Matko jedyna jakie to było cudne. Do połowy tej książki nie byłam przekonana JEDNAK PÓŹNIEJ… Szok. Dzięki tej książce pokonałam swój zastój czytelniczy

Matko jedyna jakie to było cudne. Do połowy tej książki nie byłam przekonana JEDNAK PÓŹNIEJ… Szok. Dzięki tej książce pokonałam swój zastój czytelniczy

Ludzkość zwyciężyła śmierć i wyeliminowała wszystkie choroby, klęski i konflikty. Żadna osoba już nie doświadcza głodu ani cierpienia. Jednakże, aby utrzymać kontrolę nad liczebnością populacji, konieczne jest istnienie kosiarzy - wyszkolonych jednostek, których zadaniem jest określanie, kiedy i czyje życie ma być zakończone.
Citra i Rowan, zwykli nastolatkowie, zostają wybrani na uczniów kosiarza. Muszą przyswoić sobie wiele umiejętności, w tym najtrudniejszą z nich - umiejętność pozbawiania życia...

,,Kosiarze" to wciągająca powieść osadzona w przyszłości, która na pierwszy rzut oka wydaje się idealna, ale szybko odsłania swoje mroczne strony. Autor przedstawia wyjątkowy świat, który, choć odmienny, jest jednocześnie niezwykle realistyczny.
Fabuła porywa czytelnika, prowadząc go przez pełne moralnych dylematów wyzwania.
Mały minus książki stanowią przeskoki czasowe, które mogą dezorientować, gdy nagle zmieniają się relacje między bohaterami, a czytelnik zostaje postawiony przed faktem dokonanym.
Postacie są starannie wykreowane, zwłaszcza Rowan, którego rozwój i zmiany jakie w nim zachodzą przez całą książkę uważam za naprawdę wspaniałe. ,,Kosiarze" czyta się szybko i płynnie. Powieść zostawia w czytelniku wrażenie zanurzenia się w tym niezwykłym świecie, przez które z chęcią sięga się po kolejny tom.
Polecam sięgnięcie po książkę wszystkim poszukującym literackich przygód.

Ludzkość zwyciężyła śmierć i wyeliminowała wszystkie choroby, klęski i konflikty. Żadna osoba już nie doświadcza głodu ani cierpienia. Jednakże, aby utrzymać kontrolę nad liczebnością populacji, konieczne jest istnienie kosiarzy - wyszkolonych jednostek, których zadaniem jest określanie, kiedy i czyje życie ma być zakończone.
Citra i Rowan, zwykli nastolatkowie, zostają...

Zdecydowanie pozytywne. Moje największe uznanie zdobył świat, w jakim rozgrywa się akcja, jest tak interesujący, że nie mogłam się oderwać od czytania, bo chciałam poznawać go coraz lepiej i lepiej.

Daleka przyszłość, w której ludzkość stała się nieśmiertelna, a wzrost populacji kontrolują jedynie Kosiarze, postępując wedle ściśle określonych zasad dotyczących „zbierania” ludzi? Ten pomysł daje tyle możliwości rozwoju akcji!

Na początku myślałam, że to będzie ten rodzaj dystopii, w którym grupa młodych ludzi dołączy do partyzantów, aby zwalczać powstały autorytarny i kontrolujący system, ale po przeczytaniu pierwszego tomu, już widzę, że jest to coś znacznie lepszego. Śmierć, która zarówno w śmiertelnym, jak i nieśmiertelnym świecie jest tematem tabu, tutaj będąc na pierwszym planie, wcale nie obciąża książki, natomiast niejednokrotnie skłaniała mnie do refleksji, a niemal każdy wpis z pamiętników kosiarzy obkleiłam znacznikiem.

Akcja nie rozwijała się w zawrotnym tempie i dość szybko się zakończyła, ale widząc na półce dwa kolejne tomy, każdy grubszy od poprzedniego, śmiem sądzić, że to była jedynie rozgrzewka.

Zdecydowanie pozytywne. Moje największe uznanie zdobył świat, w jakim rozgrywa się akcja, jest tak interesujący, że nie mogłam się oderwać od czytania, bo chciałam poznawać go coraz lepiej i lepiej.

Daleka przyszłość, w której ludzkość stała się nieśmiertelna, a wzrost populacji kontrolują jedynie Kosiarze, postępując wedle ściśle określonych zasad dotyczących „zbierania”...

Te 512 starannie zapisanych przez autora stron podbiło moje serce. Książka "Kosiarze" wprowadza nas do zupełnie innego świata, wykreowanego w tak autentyczny sposób, jak gdyby faktycznie istniał. Pokazuje rzeczywistość, gdzie los życia człowieka jest zależny od kosiarzy. To oni, przemierzając kontynent wybierają poszczególnych osobników do tak zwanych "zbiorów". Mają określone kryteria, którymi muszą się podczas nich kierować, wyznaczoną ilość osób do zebrania oraz dowolność wyboru broni. Dlatego w swych niekiedy błyszczących, zjawiskowych togach pokonując miasta, a w nich budynki pracownicze, baseny, sklepy wybierają kolejne ofiary, które natychmiast zostają pozbawione życia. Mogą przy tym kierować się impulsem, chwilą, ale mogą też dokonywać starannej selekcji, biorąc pod uwagę wymyślone przez siebie kryteria czy też złe czyny potencjalnych, przyszłych śmiertelników. Mogą zebrać całą szkołę dzieci, sąsiada, który dopiero wstał z łóżka, zakonnika, czy kierowcę autobusu, którego pasażerowie nie dotrą na czas do swoich prac. Byli do tego prezycyjnie przygotowywani pod okiem swoich mentorów. Ale jak skutecznie nauczyć się... odbierania życia?

