Powiedzieć, że Fabiane Guimarães trzyma w napięciu czytelnika do samego końca, to jakby nic nie powiedzieć. Ale od początku, bo przecież nie chcemy zepsuć czytelnikom całej zabawy z czytania tej fenomenalnej książki. Krótkie rozdziały, szybkie tempo akcji i wyraziści bohaterowie powodują, że błyskawicznie angażujemy się w historię Cecilii i João. Z zainteresowaniem wyczekujemy momentu, w którym przetną się losy tej pary. Jednak, co ciekawe, w świecie wykreowanym przez Fabiane Guimarães bohaterowie nigdy się nie spotkają, choć będą mieć decydujący wpływ na swoje życie. Ten fakt czyni fabułę jeszcze ciekawszą.

Życie, które legło w gruzach

Śmierć i następująca po niej żałoba to proces, który wymaga indywidualnego podejścia i przepracowania. Po stracie bliskiej osoby pojawia się wiele trudnych emocji, po które sięga autorka, by w swojej powieści zmierzyć nas z tym trudnym, ale jakże wielowymiarowym problemem. Powieść otwiera historia Cecilii, która doświadcza niespodziewanej śmierci swoich rodziców. Staruszkowie odeszli nagle, tej samej nocy. Kiedy mija szok związany z żałobą, ich córką zaczynają targać wątpliwości.

Czy śmierć matki i ojca rzeczywiście nastąpiła z przyczyn naturalnych? Podzielając wątpliwości głównej bohaterki, bardzo szybko angażujemy się w tę opowieść. Stawiamy podobne pytania dotyczące śmierci i jej nieuchronnej natury. Z niepokojem obserwujemy, jak poszukując prawdy, kobieta stopniowo popada w paranoję. Im bardziej poznajemy Cecilię, tym większe mamy obawy o jej zdrowie psychiczne, bowiem bohaterka staje się podejrzliwa wobec wszystkiego i wszystkich. Wydarzenia nabierają tempa, kiedy w życiu Ceci pojawi się zupełnie nieoczekiwany gość. Jego obecność wprowadzi na łamy powieści dużą dozę niepewności i tajemniczości oraz ujawni nowe fakty z życia jej rodziców. Koncepcja idealnej rodziny za chwilę legnie w gruzach, a śledztwo, jakie przeprowadzi kobieta, zdecydowanie więcej powie o niej samej niż o śmierci Raula i jego małżonki.

Historia João to zupełnie inna bajka i początkowo zastanawiamy się, dlaczego Fabiane Guimarães zdecydowała się nam ją opowiedzieć. Po krótkim zapoznaniu się z drugim bohaterem powieści decydujemy się udzielić autorce kredytu zaufania i pozwalamy rozwinąć się tej postaci. Trzydziestoletni João samotnie wychowuje kilkuletniego syna chorego na dziecięce porażenie mózgowe. Młody wiek nie zwolnił mężczyzny od odpowiedzialności, której musiał się nauczyć, kiedy matka chłopca porzuciła to „ruchome warzywo”.

Bohater, choć w chwilach zwątpienia porównuje syna do zapchlonego szczeniaka bez świadomości, gotów jest zrobić wiele dla swojego chłopaka. Usilnie poszukuje innowacyjnych metod leczenia i kiedy dowiaduje się o eksperymentalnej terapii w Chinach, wie, że zrobi wszystko, by zdobyć potrzebne pieniądze. Ta sytuacja spycha go na granicę etyki i moralności, gdzie będzie musiał dokonać najtrudniejszych życiowych wyborów. Guimarães kreśli bohaterów mocno skonfliktowanych ze światem, toczących wewnętrzną walkę ze swoimi ukrytymi słabościami. Ale co tak naprawdę połączy losy João i Cecilii?

Wewnętrzne konflikty

Strach. Uczucie, które wkrada się w życie głównych bohaterów powieści i walczy o bezwzględną dominację. Każde z nich mierzy się z nim na swój własny sposób. W przypadku Ceci lęk pojawia się po stracie rodziców. Dotąd matka i ojciec byli jej oparciem. Chętnie wspierali ją emocjonalnie i finansowo, nawet gdy opuściła rodzinny dom, by poznać smak niezależności. Teraz czuje emocjonalną pustkę. Strach przed stratą zmusza ją do stawiania pytań, by zrozumieć jej sens.

Odpowiedzi mają przywrócić równowagę i utracone poczucie bezpieczeństwa. Cień śmierci jest obecny również w życiu João, co symbolicznie łączy historie obu bohaterów. Jednak João nie ma w sobie tyle odwagi i boi się nawet tych pytań, które jeszcze nie zostały głośno wypowiedziane. João obawia się swojej przyszłości z synem i bez niego. Poczucia bezpieczeństwa poszukuje w pieniądzach, w których upatruje sposobu na uwolnienie się od poczucia winy, jakie odczuwa w stosunku do swojego syna. Te wewnętrzne konflikty i sprzeczności, które tak mocno charakteryzują naszych bohaterów, sprawiają, że są to postaci do bólu autentyczne. W pewnym momencie zaczynamy utożsamiać się z João i Cecilią, doszukując się w motywach ich działań własnych emocji, z którymi mierzymy się na co dzień.

„Gdy gaśnie światło, przychodzą łzy” to opowieść o tym, co przychodzi do nas, gdy nasze życie spowija ciemność. Doświadczenie śmierci, z którym mierzą się bohaterowie, jest zawsze trudnym momentem, prowokującym do refleksji nad tym, co jest tu i teraz, a czasem – jak w przypadku Cecilii i João – pozostawiającym nas w zawieszeniu na dłużej. Jak szybko staniemy znów na nogach, zależy nie tylko od nas samych, ale także od wielu czynników, na które nie zawsze mamy wpływ, co w swoim literackim debiucie trafnie pokazuje Fabiane Guimarães.

O autorce

Fabiane Guimarães - absolwentka dziennikarstwa na Uniwersytecie Brasílii. Autorka powieści w odcinkach zatytułowanej „Pequenas esposas” publikowanej w 2016 roku w magazynie internetowym
AzMina, a także wielu opowiadań, które ukazały się w antologiach i tygodnikach. „Gdy gaśnie
światło, przychodzą łzy” to jej debiutancka powieść.

Książka, „Gdy gaśnie światło, przychodzą łzy” jest dostępna w sprzedaży.

Artykuł sponsorowany