Intrygująca sylwetka tytułowej Gali jest tłem dla opisania trajektorii myśli i działań artystycznych Europy XX wieku. Bardzo poznawcza pozycja zwłaszcza w odniesieniu do zawiłości surrealizmu i dadaizmu. Sama bohaterka ... no cóż ... do końca lektury okazała się pozostać enigmatyczną. Bardzo dobrze napisana książka.

Intrygująca sylwetka tytułowej Gali jest tłem dla opisania trajektorii myśli i działań artystycznych Europy XX wieku. Bardzo poznawcza pozycja zwłaszcza w odniesieniu do zawiłości surrealizmu i dadaizmu. Sama bohaterka ... no cóż ... do końca lektury okazała się pozostać enigmatyczną. Bardzo dobrze napisana książka.

Po książki Oficyny Noir sur Blanc sięgam w ciemno, nawet nie czytając opisy. Wiem, że są to pozycje specjalnie, drobiazgowo wyselekcjonowane, wspaniale napisane, na najwyższym poziomie. Nigdy się na lekturze książek tego wydawnictwa nie zawiodłam.
Nie inaczej jest z Galą. To wspaniała, porywająca i dopracowana w każdym calu opowieść o Rosjance, wychowanej w tym odległym, w sumie mało znanym kraju, osobie, która weszła w świat odmienny od dotychczas jej znanego, stała się muzą, towarzyszką, nieomal boginią. Była także femme fatale o niezaspokojonych apetytach, kobieta nieprzeniknioną, wyjątkową, pełna zmiennych cech charakteru. Była uwielbiana i podziwiana. Jaka jednak była naprawdę? Jaka była prywatnie? Czy ktoś poznał a wystarczająco? Czy udało się to autorce książki, Dominique Bona? Odpowiedż na te i wiele innych pytań znajdziecie w tej niezwykłej książce.
To wyjątkowa opowieść o wspaniałej malarce, kobiecie niejednoznacznej, wyjątkowej, tworzącej wspaniałe dzieła sztuki, ale jednocześnie będącej muzą innych artystów. Z jej towarzystwa energię i natchnienie czerpali najsłynniejsi malarze XX wieku, Paul Eluard, Max Ernst i Salvador Dali.
Nasza bohaterka naprawdę nazywała się Helena Dimitrijewna Diakonowa. To o niej wiemy. Jak z innymi szczegółami tej postaci, jej życia? Dominique Bona, laureatka prestiżowej Prix Renaudot 1988, stworzyła wyjątkową, świetnie udokumentowaną, mistrzowsko napisaną książkę.
Przede wszystkim autorka wspaniale ukazała związki Gali z trzema jakże różniącymi się od siebie artystami. Z każdym z nich związek był wyjątkowy. Jednak to lata spędzone z Salvadorem Dali odcisnęły na Gali największe piętno. Byli niczym jedność, jedna dusza. Ich związek był wyjątkowy, najdłuższy, najtrwalszy, najbardziej intensywny. To właśnie związek z Dalim zajmuje w książce najwięcej miejsca. Nie dominuje on treści, ale jest mocno zaakcentowany, bardzo ciekawie opisany.
Czy pozostali dwaj kochankowie Gali, Eluard i Ernst byli dla niej równie ważni? Jak potoczyły się ich wspólne losy? Dlaczego ich związki się rozpadły? Bona zadaje dużo pytań i co istotne, na nieomal wszystkie znajduje odpowiedż poparta bogatym materiałem biograficznym. Już od pierwszej strony rzuca się w oczy, jak dużo trudu zadała sobie francuska pisarka. Musiała przeszukać stosy dokumentów, zapisków, listów, pamiętników, poznać tak wiele dzieł partnerów swojej bohaterki. Było warto. Gala to książka wyjątkowa, którą wręcz się połyka niecierpliwie przerzucając kolejne strony. Prawdziwa uczta dla każdego, kto ceni wysokiej klasy literaturę, rzeczowo opracowane biografie, niezwykłe postaci. Polecam. Wszystko cudownie wplecione w przemiany ustrojowe, historyczne i obyczajowe początku XX wieku. Genialna książka.

Po książki Oficyny Noir sur Blanc sięgam w ciemno, nawet nie czytając opisy. Wiem, że są to pozycje specjalnie, drobiazgowo wyselekcjonowane, wspaniale napisane, na najwyższym poziomie. Nigdy się na lekturze książek tego wydawnictwa nie zawiodłam.
Nie inaczej jest z Galą. To wspaniała, porywająca i dopracowana w każdym calu opowieść o Rosjance, wychowanej w tym odległym, w...