Citra i Rowan zadają sobie to samo pytanie, ponieważ właśnie zostali wybrani na praktykantów kosiarza. Pod czujnym okiem Faradaya uczestniczą jak prawidłowo trzymać broń, aby zadać skuteczny i śmiertelny cios, która trucizna uśmierci bez jakiegokolwiek bólu, ale także jak następnie oznajmić rodzinom uśmierconych, że bliska im osoba została zebrana. Zmagają się z ogromną ilością, prób, porażek i pytań, na które nie znajdą nigdy odpowiedzi. Żadnemu z nich nawet nie przeszło przez myśl, że może kiedyś zostać Panem odbierania życia. A zadanie to nie jest proste, jednakże budzi ogólny szacunek, podziw, ale także możliwość zrobienia zakupów bez kolejki w sklepie, ponieważ wszyscy schodzą z drogi, kiedy przemyka obok postać w długiej todze. Jednak najważniejszym elementem tej gry jest umiejętność odczuwania współczucia. Kosiarzem nie zostanie osoba, która chce zabijać. Jest to szeroko poważany zawód i żeby go zdobyć trzeba mieć odpowiednie predyspozycje.

Jak już pisałam na wstępie, po lekturze tej książki jestem nią absolutnie zachwycona. Napisana jest wspaniałym, prostym w odbiorze językiem, a do tego wzbudza wyrzuty sumienia w momencie, gdy musimy ją odłożyć, aby zająć się codziennymi sprawami. Neal Shusterman genialnie sprostał zadaniu, w którym wykreował zupełnie różną od innych powieść. Biorąc ją do ręki nie śmiałabym przypuszczać, że połączenie śmierci, nieznanej wcześniej twórczości autora oraz dość mrocznej okładki dadzą wyraz absolutnie zapierającej dech w piersiach lektury. Z pewnością jest to książka do polecenia czytelnikom, którzy jeszcze nie mieli okazji zapoznać się z serią "Żniwa Śmierci".

Te 512 starannie zapisanych przez autora stron podbiło moje serce. Książka "Kosiarze" wprowadza nas do zupełnie innego świata, wykreowanego w tak autentyczny sposób, jak gdyby faktycznie istniał. Pokazuje rzeczywistość, gdzie los życia człowieka jest zależny od kosiarzy. To oni, przemierzając kontynent wybierają poszczególnych osobników do tak zwanych "zbiorów". Mają...

Napisana prostym językiem, czyta się szybko i sam pomysł na książkę bardzo mi się podobał. Bohaterowie raczej mocno czarno-biali. Może z wyjątkiem Rowana, który wyróżniał się na tyle że udało mi się go polubić. Reszta była mi obojętna.
Każdy wątek szybko zostaje rozwiązany, bohaterowie niezwykle domyślni.
Po kolejną część sięgnę ze względu na jednego bohatera, chociaż obawiam się, że najlepsza część jego historii już za mną.

Napisana prostym językiem, czyta się szybko i sam pomysł na książkę bardzo mi się podobał. Bohaterowie raczej mocno czarno-biali. Może z wyjątkiem Rowana, który wyróżniał się na tyle że udało mi się go polubić. Reszta była mi obojętna.
Każdy wątek szybko zostaje rozwiązany, bohaterowie niezwykle domyślni.
Po kolejną część sięgnę ze względu na jednego bohatera, chociaż...

Czytało się bardzo dobrze. Ciekawa i dobrze napisana historia. Świat, mimo że bardzo ciekawy, to niektóre jego elementy były nielogiczne, dlatego obniżam ocenę.

Czytało się bardzo dobrze. Ciekawa i dobrze napisana historia. Świat, mimo że bardzo ciekawy, to niektóre jego elementy były nielogiczne, dlatego obniżam ocenę.

Ciężko mi ocenić tę książkę. Pierwsze 200 stron łyknąłem, z kolejnymi się strasznie męczyłem, a ostatnie 100 znowu tchnęło nadzieję... Postacie są płaskie, akcja dość przewidywalna, ale świat i pomysł całkiem ciekawe. Nie wiem czy sięgnę po następne...

Ciężko mi ocenić tę książkę. Pierwsze 200 stron łyknąłem, z kolejnymi się strasznie męczyłem, a ostatnie 100 znowu tchnęło nadzieję... Postacie są płaskie, akcja dość przewidywalna, ale świat i pomysł całkiem ciekawe. Nie wiem czy sięgnę po następne...

ciekawy koncept. Idę po więcej. Dużo z perspektywy młodego człowieka.

ciekawy koncept. Idę po więcej. Dużo z perspektywy młodego człowieka.

Mam wrażenie, ze książka jest BARDZO przereklamowana. Może i pomysł na historię ok, ale jest piekielnie nudna. Ogólnie nie polecam, strata czasu.

Mam wrażenie, ze książka jest BARDZO przereklamowana. Może i pomysł na historię ok, ale jest piekielnie nudna. Ogólnie nie polecam, strata czasu.

TO JEST ARCYDZIEŁO . Nie wiem co jeszcze dodać bo inaczej się tego nie da opisać . Jeśli się zastanawiasz czy przeczytać czy nie to odpowiedź brzmi PRZECZYTAJ. <3

TO JEST ARCYDZIEŁO . Nie wiem co jeszcze dodać bo inaczej się tego nie da opisać . Jeśli się zastanawiasz czy przeczytać czy nie to odpowiedź brzmi PRZECZYTAJ. <3