Kanada. Ulubiony kraj świata

Prawdę mówiąc, Kanada, nigdy mnie zbytnio nie fascynowała. Podobnie zresztą jak Stany Zjednoczone. Od niedawna to się zmieniło. Głównie za sprawą tego, że w końcu się zmobilizowałam i obejrzałam 2 sezon Opowieści podręcznej(Który tak na marginesie jest tragiczny). Obejrzałam i o ile fabuła, przyprawiała mnie o zawrót głowy, tak niesamowicie piękne lokacje, działały lepiej niż nie jeden lek przeciw bólowy. Jako że serial był nagrywany w Kanadzie, od razu zapałam do tego kraju szczerą miłość. Wraz z miłością, przyszła chęć wiedzy. Tak o to, postanowiłam sięgnąć po pierwszy lepszy reportaż o Kanadzie, jaki znalazłam. Wszystko pięknie, jedynie książka pani Wężyk okazała się totalnym bublem.


Skupmy się na pierwszej części tego reportażu, która zajęła ok. 100, czyli 1/3 całości "Kanady". Jest to jak dla mnie najsłabsza część. Katarzyna Wężyk postawiła sobie za cel przybliżenie postaci Pierre Trudeau, jak i jego żony oraz ich syna Justina. Kim jest ów pan? Pierre był, przez ok. szesnastu lat premierem Kanady. Spokojnie możemy mówić, że jest to najbardziej charakterystyczny polityk Kanady, jak i w ojczyźnie, a także poza nią. Jego syn Justin, poszedł w jego ślady i od czterech lat dzierży tę samą zaszczytną funkcję premiera.

Pani Wężyk już na samym początku wpadła w pułapkę. Żeby popełnić sensowną mini biografię Trudeau, trzeba być prawdziwym minimalistą. Umieć jak najwięcej treści skupić w jak najmniejszej liczbie słów. Taki życiorys zanudzi 90 procent czytelników, którzy po pięciu stronach tę książkę odłożą i do niej nie wrócą. Co w takiej sytuacji zrobić? Najlepiej to sobie odpuścić i informację o Trudeau przemycać w innych rozdziałach. Niestety autorka tego nie zrobiła. Ostatecznie otrzymaliśmy głównie zbiór, tabloidowych plotek i anegdotek, o tym jak pani Trudeau przypozowała, pewnemu dziennikarzu, w pewnym nowojorskim klubie i na tym zdjęciu, ewidentnie widać, że pani premierowa zapomniała założyć majtki.

Czyli coś, co jesteśmy, w stanie sami się dowiedzieć w 15 minut, przeglądając wikipedię i artykuły w internecie.

Dowiadujemy się też, że pan Pierre był liberalnym politykiem, ale nie feministą(Jego syn już jest), jednakże wprowadził do kanadyjskiej konstytucji pojęcie wielokulturowości. No i co najważniejsze udało mu się uniezależnić Kanadę od Wielkiej Brytanii.

W tej części dowiedzieliśmy się też trochę o bijącym sercu francuszczyzny w Kanadzie, czyli Quebecu. Na ten temat również zostaliśmy uraczenie wiedzą z wikipedii, ubarwioną wypowiedziami pojedynczych osób.

Druga część tego reportażu i do tego najlepsza dotyczy ludności rdzennej. Poczynając od obowiązkowych szkół z internatem już dla pięciolatków, które z edukacją nie miały prawie nic wspólnego. Wszakże Indianie mają niższe predyspozycje intelektualne niż biali. Więc trzeba biciem zmusić ich do posłuszeństwa. Do wyparcia się swoich pogańskich zwyczajów, ojczystego języka, kultury. Do wzbudzenia w nich wstydu z powodu swojej przynależności etnicznej. O tragicznych warunkach sanitarnych i żywieniowych w takich szkołach oraz częstym molestowaniu tych dzieci nie wspominając. Katarzyna Wężyk przybliża nam też, jak prawie sto lat istnienia tych szkół, wpływa do dziś na życie ludności Indiańskiej w Kanadzie i o tym, jak radzą sobie politycy.

Trzecia część to miszmasz. Mamy tu rozdział o pożarze w pewnym kanadyjskim mieście, o horrendalnie drogim Vancouver,w którym ceny są podbijane przez chińskich milionerów, po ostatni rozdział, gdzie autorka próbuje określić, czym jest kanadyjska tożsamość narodowa, porównując ją do polskiej.

Pomijając to, że o Kanadzie wiele się nie dowiedziałam z tego reportażu. Odnoszę wrażenie, że autorka uznała, że w Kanadzie poza tolerancją, liberalnością i wielokulturowością nie ma nic ciekawego. Poza tym to tylko bród, smród, zacofanie, bieda, nierówności klasowe, bezdomność, przestępczość, narkotyki itp.

