Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mógł być psychologiczny dramat rodzinny a wyszła telenowela. Na dodatek dość nudna z powtórzeniami, które jak rozumiem, były zabiegiem artystycznym majacym nadawac przemyśleniom autentyczności.
Ja niestety bohaterom (i historii) nie uwierzyłam. W sumie począwszy od córki wstydzącej się ojca ze słoikami. Może i redaktorom z warszawskiej gazety w 2020 wstydzenie się słoików wydaje się wiarygodne. W środowisku studentów lat 2000 nie było żadnym obciachem. W sumie, za głupie uznane byłoby śmianie się że słoików. Sztuczne zjawisko wykreowane wiele lat później przez media. Nie wiem czy wierzyć w takim razie w odczucia co do wydarzeń z PRL-u, w przemyślenia emeryta, w stosunku rodzinne. Niestety, wszystko wydaje się właśnie płytką kalką.

Mógł być psychologiczny dramat rodzinny a wyszła telenowela. Na dodatek dość nudna z powtórzeniami, które jak rozumiem, były zabiegiem artystycznym majacym nadawac przemyśleniom autentyczności.
Ja niestety bohaterom (i historii) nie uwierzyłam. W sumie począwszy od córki wstydzącej się ojca ze słoikami. Może i redaktorom z warszawskiej gazety w 2020 wstydzenie się słoików...

Dobre. Szczere, nienadęte. Ciekawe fakty, fajne historie, bohaterowie, których lubisz. Super oglądałoby się serial na podstawie tej książki. Tacy backpackersi plus lat 80'.

Dobre. Szczere, nienadęte. Ciekawe fakty, fajne historie, bohaterowie, których lubisz. Super oglądałoby się serial na podstawie tej książki. Tacy backpackersi plus lat 80'.

To jest naprawdę dobrze napisana książka. Nie pretenduje do roli socjologicznego traktatu o Omanie, jest zbiorem opowieści wysłuchanych przez autorkę i jej własnych obserwacji.

To jest naprawdę dobrze napisana książka. Nie pretenduje do roli socjologicznego traktatu o Omanie, jest zbiorem opowieści wysłuchanych przez autorkę i jej własnych obserwacji.