Epicko przedstawiony świat starożytny w okresie II wieku naszej ery. Wiele szczegółowo opracowanych wątków osnutych wokół żydowskiego powstania przeciw rzymskiemu okupantowi. Niezwykle szczegółowe opisy realiów ówczesnego życia codziennego. Postacie i wydarzenia historyczne, przeplatane całkiem prawdopodobnymi wątkami. Świetna lektura. Będę kontynuować przygodę z twórczością Autora.

Epicko przedstawiony świat starożytny w okresie II wieku naszej ery. Wiele szczegółowo opracowanych wątków osnutych wokół żydowskiego powstania przeciw rzymskiemu okupantowi. Niezwykle szczegółowe opisy realiów ówczesnego życia codziennego. Postacie i wydarzenia historyczne, przeplatane całkiem prawdopodobnymi wątkami. Świetna lektura. Będę kontynuować przygodę z...

Większa część powieści dzieje się w Izraelu za panowania Trajana i Hadriana. Z rozmachem i niezwykle ciekawie przedstawiona historia powstania Szymona Bar Kochby w 132-135 roku oraz jego krwawego stłumienia i całkowitej zagłady Jerozolimy (Jerozolima już po pierwszym powstaniu - za Tytusa została zniszczona, teraz miejsce po świątyni zaorano i postawiono na nim pomnik Hadriana). Ciekawy portret generała Juliusza Serwera.
Książka jest wspaniale napisana. Bardzo podobały mi się filozoficzne przemyślenia bohaterów, ich niejednoznaczny obraz. Imponuje wiedza autora. Na pewno sięgnę po kolejne części.

Większa część powieści dzieje się w Izraelu za panowania Trajana i Hadriana. Z rozmachem i niezwykle ciekawie przedstawiona historia powstania Szymona Bar Kochby w 132-135 roku oraz jego krwawego stłumienia i całkowitej zagłady Jerozolimy (Jerozolima już po pierwszym powstaniu - za Tytusa została zniszczona, teraz miejsce po świątyni zaorano i postawiono na nim pomnik...

Dosyć ciekawie napisana powieść o żydowskim powstaniu przeciw Rzymowi w II w. i splot losów kilku bohaterów.
Ciekawie były wyjaśnione pojęcia, przedmioty zwyczaje, zarówno z kultury rzymskiej jak i żydowskiej. Nie mniej, autor nie uniknął wielu powtórzeń czy opisów.

Dosyć ciekawie napisana powieść o żydowskim powstaniu przeciw Rzymowi w II w. i splot losów kilku bohaterów.
Ciekawie były wyjaśnione pojęcia, przedmioty zwyczaje, zarówno z kultury rzymskiej jak i żydowskiej. Nie mniej, autor nie uniknął wielu powtórzeń czy opisów.

Zaczęło się tak sobie- ale w pewnym momencie gdy autor "wszedł" w czasy historyczne, książka wciągnęła niesamowicie- rozmowy, opis, losy bohaterów. Bardzo dobrze się czytało.
To moje pierwsze spotkanie z autorem, ale na pewnie nie ostatnie.

Zaczęło się tak sobie- ale w pewnym momencie gdy autor "wszedł" w czasy historyczne, książka wciągnęła niesamowicie- rozmowy, opis, losy bohaterów. Bardzo dobrze się czytało.
To moje pierwsze spotkanie z autorem, ale na pewnie nie ostatnie.

Po raz kolejny chylę czoła przed Wojciechem Dutką za stworzenie ciekawej i klimatycznej powieści z bogatym tłem historycznym, przesiąkniętej zwrotami akcji, wciągającymi opisami scen batalistycznych oraz emocjonalnymi dialogami. Bohaterami tej fascynującej książki są ludzie owładnięci ideami, odnoszący się z niechęcią do obcych, ulegający gwałtownym namiętnościom, za wszelką cenę dążący do realizacji swoich celów.

Reasumując. "Apokryf" jest to książka, która poruszyła mnie swoją tematyką oraz wciągnęła od pierwszej do ostatniej strony. Warto przeczytać.

Po raz kolejny chylę czoła przed Wojciechem Dutką za stworzenie ciekawej i klimatycznej powieści z bogatym tłem historycznym, przesiąkniętej zwrotami akcji, wciągającymi opisami scen batalistycznych oraz emocjonalnymi dialogami. Bohaterami tej fascynującej książki są ludzie owładnięci ideami, odnoszący się z niechęcią do obcych, ulegający gwałtownym namiętnościom, za...

To było niesamowicie dobre! Apokryf to powieść tłusta, treściwa, twarda jak sandał legionisty.

Autor bardzo umiejętnie przeplata historię kilku bohaterów. Podobało mi się, że mogłem poznać kawał ich życia, a nie tylko sam fragment powstania.

Raczej nie ma nudy, choć zdarzyło się parę dłużyzn. Fabuła ciekawa i dobrze poprowadzona jest kilka szczęśliwych lub nieszczęśliwych zbiegów okoliczności pchających fabułę do przodu, ale bez nich trzeba by zrobić z tego całą sagę.

