Kilka błyskotliwych myśli, rozczarowana sobą, pracą i ogólnie życiem trzydziestoletnia bohaterka. Dla mnie ok do czytania, ale szybko zapomnę o tej książce. Chyba za mało atrakcyjna ksiażka dla polskiego czytelnika, mamy jeszcze większe zmartwienia dnia codziennego niż bohaterka

Kilka błyskotliwych myśli, rozczarowana sobą, pracą i ogólnie życiem trzydziestoletnia bohaterka. Dla mnie ok do czytania, ale szybko zapomnę o tej książce. Chyba za mało atrakcyjna ksiażka dla polskiego czytelnika, mamy jeszcze większe zmartwienia dnia codziennego niż bohaterka

To była najgorsza, najnudniejsza i najbardziej depresyjna książka jaką przeczytałam. Czułam się równie przygnębiona jak główna bohaterka, która nie ma w sobie żadnych aspiracji, motywacji ani chęci do życia. Do tego prostackie życie, alkoholizm i nieśmieszne żarty. Totalna strata czasu.

To była najgorsza, najnudniejsza i najbardziej depresyjna książka jaką przeczytałam. Czułam się równie przygnębiona jak główna bohaterka, która nie ma w sobie żadnych aspiracji, motywacji ani chęci do życia. Do tego prostackie życie, alkoholizm i nieśmieszne żarty. Totalna strata czasu.

Książka jest ciekawa i okropnie smutna. To dobry portret współczesnej młodej kobiety, czy może w ogóle wielu współczesnych trzydziestolatków. Temat podejmowały różne książki (u nas Piotr K.) czy seriale ("Dziewczyny"),ale chyba tylko Butler konsekwentnie nurza się w tej beznadziei, nie szuka niczego "ekscytującego". Według mnie, książkę "zabija" końcówka, która sprawia, że powieść wydaje się źle skonstruowana, niespójna. Niewiele ma to wspólnego z wieloznacznością, moim zdaniem zabieg nieudany.

Książka jest ciekawa i okropnie smutna. To dobry portret współczesnej młodej kobiety, czy może w ogóle wielu współczesnych trzydziestolatków. Temat podejmowały różne książki (u nas Piotr K.) czy seriale ("Dziewczyny"),ale chyba tylko Butler konsekwentnie nurza się w tej beznadziei, nie szuka niczego "ekscytującego". Według mnie, książkę "zabija" końcówka, która sprawia, że...

To dobra książka i daje do myślenia. Naświetla problemy społeczne młodego pokolenia, obecnych młodych dorosłych. Nie jest to przyjemna lektura. Momentami wręcz nieprzyjemna i odpychającą. Opisuje losy dziewczyny, która ewidentnie potrzebuje pomocy, jest samotna, zagubiona, być może w depresji. Żyje wśród∂ludzi, którzy jej nie widzą, nie słyszą i nie czują. Problem, wydaje się ona a rozwiązaniem rzeczy, mieszkanie, ubrania, praca. Problemem jest jednak psychika i brak wrażliwości innych.

To dobra książka i daje do myślenia. Naświetla problemy społeczne młodego pokolenia, obecnych młodych dorosłych. Nie jest to przyjemna lektura. Momentami wręcz nieprzyjemna i odpychającą. Opisuje losy dziewczyny, która ewidentnie potrzebuje pomocy, jest samotna, zagubiona, być może w depresji. Żyje wśród∂ludzi, którzy jej nie widzą, nie słyszą i nie czują. Problem, wydaje...

Na pierwszy rzut oka, opis z tyłu książki nasuwa na myśl podobieństwo do książki świetnej Ottesy Moshfegh -"Mój rok relaksu i odpoczynku" i przyznam, że właśnie to podobieństwo skłoniło mnie do zakupu książki Butler "Nowa ja". Jednak mimo pierwszego podobieństwa do siebie dwóch książek, nie są tak całkiem podobne. Główna bohaterka żyje w całkowicie odmiennych realiach niż bohaterka Ottesy. Bohaterki wyraźnie dzieli status ekonomiczny, jedna jest uprzywilejowana, ze spadkiem rodzinnym, a u Buttler jest odwrotnie. Butler ukazuje bez żadnych upiększeń sytuacje w jakiej jest bohaterka - depresja, niekończące się problemy finansowe, nieprzepracowany związek z byłym chłopakiem, tymczasowa pracy i poczucie bycia niewidzialnym wśród pracowników biura projektowego i przede wszystkim niedocenianie. Buttler pokazuje również obraz w których główna bohaterka jest całkowicie zdemotywowana do działania, a jej przyjaciele, a raczej jedna przyjaciółka jest skoncentrowana jedynie na sobie i swoich problemach. Jest to niejako słodko - gorzka powieść o nas samych, młodych ludziach koło 30, przynajmniej ja z główną bohaterką, Millie w pewnych aspektach się utożsamiałam. Wnioskami, które należy wyciągnąć z tej powieści, to nie są banały, którymi karmią społeczeństwo mówcy motywacyjni "weź się w garść, MOŻESZ TO ZROBIĆ, skup się na celu" - z tym się nie zgadzam, przede wszystkim jeżeli czujemy, że jesteśmy w podobnej sytuacji jak bohaterka Millie, a wielu z nas mogło się borykać z podobnymi problemami, warto zadbać o swoje zdrowie psychiczne i komfort. Doceniam, że autorka opisała coś z czym każdy lub prawie każdy zmaga się na pewnym etapie życia. Książka do pochłonięcia w jeden wieczór, chwilami litościwie się uśmiechamy na działania bohaterki, a w drugiej chwili przychodzi refleksja.