Pozytywnych zjawisk i cech Kanady jest tu, jak na lekarstwo. Wydaję mi się, że wiem z czego to się wzięło. Po prostu autorka jest dziennikarką. Kto inny niż dziennikarz, ma wiedzieć, że zło i kontrowersję najlepiej się sprzedają? Reportaże w Polsce nie są zbyt popularne. Bez wyrobionego nazwiska, o dużych nakładów można zapomnieć. Cóż pani Wężyk najwyraźniej uznała, że spróbuje drogą na skróty, zaszokować czytelnika. Obnażyć ten ziemski raj, za jaki uważa się Kanadę.

Osobiście chciałabym dowiedzieć się z tego reportażu czegoś więcej. Rzeczy, których nie można znaleźć w internecie. Jak wygląda życie przeciętnego Kanadyjczyka na prowincji? Jaka jest kultura kanadyjska? Tradycje? Jacy są Kanadyjczycy? Poza tym, że są mili.

Na dodatek wybiórczej treści pani Wężyk piszę wręcz prostacko. Jeżeli ktoś Kopińskiej zarzuca tabloidowe pióro, to naprawdę niech sięga po "Kanadę", bo nie przeczyta nawet dziesięciu stron.

Czyta się szybko, przyznaję, ale nie jest to w książce najważniejsze.


Podsumowując, nie polecam! Wyniosłam z tej książki tylko tyle, że Kanada to nudny kraj, nijakich ludzi, którzy nie poczuwają się do wspólnoty, między sobą.

Prawdę mówiąc, Kanada, nigdy mnie zbytnio nie fascynowała. Podobnie zresztą jak Stany Zjednoczone. Od niedawna to się zmieniło. Głównie za sprawą tego, że w końcu się zmobilizowałam i obejrzałam 2 sezon Opowieści podręcznej(Który tak na marginesie jest tragiczny). Obejrzałam i o ile fabuła, przyprawiała mnie o zawrót głowy, tak niesamowicie piękne lokacje, działały lepiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka napisana prostym jezykiem, dobra dla kogoś, kto jak ja o Kanadzie wiedział niewiele.

Książka napisana prostym jezykiem, dobra dla kogoś, kto jak ja o Kanadzie wiedział niewiele.

Pokaż mimo to

Książka dobra, przedstawiająca nieznane powszechnie historie tego kraju. Czytając tę książkę przekonałem się, że mało o Kanadzie wiedziałem. Jedynie dużym minusem jest styl, jak to mówiła moja polonistka w liceum: "styl pokrętny jak ku**a w łóżku" ;)

Książka dobra, przedstawiająca nieznane powszechnie historie tego kraju. Czytając tę książkę przekonałem się, że mało o Kanadzie wiedziałem. Jedynie dużym minusem jest styl, jak to mówiła moja polonistka w liceum: "styl pokrętny jak ku**a w łóżku" ;)

Pokaż mimo to

Warto, choć pewnie nie wszyscy się ze mną zgodzą. I słusznie, bo wielbicielom klonowego liścia i znawcą tematu książka nie powie niczego nowego. Dla niewtajemniczonych też niekoniecznie okaże się objawieniem, bo i konkluzja, że mimo swoich licznych i niezaprzeczalnych zalet Kanada nigdy nie była i nie jest rajem na ziemi, do szczególnie odkrywczych nie należy. Mimo to laicy, do których nawiasem mówiąc i ja się zaliczam, znajdą tu zgrabnie podaną kompilację podstawowych informacji historycznych, politycznych, społecznych i kulturowych, stanowiących dobry punk wyjścia do dalszych poszukiwań, albo po prostu wygodną wprawkę przed podróżą.

Warto, choć pewnie nie wszyscy się ze mną zgodzą. I słusznie, bo wielbicielom klonowego liścia i znawcą tematu książka nie powie niczego nowego. Dla niewtajemniczonych też niekoniecznie okaże się objawieniem, bo i konkluzja, że mimo swoich licznych i niezaprzeczalnych zalet Kanada nigdy nie była i nie jest rajem na ziemi, do szczególnie odkrywczych nie należy. Mimo to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Solidny, wielowątkowy reportaż. Współczesna Kanada pokazana z różnych perspektyw, przekrojowo.

Solidny, wielowątkowy reportaż. Współczesna Kanada pokazana z różnych perspektyw, przekrojowo.

Pokaż mimo to

bardzo dobry reportaż, który bardziej zachęcił mnie, aby odwiedzić ten kraj.
miejscami jednak autorka opisuje zjawiska w taki sposób, że ma się wrażenie iż po lekturze nic nowego się nie odkryło, tak jak to było w reportażu o rdzennych Amerykanach.

bardzo dobry reportaż, który bardziej zachęcił mnie, aby odwiedzić ten kraj.
miejscami jednak autorka opisuje zjawiska w taki sposób, że ma się wrażenie iż po lekturze nic nowego się nie odkryło, tak jak to było w reportażu o rdzennych Amerykanach.

