie. Jeśli więc planujecie lekturę tej książki Agathy, to miejcie to na uwadze 😉

Samotność, melancholia, smutek, zwątpienie, rozpacz, zło. Sylwia Bies zaprasza te elementy to tańca, w którym muzyka przyprawia o drżenie serca, a finałowe takty głośno wybrzmiewają w czytelniczych głowach. Jeśli spodziewaliście się, że po "Sygnaturze" i "Toksynie" wszystko już wiecie, to autorka udowadnia, że się mylicie.

"Poszlaka" domyka cykl "Kamieniec" i czyni to w...

Poszlaka" to zwieńczenie serii #kamieniec i to nie byłem jakie! Z każdym tomem ta seria nabierała rozmachu, a część ostatnia pozamiatała wszystko. Zaczęło się od kryminału, a skończyło- tak jak lubię najbardziej- w zagłębieniu w ludzką psychikę i wybebeszeniu jej. Autorka w tej części powróciła do swojego najlepszego stylu. Sam wątek kryminalny jest cały czas ciekawy, ale nie gra tu głównych skrzypiec. Ponadto wydarzyło się coś, czego chyba do tej pory nie było w książkach Sylwii- plot twist, który zmiótł mnie z planszy- takiej przemiany jednego z bohaterów się nie spodziewałam🤯 zbierałam szczękę z chodnika( ponownie słuchałam powieści w audio, głównie podczas spacerów 🤭 lektor bardzo mi przypadl do gustu, świetnie wykonał swoją pracę!)

Poszlaka" to zwieńczenie serii #kamieniec i to nie byłem jakie! Z każdym tomem ta seria nabierała rozmachu, a część ostatnia pozamiatała wszystko. Zaczęło się od kryminału, a skończyło- tak jak lubię najbardziej- w zagłębieniu w ludzką psychikę i wybebeszeniu jej. Autorka w tej części powróciła do swojego najlepszego stylu. Sam wątek kryminalny jest cały czas ciekawy, ale...

Melancholia i smutek są już początkiem zwątpienia; zwątpienie jest początkiem rozpaczy; rozpacz jest okrutnym początkiem szeregu stopni prowadzących ku złu”

Taka jest właśnie „Poszlaka”

Spina wszystkie trzy części. Dostarcza tematu do rozważań nad genezą zła i nad tym „czy szlachetne pobudki mogą usprawiedliwiać okrucieństwo”. Głęboko wkracza w sferę psychiki bohaterów. Zaskakuje, czasem zadziwia, długo rezonuje w myślach. Jest emocją.

Rozstania zawsze niosą ze sobą jakąś pustkę.
Ale trylogia Sylwii będzie żyła w świadomości czytelników wypełniając tę pustkę śladem odciśniętym z wielu poruszeń.
Czytajcie.
Bardzo polecam!
Ważne, by zacząć od początku!

Melancholia i smutek są już początkiem zwątpienia; zwątpienie jest początkiem rozpaczy; rozpacz jest okrutnym początkiem szeregu stopni prowadzących ku złu”

Taka jest właśnie „Poszlaka”

Spina wszystkie trzy części. Dostarcza tematu do rozważań nad genezą zła i nad tym „czy szlachetne pobudki mogą usprawiedliwiać okrucieństwo”. Głęboko wkracza w sferę psychiki bohaterów....