Jakie zakończenie serii Was rozczarowało?🪻U mnie to zdecydowanie "Korona z Płatków i Lodu". Finał zamiast odbić klątwę drugiego tomu, to nie dość że ją przyjął, to jeszcze pomnożył.
.....

Ta seria to równia pochyła. Zaczynając od znośnie dobrego wstępu, gdzie na wiele rzeczy można przymknąć oko, a kończąc na finale, który jest przewidywalny, przesycony (za dużo wydziwień) i rozczarowujący. "Korona z Płatków i Lodu" poniekąd jest spójna fabularnie z poprzednimi częściami, tylko coś tu po drodze poszło nie tak. Khalik nadal bezuczuciowo relacjonuje wydarzenia, skupiając się najmocniej na "mężczyźnie, którego kocha" — ilość powtórzenia tego sformułowania zmusiła mnie do przewracania oczyma — i nieco na Cyntii, co wypadło zdecydowanie lepiej, ratując moje zdanie na temat książki. Z tragicznej wskoczyła na słabą. Niektórych zachowań Królowej Wszystkich Fae nie da się nawet logicznie wytłumaczyć. Szczególnie wtedy, gdy ma Faolana na wyciągnięcie ręki po pojmaniu, a ona pierwsze co robi, to odwraca się do niego tyłkiem i ucieka wielce zrozpaczona, bo go pojmali... Niby nie chciała być królową, stąd rozumiem, że nie przykładała się do władania, ale jak przyszło co do czego, bardzo chętnie korzystała z możliwości wydawania rozkazów. Z której zawiało, tak się horągiewka-Khalik zachowywała.
.....

Sam wątek z głównym złym nie został najgorzej poprowadzony. Gdyby nie mącenie w wodzie, którego bohaterowie nie rozumieli, a co dopiero ja, to na pewno też podniósłby moje wrażenia z lektury.
.....

Czy świat cokolwiek został rozwinięty? Nie bardzo. Pojawiło się parę nowych lokacji, ale nic więcej. Szkoda.
.....

Wydanie jak poprzednio. Myślę, że tekst powinien dostać dodatkową korektę.
.....

"Korona z Płatków i Lodu" nie spełniła moich oczekiwań. Zamiast akcji i emocji, dostałam komunikaty, chaos i masę scen o kontekście erotycznym, które wywoływały ciary żenady. Historia miała potencjał, moim zdaniem niestety niewykorzystany. 3/10 🪻

Jakie zakończenie serii Was rozczarowało?🪻U mnie to zdecydowanie "Korona z Płatków i Lodu". Finał zamiast odbić klątwę drugiego tomu, to nie dość że ją przyjął, to jeszcze pomnożył.
.....

Ta seria to równia pochyła. Zaczynając od znośnie dobrego wstępu, gdzie na wiele rzeczy można przymknąć oko, a kończąc na finale, który jest przewidywalny, przesycony (za dużo wydziwień)...

taka sobie. w sumie to całą serie wymęczyłam. łektroka to tragedia!!!

taka sobie. w sumie to całą serie wymęczyłam. łektroka to tragedia!!!

Ostatni tom trylogii. Ostatnia walka, poniesione straty, rozwiązanie wszelkich zagadek. Niby powinno być fajnie, a jednak coś tu nie pykło.

Daje 3 gwiazdki bol jednak przeczytałam, ale o ile pierwsza część była całkiem fajna, drugą dało się czytać, to tu widać było, że komuś skończył się pomysł i wyszło poplątanie z pomieszaniem. Najróżniejsze wątki, wszystko napisane tak jakby od niechcenia.

Dialogi to była jakaś kompletna porażka. Ja już jestem starsza, a książka niby młodzieżowa, ale uważam, że odzywki jakie tam były nawet dla młodzieży mogą być denne.

Jeśli ktoś przeczytał 2 poprzednie części to myślę, że jednak można poświęcić czas i przeczytać, ale jeśli ktoś się dopiero zastanawia czy zacząć trylogię, to stwierdzam, że patrząc całościowo, szkoda czasu.

Ostatni tom trylogii. Ostatnia walka, poniesione straty, rozwiązanie wszelkich zagadek. Niby powinno być fajnie, a jednak coś tu nie pykło.

Daje 3 gwiazdki bol jednak przeczytałam, ale o ile pierwsza część była całkiem fajna, drugą dało się czytać, to tu widać było, że komuś skończył się pomysł i wyszło poplątanie z pomieszaniem. Najróżniejsze wątki, wszystko napisane tak...

Po nawet okej pierwszym ale już słabym drugim tomie moje oczekiwania były bardzo nisko.
No ale autorki dały radę. Jest jeszcze gorzej. Fabuła znajduje jakieś tam rozwiązanie, ale dotarcie do niego to już sama męka.
Idziemy na największe zło w krainie? Na pewno drewniana łyżka będzie najlepszym orężem.

