Nie lubię wystawiać negatywnych opinii ale ta książka zupełnie nie przypadła mi do gustu. Czytając opis od wydawcy myślałam, że to może być strzał w dziesiątkę a niestety strasznie się przy niej wynudziłam. Pomysł wydawał się ciekawy i myślałam, że po kilkunastu kartkach wciągnie mnie fabuła ale tak się nie stało. Początkowo nastawiłam się na historię w stylu Agathy Christie- spotkanie w willi, wielu bohaterów, okropne morderstwo i każdy może okazać się winny. Nie zaprzyjaźniłam się z bohaterami, nie zaciekawiła mnie treść i nie dotrwałam do końca.
Sara Blosh jest spadkobierczynią majątku Aleksandrowiczów. Postanawia zorganizować przyjęcie dla rodziny i przyjaciół, które po pewnym czasie wymyka się spod kontroli. Uczestnicy imprezy nie wydają się nią zachwyceni a wręcz odwrotnie. Nie podoba im się, że Sara odziedziczyła taki majątek. W jednym z pokoi zostają znalezione zwłoki biznesmena i wszystko wskazuje na to, że praktycznie każdy mógł mieć motyw aby się go pozbyć. Dworek jest dobrze strzeżony więc nie mógł być to ktoś z zewnątrz a z całą pewnością uczestnik przyjęcia. 4/10⭐️

Nie lubię wystawiać negatywnych opinii ale ta książka zupełnie nie przypadła mi do gustu. Czytając opis od wydawcy myślałam, że to może być strzał w dziesiątkę a niestety strasznie się przy niej wynudziłam. Pomysł wydawał się ciekawy i myślałam, że po kilkunastu kartkach wciągnie mnie fabuła ale tak się nie stało. Początkowo nastawiłam się na historię w stylu Agathy...

Dobry polski obyczaj z wątkiem kryminalnym. Akcja dwutorowa kiedyś i dziś. Losy rodzinnych relacji, więcej nie napisze, przeczytaj sam😁

Dobry polski obyczaj z wątkiem kryminalnym. Akcja dwutorowa kiedyś i dziś. Losy rodzinnych relacji, więcej nie napisze, przeczytaj sam😁

Książka jest reklamowana jako thriller psychologiczny, chociaż moim zdaniem jest to kryminał... Ale poza tym Joanna Dulewicz napisała naprawdę dobrą książkę, która spodoba się zarówno miłośnikom kryminałów jak i thrillerów

Książka jest reklamowana jako thriller psychologiczny, chociaż moim zdaniem jest to kryminał... Ale poza tym Joanna Dulewicz napisała naprawdę dobrą książkę, która spodoba się zarówno miłośnikom kryminałów jak i thrillerów

Nie byłam w stanie przez to przebrnąć. Zapowiadało się ciekawie - a potem nuda. Zbyt wiele osób, trudno było ogarnąć powiązania między nimi.
Nie moja bajka.
Myślałam początkowo, że to będzie intelektualny kryminał - ze wszystkich zebranych informacji trzeba będzie wyłuskać kluczowe i odgadnąć kto zabił.
A tu nic z tego :(

Nie byłam w stanie przez to przebrnąć. Zapowiadało się ciekawie - a potem nuda. Zbyt wiele osób, trudno było ogarnąć powiązania między nimi.
Nie moja bajka.
Myślałam początkowo, że to będzie intelektualny kryminał - ze wszystkich zebranych informacji trzeba będzie wyłuskać kluczowe i odgadnąć kto zabił.
A tu nic z tego :(

No nie dałam rady. Poczatkek jest ciekawy - tajemnicze zabojstwo podczas przyjęcia lokalnej 'arystokracji'. A potem zaczyna się - gwalty, trudne dzieciństwa, nagłe wypadki, nieszczęścia rodzinne, przemoc domowa, zdrady i chore dzieci. Do tego średnio napisane. Może gdybym czytała tę książkę 10 lat temu (czyli z 50 kryminałów temu) moja ocena byłaby inna. Skojarzyło mi się z Lackerberg, której przeczytałam ze dwie książki i nadal się dziwię jak taka prostacka konstrukcja robi taką karierę. Choć w zasadzie nie powinno mnie to dziwić, bo kipeskie i szokujące bywa też lekkostrawne dla szerokiej publiczności.

No nie dałam rady. Poczatkek jest ciekawy - tajemnicze zabojstwo podczas przyjęcia lokalnej 'arystokracji'. A potem zaczyna się - gwalty, trudne dzieciństwa, nagłe wypadki, nieszczęścia rodzinne, przemoc domowa, zdrady i chore dzieci. Do tego średnio napisane. Może gdybym czytała tę książkę 10 lat temu (czyli z 50 kryminałów temu) moja ocena byłaby inna. Skojarzyło mi się...