Nazywała się Helena Dimitrijewna Diakonowa i była Rosjanką. Świat zapamiętał ją jako Galę, muzę Salvadora Dalego. Obrazy, z których spogląda Gala, wiszą dziś w muzeach całego świata. Co takiego miała w sobie, że aż tak przykuwała uwagę? Nie była piękna, nie miała wdzięku, wolała słuchać niż mówić. Kochali ją nieliczni, większość jej nie znosiła. Jedyna córka nigdy nie doczekała się uwagi matki, choć przez całe życie o nią zabiegała.
To Gala sprawiła, że we francuskiej poezji pojawił się Paul Éluard - bez niej młody, zależny od rodziny jedynak nigdy by się nie odważył na publikację swoich wierszy. To ona pokazała światu geniusz Salvadora Dalego. Dla obu była opoką i natchnieniem. I przy obu stała zawsze w cieniu. Akceptowała wszystko i nie przeszkadzała. Przy Dalim była niańką, która koiła jego koszmary, sprawnym menadżerem negocjującym stawki i pilnującym, by malarz miał czas i warunki do pracy. W tej biografii też jawi się jako cień. Autorka pokazuje ją poprzez dokonania obu mężów i opinie tych, którzy ją znali. Widzimy kobietę, która uwielbia czytać, potrafi zrobić wszystko, jeśli jest do tego zmuszona, trzyma się z daleka od polityki, ale panicznie boi się wojen i rewolucji, jest chciwa i z wiekiem coraz bardziej pazerna. Wreszcie widzimy kobietę, która jest zmęczona, przerażona starością i której brakuje już sił i cierpliwości, by sprostać stawianym jej wymaganiom...

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/KsiazkaZamiastKwiatka/photos/a.418885991470850/7786793308013378/

Nazywała się Helena Dimitrijewna Diakonowa i była Rosjanką. Świat zapamiętał ją jako Galę, muzę Salvadora Dalego. Obrazy, z których spogląda Gala, wiszą dziś w muzeach całego świata. Co takiego miała w sobie, że aż tak przykuwała uwagę? Nie była piękna, nie miała wdzięku, wolała słuchać niż mówić. Kochali ją nieliczni, większość jej nie znosiła. Jedyna córka nigdy nie...

Rosyjska femme fatale

Paul Éluard, Max Ernst, Salvador Dali - co łączy tych wybitnych artystów XX wieku, a raczej kto? Wiecie? Przyznam szczerze, że przed lekturą tej pasjonującej książki nie miałam pojęcia. Teraz już wiem, tych tak różnych mężczyzn, artystów, niespokojne dusze łączyła ona - Gala, ich muza, żona, kochanka, matka, opiekunka, towarzyszka.

Dominique Bona zabiera nas w porywającą podróż w świat poezji, malarstwa, a także przemian historycznych i dziejowych w świecie, jak i świecie artystycznym. I tak wraz z tajemniczą, pełną sprzeczności Rosjanką wędrujemy przez jej życie u boku artystów, przez lata i przeróżne kraje i kontynenty, poznając ją, ale także wiele innych ciekawych osobowości i zagadnień.

Przyznam, że jestem ignorantem jeśli chodzi o zagraniczną poezję, ruchy literackie, takie jak dadaizm czy surrealizm, a tym bardziej jeśli chodzi o malarstwo. Sztuka, malarze, poeci to zupełnie nie moja bajka, ale dzięki publikacji pani Bona mogłam nadrobić swoje braki w wiedzy z tego zakresu i pod tym względem była to doprawdy ciekawa lektura. Postać Gali na początku lektury zupełnie dla mnie obca, po zamknięciu książki jest mi na pewno w jakiś sposób bliższa, poznałam jej burzliwe, pełne przygód życie, ale zupełnie nie jestem w stanie pojąć fascynacji jej osobą, którą obdarzali ją mężczyźni. Być może dlatego, że jestem kobietą, a świat artystyczny jest mi zupełnie obcy. A powiem Wam, że czytając o stylu życia bohaterki tej publikacji i jej ukochanych włos na głowie się jeży i to nie raz. Ale cóż, świat bohemy artystycznej rządzi się swoimi prawami.

Książka ta, jest na pewno ciekawa pod względem historycznym, autorka rzetelnie podeszła do omawianego tematu i widać ogrom pracy poświęconej na stworzenie tej porywającej biografii. Możemy, czytając ją, wynieść z niej doprawdy wiele ciekawych informacji o świecie artystów, poetów, literatów i malarzy z okresu XX wieku, a także poznać te fascynujące osobowości, jakby nie patrzeć właśnie dzięki Gali. Miłośnicy sztuki będą na pewno bardziej ukontentowani niż czytelnik zupełnie nieinteresujący się sztuką, ale jeśli jest otwarty na nowe i ciekawy barwnych ludzi, to ta książka także go nie zawiedzie. Ja rozczarowana nie jestem, mało tego, powiem, że zaintrygowały mnie omawiane tu dzieła wielu artystów, że chętnie zajrzę do internetu by je sobie obejrzeć, gdyż wklejka w publikacji daje czytelnikowi zaledwie ułamek dzieł przywoływanych tu artystów i to tych najsilniej związanych z Galą. I przede wszystkim jest to książka o niezwykłej kobiecie, tajemniczej, zagadkowej, spragnionej miłości, luksusu, wygodnego życia, potrafiąca dla ukochanego mężczyzny poświęcić się, swoje pragnienia, marzenia, ale także potrafiąca spełniać swoje zachcianki, chodząca własnymi ścieżkami, raz gorąca, a kiedy indziej chłodna, dumna, wyniosła, ceniąca prywatność i samotność, kochliwa, dominująca, niezwykła kobieta i osobowość, chroniąca swój wewnętrzny świat i stanowiąca zagadkę, której nie potrafili rozgryźć nawet oni - jej ukochani.

