Kanada. Ulubiony kraj świata

Książkę Katarzyny Wężyk czyta się szybko i właściwie przyjemnie, ale ostatecznie cała opowieść sprawia wrażenie skondensowanych tematycznie przeszukiwań internetu i wniosków z (jak sądzę) kilkutygodniowej, czyli jednak powierzchownej, podróży przez Kanadę. Autorka porządkuje powszechne wyobrażenia o tym kraju. Że mieszkańcy uprzejmi i serdecznie, ale jednak dobrobyt zbudowany na tragicznym losie rdzennych mieszkańców. Że ogromne złoża gazu i ropy, ale ich eksploatacja bezrefleksyjna i z nieodwracalnymi szkodami dla środowiska. Że Justin Trudeau sympatyczny i powszechnie lubiany, ale obietnic nie dowozi i właściwie chodzi głównie o polityczno-popkulturowy lans siebie i najbliższych.

Taki w miarę ciekawy, rozbudowany do rozmiaru książki artykuł z weekendowego wydania dowolnej gazety.

Książkę Katarzyny Wężyk czyta się szybko i właściwie przyjemnie, ale ostatecznie cała opowieść sprawia wrażenie skondensowanych tematycznie przeszukiwań internetu i wniosków z (jak sądzę) kilkutygodniowej, czyli jednak powierzchownej, podróży przez Kanadę. Autorka porządkuje powszechne wyobrażenia o tym kraju. Że mieszkańcy uprzejmi i serdecznie, ale jednak dobrobyt...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

A gdyby tak rzucić wszystko i wyjechać do Kanady??

Do kraju działającego (co prawda dość połowicznie) multi-kulti, zamiast niedziałającego (kompletnie) narodowego fanatyzmu. Gdzie obcy ludzie są mili (sic!), uprzejmi i pomocni, zamiast po ludzku spoglądać na siebie spod byka. I gdzie szef rządu wygląda jak disney’owski Książę, a nie disney’owski Pinokio.

Utopia? Laurka?

Jeśli dodać do tego traktowanie Pierwszych Narodów, dewastację środowiska, przeraźliwy ziąb i kosmiczne odległości - przestaje być tak cukierkowo. Niemniej wydaje się, że świat faktycznie potrzebuje więcej Kanad.

A gdyby tak rzucić wszystko i wyjechać do Kanady??

Do kraju działającego (co prawda dość połowicznie) multi-kulti, zamiast niedziałającego (kompletnie) narodowego fanatyzmu. Gdzie obcy ludzie są mili (sic!), uprzejmi i pomocni, zamiast po ludzku spoglądać na siebie spod byka. I gdzie szef rządu wygląda jak disney’owski Książę, a nie disney’owski Pinokio.

Utopia?...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moim zdaniem książka napisana została trudnym językiem. Autorka użyła wielu trudnych sformułowań, dużo tutaj polityki, rozmów i własnych przemyśleń pani Wężyk. Za mało Kanady, o jakiej chciałam przeczytać. Wszystko wydaje mi się takie nieuporządkowane, przez co mało wartkie, a książkę czyta się po prostu bardzo wolno i ciężko.

Moim zdaniem książka napisana została trudnym językiem. Autorka użyła wielu trudnych sformułowań, dużo tutaj polityki, rozmów i własnych przemyśleń pani Wężyk. Za mało Kanady, o jakiej chciałam przeczytać. Wszystko wydaje mi się takie nieuporządkowane, przez co mało wartkie, a książkę czyta się po prostu bardzo wolno i ciężko.

Pokaż mimo to

Książka porusza bardzo ciekawe tematy, które z pewnością pomagają zrozumieć Kanadę oraz zdecydowanie przybliża historię i kulturę tego niezwykłego kraju. Polecam zwłaszcza osobom, które do tej pory nie miały wyobrażenia na jej temat, a chciałyby poszerzyć swoją wiedzę. Pomimo interesującej tematyki, styl autorki nie do końca mnie przekonuje, przez co momentami lektura staje się ciężka i nużąca. Dodatkowo czasami odnoszę wrażenie, że autorka sama nie do końca rozumie treść, którą próbuje nam przekazać. Zdecydowanie brakuje fascynacji Kanadą oraz jej mieszkańcami.
Podsumowując książka dzieli się na lepsze i gorsze reportaże. Mimo wszystko warto po nią sięgnąć!

Książka porusza bardzo ciekawe tematy, które z pewnością pomagają zrozumieć Kanadę oraz zdecydowanie przybliża historię i kulturę tego niezwykłego kraju. Polecam zwłaszcza osobom, które do tej pory nie miały wyobrażenia na jej temat, a chciałyby poszerzyć swoją wiedzę. Pomimo interesującej tematyki, styl autorki nie do końca mnie przekonuje, przez co momentami lektura staje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przez książkę się płynie, styl autorki bardzo przypadł mi do gustu, również treść była dla mnie bardzo ciekawa. Autorka pokazuje Kanadę zarówno od tej dobrej, jak i złej strony. Bardzo przystępnie opisuje różne zagadnienia związane z krajem liścia klonowego. Polecam każdemu!

