Macie takie książki, które leżą bardzo długo na waszych półkach i stały się już waszym wyrzutem sumienia? 🤔

Ja miałam tak z ,,Telepatą” @ksyckiadrian.pisarz. Ta książka leżała na półce zdecydowanie za długo, bo cały czas było coś innego i nie było czasu. Aż w końcu w trakcie przygotowań do Festiwalu sprawy potoczyły się tak, że motywacja przyszła sama! I jak ja się ogromnie cieszę, że w końcu przyszła, bo to naprawdę dobra książka!

Nie będzie to łatwa opowieść dla wszystkich, ponieważ poruszane są tematy, które nie będą odpowiednie dla osób, które nie potrafią czytać o krzywdzie dzieci.

Tym, co zdecydowanie przyciąga do tej książki jest ta wszechobecna niepewność oraz niepokój, ale też ciekawość i chęć wzięcia udziału w swego rodzaju debacie społecznej. Czy telepaci oraz jasnowidzowie mogą pomóc w śledztwie? Czy takie umiejętności istnieją?

Na ogromną pochwałę zasługują rozdziały pisane z perspektywy porwanych dzieci. Wzbudzają one w czytelniku ogrom emocji, od smutku i złości, po nadzieję, która niekiedy szybko gaśnie. Były niezbędnym elementem do uczynienia tej historii bardziej rzeczywistą i namacalną.

Będzie to idealna książka, zarówno dla tych, którzy wierzą w to, że ludzka podświadomość kryje przed nami jeszcze wiele tajemnic i tych, którzy nie wierzą w ,,magię”. Mimo ścieżki jaką obrał autor, nie narzuca on jednego sposobu myślenia czytelnikowi.

Nie jest to książka idealna. Miała swoje małe minusiki, takie jak bardzo duża ilość bohaterów, gdzie czasem szło się w nich pogubić. Natomiast w ostatecznym rozrachunku jestem zdecydowanie na tak. Z wypiekami na twarzy przewracałam kolejne strony chcąc się dowiedzieć, jak zakończy się ta historia. Mimo iż udało mi się sporo wydedukować, to zakończenie bardzo mi się podobało!

Macie takie książki, które leżą bardzo długo na waszych półkach i stały się już waszym wyrzutem sumienia? 🤔

Ja miałam tak z ,,Telepatą” @ksyckiadrian.pisarz. Ta książka leżała na półce zdecydowanie za długo, bo cały czas było coś innego i nie było czasu. Aż w końcu w trakcie przygotowań do Festiwalu sprawy potoczyły się tak, że motywacja przyszła sama! I jak ja się...

Akcja tej powieści kryminalnej toczy się w Poznaniu na jednym z placu zabaw znika bez śladu mała dziewczynka Marysia.
Policja próbuje ustalić czy dziecko zostało porwane,ale niespodziewanie dowody doprowadzają śledczych do morderstwa sprzed lat.
W tym czasie dochodzi do następnego zaginięcia w mieście drugiego dziecka.
Bezradność policji i bezsilnosć postanawia zaangażować w sprawę znanego jasnowidza Pakulskiego,który ma szansę odnaleźć dzieci zaginione i do tego jeszcze pomaga mu Wiktoria młoda policjantka w prowadzić śledztwo.
Polubiłam Michała Pakulskiego i Wiktorię obydwoje wspaniali,znakomici byli zrobili na mnie pozytywne wrażenia.
Historia wstrząsnęła mną i zaciekawiła mnie,intrygująca była,zbudował autor ciekawą fabułę w książce bardzo mi się podobała wciągnięta byłam w tą opowieść bardzo,wartka,szybka zaskakująca akcja była,utrzymane napięcie od pierwszego rozdziału do ostatnich stron książki.
To jest thriller świetny z wątkiem kryminalnym,którego ja lubię w książce,interesująca tematyka hipnoza i telepatia zawarta w tym kryminale została przez autora.
Emocji odczuwałam przez cały czas,skrywane tajemnice tu były zaginięć dzieci,na kartach książki autor zaserwował mi sporo wzruszeń, klimat mroczny prowadził autor,porwała mnie ta książka w niesamowity sposób,krótkie rozdziały miała,nie za długie dłużyzny.
Każdą stronę czytanej książki chłonęłam jak gąbkę,byłam zaintrygowana i zainteresowana,ciekawiło mnie jak zakończą się poszukiwania zaginionych dzieci sprzed lat.
Zakończenie zaskakujące było domyślałam się kto jest winnien porwań dzieci.
Pióro autor ma wspaniałe,styl pisania fajny.
Jak na debiut ,super kryminał, gdyby była dalsza część tego kryminału z głównymi bohaterami Jasnowidzem Michałem Pakulskim i Wiktorią Policjantką bo bardzo zaciekawiona jestem co dalej,oby pisarz Pan Adrian Ksycki napisał dalszy ciąg tej książki,bo bym chciała przeczytać.