Pokaż mimo to

Książka była swego czasu mocno promowana na różnych spotkaniach autorskich, w audycjach radiowych czy różnych okołoksiążkowych wydarzeniach. Bardzo tym zachęcona postanowiłam po nią sięgnąć gdy nadarzyła się okazja, ale niestety się zawiodłam."Kanada" to bardziej opracowanie już znanych faktów o tym kraju, samego reportażu tam tyle co kot napłakał, większość to cytaty z innych książek lub fragmenty. Czytając nie ma się wrażenia że autorka jakoś szczególnie dużo o Kanadzie wie, raczej wydaje się jakby pojechała w tą podróż już z konkretnymi założeniami i tezami, szukając tylko ich potwierdzenia. Niestety po prostu da się wyczuć, że to reportaż powstał "na zamówienie", a nie z fascynacji tematem. Szkoda, bo był duży potencjał.

Książka była swego czasu mocno promowana na różnych spotkaniach autorskich, w audycjach radiowych czy różnych okołoksiążkowych wydarzeniach. Bardzo tym zachęcona postanowiłam po nią sięgnąć gdy nadarzyła się okazja, ale niestety się zawiodłam."Kanada" to bardziej opracowanie już znanych faktów o tym kraju, samego reportażu tam tyle co kot napłakał, większość to cytaty z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zaczyna się opornie dla niezbyt wielkich fanów polityki, ale z kolejnymi rozdziałami wciąga coraz bardziej, a na koniec daje kulturowy obraz Kanady jako kraju oraz narodu.

Zaczyna się opornie dla niezbyt wielkich fanów polityki, ale z kolejnymi rozdziałami wciąga coraz bardziej, a na koniec daje kulturowy obraz Kanady jako kraju oraz narodu.

Pokaż mimo to

Kanada - moja druga miłość po siatkówce, wzięła się właściwe poprzez tę pierwszą miłość.
Dzięki temu, że poznałam kanadyjskiego siatkarza polskiego pochodzenia (jego rodzice wyemigrowali do Kanady w latach 70.) zakochałam się w Kanadyjczykach i Kanadzie. Później miałam okazję poznać kilku innych Kanadyjczyków, którzy dają się poznać jako ciepli, towarzyscy ludzie - potrafią sami do Ciebie podejść i porozmawiać, ot tak! W moim mniemaniu są po prostu cudowni.

Kanada przedstawiona w książce Katarzyny Wężyk to ta prawdziwa Kanada - piękna, ogromna, otwarta i tolerancyjna, ale też niedoskonała, bo ahistoryczna, bez kolektywnej pamięci kulturowej.
Największym problemem i bolączką Kanady i Kanadyjczyków jest jej okrucieństwo wobec rdzennych Kanadyjczyków, Pierwszych Narodów. Na szczęście mają tego świadomość.

Kanada to mozaika.
Najpiękniejsza na świecie.

'jesteśmy eksperymentem który dla odmiany się udaje'

Polecam.

8/10
kasia.kordeczka

Kanada - moja druga miłość po siatkówce, wzięła się właściwe poprzez tę pierwszą miłość.
Dzięki temu, że poznałam kanadyjskiego siatkarza polskiego pochodzenia (jego rodzice wyemigrowali do Kanady w latach 70.) zakochałam się w Kanadyjczykach i Kanadzie. Później miałam okazję poznać kilku innych Kanadyjczyków, którzy dają się poznać jako ciepli, towarzyscy ludzie -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka niezła, ale nie spełniła pokładanych przeze mnie nadziei. Zbyt czytelne jest to, że pisana jest pod tezę - nie taka ta Kanada fajna, jak się wszystkim wydaje. Owszem, znajdziemy tu garść ciekawych informacji, ale też mnóstwo faktów bardzo miałkich.
Książka napisana w sposób o tyle irytujący, że sprawia wrażenie wyłącznie kompilacji informacji powszechnie dostępnych (internet) nieco podrasowanej pewna ilością przeprowadzonych przez autorkę wywiadów.
Zatem jeśli przyjmiemy, że najlepsze reportaże krajoznawcze - tak bym ten gatunek nazwał - pisał Ryszard Kapuściński, to jego bardzo zdolnym uczniem okazał się Mariusz Szczygieł i jego książki o Czechach. Lata pogłębionej analizy dały zasłużoną pozycję Pawłowi Smoleńskiemu, osobiste wieloletnie bycie naocznym świadkiem - Eli Sidi. "Kanada..." to książka, której brakuje tej silnej podbudowy wiedzy, która daje możliwość oryginalnej i odkrywczej analizy i syntezy.
No więc czas nie całkiem stracony - tak to podsumuję. Ale - zachęcony - pewnie poszukam innych książek o Kanadzie.

Książka niezła, ale nie spełniła pokładanych przeze mnie nadziei. Zbyt czytelne jest to, że pisana jest pod tezę - nie taka ta Kanada fajna, jak się wszystkim wydaje. Owszem, znajdziemy tu garść ciekawych informacji, ale też mnóstwo faktów bardzo miałkich.
Książka napisana w sposób o tyle irytujący, że sprawia wrażenie wyłącznie kompilacji informacji powszechnie dostępnych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to