Szepty kamieni. Historie z opuszczonej Islandii

Świetnie napisany reportaż!
Historia tajemniczej Islandii i rodowitych Islandczyków, ich kultura, zwyczaje, ciężkie, ale blisko niezwykłej natury życie.
Klimat nie do podrobienia. Polecam!

Świetnie napisany reportaż!
Historia tajemniczej Islandii i rodowitych Islandczyków, ich kultura, zwyczaje, ciężkie, ale blisko niezwykłej natury życie.
Klimat nie do podrobienia. Polecam!

Pokaż mimo to

Fajny reportaż z podróży po Islandii. Piękne opisy przyrody, ale też i ludzi. Książka ukazuje, że Islandia to nie tylko fajne widoczki do zdjęć na Instagrama, a życie tam wiąże się z wieloma problemami, chociażby komunikacyjnymi. Poruszony został również temat turystyki, co było ciekawe w kontekście małych miasteczek czy wiosek oraz tego z czego tam się żyje. Można znaleźć też ciekawostki na temat kraju, ludzi, muzyki, kultury czy historii. W mojej opinii książka zdecydowanie warta przeczytania!

Fajny reportaż z podróży po Islandii. Piękne opisy przyrody, ale też i ludzi. Książka ukazuje, że Islandia to nie tylko fajne widoczki do zdjęć na Instagrama, a życie tam wiąże się z wieloma problemami, chociażby komunikacyjnymi. Poruszony został również temat turystyki, co było ciekawe w kontekście małych miasteczek czy wiosek oraz tego z czego tam się żyje. Można znaleźć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Warto przebrnąć przez pierwsze 100 stron.......później było już miło i ciekawie. Po przeczytaniu tej książki wiem więcej i ciekawa jestem czy moja podróż do Islandii potwierdzi klimat i wizję autorów na jej temat....

Warto przebrnąć przez pierwsze 100 stron.......później było już miło i ciekawie. Po przeczytaniu tej książki wiem więcej i ciekawa jestem czy moja podróż do Islandii potwierdzi klimat i wizję autorów na jej temat....

Pokaż mimo to

Berenika Lenard, Piotr Mikołajczyk "Szepty kamieni"

Bezkresne pustkowia, fiordy, gejzery, szybko zapadająca ciemność, zimno i niesamowite uczucie ciszy oraz setki kilometrów, oddzielające miejscowości od siebie. Kto chce zamieszkać na Islandii, musi mieć na uwadze te czynniki. Bowiem jak mówią sami autorzy – Berenika Lenard i Piotr Mikołajczyk: ” To nie jest kraj dla ludzi o delikatnej skórze. (…) Jeśli ktoś ma skłonności do depresji, nie lubi ciemności i deszczu, to dajemy takiemu komuś najwyżej rok. Wielu znajomych wyjechało nawet wcześniej. Islandia zweryfikuje wszystko, co ze sobą przywiozłeś: nadzieje, obawy, zapas gotówki, nawet miłość. Jeśli będziesz się wahać, ten kraj nie da ci szans.”

Tajemnicze, osnute mgłą, przepiękne krajobrazy opustoszałych islandzkich miejscowości były głównym motywem przewodnim podróży dwójki blogerów. Z tego narodziła się właśnie ta książka „Szepty kamieni”. To piękny, nostalgiczny i prawdziwy obraz odległej Islandii – bez zbędnego koloryzowania. Berenika Lenard i Piotr Mikołajczyk ujęli nawet te niewygodne tematy – czyli kryzys w 2008 roku i skutki, które po dzień dzisiejszy odczuwają Islandczycy i moralno-ekologiczny problem wybudowanej huty aluminium Alcoa Fjarðaál – która stopniowo niszczy naturalne zasoby Islandii.

Słowa tworzą zdania i obrazy miejsc pięknych w swojej prostocie i naturalności. Niszczejące budynki, wraki statków - są świadectwem czasu który nieubłaganie płynie. To nade wszystko podróż nostalgiczna i piękne ukazanie opustoszałych miejsc, które kiedyś były ważnymi ośrodkami dla kraju. Jednym z takich przykładów jest Djúpavík – który w okresie swojej najlepszej działalności zapewniał pracę setkom ludzi, dziś jest wymarłą wsią.

Te na pierwszy rzut oka mało przyjazne rejony i ich możliwość zobaczenia. Bez auta zwiedzanie Islandii jest praktycznie niemożliwe. Ale gdy się już pojedzie...same cuda, które uwieńczone są zdjęciami w poniższej książce. Matka natura która tak hojnie obdarzyła Islandię w aktywne wulkany, gorące źródła, zapierające dech w piersiach wodospady. To surowy i straszno-fascynujący klimat krainy która wydaje się być z snu.

Oczywiście jak zawsze pierwsze skrzypce w tej podróży grają zwykli obywatele i ich opowieści i historie, są najważniejszym punktem odniesienia. Rozmowy z nimi i swoje subiektywne spojrzenia, pozwoliły autorom stworzyć piękny i poruszający obraz naprawdę zachwycającego kraju. Pięknego, smutnego, wzruszającego i nadal jednak nieodgadnionego.