Akcja tej powieści kryminalnej toczy się w Poznaniu na jednym z placu zabaw znika bez śladu mała dziewczynka Marysia.
Policja próbuje ustalić czy dziecko zostało porwane,ale niespodziewanie dowody doprowadzają śledczych do morderstwa sprzed lat.
W tym czasie dochodzi do następnego zaginięcia w mieście drugiego dziecka.
Bezradność policji i bezsilnosć postanawia zaangażować...

Pan Adrian jest bardzo ciekawą osobą, miałam przyjemność poznać. Trzymam kciuki za tego autora i myślę ,że za każdym razem będzie zaskakiwał coraz bardziej, co raz lepiej.

z racji problemów zdrowotnych część książki przesłuchałam i żałuje bardzo gdyż lektor przepraszam za określenie strasznie "spaprał"

Pan Adrian jest bardzo ciekawą osobą, miałam przyjemność poznać. Trzymam kciuki za tego autora i myślę ,że za każdym razem będzie zaskakiwał coraz bardziej, co raz lepiej.

z racji problemów zdrowotnych część książki przesłuchałam i żałuje bardzo gdyż lektor przepraszam za określenie strasznie "spaprał"

Książka skupia się na Michale , który jest telepatą i już wiele razy pomógł policji w odnajdowaniu zaginionych lub ich zwłok i na początku książki pewna policjantka(Wiktoria) prosi go o pomoc w sprawie 7-letniej Marysi która została porwana z placu zabaw i bohater włącza się w śledztwo i bardzo szybko wychodzi na jaw , że cała sprawa ma drugie dno i w końcu prawda wychodzi na jaw. Powiem szczerze , że książka mnie pozytywnie zaskoczyła. Tak naprawdę niczego się nie spodziewałem , ale mega się wciągnąłem i do końca ciężko było się oderwać. Na plus również krótkie rozdziały i przez to książka nie nudzi ani się nie dłuży. Zaskoczył mnie również wątek porywacza. Zarówno Jego historia jak i motywację. Choć końcowy twist przewidywalny. I chętnie bym przeczytał 2 tom o Michale i Wiktorii , bo końcówka jest tak skonstruowana , że spokojnie można to pociągnąć dalej.

Książka skupia się na Michale , który jest telepatą i już wiele razy pomógł policji w odnajdowaniu zaginionych lub ich zwłok i na początku książki pewna policjantka(Wiktoria) prosi go o pomoc w sprawie 7-letniej Marysi która została porwana z placu zabaw i bohater włącza się w śledztwo i bardzo szybko wychodzi na jaw , że cała sprawa ma drugie dno i w końcu prawda wychodzi...

Dawno żadna książka tak nie obudziła mojej wyobraźni i nie dała takiego pola do popisu dla myśli.

W Poznaniu dochodzi do uprowadzenia dziecka. Policja wszczyna śledztwo, które z każdym kolejnym krokiem prowadzi do następnych zniknięć i niewyjaśnionych tropów sprzed lat. Z powodu braku wyników pomocy udziela im najsławniejszy jasnowidz. I jak? Czarno to widzę?

