On

Doskonała zbrodnia, ale brak tutaj niezbitych dowodów. Idealnie ukazuje działania polskiej prokuratury i policji. Dobrze się ją czytało, bardzo gładko i szybko. Pięknie wyostrzone obrazy napisane słowami od Diany Brzezińskiej. Bardzo przywiązałam się do Olafa Bobika i Aspiranta Jakuba Klimka nie ukrywając to oni odgrywali tutaj największą rolę.

Doskonała zbrodnia, ale brak tutaj niezbitych dowodów. Idealnie ukazuje działania polskiej prokuratury i policji. Dobrze się ją czytało, bardzo gładko i szybko. Pięknie wyostrzone obrazy napisane słowami od Diany Brzezińskiej. Bardzo przywiązałam się do Olafa Bobika i Aspiranta Jakuba Klimka nie ukrywając to oni odgrywali tutaj największą rolę.

Zupełnie nie rozumiem sensu tej książki. Zapowiadała się ciekawie, coraz lepiej, czekałam jak autorka rozwikła sprawę i co? nic. zakończyła. Nie miała pomysłu? chciała tylko napisać moralitet?

Zupełnie nie rozumiem sensu tej książki. Zapowiadała się ciekawie, coraz lepiej, czekałam jak autorka rozwikła sprawę i co? nic. zakończyła. Nie miała pomysłu? chciała tylko napisać moralitet?

Nie zawiodłam się. Autorka warta uwagi

Nie zawiodłam się. Autorka warta uwagi

Dla Joanny piękny, gorący romans był spełnieniem marzeń. Była już znudzona rola matki i żony, chciała poczuć na nowo dreszcze na całym ciele. Jednak toksyczny kochanek miał wobec niej inne plany. Psychopatyczny M, który upija się władza nad kobieta nie wydaje się być najlepszym wyborem. Nie wiedziała o tym, jednak została przez niego wybrana.
Książka pisana z perspektywy zakochanej kobiety, opowiada retrospekcje na temat romansu. Natomiast w czasie rzeczywistym próbujemy rozwikłać zagadkę jej śmierci. Lista podejrzanych na zmianę rośnie i maleje, a poszlaki są jedynie sugestiami i domysłami.
Dobrze napisana, szybko się czyta, bo fabuła wciąga i sunie do przodu. Osobiście byłam tylko nie zadowolona z tego, ze sprawcy nie dosięgła sprawiedliwość. Ale takie są realia naszego kraju…

Dla Joanny piękny, gorący romans był spełnieniem marzeń. Była już znudzona rola matki i żony, chciała poczuć na nowo dreszcze na całym ciele. Jednak toksyczny kochanek miał wobec niej inne plany. Psychopatyczny M, który upija się władza nad kobieta nie wydaje się być najlepszym wyborem. Nie wiedziała o tym, jednak została przez niego wybrana.
Książka pisana z perspektywy...

"ON" DIANA BRZEZIŃSKA.
@ Roman Dłużniewski..DZIĘKUJĘ ROMKU ZA ŚWIETNĄ OPINIĘ O TEJ KSIĄŻCE, DZIĘKI KTÓREJ SPĘDZIŁAM KILKA FANTASTYCZNYCH GODZIN NA CZYTANIU........
Marcel Jeleński jest znanym lekarzem, mężem i ojcem dwójki dzieci. Kiedy pewnego poranka wraca do domu po konferencji, zastaje martwą żonę w łóżku. Wszystkie tropy i ślady, jakie znajdują policjanci prowadzą do męża ofiary. W dodatku mężczyzna ukrywa przed śledczymi pewien fakt, który może zostać wykorzystany przeciwko niemu. Książka od początku nacechowana jest ogromnymi emocjami. Z jednej strony trwa emocjonujące śledztwo, które wydaje się zbyt proste, by rozwiązanie mogło okazać się prawdziwe. Z drugiej strony targają nami silne emocje Jeleńskiego. Kto zamordował jego żonę Joannę? Czy miał z tym coś wspólnego? W międzyczasie poznajemy historię rozwijającego się romansu. Anna poznaje w banku, w którym pracuje, tajemniczego M. Mężczyzna jest spełnieniem marzeń każdej kobiety - inteligentny, przystojny, dobrze wychowany, a do tego jest gotów przychylić nieba swojej kobiecie. Anna jest gotowa porzucić dla niego swoje dotychczasowe życie - męża, dzieci, znajomych oraz rodzinę. Wszystko wydaje się piękne, zaczną razem nowe wspaniałe życie. Tyle, że Anna nie wie wszystkiego. On nie jest tym wymarzonym w snach ideałem. Autorka bardzo realistycznie opisuje kolejne etapy toksycznego związku. W miarę rozwoju sytuacji czytelnik zadaje sobie pytania: czy M. miał coś wspólnego ze śmiercią Jeleńskiej? Czy Anna zdoła uwolnić się od tyrana, który tylko czeka na to, by doszczętnie zniszczyć jej życie? Rewelacyjna książka ze zwrotami akcji, świetnie skrojonym wątkiem psychologicznym i nieprzewidywalnym zakończeniem. Po przeczytaniu ostatniego zdania poczułam coś na kształt ogromnej niesprawiedliwości. Coś, co kazało mi się jednak zastanowić nad tym, ilu psychopatów naprawdę jest wśród nas. I jak pomóc osobie, która wpadła w jego sidła. Książka skłania do głębszych przemyśleń, a to sprawia, że z czystym sumieniem mogę polecić ją każdemu - nie tylko fanom dobrych kryminałów.

