Prawie nie pamiętam czasów gdy myślałem jak Opal. Ale z zakamarków pamięci wygrzebuję nieliczne skrawki wspomnień, które wydają się przypominać te z pudła po kapeluszu Opal. I wtedy jestem bardziej szczęśliwy.

Prawie nie pamiętam czasów gdy myślałem jak Opal. Ale z zakamarków pamięci wygrzebuję nieliczne skrawki wspomnień, które wydają się przypominać te z pudła po kapeluszu Opal. I wtedy jestem bardziej szczęśliwy.

Z jednej strony magiczna, ciepła i otwierająca oczy na naturę i świat wokół nas.
Z drugiej strony ponuro ukazująca realia metod wychowania w poprzednim wieku.

Zdecydowanie zapada w pamięć

Z jednej strony magiczna, ciepła i otwierająca oczy na naturę i świat wokół nas.
Z drugiej strony ponuro ukazująca realia metod wychowania w poprzednim wieku.

Zdecydowanie zapada w pamięć

Dawno, dawno temu nie wierzyłam, że "Historia Opal" mi się spodoba.
Dawno, dawno temu, byłam przekonana, że to nie dla mnie.
Dawno, dawno temu, spodziewałam się, że nie dobrnę do jej końca.

Na szczęście te czasy już za mną i dziś z wielką przyjemnością piszę tę oto opinię na temat książki, którą nie tylko czytałam, ale którą się wręcz, na pewien literacki sposób, delektowałam!

Poznajcie Opal.
Opal ma sześć, siedem lat.
Ma też mamcię i tatka, którzy są jak najbardziej obecni w jej codziennym życiu.
Ma również Anioła – mamę i Anioła – tatę.
Do tego ma również masę przyjaciół – nie tylko w ludziach, ale i w zwierzętach.
Ale przede wszystkim Opal ma niesamowitą wyobraźnię, serce pełne empatii i miłości dla każdego, co czyni ją tak wyjątkową, chociaż często również niedocenianą, dziewczynką. Dzięki temu jej mały, dziecięcy świat rozrasta się do olbrzymich rozmiarów i wypełnia niesamowitościami, jakie dostrzec może tylko ktoś, kogo nie ogranicza wyobraźnia.

Rzadko jest tak, by brakowało mi słów do napisania opinii o danej książce – tym razem jestem jednak w kropce. Nijak nie potrafię opisać emocji, które towarzyszyły mi w czasie czytania – tego, jak bardzo pokochałam bohaterów, którzy rozumieli Opal i tego, jak bolało mnie serce, gdy jej intencje były źle odbierane, a sama dziewczynka ponosiła przykre konsekwencje swoich czynów. Jak mam opisać to, że serce kilkukrotnie rozpadło mi się w czasie czytania w drobny mak? Albo to, jak kilka razy zabiło szybciej z nadzieją?
Nie mam słów, którymi jestem w stanie oddać piękno tej książki – jej prostotę, urok i sentyment, który wywołuje za niewinnymi latami dzieciństwa. Ciężko to wszystko ogarnąć, ale żeby się o tym przekonać – trzeba samemu sięgnąć po historię Opal...

Dawno, dawno temu nie wierzyłam, że "Historia Opal" mi się spodoba.
Dawno, dawno temu, byłam przekonana, że to nie dla mnie.
Dawno, dawno temu, spodziewałam się, że nie dobrnę do jej końca.

Na szczęście te czasy już za mną i dziś z wielką przyjemnością piszę tę oto opinię na temat książki, którą nie tylko czytałam, ale którą się wręcz, na pewien literacki sposób,...

Wspaniała książka, której niezwykłość potęgują jeszcze tajemnice związane z osobą autorki. To kolejny obok "Muminków" must-read każdego dorosłego, który pragnie wciąż mieć kontakt ze swoim wewnętrznym dzieckiem i widzieć świat z podobną otwartością, wrażliwością i empatią. Wrażliwość ta jednak może sprawić, że niektóre fragmenty książki zabolą, tak jak bolały rózgi jakie dostawała mała, niezrozumiana przez otoczenie, Opal.

Wspaniała książka, której niezwykłość potęgują jeszcze tajemnice związane z osobą autorki. To kolejny obok "Muminków" must-read każdego dorosłego, który pragnie wciąż mieć kontakt ze swoim wewnętrznym dzieckiem i widzieć świat z podobną otwartością, wrażliwością i empatią. Wrażliwość ta jednak może sprawić, że niektóre fragmenty książki zabolą, tak jak bolały rózgi jakie...

"Tak mi się myśli, że żyję sobie w świecie ciekawości."