Nadnaturalne zdolności, zbrodnia, śledztwo i zagadka to dla mnie idealne połączenie. W przerwach od lektury zastanawiałam się co ja zrobiłabym z taką mocą. Bardzo czarne scenariusze przedstawiały mi się w głowie. Nieograniczone pole do popisu. Jako osoba twardo stąpająca po ziemi fascynuje się tym co nadzwyczajne. Telepatia, hipnoza, manipulacja mentalna, reinkarnacja. Ja to wszystko chłonę jak gąbka. Książka pochłonęła mnie bez reszty. Nie jest to kryminał, ale jego połączenie z fantastyką. Nie każdemu taki zabieg przypadnie do gustu. Dla mnie, bomba. Przesyłam wam telepatycznie dobre myśli 😆

Dawno żadna książka tak nie obudziła mojej wyobraźni i nie dała takiego pola do popisu dla myśli.

W Poznaniu dochodzi do uprowadzenia dziecka. Policja wszczyna śledztwo, które z każdym kolejnym krokiem prowadzi do następnych zniknięć i niewyjaśnionych tropów sprzed lat. Z powodu braku wyników pomocy udziela im najsławniejszy jasnowidz. I jak? Czarno to widzę?

Nadnaturalne...

Kiedy w trakcie wiesz, jak się skończy, to też jesteś telepatą?

Kiedy w trakcie wiesz, jak się skończy, to też jesteś telepatą?

Z placu zabaw w Poznaniu znika kilkuletnia Marysia. Nadzieje na szybkie odnalezienie dziecka z każdą godziną stają się coraz mniejsze. Wkrótce w śledztwo zostaje zaangażowany jasnowidz, który znalazł się w stolicy Wielkopolski, by promować swoją książkę, a zamiast tego musi zmierzyć się z nieoczekiwaną serią zaginięć dzieci. Poznańscy policjanci prowadzący sprawę zaczynają mieć więcej pytań niż odpowiedzi. Czy dziewczynka została uprowadzona? Czy może opuściła plac z własnej woli? A co najważniejsze – czy zostanie odnaleziona żywa?

„Telepata” to pierwsza przeczytana przeze mnie książka, której akcja osadzona została w miejscu, w którym mieszkam i pracuję. Dlatego też nie umknęło mojej uwadze dobre oddanie wątku kulturowego i topograficznego Poznania. Książka ta zahacza o nowoczesność nie tylko za sprawą innowacyjnego zastosowania postaci jasnowidza, ale także pobocznego bohatera trudniącego się publikowaniem filmów true crime na Youtube.

Autor na karty swojej książki bardzo sprytnie i umiejętnie przemycił dobry research odnośnie do policyjnych procedur w przypadku zaginięć dzieci. Między innymi poprzez to działanie nie mamy do czynienia z kolejnym miałkim i nic nie wnoszącym w nasze życie kryminałem. Autorzy książek niejednokrotnie przy okazji pisania przez siebie powieści biorą na barki tematy trudne, które pod wpływem ciężaru gatunkowego ich przygniatają. A to niestety wprawny czytelnik bezlitośnie wyłapuje. Natomiast „Telepaty” do tego grona z absolutną stanowczością nie można zaliczyć. Adrian Ksycki podjął się bardzo trudnego zadania. Delikatny wątek zaginięć dzieci przy jednoczesnym połączeniu go z zagadnieniem jasnowidzenia i hipnozy można było na wielu płaszczyznach – mówiąc kolokwialnie – „położyć”. Jednakże autor podołał temu zdaniu.

„Telepata” to wyróżniający się na tle innych kryminał, który z należytą powagą traktuje o porwaniach dzieci. Jest to książka, w której nikt nie jest tym, kim wydaje się być. To autor rozdaje tu karty i rozgrywa czytelnika jak tylko zechce. To do was należy decyzja czy zechcecie wziąć udział w tej partii, a moim zdaniem – zdecydowanie warto.

