"Powiedziała mi, że życie jest niczym kwitnący ogród wiosną. Ja widziałam jedynie brzydotę połamanych gałęzi trzeszczących na wietrze"

Dzisiaj przychodzę do Was z książką "Żyć jest lepiej", która opisuje historię wkraczającej w dorosłej życie Laury. Spotykamy ją w momencie, gdy wyjeżdża do wójostwa do Wrocławia, gdzie rozpoczyna studia.
Ten czas jest dla niej bardzo trudny. Zmiana środowiska, nowe miejsca i przede wszystkim nowi ludzie. Jej własna, ciężka historia z chorobą nie ułatwia jej nawiązywania relacji z rówieśnikami. Laura, która boryka się z zaburzeniami odżywiania nie jest w stanie funkcjonować w normalny sposób. Nie wychodzi ze znajomymi, bo obawia się pobytów w klubach, domówkach, restauracjach, tam wszędzie ludzie jedzą. A każda nadprogramowa kaloria dla dziewczyn to stres, z którym nie potrafi sobie poradzić.
W świecie ciągłego strachu i depresji spotyka inną zagubioną duszę, Tytusa. Chłopaka o wątpliwej reputacji, smutnym spojrzeniu i wielkiej pasji. Tych dwoje spróbuję odnaleźć wspólną drogę.

Autorka porusza bardzo popularny i równie ważny temat zaburzeń odżywiania u dorastających dziewcząt. W świecie pełnym idealizowanych kobiet, niewiele trzeba, by zburzyć samoocenę nastolatek. Do tego brak relacji z najbliższymi, odpowiedniego wsparcia pogłębia problem.
Ta powieść świetnie opisuje codzienną walkę z niewidzialnym wrogiem, strach przed każdym kęsem niezaplanowanego posiłku. Potrafiłam wejść w buty głównej bohaterki i poczuć jej emocje.

Tytus to kolejny bohater z problemem, tutaj mamy już wątek alkoholowy wyciągnięty z korzeni jego rodziny. Depresja, obawy przed odrzuceniem nie ułatwiają im w budowaniu wspólnych chwil, czy im się uda musicie przeczytać sami.

Całość napisana jest w bardzo przystępny sposób, angażuje czytelnika i zaciekawia. Wzbudza przy tym emocje i zmusza do refleksji.
To bardzo do ta pozycja dla młodych dziewczyn, ale też każdej kobiety.

"Powiedziała mi, że życie jest niczym kwitnący ogród wiosną. Ja widziałam jedynie brzydotę połamanych gałęzi trzeszczących na wietrze"

Dzisiaj przychodzę do Was z książką "Żyć jest lepiej", która opisuje historię wkraczającej w dorosłej życie Laury. Spotykamy ją w momencie, gdy wyjeżdża do wójostwa do Wrocławia, gdzie rozpoczyna studia.
Ten czas jest dla niej bardzo...

„Żyć jest lepiej” to książka Agnieszki Kareckiej wydana przez Wydawnictwo Szósty Zmysł.

Książka opowiada historię młodej Laury, która wyjeżdża na studia do Wrocławia. Dziewczyna mieszka z ciocią i wujkiem, znajduje pracę i stara się odnaleźć w wirze nowych znajomości. Wszystko byłoby prostsze, gdyby Laura nie zmagała się z zaburzeniami odżywiania.

Przede wszystkim trzeba wspomnieć o tym, że Agnieszka Karecka ma bardzo płynny styl pisania. To, co mogłoby być dla niektórych problematyczne, w tej książce jest czymś jakby na porządku dziennym. Jest budowanie relacji, zaburzenia odżywiania, alkoholizm, rozpad rodziny, śmierć, strata, wyrzuty sumienia, depresja. A jednak, mimo takiego nagromadzenia, nie jest ciężko przebrnąć przez książkę. Ciężkie tematy, a mimo to przyjemność z czytania.

