#wyzawnierodzinne2024 "Gdy gaśnie światło przychodzą łzy" Guimaraes Fabiane
Poruszyła mnie ta książka. Bardzo.
W zasadzie dwie niezależne opowieści. Jedna o dorosłej kobiecie, która straciła rodziców - umarli. I druga o ojcu samotnie wychowującym niepełnosprawnego syna. Historie kompletnie odmienne. Guimaraes połączył je jedną cieniutką i słabiutką nicią. I to było dobre.
Każda z tych historii porusza na inny sposób i innym rytmie. i to też jest dobre. Najpierw bardziej wciągnęła mnie JEGO historia, a potem moje zainteresowanie przerzuciło się na Jej plot, choć to nie zasprawą głównej bohaterki a Jej rodziców. Bardzo ich punkt widzenia rezonuje z moim. Szanuję.

#wyzawnierodzinne2024 "Gdy gaśnie światło przychodzą łzy" Guimaraes Fabiane
Poruszyła mnie ta książka. Bardzo.
W zasadzie dwie niezależne opowieści. Jedna o dorosłej kobiecie, która straciła rodziców - umarli. I druga o ojcu samotnie wychowującym niepełnosprawnego syna. Historie kompletnie odmienne. Guimaraes połączył je jedną cieniutką i słabiutką nicią. I to było...

Rodzice Cecilii umierają w domu, w łóżkach, w tym samym czasie. Kobiecie ciężko się z tym pogodzić i szuka winowajcy. Obok toczy się historia Joao, który samotnie wychowuje syna z porażeniem mózgowym i zbiera pieniądze na jego leczenie. Krótka historia o śmierci, psach i miłości.

Rodzice Cecilii umierają w domu, w łóżkach, w tym samym czasie. Kobiecie ciężko się z tym pogodzić i szuka winowajcy. Obok toczy się historia Joao, który samotnie wychowuje syna z porażeniem mózgowym i zbiera pieniądze na jego leczenie. Krótka historia o śmierci, psach i miłości.

Mocno obyczajowa historia z paroma historiami narracyjnymi splecionymi motywem odchodzenia, przemijania, śmierci i sposobami radzenia się z nią - przyjęcia jej jak przyjaciela oraz wroga. Obie postawy są dość skrajnie przedstawione dla uwypuklenia kontrastu. Całkiem w porządku.

Mocno obyczajowa historia z paroma historiami narracyjnymi splecionymi motywem odchodzenia, przemijania, śmierci i sposobami radzenia się z nią - przyjęcia jej jak przyjaciela oraz wroga. Obie postawy są dość skrajnie przedstawione dla uwypuklenia kontrastu. Całkiem w porządku.

nie wiem jak ocenić ta książkę, może jeszcze zmienię ocenę

nie wiem jak ocenić ta książkę, może jeszcze zmienię ocenę

Dziwna, dziwna...
Ani mnie poruszyła, ani zaskoczyła...
Część przeczytałam na przyspieszeniu, bo mi się dłużyła, a chciałam poznać zakończenie.

Nie, nie jest to kryminał czy thriller.

Dziwna, dziwna...
Ani mnie poruszyła, ani zaskoczyła...
Część przeczytałam na przyspieszeniu, bo mi się dłużyła, a chciałam poznać zakończenie.

Nie, nie jest to kryminał czy thriller.

Równolegle i naprzemiennie toczą się dwie historie. Joao weterynarz, samotny ojciec miota się miedzy pracą a opieka nad synem Adamem, chłopcem z porażeniem dziecięcym. Cecylia, ukochana córka, też weterynarka, wraca do domu rodzinnego pochować rodziców i uporać się z przeszłością, odkrywa tajemnicę rodziców...
Dwie historie o miłości, bardzo różnej, równie pięknej ... i tylko czekamy aż los/przypadek połączy głównych bohaterów....
Brazylijski temperament, latynoskie podejście do życia, przyjaźń i psy.
Dobrze się czyta - polecam.