Ciekawa powieść, wciągająca.
Choć momentami także dość przygnębiająca, bo dotyka traum, zadr, kompleksów, ludzkiej zazdrości, zawiści, i skutków nadopiekuńczej miłości...
Wnikliwe rysy charakterologiczne, zakręcone zakończenie.
Najbardziej tragicznymi postaciami są Karolina Mogilska i jej córka, Paula. Wchodząca w dorosłość dziewczyna (Karolina),zamiast zajmować się sprawami nastolatków, jest od początku ciężko doświadczona przez los. "Coraz wyraźniej widziała, że w jej rodzinie dokonuje się przewrotna sukcesja, że przejmjue po rodzicach głębokie przeświadczenie, że jest kimś gorszym, że otaczająca rzeczywistość stanowi zagrożenie, a nadzieja na lepsze jutro jest jedynie ułudą. Ale co mogła zrobić?"
Dziedziczenie biedy, nałogów, braku wykształcenia, perspektyw, wręcz ”mentalne ubezwłasnowolnienie”,
przygniata głównych bohaterów niczym głazy do ziemi. Niektórym uda się wyzwolić, inni skończą życie, nim na dobre się wyzwolą ze swoich niekończących się problemów.

Na marginesie, dwóch korektorów i żaden nie wychwycił "stróżki śliny" pod koniec powieści??! 🤦‍♀️

Mimo wad, warto przeczytać.

Ciekawa powieść, wciągająca.
Choć momentami także dość przygnębiająca, bo dotyka traum, zadr, kompleksów, ludzkiej zazdrości, zawiści, i skutków nadopiekuńczej miłości...
Wnikliwe rysy charakterologiczne, zakręcone zakończenie.
Najbardziej tragicznymi postaciami są Karolina Mogilska i jej córka, Paula. Wchodząca w dorosłość dziewczyna (Karolina),zamiast zajmować się...

Rewelacyjna opowieść !!!

Nie miałem wcześniej do czynienia z twórczością pani Dulewicz a tą pozycją zdobyła moje serce !

Wspaniale skonstruowana intryga powodowała, że od lektury nie mogłem się oderwać.
Małomiasteczkowa społeczność, zabytkowy dwór, piękna introwertyczna właścicielka i tajemnicza śmierć lokalnego potentata w trakcie przyjęcia w pałacu.
Przebieg zdarzeń oglądamy oczami wszystkich zainteresowanych, co rusz przeskakując w przeszłość.
A ta przeszłość przygnębia, przytłacza.

Świetnie zostały zarysowane postacie poszczególnych dramatis personae, z których moją największą sympatię zdobyła Paula.

Barwny język, doskonały styl, logiczne wyjaśnienie wszystkich wątpliwości, poplątana a jednocześnie rewelacyjnie wyjaśniona cała historia, to wszystko składa się na fascynującą powieść.

Polecam z czystym sumieniem !!!

9/10.

Rewelacyjna opowieść !!!

Nie miałem wcześniej do czynienia z twórczością pani Dulewicz a tą pozycją zdobyła moje serce !

Wspaniale skonstruowana intryga powodowała, że od lektury nie mogłem się oderwać.
Małomiasteczkowa społeczność, zabytkowy dwór, piękna introwertyczna właścicielka i tajemnicza śmierć lokalnego potentata w trakcie przyjęcia w pałacu.
Przebieg zdarzeń...

"Sukcesja" to dobrze napisany kryminał przez autorkę i niesamowita progresja w jej twórczości, którą śledzę od jej debiutu to jest wjazd windą na wyższe piętro :)...długo kazała nam czekać na swoją kolejną powieść ale warto było.
Liczne intrygi, tajemnice z przed lat, zwroty akcji i napięcie, które trzyma czytelnika do samego końca. Fabuła jest skomplikowana i wymaga skupienia się na szczegółach, co sprawia, że książka ta wymaga od czytelnika uwagi i cierpliwości.

Bohaterowie są dobrze zarysowani i posiadają złożone osobowości, stają się dla czytelnika realistyczni i interesujący i pełnią ważne role w historii. W książce nie brakuje również wątków pobocznych, takich jak problemy rodzinne, miłość i lojalność, problematyka związków międzyludzkich

Podsumowując, "Sukcesja" Joanny Dulewicz to dobrze napisany i wciągający kryminał, który z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom tego gatunku. autorce udało się wciągnąć mnie w świat bohaterów...Brawo!!

"Sukcesja" to dobrze napisany kryminał przez autorkę i niesamowita progresja w jej twórczości, którą śledzę od jej debiutu to jest wjazd windą na wyższe piętro :)...długo kazała nam czekać na swoją kolejną powieść ale warto było.
Liczne intrygi, tajemnice z przed lat, zwroty akcji i napięcie, które trzyma czytelnika do samego końca. Fabuła jest skomplikowana i wymaga...

Mam problem z tą książką. Niby wszystko dobrze, poprawnie, logicznie, ale po prostu mnie zmęczyła. Nie mogłam przebrnąć.

Mam problem z tą książką. Niby wszystko dobrze, poprawnie, logicznie, ale po prostu mnie zmęczyła. Nie mogłam przebrnąć.

Kryminał w klasycznym stylu - ktoś został zamordowany, a sprawcami mogli być tylko goście pałacyku, przy czym każdy mógł mieć powód, by zabić. Przy okazji opowieść o miłości, rodzinnych tajemnicach i intrygach. Również o nadopiekuńczości, zawiści i zemście. Dobrze skonstruowana, logiczna i spójna. Polecam!

Kryminał w klasycznym stylu - ktoś został zamordowany, a sprawcami mogli być tylko goście pałacyku, przy czym każdy mógł mieć powód, by zabić. Przy okazji opowieść o miłości, rodzinnych tajemnicach i intrygach. Również o nadopiekuńczości, zawiści i zemście. Dobrze skonstruowana, logiczna i spójna. Polecam!