Czy faktycznie jest to książka o przyjaźni? Nie sądzę, długoletniej znajomości pełnej toksycznego uzależnienia to już bardziej. Mimo tego, bardzo wciągająca lektura.

Czy faktycznie jest to książka o przyjaźni? Nie sądzę, długoletniej znajomości pełnej toksycznego uzależnienia to już bardziej. Mimo tego, bardzo wciągająca lektura.

Średnia pozycja. Zapowiadało się nieźle, ale nie została wykorzystana tu szansa na ciekawą historię.

Średnia pozycja. Zapowiadało się nieźle, ale nie została wykorzystana tu szansa na ciekawą historię.

To jedna z tych książek, po przeczytaniu których wrażenia są niespójne i mieszane. Cieszę się, że ją przeczytałam, nie wiem co myśleć.

To jedna z tych książek, po przeczytaniu których wrażenia są niespójne i mieszane. Cieszę się, że ją przeczytałam, nie wiem co myśleć.

Po przeczytanym „ Testamencie” tej autorki sięgnęłam po jej kolejną powieść z tej samej serii.
„ Babetta” jest historią wieloletniej znajomości, przyjaźni wystawionej na próbę między dwiema kobietami znającymi się od czasu liceum po dojrzałość.
Katja i Lou wybrały również wspólną przyszłość, studia w szkole aktorskiej. Jednak to Lou ze względu na swoją urodę odniosła sukces, Katja natomiast od kilkunastu lat bezskutecznie próbuje dostać się na studia doktoranckie.
Pewnego upalnego lata Katja zostaje zaproszona na południe Francji, gdzie w luksusowej posiadłości mieszka Lou i jej o wiele lat starszy, bardzo bogaty partner Renaud.
Tego upalnego lata tych trojga połączą niezwykle skomplikowane relacje oraz uczucia ocierające się o zazdrość, niezręczne sytuacje, czy niepokój .
Powieść jest wnikliwym studium kobiecej przyjaźni, odpowiada na pytanie czym jest przyjaźń, jakiego rodzaju jest to relacja i czy łącząca więź uczuciowa powinna być wzajemna.
W treść powieści wpleciona zostaje historia „ Babetta”, filmu w którym Lou odniosła wielki sukces, będąca jednocześnie opowieścią o przemyśle filmowym, #metoo i władzy mężczyzn.

Po przeczytanym „ Testamencie” tej autorki sięgnęłam po jej kolejną powieść z tej samej serii.
„ Babetta” jest historią wieloletniej znajomości, przyjaźni wystawionej na próbę między dwiema kobietami znającymi się od czasu liceum po dojrzałość.
Katja i Lou wybrały również wspólną przyszłość, studia w szkole aktorskiej. Jednak to Lou ze względu na swoją urodę odniosła...

Nie wiem, czy możliwe jest aż takie uzależnienie jednej osoby od drugiej, przy czym chodzi o relację przyjacielską i tylko jedna strona wchodzi w to uzależnienie. Katja leci na południe Francji na zaproszenie Lou, swojej przyjaciółki, która jako 19-latka zrobiła karierę w filmie, a teraz związana jest z dużo straszym filmowcem i czeka na jakąś dobrą ofertę, bo czuje, że jej czas przemija (ma 34 lata). Katja z kolei czeka na informację z uczelni, czy dostała się na studia doktoranckie, a na razie przygląda się życiu Lou i Renauda, analizuje swoją relację z przyjaciółką, a przy okazji przywołuje najważniejsze sceny z "Babetty", filmu, który z Lou zrobił gwiazdę. Jest tu też sporo odwołań do prawdziwych filmów, aktorów, reżyserów i do akcji meetoo. A zakończenie może zaskoczyć. W sumie ciekawa lektura, choć można mieć wrażenie, że trochę naciągana pod przyjętą tezę.

Nie wiem, czy możliwe jest aż takie uzależnienie jednej osoby od drugiej, przy czym chodzi o relację przyjacielską i tylko jedna strona wchodzi w to uzależnienie. Katja leci na południe Francji na zaproszenie Lou, swojej przyjaciółki, która jako 19-latka zrobiła karierę w filmie, a teraz związana jest z dużo straszym filmowcem i czeka na jakąś dobrą ofertę, bo czuje, że jej...

Katja i Lou to przyjaciółki, choć nie widziały się parę lat. Dawniej były nierozłączne, ale potem ich drogi się rozeszły - Lou została wielką gwiazdą filmową, ale Katji się to nie udało i wciąż szuka na siebie pomysłu. Choć obie łączy miłość do kina. Kiedy Lou zaprasza przyjaciółkę do swojej francuskiej posiadłości, ta zgadza się bez wahania. A my obserwujemy rozwój wydarzeń.

To zdecydowanie nie jest przyjaźń, której się spodziewałam. Nie taka, którą znam. Od początku widać nierówny rozkład sił - to Lou błyszczy i decyduje, a Katja podąża za nią. Z pozoru są sobie bliskie, jak siostry, a jednak dalekie.

