Tak beznadziejnej książki dawno nie czytałam. Lektura o niczym! A zakończenie - mistrzostwo bylejakości! Autorka przeszła samą siebie! Nie polecam!

Tak beznadziejnej książki dawno nie czytałam. Lektura o niczym! A zakończenie - mistrzostwo bylejakości! Autorka przeszła samą siebie! Nie polecam!

Czyta się szybko, ale ... dawno mnie tak nie drażnili główni bohaterowie. Kibicowałam wszystkim oprócz nich. Raziła mnie też ilość błędów w książce.

Czyta się szybko, ale ... dawno mnie tak nie drażnili główni bohaterowie. Kibicowałam wszystkim oprócz nich. Raziła mnie też ilość błędów w książce.

Choroba ma tę zaletę, iż pozawala dokończyć porzucane z braku czasu lektury. Tak oto dokończyłam „Guwernantkę” Joanny Pypłacz i powiem… no właśnie… co? Może to, że kto oglądał film "Od zmierzchu do świtu" ze scenariuszem Quentina Tarantino, ten wie, iż zdarzają się dzieła, których początek, a nawet cała pierwsza część nie przygotowuje nas do tego, co ostatecznie nastąpi. Nie chcę niczego zdradzać poza może tym, że niech nie zwiedzie Was okładka. Oj miłośnicy Jane Eyre, sagi Johna Galsworthy'ego czy Effi Briest, wasze nadzieje błądzą w chłodnej pustce. Mnie się podobało, choć może ociupinkę za dużo oniryzmu i sensualizmu. Zwłaszcza węch rządzi.. Ktoś może uznać, że też za-sporo także sentencjonalności, ale z pewnością nie tak naiwnej i wnerwiającej jak np. w „Alchemiku” Coelho. I to by było na tyle.

Choroba ma tę zaletę, iż pozawala dokończyć porzucane z braku czasu lektury. Tak oto dokończyłam „Guwernantkę” Joanny Pypłacz i powiem… no właśnie… co? Może to, że kto oglądał film "Od zmierzchu do świtu" ze scenariuszem Quentina Tarantino, ten wie, iż zdarzają się dzieła, których początek, a nawet cała pierwsza część nie przygotowuje nas do tego, co ostatecznie nastąpi....

Po smierci Francuza Hyppolytte'a jego córka Marie znajduje posadę guwernantki w majątku Domańskich. Młody Narcuyz jako starszy brat opiekujący się młodszym rodzeństwem przyjmuje Marie pod swój dach. Basia i Józio potzrebują kobiecej ręki. Narcyz odczuwa( wzajemnie) silny pociąg do urodziwej dziewczyny, ale ma ona swoje mroczne tajemnice.
Niepokój budzi jej znajomość z silnym, gwałtownym ogrodnikiem Mikołajem Wojniczem. Ten podkochuje się w pannie, ale ona zainteresowana jest wyłcznie chlebodawcą.
Czyżby niewinna panienka parała się satanizmem, wywoływała diabła i zyskała diabelskie moce by dokonać zemsty? A jakie jest pochodzenie jej blizny?
Repertuar sztuczek, by przestraszyć czytelnika, umiejętne budowanie nastroju grozy, pomieszanie przeszłości z teraźniejszością, także plątanie tropów, byśmy nie wiedzieli w jaką stronę zmierza akcja. Klimatycznie, ale nie do końca dałam się wciągnąć.

Po smierci Francuza Hyppolytte'a jego córka Marie znajduje posadę guwernantki w majątku Domańskich. Młody Narcuyz jako starszy brat opiekujący się młodszym rodzeństwem przyjmuje Marie pod swój dach. Basia i Józio potzrebują kobiecej ręki. Narcyz odczuwa( wzajemnie) silny pociąg do urodziwej dziewczyny, ale ma ona swoje mroczne tajemnice.
Niepokój budzi jej znajomość z...

Szybko się to czyta - styl lekki ale oczekiwałbym jakieś bardziej mrocznej historii. Do horroru daleko, ot powieść z elementami niesamowitymi. Przykro mi to pisać ale było nudno :(

Szybko się to czyta - styl lekki ale oczekiwałbym jakieś bardziej mrocznej historii. Do horroru daleko, ot powieść z elementami niesamowitymi. Przykro mi to pisać ale było nudno :(

Czytało się bardzo szybko,ale o czym to właściwie i skąd ta cała mroczna atmosfera? jakoś nie złapałam...

Czytało się bardzo szybko,ale o czym to właściwie i skąd ta cała mroczna atmosfera? jakoś nie złapałam...

Bardzo dobra mroczna historia 👍

Bardzo dobra mroczna historia 👍

Fajnie się czytało.

Fajnie się czytało.

„Najgroźniejsze demony czają się wewnątrz nas samych.”

Przenosimy się do XIX wieku, poznajemy Marię Dumont. Dziewczyna po śmierci ojca zostaje zupełnie sama, bez posagu nie może liczyć na dobry ożenek. Do tego jej twarz szpeci blizna, nosi ją jednak z dumą. Maria skrywa mroczne tajemnice, to silna, odważna, harda, inteligentna dziewczyna, która w przeszłości przeszła bardzo wiele. Zastała zhańbiona przez brutalnego mężczyznę. Te złe doświadczenia stały się źródłem jej siły, wie, że może liczyć tylko na siebie. Podejmuje posadę guwernantki w upadającym majątku ziemskim, we dworze Domańskich. Starszy z rodzeństwa Narcyz po śmierci rodziców przejął opiekę nad młodszym rodzeństwem, którym ma zaopiekować się Maria. Szybko zyskała sympatię dzieci, jest dobrą nauczycielką. Między nią, a Narcyzem dość nieoczekiwanie nawiązuje się więź, zakazana relacja. On już niebawem ma poślubić Elizę, której majątek pomoże mu wyremontować podupadają posiadłość.

Klimatyczna, przepełniona mrokiem atmosfera towarzyszy nam przez całą opowieść. Bohaterowie ciekawie ukazani, noszą w sobie mrok i tajemnice, niepokoją swoim zachowaniem. Szarpią nimi silne namiętności, które posuwają ich do niegodziwości.

Aranżowane małżeństwa, kobieta postrzegana przez pryzmat posagu, dyskryminacja. Niedopowiedzenia, tajemnice, które stopniowo odkrywane wzmagają ciekawość. Jak to się skończy…

Mroczna, niepokojąca, wywołująca niepewność i irracjonalny strach opowieść. Jest to kontynuacja „Dworu na Martwym Polu”, jednak powieści można czytać w dowolnej kolejności. Polecam.

„Najgroźniejsze demony czają się wewnątrz nas samych.”

Przenosimy się do XIX wieku, poznajemy Marię Dumont. Dziewczyna po śmierci ojca zostaje zupełnie sama, bez posagu nie może liczyć na dobry ożenek. Do tego jej twarz szpeci blizna, nosi ją jednak z dumą. Maria skrywa mroczne tajemnice, to silna, odważna, harda, inteligentna dziewczyna, która w przeszłości przeszła...

Powieść niezwykle klimatyczna. Autorka posługuje się językiem znanym z XIX powieści grozy i powieści wiktoriańskich - ma to w sobie ogromny urok.

Powieść niezwykle klimatyczna. Autorka posługuje się językiem znanym z XIX powieści grozy i powieści wiktoriańskich - ma to w sobie ogromny urok.