Trafiłem już jakiś czas temu na wpis Filipa Łobodzińskiego, który opowiadał o pracy nad tłumaczeniem nowej książki. Nowej lecz starej, bo chodziło o rzecz napisaną na początku XX wieku. Jak napisał wówczas (we wrześniu 2020) tłumacz, od lat chciał przetłumaczyć ten niesłychany pamiętnik siedmioletniej dziewczynki – Opal Whiteley na język polski.

Miałem gdzieś w zakamarkach pamięci jego zaangażowanie i zachwyt nad tą książką, co dla mnie jest często wystarczającym powodem, żeby sięgnąć do lektury, choćby był to najbardziej odległy gatunek od tego, co zwykle czytuję.
[...]
Przedziwna jest to książka, przedziwna jest historia jej autorki. Nie wiadomo, prawda to czy fałsz. Świat wymyślony, czy świat faktycznie przeżywany. Mała dziewczynka, umiejąca czytać i pisać od trzeciego roku życia, prowadzi zapiski na skrawkach wszystkiego co trafi w jej ręce. Pisze przedziwną składnią, wyrazyniesąodsiebieoddzielone. Jest przekonana, że jest adoptowaną przez amerykańską rodzinę Francuzką pochodzącą z arystokratycznej rodziny.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/historia-opal/

"Tak mi się myśli, że żyję sobie w świecie ciekawości."

Trafiłem już jakiś czas temu na wpis Filipa Łobodzińskiego, który opowiadał o pracy nad tłumaczeniem nowej książki. Nowej lecz starej, bo chodziło o rzecz napisaną na początku XX wieku. Jak napisał wówczas (we wrześniu 2020) tłumacz, od lat chciał przetłumaczyć ten niesłychany pamiętnik siedmioletniej dziewczynki –...

Czarowna książka i równie czarująca narratorka, której empatyczne ogarnianie świata, zarówno ożywionego jak i nieożywionego, wzbudza czułość. Działania siedmioletniej Opal budzą kontrowersje wśród najbliższych, jej dziecięce starania aby pomóc mamci często spotykają się z niezrozumieniem i spadają na nią bolesne kary, szuka więc otuchy wśród drzew, u zwierząt, słucha plusku wody, szumu wiatru. Ma też garstkę dorosłych przyjaciół o ‘rozumiejących duszach’, którzy zapewniają wsparcie i ukojenie, a także są sprawcami tajemniczych niespodzianek. Opal pisze również pamiętnik na skrawkach papieru, pod łóżkiem, gdy mamcia każe zejść jej z oczu. Dzięki pamiętnikowi mamy przywilej wglądu w postrzeganie mieniącego się wszelkimi barwami i kształtami świata dziewczynki. To bardzo piękne doświadczenie.
Słowa najwyższego uznania należą się tłumaczowi Filipowi Łobodzińskiemu. Sądzę, że przeniknięcie tego dziecięco-dziewczęcego rozmigotanego świata było ogromnym wyzwaniem. Wyszło pięknie, plastycznie, dziecięco i dostarczyło mi radosnych humorków😊.

Czarowna książka i równie czarująca narratorka, której empatyczne ogarnianie świata, zarówno ożywionego jak i nieożywionego, wzbudza czułość. Działania siedmioletniej Opal budzą kontrowersje wśród najbliższych, jej dziecięce starania aby pomóc mamci często spotykają się z niezrozumieniem i spadają na nią bolesne kary, szuka więc otuchy wśród drzew, u zwierząt, słucha...

Otoczka sensacji roztaczająca się nad "Historią Opal. Pamiętnikiem rozumiejącego serca" jest zrozumiała biorąc pod uwagę ludzki charakter. Oto sześciolatka Opal Whiteley twierdzi, że napisała to wszystko, co my dziś dzięki wydawcy Kosmos Kosmos i tłumaczowi Filipowi Łobodzińskiemu możemy przeczytać. Od razu podniosły się głosy, że to oszustwo, że niemożliwe, że jak to tak nie wstyd ludzi nabierać. Trzeba przyznać, że książka ma w sobie takie stężenie piękna i odurzającej empatii, że o wątpliwości jest łatwo. O tym możecie przeczytać we wstępie do pięknie wydanej książki, a co - moim zdaniem - ma rzecz drugorzędną. Bo pierwszorzędną kwestią jest cud stworzony z liter.

Postaram się pozbyć łzawości, ale będzie trudno. Oto przed nami otwiera się bowiem pamiętnik pisany taką empatią, że wrażeniem pierwszym jest wstyd, że człowiek taki cyniczny, tak okrutnie zapomina o rzeczach najważniejszych, a drugie wrażenie każe spojrzeć do wewnątrz siebie i zapytać gdzie uciekła nam wyobraźnia i dlaczego daliśmy ją skolonizować księgowym z Hollywood. Wybaczcie odjazd, już wracam.