To także powieść zupełnie inna od poprzedniej książki autorki, „Testamentu”. Chwilami nie mogłam uwierzyć, że te historie napisała jedna i ta sama osoba. Jest zupełnie inny klimat. Choć równie duszny.

Podglądamy świat bogatych i pięknych, ale szybko orientujemy się, że takie życie ma swoją cenę. Lou jest dla mnie zagadką, nie do końca wiemy co tak naprawdę myśli i dlaczego zaprosiła Katję właśnie teraz. Wydaje się zamknięta, może trochę zagubiona.

Cała akcja rozgrywa się właściwie w tym jednym miejscu, a każdy dzień jest podobny do poprzedniego - choć może to brzmieć nudno, bardzo podobał mi się ten zabieg, jest realistyczny i przypomina mi o własnych urlopach spędzanych nad basenem, gdy dni zlewają się w jedną długą dobę.

Poza przyjaźnią i kinem mamy tu wiele innych tematów. Jest trójkąt miłosny, z udziałem ukochanego Lou, dużo napięcia seksualnego, które poniekąd dotyczy także przyjaciółek (i w moim odczuciu jeszcze bardziej komplikuje dla mnie sklasyfikowanie tej relacji jako „przyjaźni”, ale czym właściwie jest przyjaźń?),są wszystkie cudowne elementy, które wiążą się z bogactwem i sławą, ale także ich bardziej mroczna strona. A do tego mamy jeszcze wątki feministyczne, przemysł filmowy rządzony przez mężczyzn i na ich zasadach.

No i zakończenie. Wisienka na torcie. Dalej we mnie siedzi i uparcie każe mi się zdecydować - czy podobało mi się? Czy je lubię? Czy jest prawdziwe?

Jedno mogę powiedzieć z całą pewnością - jest zaskakujące, inne, zapadające w pamięć. Wywaliło mnie z butów. Zostawiło we mnie masę pytań i najchętniej wszystkie je bym wam tu przytoczyła, ale nie mogę. Nie będę wam psuć zabawy.

Najbardziej podobała mi się mnogość tematów, nagła zmiana stylu, inny ton, zaskoczenie - wszystko to sprawia, że „Babetta” wydaje mi się szalenie oryginalna i po prostu inna od powieści, które znam. Bardzo to cenię, lubię być zaskakiwana, ale przede wszystkim lubię odkrywać, że tak, nadal można to zrobić inaczej. Mimo wielu przeczytanych powieści jednak mogą się trafić i takie, których nie do końca rozumiem, po których mam ochotę napisać do autorki i zapytać „dlaczego?!”. Czy warto przeczytać? Warto. Choćby po to, żeby przeżyć coś… innego.

Katja i Lou to przyjaciółki, choć nie widziały się parę lat. Dawniej były nierozłączne, ale potem ich drogi się rozeszły - Lou została wielką gwiazdą filmową, ale Katji się to nie udało i wciąż szuka na siebie pomysłu. Choć obie łączy miłość do kina. Kiedy Lou zaprasza przyjaciółkę do swojej francuskiej posiadłości, ta zgadza się bez wahania. A my obserwujemy rozwój...

O tym, jak bardzo dziwne są międzyludzkie relacje i jak bywają pozorne, albo jak różnie można je czytać. Wnikliwa obserwacja, zaskakująca fabuła. I jakoś przyplątała się do mnie refleksja, że bardzo warto poprawiać swoje zdrowie psychiczne, jeśli coś toksycznego się dzieje w naszych relacjach.

O tym, jak bardzo dziwne są międzyludzkie relacje i jak bywają pozorne, albo jak różnie można je czytać. Wnikliwa obserwacja, zaskakująca fabuła. I jakoś przyplątała się do mnie refleksja, że bardzo warto poprawiać swoje zdrowie psychiczne, jeśli coś toksycznego się dzieje w naszych relacjach.

Może to po prostu książka nie dla mnie, choć wydawało mi się, że wszystko się zgadza: autorka, seria, zarys treści, obiecująca okładka. Przeczytałam, ale ze strony na stronę byłam coraz bardziej znużona, zirytowana, zdegustowana. Nie wiem, o czym była ta książka. Na pewno nie o przyjaźni.

Może to po prostu książka nie dla mnie, choć wydawało mi się, że wszystko się zgadza: autorka, seria, zarys treści, obiecująca okładka. Przeczytałam, ale ze strony na stronę byłam coraz bardziej znużona, zirytowana, zdegustowana. Nie wiem, o czym była ta książka. Na pewno nie o przyjaźni.

