Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ależ to była lektura! Niepozorny początek w całym obrazie pozamiatał moje emocje i po doczytaniu ostatnich stron złapał mnie książkowy kac. Solidny, satysfakcjonujący kac. „Memorial Drive. Wspomnienia córki” to książka-pamiętnik, próba rozliczenia z przeszłością i powrót do punktu, w którym wszystko się skończyło. Natasha Trethewey miała 19 lat kiedy były partner brutalnie zamordował jej matkę. Po latach stara się znaleźć drogę do domu, do miejsca, które odebrało jej niewinność i poczucie bezpieczeństwa. Wspomnień, w których matka była jeszcze żywa. Jeśli spodziewacie się łzawej historii o cudownym życiu, które zakończyła tragedia - sięgnijcie po inną książkę. Autorka nie dosładza swojej historii, mówi zarówno o rzeczach dobrych jak i złych, nie gra bez powodu na emocjach czytelnika. Można wręcz mieć wrażenie, że ma pewien dystans do swojej własnej historii, opowiada ją spokojnie i powoli wprowadza napięcie. W punkcie kulminacyjnym ciężko oderwać się od lektury, a mięśnie napinają się do granic możliwości. Znajdziecie tu klasowe i społeczne podziały, przemoc domową i nieudolność pomocy społecznej oraz innych służb. To bardzo smutna i opowiedziana z wielką pokorą historia, w której nie ma miejsca na szczęśliwe zakończenie. Polecam, jeśli nie jest to dla Was zbyt dużo. Trethewey przypomniała mi o innej, niedawno czytanej książce „Lato, gdy mama miała zielone oczy”. Strata matki na każdym etapie życie zostawia po sobie ślad - czasami nie jesteśmy nawet świadomi, jak duży.