Andrzej Jaroszewicz, syn peerelowskiego premiera Piotra Jaroszewicza, zawsze sprawiał problemy wychowawcze - o jego wybrykach szeptała cała Polska. Ale od młodych lat wykazywał również ogromny talent rajdowy. Zaczynał bardzo wcześnie, zaledwie jako 16-latek (od tego wieku wydawano prawo jazdy),a w dodatku mocno nietypowym pojazdem. W 1962 roku wystartował bowiem w Rajdzie Polski, prowadząc mercedesa pożyczonego od Józefa Cyrankiewicza. Premier nie miał specjalnych obiekcji i bez problemu pożyczył limuzynę, prosząc tylko by chłopak jej nie rozbił. Andrzej ukończył rajd (zajął 12. miejsce) i nie uszkodził pojazdu premiera.

Andrzej Jaroszewicz, syn peerelowskiego premiera Piotra Jaroszewicza, zawsze sprawiał problemy wychowawcze - o jego wybrykach szeptała cała ...

Daleki jestem jednak od mitologizowania Polski Ludowej, chociaż w ostatnich latach można zaobserwować coraz większą modę na tamte czasy. Z jednej strony dochodzi do głosu nostalgia tych, którzy przeżywali wówczas swoją młodość, a z drugiej - zainteresowanie młodego pokolenia znającego ówczesne realia niemal wyłącznie z filmów Stanisława Barei. Staram się zajmować pozycję pośrednią - nie potępiam totalnie wszystkiego jak niektórzy ortodoksyjni historycy i publicyści, ale też nie uważam, że była to epoka pełna szczęścia, komfortu i słodyczy. Prawda jak zwykle leży pośrodku. Przecież nie można zaprzeczyć, że takiej eksplozji talentów z dziedziny kultury czy nauki nie było nigdy w dziejach naszego kraju. Do tego dochodzą jeszcze sukcesy sportowców z piłkarzami na czele, o których nasi współcześni kopacze mogą tylko pomarzyć.

Daleki jestem jednak od mitologizowania Polski Ludowej, chociaż w ostatnich latach można zaobserwować coraz większą modę na tamte czasy. Z j...

Decydenci od spraw kultury epoki PRL-u byli czasami bardziej prorosyjscy niż carscy urzędnicy. Cenzorom Romanowów nie przyszło nawet do głowy, by zakazywać publikacji Ogniem i mieczem, natomiast w czasach Polski Ludowej Trylogię Sienkiewicza filmowano od końca. Wyrażono zgodę na Pana Wołodyjowskiego (wrogiem byli tam Tatarzy i Turcy),zaakceptowano też adaptację Potopu (tu z kolei walka toczyła się ze Szwedami). Zdecydowanie gorzej było z pierwszą częścią cyklu, sprawę powstania Chmielnickiego uznano bowiem za zbyt niebezpieczny temat.

Decydenci od spraw kultury epoki PRL-u byli czasami bardziej prorosyjscy niż carscy urzędnicy. Cenzorom Romanowów nie przyszło nawet do głow...