Podsumowując ten mój wywód polecam Wam tę publikację, jest ciekawa, szokująca, pasjonująca i wzbudzająca zainteresowanie malarstwem i poezją XX wieku nawet u osób, które są zupełnymi ignorantami w tych dziedzinach. Dziękuję wydawnictwu Oficyna Noir sur Blanc za możliwość lektury.

Rosyjska femme fatale

Paul Éluard, Max Ernst, Salvador Dali - co łączy tych wybitnych artystów XX wieku, a raczej kto? Wiecie? Przyznam szczerze, że przed lekturą tej pasjonującej książki nie miałam pojęcia. Teraz już wiem, tych tak różnych mężczyzn, artystów, niespokojne dusze łączyła ona - Gala, ich muza, żona, kochanka, matka, opiekunka, towarzyszka.

Dominique Bona...

Wszyscy mężczyźni Gali
Helena, Gala, Galuszka… Każdy kto w minimalnym stopniu zna malarstwo Salvadora Dalego powinien kojarzyć przynajmniej jej postać – smukłą, wyniosłą i pomimo upływu lat młodzieńczą. Mniej osób jednak wie, że Salvador Dalí nie był pierwszym artystą, dla którego Gala została muzą. Kim tak naprawdę była ta tajemnicza kobieta, która stała się inspiracją dla tylu artystów? Czy biografia autorstwa Dominique Bony przybliża czytelnikom tę nietuzinkową postać?

Galę poznajemy w momencie jej wyjazdu do uzdrowiska w Szwajcarii – wyjazdu, który zaważa na całym jej późniejszym życiu. Wielka miłość na stałe wyrywa ją z ojczyzny, a przyjazd do Francji otwiera drzwi do świata wielkiej sztuki. Od początku żyje w zachwycie literaturą, malarstwem, odpychając od siebie trudy codzienności, obowiązki i macierzyństwo. Pozbawiona talentów stała się ich kreatorką, wiernie wspierając swoich partnerów w ich artystycznych poczynaniach.

Z biografią napisaną przez Dominique Bonę jest tak, że bardzo szczegółowo udało jej się oddać wczesną młodość Gali (początki jej związku z Paulem) oraz schyłek jej życia u boku Salvadora Dalego. A co ze środkiem jej życiorysu? Gala, co autorka biografii wielokrotnie podkreśla, była kobietą skrytą i tajemniczą, swoje myśli uzewnętrzniała tylko wśród najbliższych, w związku z czym bardzo szybko zabrakło materiału, na którym biografka mogłaby pracować. Oprócz informacji na temat tego, gdzie Gala przebywała, z kim utrzymywała kontakt i na co trwoniła pieniądze, jej postać ginie w długich opisach twórczości kręgu dadaistów (później surrealistów),kolejnych publikacji, obrazów i przedstawień. Większość jej życia ciągle pozostaje zagadką.

Najwięcej o Gali dowiadujemy się poprzez pryzmat jej partnerów – z ich listów, wspomnień, wierszy i obrazów. Dominique Bona w swojej biografii stworzyła obraz kobiety niezłomnej, obdarzonej trudnym charakterem, a jednocześnie posiadającej jakąś iskrę, która pozwalała jej zawładnąć umysłami i duszami wielkich artystów – choć tu Bona idzie jeszcze dalej, sugerując kluczową rolę Gali w wykreowaniu Éluarda, Ernsta czy Dalego na ponadczasowych twórców. Pomimo wrażenia, że wewnętrzną silą, uporem, żarliwością biła wszystkich swoich partnerów na głowę, nawet we własnej biografii pozostaje w ich cieniu.

Wszyscy mężczyźni Gali
Helena, Gala, Galuszka… Każdy kto w minimalnym stopniu zna malarstwo Salvadora Dalego powinien kojarzyć przynajmniej jej postać – smukłą, wyniosłą i pomimo upływu lat młodzieńczą. Mniej osób jednak wie, że Salvador Dalí nie był pierwszym artystą, dla którego Gala została muzą. Kim tak naprawdę była ta tajemnicza kobieta, która stała się inspiracją dla...