Autorka pokazuje, jak ciężkie jest funkcjonowanie wśród ludzi, którzy nie mają pojęcia o zaburzeniach odżywiania. Prawda jest taka, że ktokolwiek zacznie grzebać w bagnie o nazwie „eating disorders”, nie pozbędzie się tego tak łatwo. Laura, która niby ma pewne epizody za sobą, podświadomie przelicza wszystko w głowie, dokonuje wyborów, które są „słuszne” według jej głosu (nie)rozsądku, ocenia, ile będzie musiała spalić kalorii, gdy zje coś nadprogramowego lub nieoczekiwanego. Tutaj bardzo podobała mi się scena w restauracji, gdzie rodzina Laury nie zdawała sobie sprawy z tego, jak czuje się dziewczyna, gdy wcześniej przestudiowała menu i zabrakło tego, co było jedynym sensownym wyborem, jedynym możliwym w obliczu zaburzeń odżywiania. I właśnie porównując sytuację Laury do sytuacji jej ciotki, Laura jest w fazie „po”, która nigdy nie jest tak naprawdę „po”, gdy niby chce się być zdrowym, a jednak zachowuje nawyki z choroby.

Niestety nie przekonała mnie relacja Laury i Tytusa. Jak bardzo ich historie osobno miały sens, tak nie czuć było tej chemii, tej miłości, która miała leczyć, dawać nadzieję i motywować. Wydaje mi się, że zbyt mało interesowała mnie sama historia Tytusa, aby w to aż tak bardzo się zaangażować. Główną bohaterką jest tutaj nie bez przyczyny Laura i to ona przyćmiewa Tytusa. Dla mnie to plus, wolałam historię Laury.

Tak samo zbyt mało poruszyła mnie śmierć ważnej dla Laury osoby. Jakoś tego nie poczułam, mimo że wiedziałam, jak istotną osobą jest dla bohaterki. Personalnie wczułam się w sytuację, ponieważ doświadczyłam podobnego, aczkolwiek nie byłam w stanie aż tak zjednoczyć się z Laurą. Wydaje mi się, że to wpływ niedawno przeczytanej „How to make friends with the dark”, gdzie każde zdanie było dla mnie emocjonalną bombą. Tutaj działo się dużo, problemów było wiele, autorka płynnie je przedstawiła i im nie umniejszała, a jednak czułam jakieś spłaszczenie.

Autorka za sprawą przebiegu całej historii uświadamia, jak ważne jest przepracowanie wszystkiego wewnątrz, próba poradzenia sobie samemu, ale również wsparcie bliskich i oczywiście pomoc specjalisty. Podobał mi się końcowy wątek z listami, choć według mnie był trochę zbyt patetyczny, ale pewnie – może być sposobem na ogarnięcie tego, co w nas siedzi. Tak czy inaczej, Agnieszka Karecka pokazuje, jak ogromne piętno mogą odcisnąć wydarzenia z przeszłości na naszym życiu.

Podsumowując, mimo, że nie wszystko poruszyło mnie w książce, to czułam się komfortowo i dobrze, czytając ją. Nie mam nic do zarzucenia autorce w kwestii poprowadzenia wątków problemowych, mimo mojego dystansu względem Tytusa. Ogólnie polecanko, jest dobrze.

Jeśli lubicie książki, które w płynny sposób przedstawiają poruszające historie, sięgnijcie po „Żyć jest lepiej”.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Szósty Zmysł.

„Żyć jest lepiej” to książka Agnieszki Kareckiej wydana przez Wydawnictwo Szósty Zmysł.

Książka opowiada historię młodej Laury, która wyjeżdża na studia do Wrocławia. Dziewczyna mieszka z ciocią i wujkiem, znajduje pracę i stara się odnaleźć w wirze nowych znajomości. Wszystko byłoby prostsze, gdyby Laura nie zmagała się z zaburzeniami odżywiania.

Przede wszystkim trzeba...

Z twórczością Agnieszki Kareckiej spotykam się po raz pierwszy. Autorka ma dobry styl, taki jak lubię – nowoczesny i niewymuszony, dzięki czemu „Żyć jest lepiej” czytało się mi bardzo dobrze. Zdecydowanie pierwsza część książki jest lepsza, ciekawsza i bardziej wciągająca. Druga niestety już nie aż tak. Ta druga jest zdecydowanie bardziej, że tak to ujmę – smętna. Udało się autorce nawet mnie wzruszyć, co jest nie lada wyzwaniem, ale tych wzruszeń było pod koniec książki za dużo. Bohaterka rozprawia się ze swoimi demonami pisząc listy do bliski, i właściwie w kółko przewija się to samo. Choć polubiłam zarówno Laurę jak i Tytusa, to jednak tej ich wzajemnej relacji było tu za mało. Nie poczułam między nimi chemii. A miłość, jak to zostało ujęte pod koniec, miała leczyć. Tylko ta miłość między nimi była jakaś taka platoniczna. Czegoś tu zabrakło. O wile ciekawsze były relacje tych bohaterów z innymi, niż ta między nimi. I za to ode mnie minus. Książkę polecam, uważam że warto ją przeczytać, ale papierowego egzemplarza sobie nie kupię, choć miałam zamiar, bo okładka ciekawa.