Równolegle i naprzemiennie toczą się dwie historie. Joao weterynarz, samotny ojciec miota się miedzy pracą a opieka nad synem Adamem, chłopcem z porażeniem dziecięcym. Cecylia, ukochana córka, też weterynarka, wraca do domu rodzinnego pochować rodziców i uporać się z przeszłością, odkrywa tajemnicę rodziców...
Dwie historie o miłości, bardzo różnej, równie pięknej ... i...

Absolutnie przepiękna opowieść o najważniejszych sprawach. Polecam!

Absolutnie przepiękna opowieść o najważniejszych sprawach. Polecam!

Cecilia wraca do rodzinnego miasteczka żeby pożegnać zmarłych rodziców. Oboje odeszli w tej samej chwili, w swoim domu. Porażki życiowe bohaterki sprawiły, że Cecilia unikała kontaktu z rodzicami, ci jednak kochali ją całym sercem i byli z niem dumni mimo wszystkiego. Przebywanie w domu rodziców, czekanie na wizytę u prawnika i pojawienie się tajemniczego mężczyzny tylko wpędza Cecilię w większa paranoję. Samotna kobieta nie potrafi sobie poradzić ze śmiercią rodziców. Joao to weterynarz, który opiekuje się chorym na porażenie mózgowe synem. Nędzna praca, długi i rozstanie z matka chłopca zostawiło w bohaterze wielka pustkę. Joao łapie się każdego zajęcia żeby uzbierać pieniądze na eksperymentalne leczenie syna w Chinach. Ciężka sytuacja życiowa sprawia, że decyduje się na kradzież psów. Stanie jednak przed wyborem, który może całkowicie odmienić życie jego i jego syna.

Z pozoru krótka książeczka, która wywarła na mnie wielkie wrażenie. Autorka w dwóch przeplatających się historiach zawarła bowiem wątki samotności, radzenia sobie ze śmiercią bliskich czy chorobie bliskich. Chociaż dynamika postaci nie jest efektowna, czy rozbudowana do granic możliwości to wystarczy żeby poczuć emocje bohaterów. Warsztat pisarski przywodzi mi na myśl Gabriela Marquesa czy chociażby Ernesta Hemingwaya, minimalizm wypełniony emocjami i do bólu prawdziwym światem. 'Gdy gasną światła, przychodzą łzy' to wzruszająca historia, ale nie na taki banalny sposób gdzie wszystko dobrze się kończy. Właśnie niedopowiedzenia czy obrazowy język sprawiają, że książkę Guimaraes kontempluje się podczas lektury. Kawałek dobrej literatury.

Cecilia wraca do rodzinnego miasteczka żeby pożegnać zmarłych rodziców. Oboje odeszli w tej samej chwili, w swoim domu. Porażki życiowe bohaterki sprawiły, że Cecilia unikała kontaktu z rodzicami, ci jednak kochali ją całym sercem i byli z niem dumni mimo wszystkiego. Przebywanie w domu rodziców, czekanie na wizytę u prawnika i pojawienie się tajemniczego mężczyzny tylko...

Intrygujące podejście do rzeczywistości . Przeczytałam w jedno popołudnie i nie żałuję, chociaż nie zgadzam się z przekazem autora. Ale może o to chodziło , o wzbudzenie kontrowersji ?
Nie jest to na pewno kryminał, ani thriller.

Intrygujące podejście do rzeczywistości . Przeczytałam w jedno popołudnie i nie żałuję, chociaż nie zgadzam się z przekazem autora. Ale może o to chodziło , o wzbudzenie kontrowersji ?
Nie jest to na pewno kryminał, ani thriller.

Autorce udało się nie popaść w banał i sztampę, a nawet niejako zadrwić z czytelnika, który spodziewał się innego splecenia dwóch opowiedzianych historii. I dobrze.

Autorce udało się nie popaść w banał i sztampę, a nawet niejako zadrwić z czytelnika, który spodziewał się innego splecenia dwóch opowiedzianych historii. I dobrze.