Z placu zabaw w Poznaniu znika kilkuletnia Marysia. Nadzieje na szybkie odnalezienie dziecka z każdą godziną stają się coraz mniejsze. Wkrótce w śledztwo zostaje zaangażowany jasnowidz, który znalazł się w stolicy Wielkopolski, by promować swoją książkę, a zamiast tego musi zmierzyć się z nieoczekiwaną serią zaginięć dzieci. Poznańscy policjanci prowadzący sprawę zaczynają...

Tę książkę wybrałam w formie audiobooka , nie wiem czy nie skupiłam się dostatecznie ale w któryms momencie książki nie wiedziałam już co i jak. Pogubiłam sie. Może za dużo wątków 🤔

Tę książkę wybrałam w formie audiobooka , nie wiem czy nie skupiłam się dostatecznie ale w któryms momencie książki nie wiedziałam już co i jak. Pogubiłam sie. Może za dużo wątków 🤔

Niektórzy myślą, że w kryminałach wszystko już było. Ja jestem pewna, że wątków nigdy nie zabraknie, choćby dlatego, że świat ciągle ewoluuje, nie wspominając o tym, że każdy autor inaczej widzi otaczającą nas rzeczywistość, więc też kreuje tę fikcyjną inaczej. Tak naprawdę tylko raz trafiłam na dwie książki, które były w moim odczuciu bliźniaczo podobne, a zwróciłam też pewnie na to uwagę, że czytałam je w tym samym miesiącu.
"Telepata" to jednak powieść absolutnie wyjątkowa pośród oryginalnych. Nie dziwię się zupełnie, że taki był wokół niej szum, szkoda jedynie, że już zrobiło się ciszej, bo zasługuje na to, żeby nieustannie wyskakiwać z lodówki. To nie był debiut Adriana Ksyckiego, ale po raz pierwszy pokusił się o kryminal i mam nadzieję, że w tym nurcie pozostanie.
Nie przyczepię się do niczego, ta książka nie ma słabych punktów. Zacznijmy od strony technicznej. Kapitalny, angażujący styl autora. Ta historia żyje, a czytelnik jest w środku akcji, odczuwa emocje bohaterów, także dzięki temu, że narracja prowadzona jest z różnych perspektyw, a to daje nie tylko pełny ogląd fabularnej sytuacji, ale też właśnie indywidualne spojrzenie protagonistów i antagonistów.
Mam wrażenie, że to nie jest też powieść mająca jedynie dostarczyć rozrywki na kilka godzin. Poruszona została w niej niezwykle ważna ze społecznego punktu widzenia kwestia, czyli zaginięcia dzieci. Nie zabrakło wielu informacji uświadamiających jak duże jest ryzyko i jak wyglądają procedury. A emocjonalnie każda pojedyncza historia, choć na szczęście fikcyjna, to i tak rozdzierała serce. To z pewnością najistotniejsza część tej fabuły, ale nie bez powodu tytuł jest zupełnie inny.
Muszę przyznać, że jestem sceptyczką, jeżeli chodzi o zjawiska paranormalne, magię, astrologię i właśnie telepatyczne zdolności. Nie znaczy to jednak, że nie lubię się przyjrzeć zagadnieniom z tej kategorii, wręcz przeciwnie, od czasu do czasu lubię coś obejrzeć lub przeczytać, najczęściej z pełnym politowania uśmiechem, ale jestem przekonana, że warto czasem poszerzyć własne horyzonty i spróbować zrozumieć, dlaczego ktoś patrzy na świat z innej perspektywy. "Telepata" pozwolił mi poznać bliżej różne teorie dotyczące umysłu, o większości z nich nie miałam wcześniej pojęcia i przede wszystkim zrozumiałam różnicę między nieco pogardliwym określeniem jasnowidz a właśnie telepata.
O intrydze mogę napisać tylko tyle, że mnie zachwyciła. Połączenie telepaty, policjantów i podcastera było na pewno niebanalne, a każde z nich dołożyło swoją cegiełkę do ostatecznego rozwiązania. Uwielbiam, kiedy przeszłość bohaterów odgrywa dużą rolę w prowadzonym śledztwie i tu właśnie tak było. Zakończenie także nie było typowe, co jest kolejnym plusem, do mnie takie w pełni trafiło.
"Telepata" to dla mnie lektura obowiązkowa dla fanów gatunku, dla rodziców, dla wątpiących i wierzących w siłę umysłu. Wartościowa, trzymająca w napięciu, skłaniająca do refleksji, świetnie napisana, idealnie zbilansowana. Adrian Ksycki to nowy, ale mocny gracz na scenie polskiego kryminału.
Moje 10/10.