Z twórczością Agnieszki Kareckiej spotykam się po raz pierwszy. Autorka ma dobry styl, taki jak lubię – nowoczesny i niewymuszony, dzięki czemu „Żyć jest lepiej” czytało się mi bardzo dobrze. Zdecydowanie pierwsza część książki jest lepsza, ciekawsza i bardziej wciągająca. Druga niestety już nie aż tak. Ta druga jest zdecydowanie bardziej, że tak to ujmę – smętna. Udało się...

Moje pierwsze spotkanie z książką autorki uważam za bardzo udane. Urzekająca, lecz trudna historia Laury oraz Tytusa. Oboje przeszli w swoim życiu sporo zawirowań.

Laura, obecnie studentka, ma za sobą walkę z anoreksją. Wielkie wsparcie ma w swojej babci. Tytus też ma za sobą problemy, przechodzi terapię po depresji.

Przypadkowo tych dwoje spotyka się. Ich lęki, niska samoocena są przeszkodą w nawiązaniu bliższych relacji. Ta wzruszająca historia ma jednak dla młodych dobre zakończenie. Gorąco zachęcam do lektury!

Autorka porusza trudny temat depresji i anoreksji. Zwraca uwagę, że w takich trudnych momentach w walce z chorobą, ważne jest wsparcie najbliższych. Książka jest napisana wspaniałym językiem, dużo tu emocji. To mądrze napisana historia zapadająca w pamięci czytelnika.

Moje pierwsze spotkanie z książką autorki uważam za bardzo udane. Urzekająca, lecz trudna historia Laury oraz Tytusa. Oboje przeszli w swoim życiu sporo zawirowań.

Laura, obecnie studentka, ma za sobą walkę z anoreksją. Wielkie wsparcie ma w swojej babci. Tytus też ma za sobą problemy, przechodzi terapię po depresji.

Przypadkowo tych dwoje spotyka się. Ich lęki, niska...

Dziewczyna głodna. Dziewczyna syta. Co jest kłamstwem?
Chłopak smutny. Chłopak szczęśliwy. Co jest kłamstwem?
Bohaterowie poznają się w trudnym dla obojga momencie życia. Laura wyjeżdża do Wrocławia, bo chce stać się samodzielna. Tytus wraca do miasta, ponieważ pragnie odciąć się od błędów przeszłości. Oboje młodzi, wrażliwi, łaknący miłości... A demony, z jakimi przyjdzie im się zmierzyć, mają okrutne twarze.
Los rzuca Laurze i Tytusowi wyzwania, którym trudno podołać zwykłej osobie. Ich walka o jutro, o szczęście i o przyszłość nie rozegra się w przeciągu jednej nocy. Ich choroby to coś więcej niż głód i smutek, to wieczna walka. Przed nimi długa droga – czy będą próbowali przejść ją samotnie?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale słyszałam wcześniejszych powieściach Agnieszki. Do sięgnięcia po "Żyć jest lepiej" skusił mnie intrygujący opis i okładka, która niesamowicie przyciąga oko. Język jakim posługuje się autorka mimo poruszanych trudnych i bolesnych tematów jest bardzo przyjemny w odbiorze, co sprawia, że książkę czyta się z dużym zainteresowaniem i naprawdę ekspresowo. Od pierwszych stron całkowicie oddałam się lekturze i nie odłożyłam książki póki nie poznałam zakończenia historii bohaterów. Fabuła książki została w intrygujący sposób nakreślona, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie wykreowani przez Agnieszkę to postaci niezwykle prawdziwe, autentyczne wręcz ożywają na kartach powieści. Myślę, że śmiało moglibyśmy się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i znoje. Historia została przedstawiona w dwóch płaszczyznach czasowych: przeszłość i teraźniejszość, dzięki czemu możemy lepiej zrozumieć podwaliny losów Tytusa i Laury. Historia została przedstawiona z perspektywy obojga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Oboje mimo młodego wieku doświadczyli już naprawdę wiele, to co wydarzyło się i nadal dzieje wokół nich, w ich głowach odcisnęło ogromne piętno na ich obecnym życiu. Ta książka z pewnością wywoła w Was całą lawinę emocji, ja razem z bohaterami przeżywałam wszystkie wydarzenia z ich życia i naprawdę zastanawiałam się jak będzie wyglądał ich kolejny krok, kolejny dzień.. Autorka w swojej powieści porusza szereg ważnych i ponadczasowych kwestii: zaburzenia odżywiania, choroba psychiczna, depresja, które dodatkowo potęgują chęć dalszego czytania i tym samym zmuszają do głębszych przemyśleń nad własnym życiem i wyborami jakich dokonujemy każdego dnia. To historia, która daje nadzieję na lepszy czas, lepsze jutro, wystarczy tylko chcieć i otworzyć się na miłość, bo ona czasami okazuje się najlepszym lekarstwem. Świetnie spędziłam czas z tą książką i będę z pewnością wracała jeszcze do niej myślami! Czekam na kolejne powieści autorki! Polecam! Moja ocena 9/10.

