To już trzecia książka Jana Wernika, którą przeczytałam i niecierpliwie czekam na następną, a gadają, że coś się szykuje :) Talent autora to umiejętność pokazania mniej znanych faktów historycznych w atrakcyjny sposób, czyli powieści o wartkiej akcji.
Oczywiście, można się przyczepić, że dialogi, które autor włożył w usta postaci historycznych, nigdy się nie odbyły, ale skąd ta pewność? To jest tzw. licentia poetica, do której ma prawo autor beletrystyki, nie umniejszając ani nie fałszując prawdy historycznej. Ukazanie przebiegłości rosyjskich, a potem sowieckich i radzieckich służb w wymyśleniu i przeprowadzeniu prowokacji o zasięgu międzynarodowym, sprawia, że budzi się w nas uczucie "podziwu" ,a nawet "zazdrości", że dlaczego my tak nie umiemy dbać o interesy naszego kraju, dlaczego wciąż musimy być tacy szlachetni, poświęcać się dla innych, dotrzymywać danego słowa? Brzmi to bardzo cynicznie, zdaję sobie z tego sprawę, ale jeśli chodzi o Ojczyznę, to czy cynizm nie jest wybaczalny?

To już trzecia książka Jana Wernika, którą przeczytałam i niecierpliwie czekam na następną, a gadają, że coś się szykuje :) Talent autora to umiejętność pokazania mniej znanych faktów historycznych w atrakcyjny sposób, czyli powieści o wartkiej akcji.
Oczywiście, można się przyczepić, że dialogi, które autor włożył w usta postaci historycznych, nigdy się nie odbyły, ale...