Może ktoś ma ochotę poznać bliżej ten kraj? Jeśli tak, to ta książka na pewno w jakiś sposób go powinna zachęcić.
Oceniam mocne 8/10

Berenika Lenard, Piotr Mikołajczyk "Szepty kamieni"

Bezkresne pustkowia, fiordy, gejzery, szybko zapadająca ciemność, zimno i niesamowite uczucie ciszy oraz setki kilometrów, oddzielające miejscowości od siebie. Kto chce zamieszkać na Islandii, musi mieć na uwadze te czynniki. Bowiem jak mówią sami autorzy – Berenika Lenard i Piotr Mikołajczyk: ” To nie jest kraj dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Była to dla mnie trudna lektura. Sięgnęłam po nią, aby się przekonać co ludzi tak fascynuje w Islandii, ale nie zrozumiałam tej fascynacji. Autorzy mówią dużo o przyrodzie, surowości życia, samotności, ale takie upragnionej z wyboru. Może to ostatnie trochę mnie razi i przypomina klimat filmu "Into the wild", gdzie upragniona samotność staje się przekleństwem.
Książka trochę poetycka, trochę relacja z podróży, za najcenniejsze uważam informacje o kryzysie, o bumie turystycznym, budowie fabryk i codziennym życiu Islandczyków kiedyś i dziś.
Trochę denerwowały mnie nazwy miejscowości imiona i nazwiska, tak często przytaczane, bo tego po prostu nie da się przeczytać. Surowa i brutalna Islandia - również w języku.
Wiedzieliście, że to jest cel emigracji (zarobkowej) wielu Polaków? Ja nie miałam pojęcia.

Była to dla mnie trudna lektura. Sięgnęłam po nią, aby się przekonać co ludzi tak fascynuje w Islandii, ale nie zrozumiałam tej fascynacji. Autorzy mówią dużo o przyrodzie, surowości życia, samotności, ale takie upragnionej z wyboru. Może to ostatnie trochę mnie razi i przypomina klimat filmu "Into the wild", gdzie upragniona samotność staje się przekleństwem.
Książka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oceniam pierwszych 50 stron, dalej nie czytam. Książka o tym, że się jedzie i się przystaje i jest ładnie i się jedzie dalej, znowu się przystaje i znowu jest ładnie. Może po tej 50 stronie jest trochę więcej duszy, może kiedyś sprawdzę. Równolegle z tą książką zaczęłam czytać "Okrutny biegun" Centkiewiczów i pewnie dlatego książka wydała mi się totalnie nijaka

Oceniam pierwszych 50 stron, dalej nie czytam. Książka o tym, że się jedzie i się przystaje i jest ładnie i się jedzie dalej, znowu się przystaje i znowu jest ładnie. Może po tej 50 stronie jest trochę więcej duszy, może kiedyś sprawdzę. Równolegle z tą książką zaczęłam czytać "Okrutny biegun" Centkiewiczów i pewnie dlatego książka wydała mi się totalnie nijaka

Pokaż mimo to

Książka pełna uroku, możemy dowiedzieć się o kulturze, historii Islandii oraz poznać nowe miejsca oczami autorów.
Jednak książka została tak wyprodukowana, że dosłownie rozpada się w rękach, odetchnełam z ulgą gdy udało mi się dotrwa do końca bez stosu kartek w ręku.

Książka pełna uroku, możemy dowiedzieć się o kulturze, historii Islandii oraz poznać nowe miejsca oczami autorów.
Jednak książka została tak wyprodukowana, że dosłownie rozpada się w rękach, odetchnełam z ulgą gdy udało mi się dotrwa do końca bez stosu kartek w ręku.