Dziewczyna głodna. Dziewczyna syta. Co jest kłamstwem?
Chłopak smutny. Chłopak szczęśliwy. Co jest kłamstwem?
Bohaterowie poznają się w trudnym dla obojga momencie życia. Laura wyjeżdża do Wrocławia, bo chce stać się samodzielna. Tytus wraca do miasta, ponieważ pragnie odciąć się od błędów przeszłości. Oboje młodzi, wrażliwi, łaknący miłości... A demony, z jakimi przyjdzie...

"Żyć jest lepiej" to pełna emocji i ogromnie wzruszająca powieść Agnieszki Kareckiej, która porusza tematykę istotnych i bardzo często występujących problemów, z którymi stykają się młodzi ludzie.

Laura cierpi na zabrzuenia żywienia. Jest zaniedbywana przez rodziców, a jej jedynym wsparciem jest ukochaną, zchorowana babcia. Tytus mimo młodego wieku sporo już doświadczył. Na rzecz kariery w poważnym zawodzie, porzucił marzenia o byciu muzykiem.

To sprawia, że para świetnie się rozumie, a miłość pomaga im przetrwać ciężkie chwilę.

Z powieści można wyciągnąć piękne przesłanie - miłość leczy i jest najlepszym lekarstwem 😊

Książkę szybko i przyjemnie się czyta. Jest bardzo dobrze napisana.

Zdecydowanie polecam!

"Żyć jest lepiej" to pełna emocji i ogromnie wzruszająca powieść Agnieszki Kareckiej, która porusza tematykę istotnych i bardzo często występujących problemów, z którymi stykają się młodzi ludzie.

Laura cierpi na zabrzuenia żywienia. Jest zaniedbywana przez rodziców, a jej jedynym wsparciem jest ukochaną, zchorowana babcia. Tytus mimo młodego wieku sporo już doświadczył....

Wpadłam dziś z moją opinią na temat tej poruszającej powieści. Na moje nieszczęście wpadła mi za szafkę i kompletnie o niej zapomniałam.🙈
Zatracając się w lekturze, poznacie Laurę i Tytusa. Oboje to młodzi, poharatani przez los ludzie. Ona przyjeżdża studiować, aby pokazać swoją samodzielność. On wraca do miasta, aby zapomnieć o boleśniej przeszłości. Los połączy tę dwójkę. Czy ich przyjaźń okaże się lekiem na całe zło? Czy razem wygrają walkę ze swoimi demonami przeszłości?

Jestem kobietką plus size i bardzo chciałbym zmienić swoją wagę, ale uwierzcie mi, że nie jest to takie proste 🙈 Zrobiłam rachunek sumienia i uświadomiłam sobie, że kiedy byłam bardzo młoda, pragnęłam być szczupła. Z pewnością pamiętacie takie akcje szkolne, gdzie zapraszano bulimiczki, anorektyczki do szkoły, żeby nas otrzeć przez podobnym cierpieniem. Wstyd się przyznać, ale w tamtym momencie pragnęłam być na ich miejscu. Po tej lekturze? Nigdy....
Muszę wspomnieć o babci Laury, której nie da się nie polubić. Prawdziwa babcia, a do tego cudowna przyjaciółka. 💜 Dało się odczuć, jaka więź łączy ją ze swoją wnuczką i cholernie bałam się "tego" momentu. 💔
Ksiazka niby lekka, bo styl autorki jest bardzo przyjemny, choć tematyka dość bolesna, ale ważna. Szczerze? Takie książki powinny przeczytać nastolatki, aby ustrzec je przed popełnieniem błędów młodości. Mnie ta książka otworzyła umysł na wiele spostrzeżeń, bo
oprócz zaburzeń odżywiania, autorka przybliżyła tematykę depresji, zaburzeń psychicznych. Pokazała, jak ciche i podstępne są te dysfunkcję, jak ciężko je zauważyć i pomóc takim osobom.
Nie spodziewałam się, że pod taką niepozorną okładką dostanę taką emocjonalną powieść. Rzadko sięgam po młodzieżówki, ale nie żałuję, że skusiłam się na nią. Uważam, że autorka świetnie opisała budzące się uczucia między głównymi bohaterami. Uczucia, które było terapią dla nich. Książka gorzko-słodka, ale dająca nadzieję na lepsze jutro.
Polecam sięgnąć, jeżeli macie ochotę pomyśleć, odpocząć od erotyków. Pokażcie tę książkę swoim nastolatkom, które uważają, że są zbyt grube.