Powiedziałbym, że to kobieca powieść o kobietach, przyjaciółkach takich od serca.
„Jak cudownie mieć prawdziwych przyjaciół, takich których zna się na wylot. Czas może sobie płynąć, miesiące czy lata rozłąki, ale gdy ich potrzebujesz albo znów spotykasz, masz wrażenie, że stoi w miejscu.”
Katja i Lou przyjaźnią się od piętnastu lat. Przyjaciółki mają po 34 lat. Świat Lolu powitał ją owacjami i błyskami fleszy. Dzięki głównej roli w obsypanym nagrodami filmie Babetta, Lolu zdobyła sławę międzynarodową.
Tymczasem Katja żyje w jej cieniu, właśnie otrzymuje zaproszenie odwiedzenia przyjaciółki w jej francuskiej posiadłości. Luksusowa willa z basenem, czas który nie goni, gospodyni, która zgotuje i poda co tylko dusza zapragnie. Pośród luksusu, słonecznych kąpieli, melancholii i szampana przyjaciółki spędzą ze sobą kilka najbliższych dni.
Nina Wähä relację pomiędzy kobietami ukazuje nam poprzez pryzmat jednej z nich, tej której nie udało się osiągnąć sukcesu w branży filmowej. Katja opowiada nam o sobie, o swojej drugoplanowej roli w cudzym życiu. Szybko przekonałem się, że jest to toksyczna relacja między kobietami. Czy taką więź można nazwać przyjaźnią?
Mamy tutaj głęboką analizę postaci i prostą narrację. Przez kilkadziesiąt stron miałem wrażenie, że w powieści nic się nie dzieje. Ot taka babsko-damska relacja ze wspomnieniami z przeszłości przeplatana wydarzeniami mającymi miejsce w nagrodzonym filmie Babetta. Leniwie ciągnąca się akcja i klimat, który świadczy o tym, że zaraz coś się wydarzy, coś ważnego. Leniwie przerzucam kolejne strony czując skwar upału na francuskim wybrzeżu, zapach wina i kobiecości. Erotyczne napięcie wisi w powietrzu i robi się duszno.
Poznaję przemysł filmowy, którym żądzą starsi mężczyźni, to w ich rękach leży los bohaterek. Oni mają pieniądze i władzę, to oni decydują z kim spędzą dzisiejszą noc. Odważna powieść, taka dojrzała, bez tabu i upiększania. Coś w sobie mają te pozycje Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich, że nie sposób mi przejść obojętnie. Zostają w pamięci poprzez drobne i z pozoru tylko niezrozumiałe trudne międzyludzkie relacje prowadzące często do tragicznego zakończenia.

Powiedziałbym, że to kobieca powieść o kobietach, przyjaciółkach takich od serca.
„Jak cudownie mieć prawdziwych przyjaciół, takich których zna się na wylot. Czas może sobie płynąć, miesiące czy lata rozłąki, ale gdy ich potrzebujesz albo znów spotykasz, masz wrażenie, że stoi w miejscu.”
Katja i Lou przyjaźnią się od piętnastu lat. Przyjaciółki mają po 34 lat. Świat Lolu...

Ciekawa i zaskakująca - tak mogłabym określić najnowszą powieść Niny Waha.
Zarówno opis kobiecej przyjaźni, jak i rozważania na temat miejsca i roli kobiet w świecie uczuć, finansów, filmu oraz ich możliwości i ograniczeń są niezmiernie interesujące.
Pisarka przemawia głosem feministek, ale tu mnie to kompletnie nie raziło. Poruszony jest też nurt #MeeToo.

Żeby nie było tak różowo, to przyjaźń jest przedstawiona w bardzo kontrowersyjny sposób. Jest to bardzo skomplikowana relacja, pełna toksycznej zależności, ukrytej zazdrości, niespełnionych pragnień. Bardzo niepokojąca.
Śledząc historię tej przyjaźni czytelnik wznosi się i opada na sinusoidzie od współczucia po odrazę. Czasem nie wiadomo już która z kobiet jest tu ofiarą, a która wygraną. Żadna z nich nie jest bez wad, a jednocześnie potrafią zdobyć się wobec siebie na wiele miłych gestów.
Zakończenie to swego rodzaju majstersztyk - bardzo nietuzinkowe. W ogóle powieść jest dość nowatorska.

Przewija się tu jeszcze motyw Tytułowej „Babetty” - jednego z filmów, który przyniósł sławę Lou. Jest modelem do przedstawienia po trochu historii kina, pracy reżysera i aktorów.

Nie jest to typowa literatura skandynawska, która raczej kojarzy się z kryminałami, ale niezmiernie ciekawy nowy głos.
W kolejce czeka na mnie już inna powieść Niny Waha "Testament" (podobno o wiele lepsza).

Ciekawa i zaskakująca - tak mogłabym określić najnowszą powieść Niny Waha.
Zarówno opis kobiecej przyjaźni, jak i rozważania na temat miejsca i roli kobiet w świecie uczuć, finansów, filmu oraz ich możliwości i ograniczeń są niezmiernie interesujące.
Pisarka przemawia głosem feministek, ale tu mnie to kompletnie nie raziło. Poruszony jest też nurt #MeeToo.

Żeby nie było...