Nie wiem, jakie były stereotypy w starożytności, ale mam wrażenie, że te ukazane w książce są raczej współczesne.
Ludzie władzy/cesarze to osoby śliskie, legioniści — ludzie twardzi, rzymianie — rządni krwi, żydzi — separacja i niechęć do innych, chrześcijanie — dobrzy ludzie, a jeśli zdradzają to na całego i potem odkupują swoje winy.

W każdym razie książka jest fenomenalna i sięgnę po kolejne utwory autora.

To było niesamowicie dobre! Apokryf to powieść tłusta, treściwa, twarda jak sandał legionisty.

Autor bardzo umiejętnie przeplata historię kilku bohaterów. Podobało mi się, że mogłem poznać kawał ich życia, a nie tylko sam fragment powstania.

Raczej nie ma nudy, choć zdarzyło się parę dłużyzn. Fabuła ciekawa i dobrze poprowadzona jest kilka szczęśliwych lub nieszczęśliwych...

polecam. fantastyczna ekspercka wiedza o antyku. Profesjonalizm w opisie psychologii. Niesamowita kompetencja historiograficzna. Absolutna sprawność językowa. Wybitny talent narracyjny. Spuściłem się 3 razy (chociaż jestem kobietą). Polecam.

polecam. fantastyczna ekspercka wiedza o antyku. Profesjonalizm w opisie psychologii. Niesamowita kompetencja historiograficzna. Absolutna sprawność językowa. Wybitny talent narracyjny. Spuściłem się 3 razy (chociaż jestem kobietą). Polecam.

W tym roku książki tego autora często znajdują się na mojej liście czytelniczej. Tym razem „Apokryf”, w której bardzo podoba mi się zręczne połączenie kilku opowieści w ciekawą fabułę historyczną. Mamy w niej świat starożytny II wieku z historią powstania skierowanego przeciwko Cesarstwu Rzymskiemu, mającego na celu pozbycie się rzymskiego zwierzchnictwa nad prowincją Judei. Juliusz Sewer – Rzymianin, będąc już na łożu śmierci zrzuca z siebie ciężar dokonanych zbrodni, opowiadając historię niezwykłej przyjaźni, zmagań bitewnych i odkrywając przed swoim synem jego prawdziwe pochodzenie. Czytelnik wciągnięty jest w sam środek niezwykłych wydarzeń, poznając motywy i dylematy moralne towarzyszące wyborom bohaterów. Autor ukazuje też rolę, jaką miał odegrać „mesjasz” dla narodu żydowskiego – zupełnie odmienną niż w chrześcijaństwie. Powieść jest też ciekawym studium relacji zachodzących pomiędzy społecznością żydowską i chrześcijańską. Polecam.

W tym roku książki tego autora często znajdują się na mojej liście czytelniczej. Tym razem „Apokryf”, w której bardzo podoba mi się zręczne połączenie kilku opowieści w ciekawą fabułę historyczną. Mamy w niej świat starożytny II wieku z historią powstania skierowanego przeciwko Cesarstwu Rzymskiemu, mającego na celu pozbycie się rzymskiego zwierzchnictwa nad prowincją...

"Gdzie jest kwatera dla kanoniera?
Marszruta: Cap - nord west.
Brnie artyleria w deszcz,
Targa nią śmierci dreszcz,
Więc gdy się zdarzy chłopcom
Napotkać rasę obcą,
Armatnie mięso zmienią w krwisty befsztyk, tak jest!"*

Dutka ma w książce zatytułowany "Apokryf" ciekawy koncept literacki. Mamy trzy historie i każda kolejna to jeszcze głębsze wejście w główny motyw, a mianowicie chodzi o powstanie żydowskie z lat 132 – 135, znane jako powstanie Bar Kochby. To była prawdziwa masakra, jaką urządziły legiony cesarza Hadriana.

Pierwsza historia, to motyw śląskiego nauczyciela historii, który działał również naukowo. Pewnego dnia otrzymał grant naukowy, co pozwoliło mu wybrać się do Nowego Jorku, i tam w amerykańskich bibliotekach zupełnie przypadkiem natknął się na nieznany nikomu apokryf dotyczący wydarzeń z drugiego wieku.

Potem mamy drugą historię, przenosimy się do Rzymu, rok ok 160, mamy historię młodego rzymianina Sekstusa Juliusza Sewera. Ojciec opowiada mu o swojej przeszłości, kiedy jako legionista brał udział w licznych wojnach, ale to co wydarzyło się w trudnej prowincji Judea przerosło wszystko co widział. Nawet po latach ma coś co byśmy w dzisiejszych czasach nazwali zespół stresu pourazowego PTSD. Dowiaduje się również, że on jako maleńkie dziecko jako jedyny przeżył jedną z masakr ludności cywilnej i potajemnie został przetransportowany do Rzymu i adoptowany przez rodzinę Sewerów. Otrzymał możliwość wyboru czy chce nadal być rzymianinem czy poszukać swojej tożsamości i odpowiedzieć po swojemu na pytanie kim jest i kim chce być.