Przez książkę się płynie, styl autorki bardzo przypadł mi do gustu, również treść była dla mnie bardzo ciekawa. Autorka pokazuje Kanadę zarówno od tej dobrej, jak i złej strony. Bardzo przystępnie opisuje różne zagadnienia związane z krajem liścia klonowego. Polecam każdemu!

Pokaż mimo to

Cieszę się, że po tę książkę sięgnęłam dopiero po przeczytaniu "27 śmierci Toby'ego Obeda". Tamten reportaż mocno naruszył moje wcześniejsze wyobrażenia o Kanadzie, obrzydził "cywilizowane" metody kolonizacji i na długo nie pozwolił zapomnieć o Ocalonych.
Tymczasem "Ulubiony kraj świata" w jednakowej mierze Kanadę gani i chwali. Autorka szuka źródeł stereotypu miłego, pomocnego i tolerancyjnego wobec imigrantów Kanadyjczyka, po czym dla kontrastu wskazuję na hipokryzję widoczną w traktowaniu rdzennych mieszkańców kraju. Analizuje różnorodność historyczną i przyrodniczą poszczególnych regionów i przybliża północny biznes petrochemiczny, w coraz większym stopniu degradujący środowisko naturalne. Mimo wspomnianych brudów, w ogólnym rozrachunku wychodzi na to, że Kanada zasługuje, by dla wielu być ulubionym krajem. Stereotyp czy nie, kanadyjski trend dążenia do tego, by wszystkim żyło się lepiej, daje nadzieję. Zwłaszcza, jeśli sami bierzemy pod uwagę możliwość emigracji.
Lektura ciekawa i dająca do myślenia, zdecydowanie warta uwagi.

Cieszę się, że po tę książkę sięgnęłam dopiero po przeczytaniu "27 śmierci Toby'ego Obeda". Tamten reportaż mocno naruszył moje wcześniejsze wyobrażenia o Kanadzie, obrzydził "cywilizowane" metody kolonizacji i na długo nie pozwolił zapomnieć o Ocalonych.
Tymczasem "Ulubiony kraj świata" w jednakowej mierze Kanadę gani i chwali. Autorka szuka źródeł stereotypu miłego,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Jeśli Montreal byłby osobą, byłby Pamelą Anderson. Ale nie Pamelą ze Słonecznego patrolu we wczesnych latach 90; bardziej jak Pamela A.D. 2013. Pewnie, ma żółtaczkę typu C, jej twarz widziała lepsze dni i rzadko kiedy jeszcze pracuje, ale wciąż uważa, że jest kociakiem - i, ponieważ ona w to wierzy, ty w pewnym sensie też."

"Kanadyjskość" uchwycona przez Katarzynę Wężyk sięga wielu rozmaitych wątków, czy to politycznych, czy społecznych, czy kulturowych. Na sam początek mamy tu szczyptę wiedzy na temat rządów premiera Kanady - Trudeau, mamy garstkę ploteczek o kulisach życia rodziny premiera. Tą część uznaję za nieco słabszą, zbyt przegadaną, skupioną wokół informacji zbyt błahych by warto byłoby poświęcać im tyle uwagi. Im dalej, tym mniej gawędziarsko, a bardziej poważnie, do rzeczy. Zaglądamy pod podszewkę wesołej, poprawnej "kanadyjskości" by ujrzeć liczne problemy, które naznaczyły kraj, kolejne pokolenia. Dostajemy od autorki bardzo ciekawy, acz bolesny wątek dotyczący specjalnych szkół z internatem, przeznaczonych dla ludności rdzennej. Sposób funkcjonowania tej instytucji szokuje bezwzględnością wobec praw człowieka uwzględniających prawo do zachowania własnej tożsamości, możliwości pielęgnowania własnych tradycji. Tu się z człowieka wykorzenia jego "ja", tu powstaje nowy, w pełni "kanadyjski obywatel". By takiego człowieka stworzyć, zaczyna się od najbardziej brutalnych metod, zabierając wszystko co bliskie, zastępując obcym, niezrozumiałym.
Ta opowieść boli, budzi sprzeciw.
Przejawów dyskryminacji w reportażu Katarzyny Wężyk jest znacznie więcej. Bo choć Kanadyjczycy na co dzień chętnie wyciągają pomocną dłoń, to za kulisami dzieje się wiele złego, a przynajmniej wiele niedobrego działo się dawniej a jak wiemy błędy przeszłości dają o sobie znać latami.
Autorka również przypomina o działaniach rasistowskich wobec chińskich imigrantów. Dyskryminacja przebiegała na wielu polach, czyniąc z Azjatów obywateli drugiej kategorii, bez podstawowych praw, bez perspektyw na "normalne życie", poddawanych ciągłej segregacji (nawet pośmiertnie!).