Pokaż mimo to

Berenika Lenard i Piotr Mikołajczak na szczęście nie są turystami i swoją opowieść mogą snuć z perspektywy mieszkańca wyspy. Dla części z Was mogą być znani z bloga Ice Story (a tym, którzy ich nie znają polecam zajrzeć tak na blog, jak i na stronę facebookową). Książka zrodziła się z pomysłu na serię postów, jednak ku radości wielu czytelników, materiał rozrósł się do obecnej postaci. Autorzy podróżują po kraju w poszukiwaniu opuszczonych farm, domów i hal produkcyjnych. Ich oczami widzimy zapadające się dachy, skorodowane szkielety metalowych konstrukcji, wraki statków, samolotu... Czuć atmosferę przemijania, tchnienie dawnych, lepszych dni. Berenika i Piotr pragną opowiedzieć nam o Islandii z czasów z przed kryzysu, gdy śledzi było w bród, a ludzie nie opuszczali prowincji. Zapoznają nas też z ciekawymi fragmentami tak naprawdę nieznanej europejczykom historii kraju. Muszę przyznać, że autorzy stworzyli świetny klimat, trochę mroczny, trochę nostalgiczny, tak jak otaczającą ich przyroda, a jednocześnie z nutką nadziei na lepsze jutro dla opuszczonych przed laty miejsc. Pokazują nam, jak zgubny w skutkach może okazać się rozwój turystyki w regionie, choć z drugiej strony pomaga on podnieść się Islandii z kryzysu. Berenika i Piotr nie opisują tylko krajobrazów i własnych odczuć, przecież podróże to nie tylko miejsca, ale przede wszystkim napotkani po drodze ludzie. Tak więc i my - czytelnicy poznajemy wiele fascynujących postaci i poglądów na życie wyspiarzy. Najbardziej zaciekawili mnie właściciele wciąż odnawianego hotelu w Djupaviku, ich wiara w powodzenie inwestycji i zaradność, która pozwalała przetrwać, jest godna podziwu. Równie ciekawe były dla mnie opowieści naszych rodaków na emigracji, zarówno tych obecnie mieszkających na Islandii, jak i tych, którzy już wrócili nad Wisłę.
Lektura "Szeptów..." to czysta przyjemność. Książka napisana jest tak plastycznym językiem, że wręcz słyszymy wycie sztormu, jęk uginających się pod naporem wiatru szyb, mgła zdaje się nas oblepiać, a chłód przenika do szpiku kości. Kolejne obrazy są tak realistycznie oddane, że bez żadnego problemu da się odczuć atmosferę wyspy, nawet wtedy, gdy absolutnie nigdy nie odwiedziło się Islandii. Według mnie jest to ogromny sukces autorów! Bardzo się cieszę, że sięgnęłam po ten tytuł i mam nadzieję, że w przyszłości będę mogła delektować się kolejną książką duetu Lenard / Mikołajczak, kupię ją w ciemno :)

Berenika Lenard i Piotr Mikołajczak na szczęście nie są turystami i swoją opowieść mogą snuć z perspektywy mieszkańca wyspy. Dla części z Was mogą być znani z bloga Ice Story (a tym, którzy ich nie znają polecam zajrzeć tak na blog, jak i na stronę facebookową). Książka zrodziła się z pomysłu na serię postów, jednak ku radości wielu czytelników, materiał rozrósł się do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od kiedy pierwszy raz usłyszałam o Islandii wiedziałam, że muszę kiedyś ją odwiedzić. Niestety jeszcze mi się nie udało, ale dzięki właśnie tej książce przez ten czas, kiedy ją czytałam czułam się właśnie jakbym ta była.
Jak dla mnie książka bardzo przyjemna i cudownie mi się ją czytało.
Zdecydowanie polecam.

Od kiedy pierwszy raz usłyszałam o Islandii wiedziałam, że muszę kiedyś ją odwiedzić. Niestety jeszcze mi się nie udało, ale dzięki właśnie tej książce przez ten czas, kiedy ją czytałam czułam się właśnie jakbym ta była.
Jak dla mnie książka bardzo przyjemna i cudownie mi się ją czytało.
Zdecydowanie polecam.

Pokaż mimo to

Islandia to takie miejsce, w którym czas płynął trochę inaczej niż w naszym kraju. Tam wielkimi historycznymi wydarzeniami są np. wybuch wulkanu czy kryzys finansowy albo zatonięcie jakiegoś statku rybackiego. Na Polakach nie robi to wrażenia, z całą naszą militarno-martyrologiczną historią, wojnami, ofiarami, okupacjami i zmianami systemowymi. Islandzkie miasta to po naszemu zwyczajne wioski, których nazw nie wymówiłby bez zająknięcia nawet profesor Tolkien. Poza wspomnianą przyrodą i krajobrazami nie ma tam co za wiele oglądać i podziwiać - za lokalne atrakcje robią nie zamki czy pałace tylko opuszczone przetwórnie rybne albo zrujnowane farmy. Autorzy przemierzają kraj, zaglądają w jakieś porośnięte mchem pipidówki i rozmawiają z ludźmi, zarówno miejscowymi jak i przyjezdnymi, o tym jak się żyje na Islandii, jak się żyło, co jest dobre a co nie jest dobre w tym kraju. Nie ma tu zbyt wielu historycznych wtrętów (które akurat bardzo lubię w książkach podróżniczych), autorzy nie zajmują też określonego stanowiska wobec różnych spraw, ograniczają swój autorski komentarz do minimum. W ogóle są w tej książce zupełnie niewidoczni, nie piszą o sobie, nie kreują się na podróżników i to jest chyba fajne. Specyficzna książka, w zasadzie taki długi reportaż. Leczący czytelnika z niektórych, jak się okazuje naiwnych, wyobrażeń o Islandii choć w innych jak najbardziej go utwierdzający. Patrzę za okno, widzę niebieskie niebo i zielone drzewa i myślę sobie, że nie tęsknię do żadnej posępnej Islandii. Jednak przeczytać niezłą książkę o niej na pewno warto.

Islandia to takie miejsce, w którym czas płynął trochę inaczej niż w naszym kraju. Tam wielkimi historycznymi wydarzeniami są np. wybuch wulkanu czy kryzys finansowy albo zatonięcie jakiegoś statku rybackiego. Na Polakach nie robi to wrażenia, z całą naszą militarno-martyrologiczną historią, wojnami, ofiarami, okupacjami i zmianami systemowymi. Islandzkie miasta to po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to