Niektórzy myślą, że w kryminałach wszystko już było. Ja jestem pewna, że wątków nigdy nie zabraknie, choćby dlatego, że świat ciągle ewoluuje, nie wspominając o tym, że każdy autor inaczej widzi otaczającą nas rzeczywistość, więc też kreuje tę fikcyjną inaczej. Tak naprawdę tylko raz trafiłam na dwie książki, które były w moim odczuciu bliźniaczo podobne, a zwróciłam też...

Fenomenalny kryminał z akcją dziejąca się w Poznaniu na dzielnicy Jeżyce.
W biały dzień ginie dziewczynka z placu zabaw. Porywacz nie rząda żadnego okupu. Policyjne śledztwo prowadzi Wiktoria Wyka, która prosi o pomoc znanego telepatę, który jest w Poznaniu.
Porywcz Pan B to osoba która mimo że chce się zemścić na mordercy swojej siostry porywając inne dzieci prze ludzi zostaje w trakcie śledztwa okrzyknięty mordercą, a tak naprawdę on tylko chce sprawiedliwości.
Akcja z każdym rozdziałem nabiera tempa. Są kolejne porwania oraz odnalezione szczątki zaginionych dzieci sprzed kilku lat.
Rodzice trójki dzieci które zostają porwane przez Pana B , bo tak chcę aby go nazywały, są pionkami w jego grze o prawdę o zaginionych dzieci sprzed lat.
Dlaczego akurat Poznań trafił na porywacza dzieci? Co wspólnego mają ich rodzice?
Napięcie jest tak dawkowane że czytelnik nie może się oderwać od lektury. Fabuła ciekawie skonstruowana, opisy miasta Poznań ciekawie wkomponowane w historię. Telepata Michał Pakulski swoją postawą oraz osobą daje nadzieję na rozwiązanie porwań. Wiki policjantka która prowadzi śledztwo jest pełna energii i determinacji, aby odnaleźć dzieci. Wspomnienie z przeszłości buzuje jej w żyłach i zrobi wszystko aby rozwiązać sprawę.
Śledztwo dzięki pomocy Pana B pozwala na rozwiązanie zagadek zaginięć dzieci, mimo że on jest poszukiwany za porwania to ukazuje policji ślady porwań.
Czytając i wchodząc w śledztwo czułam się jak bym była obok policji. W każdym miejscu i każdą informację zapisywałam sobie w głowie żeby połączyć fakty. Dodatkowo jak się okazało w tracie czytania Panu B pomagał ktoś z policji. Kryminał pełen zagadek, jak i znaków zapytania. Pytań wiele się będzie nasuwało czytelnikowi. Mnie ta książka bardzo przypadła do gustu, jestem na tak i gratuluję autorowi @ksyckiadrian.pisarz pomysłu oraz skonstruowania tak zawiłego i dobrego śledztwa.

Fenomenalny kryminał z akcją dziejąca się w Poznaniu na dzielnicy Jeżyce.
W biały dzień ginie dziewczynka z placu zabaw. Porywacz nie rząda żadnego okupu. Policyjne śledztwo prowadzi Wiktoria Wyka, która prosi o pomoc znanego telepatę, który jest w Poznaniu.
Porywcz Pan B to osoba która mimo że chce się zemścić na mordercy swojej siostry porywając inne dzieci prze ludzi...