Autorka w dość skrótowy sposób zahacza również o różne kanadyjskie miasta. Dla kompletnych laików, to bardzo fajny sposób na zebranie bardzo podstawowej wiedzy na temat poszczególnych miejsc. Opisy są bardzo przejrzyste: autorce zdarza się porównywać niektóre kanadyjskie miasta z miastami Stanów Zjednoczonych, co pozwala czytelnikowi w łatwy i szybki sposób złapać klimat/charakter danego miejsca. Taki bardzo skrótowy przekrój znajdziecie np na stronie 231. Charlottetown, Montreal, Ottawa itd - w kilku zdaniach. Coś świetnego.
Dla bardziej wymagających czytelników, posiadających już podstawową wiedzę na temat Kanady, ta książka nie będzie wielkim odkryciem. Jest dobrym punktem wyjścia do dalszych poszukiwań, do zgłębienia tematów tu jedynie zaznaczonych. Dla zapoznanych dobrze z Kanadą, tego reportażu jakoś szczególnie nie polecę, bo wierzę, że nic nowego ta pozycja w wasze życie nie wniesie.

Mi osobiście czytało się dobrze, język bardzo przystępny, porównania stosowane przez autorkę często bardzo w punkt. Mocną stroną są oczywiście wypowiedzi samych mieszkańców Kanady, to one sprawiają, że przytaczane historie stają się bardziej żywe, wiarygodne.
Trzeba jednak zaznaczyć, że w tej pozycji nie znajdziecie niczego odkrywczego. Wnioski, do których autorka dochodzi są banalne, dotyczyć mogą właściwie każdego kraju bo powiedzcie mi: Czy istnieje tak naprawdę kraj w którym wszystkim żyje się dobrze? Czy to jest w ogóle realne? Czy kogokolwiek zdziwi, że Kanada nie jest tak idealna jak ją malują?
Druga rzecz: Tak trochę smutno, że ciężko po tej książce powiedzieć coś więcej o samych Kanadyjczykach. Prócz przypisanych im bardzo banalnych cech, nie widać nic więcej. Ten obraz jest jakiś taki mdły, nie do zapamiętania. Aczkolwiek nie jest to jakimś zarzutem z mojej strony wobec autorki, bo być może tak to właśnie jest z tym przeciętnym kanadyjskim obywatelem... że ta tożsamość jest tak różnorodna, tak rozmyta, że nie istnieje jakiś konkretny rys, który byłby w stanie nam tę różnorodność spiąć w całość.

Dla mnie, osoby raczej słabo obeznanej z kanadyjskim światem, ten reportaż był świetną przygodą. Na pewno wiele wątków zaznaczonych przez autorkę, zgłębię z ogromną chęcią, już we własnym zakresie. Pierwsze "koty za płoty" za mną, tak więc ruszam dalej, już w głąb Kanady, nieco mądrzejsza w temacie.

"Jeśli Montreal byłby osobą, byłby Pamelą Anderson. Ale nie Pamelą ze Słonecznego patrolu we wczesnych latach 90; bardziej jak Pamela A.D. 2013. Pewnie, ma żółtaczkę typu C, jej twarz widziała lepsze dni i rzadko kiedy jeszcze pracuje, ale wciąż uważa, że jest kociakiem - i, ponieważ ona w to wierzy, ty w pewnym sensie też."

"Kanadyjskość" uchwycona przez Katarzynę Wężyk...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetny reportaż pokazujący Kanadę nie tylko jako krainę mlekiem i miodem płynącą. Czyta się bardzo dobrze, z rosnącym zainteresowaniem. Polecam, to bardzo dobry reportaż.

Świetny reportaż pokazujący Kanadę nie tylko jako krainę mlekiem i miodem płynącą. Czyta się bardzo dobrze, z rosnącym zainteresowaniem. Polecam, to bardzo dobry reportaż.

Pokaż mimo to

Świetny zbiór esejów o Kanadzie. Od najprzystojniejszego premiera na świecie, przez tragiczną historię Indian kanadyjskich aż po opowieść o dzisiejszym chińskim Vancouver. Wspaniale, nienachalnie wzbogacające wiedzę czytadło. Gorąco polecam,

Świetny zbiór esejów o Kanadzie. Od najprzystojniejszego premiera na świecie, przez tragiczną historię Indian kanadyjskich aż po opowieść o dzisiejszym chińskim Vancouver. Wspaniale, nienachalnie wzbogacające wiedzę czytadło. Gorąco polecam,

Pokaż mimo to

Nie taka Kanada idealna, jak ją malują.

Nie taka Kanada idealna, jak ją malują.

Pokaż mimo to