Przez całą opowieść protagonistka szuka tylko okazji do seksu, a opisom naprężonego penisa autorki przy każdej okazji poświęcają parę zdań.
Nawet nie wiadomo kiedy zaczynamy czytać bieda erotyk. Po zakończeniu głównego wątku książki dostajemy niejako dwa epilogi. Jeden z nich jest bardzo obrazową i wulgarną sceną seksu głównych bohaterów.

Po nawet okej pierwszym ale już słabym drugim tomie moje oczekiwania były bardzo nisko.
No ale autorki dały radę. Jest jeszcze gorzej. Fabuła znajduje jakieś tam rozwiązanie, ale dotarcie do niego to już sama męka.
Idziemy na największe zło w krainie? Na pewno drewniana łyżka będzie najlepszym orężem.

Przez całą opowieść protagonistka szuka tylko okazji do seksu, a...

W tej części w końcu coś się działo. Ale wszystko trochę za szybko się zmieniało... Te zwroty akcji, myślałam że nigdy się nie skończą.
I samo zakończenie zakończenia... serio?
Szczęśliwa że skończyłam tą serię. Nie zamierzam do niej wracać

W tej części w końcu coś się działo. Ale wszystko trochę za szybko się zmieniało... Te zwroty akcji, myślałam że nigdy się nie skończą.
I samo zakończenie zakończenia... serio?
Szczęśliwa że skończyłam tą serię. Nie zamierzam do niej wracać

7,5/10
Po długiej przerwie przeczytałam tom trzeci. Muszę przyznać, że nie jest to najgorsza seria i naprawdę miło spędziłam przy niej czas. W pewnym momencie jednak miałam już przesyt tego, że ciągle ktoś przerywał Faolanowi i Alli igraszki. Niby już coś ruszyło do przodu, ale zaraz hamulec, bo ktoś przesolił zupę i Alli musi sprawdzić, czy taka może być...

Nie da się jednak odmówić autorkom tego, że stworzyły ciekawy świat i bohaterów, a trzeci tom jest tego zwieńczeniem. Na koniec zastosowały naprawdę ciekawe plot twisty, będące idealnym podsumowaniem tej trylogii.

Chciałabym napisać cokolwiek więcej o fabule, ale wtedy zdradziłabym najciekawsze :) Polecam, jeśli ktoś szuka nieskomplikowanej historii, pełnej akcji, gdzie nie ma scen $ek$u co drugą stronę.

7,5/10
Po długiej przerwie przeczytałam tom trzeci. Muszę przyznać, że nie jest to najgorsza seria i naprawdę miło spędziłam przy niej czas. W pewnym momencie jednak miałam już przesyt tego, że ciągle ktoś przerywał Faolanowi i Alli igraszki. Niby już coś ruszyło do przodu, ale zaraz hamulec, bo ktoś przesolił zupę i Alli musi sprawdzić, czy taka może być...

Nie da się...

Przeczytałam Polska wersje, ale dodawanie książek na lubimyczytac jest bardzo niewygodne 🙄

Przeczytałam Polska wersje, ale dodawanie książek na lubimyczytac jest bardzo niewygodne 🙄

Ta książka nie do końca trafia w mój gust.Nie mam jakiś konkretnych zarzutów,jest poprawnie napisana,historia w miarę spójna,bohaterowie zróżnicowani i nieźle scharakteryzowani.Lubię fantastykę z elfami,ta mnie jednak nie wciągnęła.Nie odradzam,bo książka może się spodobać i trzeba samemu się przekonać.Dla mnie średnio ciekawa.

Ta książka nie do końca trafia w mój gust.Nie mam jakiś konkretnych zarzutów,jest poprawnie napisana,historia w miarę spójna,bohaterowie zróżnicowani i nieźle scharakteryzowani.Lubię fantastykę z elfami,ta mnie jednak nie wciągnęła.Nie odradzam,bo książka może się spodobać i trzeba samemu się przekonać.Dla mnie średnio ciekawa.

Zakochałam się w tej trylogii już podczas czytania pierwszej części, nie spodziewając się po niej tak naprawdę za wiele, a po prostu ją uwielbiam. Tak to właśnie bywa, że książki, po których nie spodziewasz się za wiele docierają do twojego serca.

„Korona z Płatków i Lodu” to zakończenie historii Kallik bez Domu zwanej Alli. Dziewczyny, która musi wziąć na swoje barki ciężar władania królestwem, ale nie jest to łatwe w miejscu, w którym cię nie chcą. Na dodatek wraca Rubezahl, który nie cofnie się przed niczym, aby dostać w swoje ręce to, czego pragnie, a jest to władza. Alli musi zrobić wszystko, aby nie tylko uratować swój lud, ale także ukochanego.

