„Podążaj za marzeniami” – to zalecenie z gruntu pozytywne. Niesie dodatni ładunek emocjonalny i rozbudza dobre uczucia. Jakby promieniało niczym słońce w zenicie. Do czasu. Do czasu, gdy zacznie się nim kierować osoba pokroju Kingi, artystki śpiewającej, z dorobkiem w postaci jednej płyty, której marzeniem nie jest nagranie drugiej, ale zdobycie Piotra, co prawda obecnie psychiatry, lecz niegdyś, w młodości, o duszy artystycznej, czyli jak najbardziej pokrewnej, tyle że niestety męża innej, młodszej kobiety, Magdy, prowadzącej gospodarstwo agroturystyczne i dom pracy twórczej; mężczyzny, który dla niej był miłością życia. Oczywiście nieodwzajemnioną, bo inaczej dramatu, a więc historii by nie było.

Femme fatale dla spełnienia tego marzenia jest w stanie zrobić wszystko. Dosłownie wszystko. Podstępnie zajść w ciążę z ukochanym; podjąć próbę zabójstwa jego żony; przespać się z innym, przypadkowym mężczyzną (na imię miał Tomasz i był poetą) – tylko dla wzbudzenia zazdrości; porwać ukochaną suczkę Funię… A gdy wskutek poronienia straci upragnione dziecko, jest w stanie zrobić jeszcze więcej. Dużo więcej. Dla marzenia i dla dwóch słów: „Kocham cię”. Bo od zakochania do nienawiści tylko jeden krok, a kto kocha mocno, nienawidzić może jeszcze mocniej. Do miłości po trupach – dosłownie.

Autorka tak w skrócie przedstawia swoją bohaterkę: „Po prostu była gotowa zrobić wszystko, żeby osiągnąć swój cel”. Jaki? „Chciała budzić się i zasypiać obok niego. Dzielić z nim szczęście i troski. Uczestniczyć w jego życiu. Robić mu śniadania i obiady. I chodzić z nim na romantyczne kolacje do restauracji. Oglądać filmy, słuchać muzyki, jeździć na wycieczki, grać i śpiewać przy ognisku”.

Ale mordercze zamiary wcielane w czyn mają swoje konsekwencje, a jedna powoduje następną – czasami zaś sprzężenie zwrotne. Akcja wywołuje reakcję, choć nie zawsze taką, jakiej można by się spodziewać. Czyli: kto sieje wiatr, zbiera burzę. I takie tam. Trzeba się tylko rozeznać, co jest prawdą, a co figlem wyobraźni – jak w Zabiciu ciotki Andrzeja Bursy, albo w ogóle figlem mózgu – jak w filmie Otwórz oczy.

„Podążaj za marzeniami” – to zalecenie z gruntu pozytywne. Niesie dodatni ładunek emocjonalny i rozbudza dobre uczucia. Jakby promieniało niczym słońce w zenicie. Do czasu. Do czasu, gdy zacznie się nim kierować osoba pokroju Kingi, artystki śpiewającej, z dorobkiem w postaci jednej płyty, której marzeniem nie jest nagranie drugiej, ale zdobycie Piotra, co prawda obecnie...