No i wreszcie ta trzecia historia, czyli opisy epopei wojennych Sewera seniora. Jest to najbardziej wstrząsająca i na pewno najtrudniejsza część tej książki. Sporo się dzieje i litrów krwi przelanych na kartach tej książki policzyć się nie da.

Tak tak to nie pomyłka, jeśli chodzi o powstanie z 132 r. Było coś takiego. Co prawda bardziej znane w historii jest te z 70 r. Wtedy też zburzona została Świątynia Jerozolimska i jej resztki do czasów współczesnych są Ściana Płaczu, jedną z atrakcji turystycznych Jerozolimy. To wydarzenie jest znane chociażby z racji tego, że w swojej publikacji pt. "Wojna żydowska" opisał jest Józef Flawiusz. W sumie to ciekawa postać, był żydem, potem rzymianinem, wszedł do klasycznej historiografii pisząc swoje przemyślenia o wydarzeniach z Jerozolimy i nie tylko, chociażby obrony twierdzy Masada, którą najpierw Żydzi zdobyli, a potem rzymianie postanowili odbić. Co im się powiodło. Ostatni żyjący obrońcy w liczbie 40, postanowili, że wróg nie weźmie ich żywcem. Jeden drugiego zabije, losowali co i jak. Józef Flawiusz miał inne zdanie, i postanowił zakombinować, że on będzie w losowaniu tym ostatnim, który niby sam się zabije. Motyw jest znany w logice i matematyce jako permutacja Flawiusza. Józef Flawiusz przeżył poddał się rzymianom. Ciekawostką jest, że ogniem zapalnym był fakt, że skarbca świątyni zaginęło 17 talentów złota, rzekomo na potrzeby cesarza, co było gigantyczną kwotą. W tym drugim powstaniu chodziło o to, że Rzymianie chcieli przebudować stolicę Izraela na wzór hellenistyczny, Rabini, przywódcy duchowi i moralni ludu sprzeciwili się. No i doszło do wojny!

W kontekście powstania pewnie chodzi nie tylko o różnice kulturowe, ale bardziej o swoistą martyrologię tego narodu, trudno, żeby byli zachwyceni okupacją Imperium Rzymskiego, w dodatku wrogowie pozbawili ich Świętego Miejsca, całego mnóstwa skarbów. Niektóre artefakty z tego zbioru skarbów do dnia dzisiejszego pojawiają się we wszystkich możliwych teoriach spiskowych.

Podsumowując książka jest naprawdę ciekawa, fascynująca, momentami bardzo trudna. Ciekawie autor opisał bohaterów z wszystkich trzech warstw tej koncepcji. Fajnie odwzorowane są realia historyczne zarówno starożytnego Rzymu, jak i Ziemii Świętej. Na pewno ciekawie są opisane motywy wojenne. Cytat z piosenki Kazika co prawda dotyczy wojen współczesnych, ale czy sens i logika wojen się zmieniła przez tysiąclecia czy stulecia? Po za tym, że teraz korzystamy z bardziej skomplikowanych urządzeń, maszyn, do zabijania. A tak to chyba niczym. Krew, cierpienie, ale też z drugiej radość z wygranej, często wzbogacenie się. Ktoś na tym zarabia sprzedając broń. Co jest siłą napędową wszystkich wojen. Niewątpliwie jak ktoś lubi książki historyczne to warto książki przeczytać. Jak widać, mówiąc odrobinkę slangowo, Dutka daje radę. I tego się trzymajmy. Polecam


* Fragment piosenki Kazika pt. "Pieśń o kanonierach", zacytowałem ze str. internetowej: https://www.tekstowo.pl/piosenka,kazik,pies__o_kanonierach.html

"Gdzie jest kwatera dla kanoniera?
Marszruta: Cap - nord west.
Brnie artyleria w deszcz,
Targa nią śmierci dreszcz,
Więc gdy się zdarzy chłopcom
Napotkać rasę obcą,
Armatnie mięso zmienią w krwisty befsztyk, tak jest!"*

Dutka ma w książce zatytułowany "Apokryf" ciekawy koncept literacki. Mamy trzy historie i każda kolejna to jeszcze głębsze wejście w główny motyw, a...

Bardzo lubię historie, starożytność i Rzym, ale chyba po raz pierwszy miałam okazję dokładniej zapoznać się z historia powstania żydowskiego w Judei i przyjrzeć się bliżej Legionów rzymskim i totalnie wciągnęła mnie ta historyczna rzeczywistość. Do tego tło różnic religijnych, animozji między Żydami a chrześcijanami i totalnego niezrozumienia obu religii przez Rzymian, sprawia, że jest to fascynująca lektura.

Bardzo lubię historie, starożytność i Rzym, ale chyba po raz pierwszy miałam okazję dokładniej zapoznać się z historia powstania żydowskiego w Judei i przyjrzeć się bliżej Legionów rzymskim i totalnie wciągnęła mnie ta historyczna rzeczywistość. Do tego tło różnic religijnych, animozji między Żydami a chrześcijanami i totalnego niezrozumienia obu religii przez Rzymian,...