Ta książka, jak i cała Trylogia jest naprawdę cudowna. Bohaterowie są wykreowani w naprawdę świetny sposób, co widać poprzez trzy części, kiedy tak naprawdę dojrzewają i się zmieniają. Jednak najbardziej poruszające jest pokazanie tego, że czasami trzeba poświęcić siebie, aby uratować innych. Dokonanie wyborów bywa trudne i właśnie to musiała zrobić Kallik – podjąć najważniejszą decyzję jej życie, aby inni mogli żyć.

W końcu nastąpił finał, na który czekałam. To właśnie teraz miała się rozegrać ostateczna bitwa, w której naprzeciwko siebie stanęło dobro i zło, ale nikt nie mógł być pewien wygranej, bo przecież walka jest nieprzewidywalna. Ja ze swojej strony mogę powiedzieć, że uwielbiam całą fabułę, jaką wykreowały autorki. Dla mnie jest to jedna z tych historii przez które się płynie i nie można się spodziewać, jaki kierunek obierze fabuła.

Kallik to bohaterka, która mimo młodego wieku wzięła na siebie ciężar władania Seelie i Unseelie, doprowadzając do końca to, co się rozpoczęło. Cechowała się odwagą, którą chciałoby się częściej widywać w tym zwykłym, realnym świecie, w którym żyjemy.
Z całego serca polecam całą serię, obok której nie można przejść obojętnie. Mam nadzieję, że również Wam się ona spodoba.

Zakochałam się w tej trylogii już podczas czytania pierwszej części, nie spodziewając się po niej tak naprawdę za wiele, a po prostu ją uwielbiam. Tak to właśnie bywa, że książki, po których nie spodziewasz się za wiele docierają do twojego serca.

„Korona z Płatków i Lodu” to zakończenie historii Kallik bez Domu zwanej Alli. Dziewczyny, która musi wziąć na swoje barki...

„Trylogia miodu i popiołu” to seria, którą chciałabym przeczytać ponownie, tym razem bez przerw między poszczególnymi tomami. „Korona z płatków i lodu” to dobra historia, jednak odnoszę wrażenie, że gdybym była na świeżo ze wszystkimi szczegółami, odebrałabym ją jeszcze lepiej. Mimo wszystko z ciekawością śledziłam losy Kallik i ostateczne bitwy rozgrywające się na kartach powieści.
Jednym z największych zaskoczeń było dla mnie zakończenie. Spodziewałam się trochę innego finału, bardziej „słodkiego”, a tu autorki postanowiły zamieszać.
Na Kalik spadła ogromna odpowiedzialność. Musi rządzić nie tylko dworem Seelie, ale również Unseelie i sprawić, aby obydwa ludy współpracowały ze sobą. Nie jest to łatwe zadanie, a sytuacji nie poprawia fakt, że nie wszyscy są do niej przychylnie nastawieni. Przyznaje, że widać przemianę, jaka zaszła w głównej bohaterce. Co prawda nadal często postępowała dość pochopnie, coś robiła, a dopiero później myślała o konsekwencjach, jednak trzeba jej oddać, że miała wielkie serce. Była gotowa na największe poświęcenia dla istot, które jej podlegały. Nie bała się też iść w nieznane. Ryzykowała, aby inni mieli szansę na bezpieczną i szczęśliwą przyszłość.
Z kolei Rubezahl to postać, o której chciałabym wiedzieć więcej. Chętnie przeczytałabym dodatkową opowieść poświęconą jego przeszłości. Pomimo osadzenia go w roli złego charakteru, w moich oczach nie był całkowicie negatywnym bohaterem. Owszem, robił złe rzeczy, mamił innych, jednak w tym wszystkim tkwi drugie dno. Miał powody, aby nienawidzić obowiązującego porządku, jednak wybrał nieodpowiednią ścieżkę do walki z nim. Rozgrywki i jego pogawętki z Kallik były niezwykle interesujące i naprawdę wyczekiwałam tych ich spotkań. Byli równymi sobie przeciwnikami, co doceniam w książkach.
Fascynująca była również relacja Kallik z Faolanem. Na przestrzeni tych trzech tomów rzeczywiście się rozwinęła, i mimo że czasami brakowało mi tego ognia, to jednak kibicowałam im i trzymałam za nich kciuki.

„Korona z płatków i lodu” to książka, która może nie stała się moim ulubieńcem gatunku, jednak miło będę ją wspominać. Na pewno planuje zrobić sobie maraton z całą serią, aby całkowicie przesiąknąć jej magią.

„Trylogia miodu i popiołu” to seria, którą chciałabym przeczytać ponownie, tym razem bez przerw między poszczególnymi tomami. „Korona z płatków i lodu” to dobra historia, jednak odnoszę wrażenie, że gdybym była na świeżo ze wszystkimi szczegółami, odebrałabym ją jeszcze lepiej. Mimo wszystko z ciekawością śledziłam losy Kallik i ostateczne bitwy rozgrywające się na kartach...