Na pierwszy rzut oka, opis z tyłu książki nasuwa na myśl podobieństwo do książki świetnej Ottesy Moshfegh -"Mój rok relaksu i odpoczynku" i przyznam, że właśnie to podobieństwo skłoniło mnie do zakupu książki Butler "Nowa ja". Jednak mimo pierwszego podobieństwa do siebie dwóch książek, nie są tak całkiem podobne. Główna bohaterka żyje w całkowicie odmiennych realiach niż...

Borykająca się z żałobą po związku trzydziestolatka z tymczasową pracą w firmie, w której nikt zdaje się jej nie zauważać. W niektórych tekstach kultury to tylko preludium do pięknego pasma sukcesów, a sam przekaz dzieła wygląda jak występ mówcy motywacyjnego. Nie tym razem. Halle Butler zabiera nas do świata bez upiększeń.

Millie, z perspektywy której toczy się akcja powieści Nowa ja, pracuje w biurze projektowym. Jej zadanie polega na odbieraniu telefonów i niszczeniu starych dokumentów. Później wraca do domu, gdzie przygotowuje najprostszą kolację.

„KAŻDY PORANEK TUŻ PO PRZEBUDZENIU JEST NIEZNOŚNIE PODOBNY DO POPRZEDNICH”.


Wnioski, jakie bohaterka wysnuwa na temat swej rzeczywistości, zazwyczaj są gorzkie, a ona sama pełna niepokoju. W życiu prywatnym brakuje jej osoby, z którą mogłaby szczerze porozmawiać. Z przyjaciółkami kontakt albo jest utrudniony, albo mówią wyłącznie o swoich sprawach, wypowiadane przez nią zdania traktując wyłącznie jako przerywnik swoich monologów. Z matką, która ma dla niej mało czasu, nie rozmawia szczerze, bo wie, że w głosie rodzicielki poza próbą wsparcia pojawi się też nuta zawodu.

Cała recenzja na: https://czasostrefa.pl/nic-nie-boli-tak-jak-zycie-recenzja-ksiazki-nowa-ja/

Borykająca się z żałobą po związku trzydziestolatka z tymczasową pracą w firmie, w której nikt zdaje się jej nie zauważać. W niektórych tekstach kultury to tylko preludium do pięknego pasma sukcesów, a sam przekaz dzieła wygląda jak występ mówcy motywacyjnego. Nie tym razem. Halle Butler zabiera nas do świata bez upiększeń.

Millie, z perspektywy której toczy się akcja...

To nie satyra, taka jest twarz prekariatu. Kto choć przez moment swojego życia zaznał życia bez struktury i korporacyjnego bełkotu ten się w cyrku nie śmieje. Podczas lektury ciągle na myśl przychodziła mi bohaterka "Mojego roku relaksu i odpoczynku" Ottesy Moshfegh, obie historie mają pewien wspólny mianownik, jednak "Nowa ja" próbuje potrząsnąć czytelnikiem w kulminacyjnym punkcie raczej rachitycznie, w przeciwieństwie do dzieła Moshfegh.

To nie satyra, taka jest twarz prekariatu. Kto choć przez moment swojego życia zaznał życia bez struktury i korporacyjnego bełkotu ten się w cyrku nie śmieje. Podczas lektury ciągle na myśl przychodziła mi bohaterka "Mojego roku relaksu i odpoczynku" Ottesy Moshfegh, obie historie mają pewien wspólny mianownik, jednak "Nowa ja" próbuje potrząsnąć czytelnikiem w...

Każdy z nas walczy by utrzymać się na powierzchni. Dźwiga z życiem, stara poprawić jego jakość, godnie funkcjonować. Dopasować w ramy ferowane przez społeczeństwo. Jak się nie pogubić w świecie pełnym konsumpcjonizmu? Złapać balans pomimo strat? Na te pytania będzie odpowiadać główna bohaterka.To rzecz o problemach współczesnego świata i smutku jaki mu towarzyszy. Pełna przechyłów dotyczących poszukiwania tożsamości, wolności, istoty bezpieczeństwa i nadziei w drodze ku reszcie żywota. Zapisana w ironicznej ale i humorystycznej formie rozprawka nad trudami dorosłości. Obnaża, że fortuna nie zawsze pomimo usilnych starań jest dla ludzi łaskawa, lecz warto się łokciami rozpychać. Za horyzontem wyścielonym złymi wiadomościami czekają dobre momenty. Trzeba tylko cierpliwie grad niepowodzeń przeczekać i z nich wyciągnąć lekcję na przyszłość.Nie sądziłam, że ta satyryczna rzecz pozwoli mi odpocząć, wleje nadzieję na poprawę żywota, że przypomni o dniach mieniących się barwami nieszczęścia w sposób powodujący uśmiech w kącikach ust. A jednak. Idealna rzecz do pochłonięcia za jednym posiedzeniem. Refleksyjna, chociaż momentami gorzkawa jak grejpfrut.

Każdy z nas walczy by utrzymać się na powierzchni. Dźwiga z życiem, stara poprawić jego jakość, godnie funkcjonować. Dopasować w ramy ferowane przez społeczeństwo. Jak się nie pogubić w świecie pełnym konsumpcjonizmu? Złapać balans pomimo strat? Na te pytania będzie odpowiadać główna bohaterka.To rzecz o problemach współczesnego świata i smutku jaki mu towarzyszy. Pełna...

damn :(

damn :(

Zrozumiałe Okropieństwo.

Zrozumiałe Okropieństwo.