Opal to dziecko, które doświadcza przemocy ze strony dorosłych, ale nie mści się na świecie. Wręcz przeciwnie, to właśnie w świecie (głównie natury) szuka dla siebie miejsca i tworzy drugi język, dzięki któremu może porozumiewać się ze zwierzętami, które zyskują imiona. Ten język zresztą jest tu prawdziwą przygodą, która dzięki Łobodzińskiemu brzmi magicznie. Mamy więc ty "odkrywanki", "samotki" i inne "humorki" wprawią w literacki (i nie tylko zachwyt).

Dziewczynka jest baczną obserwatorką rzeczywistości, ale nie jest surowym sędzią. Woli przytulić głowę świnki, porozmawiać z koniem albo nakarmić dżemem osy niż mścić się za doznane krzywdy. Jednocześnie towarzyszy jej śmierć, którą ona traktuje jako część natury. Owszem bywa tu mocno religijnie, ale antyreligijne receptory powinny być zagłuszone słowną pielęgnacją i opisem świata przyrody.

"Historia Opal" zdrapie z was naleciałość codzienności. Całą misternie ulepioną warstwę dystansu i cynizmu. Uczyni to w dodatku odważnie, brawurowo wręcz, ale nawet tego nie odczujecie. Zdumienie to najlżejsze, co poczujecie.

Otoczka sensacji roztaczająca się nad "Historią Opal. Pamiętnikiem rozumiejącego serca" jest zrozumiała biorąc pod uwagę ludzki charakter. Oto sześciolatka Opal Whiteley twierdzi, że napisała to wszystko, co my dziś dzięki wydawcy Kosmos Kosmos i tłumaczowi Filipowi Łobodzińskiemu możemy przeczytać. Od razu podniosły się głosy, że to oszustwo, że niemożliwe, że jak to tak...

Tę książkę chłonąłem całym sobą. Tę historię przeżywałem jeszcze długo po zakończeniu lektury. „Historia Opal. Pamiętnik rozumiejącego serca” to przepełniony wrażliwością i mistycyzmem zapis świata otaczającego Opal Whiteley. Ta historia nie jest łatwa. Jej poznanie zabiera nas do najbardziej skrytych obrazów ze świata autorki. Lektura tej książki jest podróżą do świata, który porusza najczulsze struny naszych emocji. Czytelnicy o ogromnej wrażliwości czytając tę książkę często przeżywać będą porywy serca. Również Ci, którzy uważają się za „odpornych” uronią łzę. Lecz nie jest to historia pełna smutku. Są tu również momenty zabawne, które ubarwiają czas podczas poznawania historii zapisanej na kartach tej książki.

„Historia Opal. Pamiętnik rozumiejącego serca” to książka, która polecam Waszym czytelniczym sercom. To książka, którą adresuję do czytelników otwartych, empatycznych, szukających w literaturze wartości, które pozwalają analizować otaczającą nas rzeczywistość.

Bez wątpienia lektura tej książki pozwala nam spojrzeć na świat oczami dziecka. Ale jakże wrażliwego, odkrywczego, otwartego na świat nie tylko ten realny, lecz również mistyczny. To co ważne i cenne dla nas jako czytelnika, to przekaz tej historii – by tak jak Opal Whiteley nie oceniać, nie dzielić i nie wytaczać granic. Jak trudno dziś o te wartości.

Przyznam szczerze, że „Historia Opal. Pamiętnik rozumiejącego serca” jest książką ambitną, dla wymagających czytelników, którzy w literaturze szukają wartości, z którym można czerpać pełnymi garściami. Zatem bierzcie i czerpcie z mądrości Opal Whiteley.

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Kosmos Kosmos

Tę książkę chłonąłem całym sobą. Tę historię przeżywałem jeszcze długo po zakończeniu lektury. „Historia Opal. Pamiętnik rozumiejącego serca” to przepełniony wrażliwością i mistycyzmem zapis świata otaczającego Opal Whiteley. Ta historia nie jest łatwa. Jej poznanie zabiera nas do najbardziej skrytych obrazów ze świata autorki. Lektura tej książki jest podróżą do świata,...

Magiczna, cudowna, wzruszająca, pouczająca, piękna. No i genialne tłumaczenie Filipa Łobodzińskiego. Majstersztyk po prostu. Dziękuję za powrót do krainy dzieciństwa i zadowolone humorki.

Magiczna, cudowna, wzruszająca, pouczająca, piękna. No i genialne tłumaczenie Filipa Łobodzińskiego. Majstersztyk po prostu. Dziękuję za powrót do krainy dzieciństwa i zadowolone humorki.