Wpadłam dziś z moją opinią na temat tej poruszającej powieści. Na moje nieszczęście wpadła mi za szafkę i kompletnie o niej zapomniałam.🙈
Zatracając się w lekturze, poznacie Laurę i Tytusa. Oboje to młodzi, poharatani przez los ludzie. Ona przyjeżdża studiować, aby pokazać swoją samodzielność. On wraca do miasta, aby zapomnieć o boleśniej przeszłości. Los połączy tę dwójkę....

„Każdego dnia stajemy się lepsi. Silniejsi. Uczymy się kochać świadomie”.

Żyć jest lepiej to historia młodej dziewczyny zmagającej się, że swoimi demonami w jej przypadku jest to anoreksja z którą zmaga się już od dłuższego czasu. Kiedy przeprowadza się do Wrocławia na jej drodze staje chłopak, który ma swoje własne lęki i zmaga się z nimi każdego dnia - jest do depresja związana wydarzeniem z przeszłości.

Autorka w tej powieści porusza bardzo ważne tematy jakim są zaburzenia odżywiania i depresja. Ludzka psychika potrafi być bardzo krucha niczym szkło, wystarczy mocniejszy cios albo podmuch wiaterku żeby rozsypała się w drobny mak. I w takim momencie bardzo ważne jest wsparcie najbliższych bez nich będzie nam strasznie ciężko, nie raz może to nawet doprowadzić do tragedii. Nigdy więc nie powinniśmy oceniać drugiego człowieka po okładce, jeśli nie znamy jego historii, bo możemy jednym słowem spowodować u kogoś poważne załamanie.

Historia pełna ważnych kwestii, niskiej samooceny, próby zmierzenia się z dawnymi wyborami, zaburzeń psychicznych wśród młodego pokolenia, rodzącego się uczucia, pomocy bliskich, zaufania, wzlotów i upadków ale także nadziei na lepsze jutro.

Polecam wam bardzo gorąco sięgnąć po tę przepiękną, ale i bolesną historie, która wzruszy i poruszy każde serduszko. Ukazuje kruchość życia i to, że mamy je tylko jedno i trzeba walczyć z każdymi przeciwnościami, bo dla każdego wyjdzie w końcu promyk słońca, wystarczy go chwycić i podążyć za nim.

Całość opinii znajdziecie na blogu Świat książkowy Mali 😉

„Każdego dnia stajemy się lepsi. Silniejsi. Uczymy się kochać świadomie”.

Żyć jest lepiej to historia młodej dziewczyny zmagającej się, że swoimi demonami w jej przypadku jest to anoreksja z którą zmaga się już od dłuższego czasu. Kiedy przeprowadza się do Wrocławia na jej drodze staje chłopak, który ma swoje własne lęki i zmaga się z nimi każdego dnia - jest do depresja...

Agnieszka Karecka zaprezentowała nam fenomenalną, zaskakująco trudną historię młodych ludzi. Wydawać by się mogło, że kiedy los pozna ze sobą dwie dusze z problemami, od tej pory będzie tylko lepiej i uda im się razem i w całości powrócić na właściwe tory. Nic bardziej mylnego… Laura i Tytus spotykają na swojej drodze wiele wyzwań, ale czy zdecydują się pokonać je razem?

„Jej oczy to głębia. Mówią mi, że cierpi, że nie potrafi, a nawet nie chce. Widzę, te wszystkie rzeczy i czuję tak wielką niemoc, że sam mam ochotę się rozpłakać. Jeszcze nigdy nie widziałem, jak nadzieja umiera w człowieku, i słowo daję, to prawie najgorsza rzecz, na jaką przyszło mi patrzeć.”

Laura od małego pragnęła zwrócić na siebie uwagę rodziców. Mimo kochającej babci, łaknęła też miłości rodzicielskiej. Ale czy bycie słabą i potrzebującą okaże się kluczem do okazania jej troski i ważności? Natomiast Tytus przeszedł tak traumatyczne przeżycie, że porzucił marzenia i muzykę.

„Nie wiem, co ta dziewczyna, ze mną robi, ale przy niej chce mi się żyć, i to dosłownie. Jest jak antydepresant. Tyle, że bez recepty.”

W swojej młodzieżówce autorka porusza temat zaburzeń psychicznych oraz ważności związanej z tym terapii. Obserwujemy kiełkujące uczucie nieśmiałej, ale twardo stąpającej po ziemi pary. Fabuła jest powolna, ale pełna emocji – zarówno łamiących czytelnikowi serce, jak i tych wywołujących uśmiech. Wzruszająca, bolesna, pełna nadziei.

„ (…) Są jak lekarstwo na wszystkie złamania mojego życia. Sprawiają, że chce mi się żyć. Lepiej, bardziej, mocniej.”

Agnieszka Karecka zaprezentowała nam fenomenalną, zaskakująco trudną historię młodych ludzi. Wydawać by się mogło, że kiedy los pozna ze sobą dwie dusze z problemami, od tej pory będzie tylko lepiej i uda im się razem i w całości powrócić na właściwe tory. Nic bardziej mylnego… Laura i Tytus spotykają na swojej drodze wiele wyzwań, ale czy zdecydują się pokonać je...

Wśród wielu powieści przeznaczonych dla młodzieży, trudno znaleźć taką, która zmienia postrzeganie pewnych spraw, która zwraca uwagę na rzeczy ważne i pozostaje w głowie na długo po lekturze. Ale tutaj w sukurs przychodzi Agnieszka Karecka, która otwiera drzwi do zaburzeń psychicznych wśród młodego pokolenia. I robi to z wielką gracją, przedstawiając historie dwojga młodych ludzi, którym nieobca jest pomoc psychoterapeuty.

Opowieść o Laurze, młodej studentce polonistyki i Tytusie, dobrze zapowiadającym się muzyku, marzącym o karierze adwokata, mogłaby być kolejną sztampową historią o miłości, ale tak nie jest. Dziewczyna bowiem, od lat walczy z anoreksją i tym jak wpływa na jej życie, a chłopak usiłuje wyjść z depresji i poczucia winy, które przytłacza go na co dzień.

Te niezwykle trudne tematy i przeżycia głównych bohaterów nie zostały jednak przestawione jako patetyczny lub naukowy przykład, a wpleciono je w fabułę tak, by przyswajanie informacji o tak ważnych problemach i zwrócenie na nie uwagi, było jak najbardziej przejrzyste i samoistne. Dzięki temu, że czytelnik ma szansę obserwować raczkującą miłość, nieco nieudolne próby bycia dorosłym, ma szansę poznania bliżej bohaterów i utożsamiania się z nimi, a także wspierania ich w trudnych zadaniach, jakie stawia przed nimi życie.

Autorka nie potraktowała tematu po macoszemu. Zawarła wszystkie cenne informacje, zwróciła uwagę na źródło zaburzeń, impuls, od którego choroby się zaczynają i poprowadziła opowieść tak, by przeprowadzić czytelnika przez wszystkie jej etapy, łącznie z nawrotem choroby i próba jej okiełznania.

Agnieszka Karecka opisała też jak ważna jest pomoc bliskich, ich wsparcie i obecność w czasie walki z chorobą, a także zaufanie, którym można kogoś obdarzyć. Wszystko to składa się na długofalowy i bolesny proces zdrowienia, ale też na samopoczucie i radość, że wspólnymi siłami można zdziałać więcej.

Takich historii nam trzeba. Wyważonych, mądrych i opowiadających o chorobach, które do tej pory były tematem tabu. Polecam!

Wśród wielu powieści przeznaczonych dla młodzieży, trudno znaleźć taką, która zmienia postrzeganie pewnych spraw, która zwraca uwagę na rzeczy ważne i pozostaje w głowie na długo po lekturze. Ale tutaj w sukurs przychodzi Agnieszka Karecka, która otwiera drzwi do zaburzeń psychicznych wśród młodego pokolenia. I robi to z wielką gracją, przedstawiając historie dwojga młodych...