"ON" DIANA BRZEZIŃSKA.
@ Roman Dłużniewski..DZIĘKUJĘ ROMKU ZA ŚWIETNĄ OPINIĘ O TEJ KSIĄŻCE, DZIĘKI KTÓREJ SPĘDZIŁAM KILKA FANTASTYCZNYCH GODZIN NA CZYTANIU........
Marcel Jeleński jest znanym lekarzem, mężem i ojcem dwójki dzieci. Kiedy pewnego poranka wraca do domu po konferencji, zastaje martwą żonę w łóżku. Wszystkie tropy i ślady, jakie znajdują policjanci prowadzą do...

Przyzwoicie napisana, do końca trzyma w napięciu, polecam. Diana Brzozowska staje się jedna z moich ulubionych pisarek..

Przyzwoicie napisana, do końca trzyma w napięciu, polecam. Diana Brzozowska staje się jedna z moich ulubionych pisarek..

Naprawdę wciągająca historia. Pani Brzezińska potrafi trzymać czytelnika w niepewności. Liczę na drugą część tej historii!

Naprawdę wciągająca historia. Pani Brzezińska potrafi trzymać czytelnika w niepewności. Liczę na drugą część tej historii!

Bardzo dobry thriller. Tutaj nic nie było pewne, do końca nie było wiadomo czego można się spodziewać i jak zakonczy się ta historia. To opowieść o tym jak wiele można zrobić w imię miłości, często chorobliwej miłości... i często błędnie mylonej z zauroczeniem i namiętnością. Polecam, mi bardzo przypadła do gustu.

Bardzo dobry thriller. Tutaj nic nie było pewne, do końca nie było wiadomo czego można się spodziewać i jak zakonczy się ta historia. To opowieść o tym jak wiele można zrobić w imię miłości, często chorobliwej miłości... i często błędnie mylonej z zauroczeniem i namiętnością. Polecam, mi bardzo przypadła do gustu.

Dziwna powieść kryminalna, nie jestem nawet pewna czy tak należy ją określać.

Zbrodnia jest, i to paskudna. Zwłoki kobiety znajduje mąż leżące na łóżku w ich małżeńskiej sypialni. Śledztwo prowadzi dwóch policjantów, jeden olewus, drugi zdeterminowany i uparty. Nadzoruje je fajtłapowaty prokurator, ale wzywa na pomoc doświadczoną koleżankę, która jest również profilerką. Wśród podejrzanych na pierwszy ogień, jak to często bywa, idzie małżonek.

Równolegle, stosując parę warsztatowych sztuczek, opisuje autorka burzliwy romans bankowej urzędniczki, znudzonej dziesięcioletnim pożyciem małżeńskim, z zabójczo przystojnym klientem.

Z właściwym sobie, nieco chłodnym, zdystansowanym profesjonalizmem przedstawia Diana Brzezińska obie te opowieści. Jedyną prawdziwą, choć dość specyficzną niespodzianką jest finał. Zaskoczenie wynika z nieprzystawalności rozwiązania do czytelniczych oczekiwań.

Z czym tak naprawdę mieliśmy do czynienia? Z kryminałem? Ze współczesnym moralitetem? Z poglądową lekcją psychopatii? Wszystko oczywiście w wersji light, nie porażającej emocjami, a przeto lekko nudnawej, z drugiej strony jednak dotykającej paru ciekawych zjawisk

Dziwna powieść kryminalna, nie jestem nawet pewna czy tak należy ją określać.

Zbrodnia jest, i to paskudna. Zwłoki kobiety znajduje mąż leżące na łóżku w ich małżeńskiej sypialni. Śledztwo prowadzi dwóch policjantów, jeden olewus, drugi zdeterminowany i uparty. Nadzoruje je fajtłapowaty prokurator, ale wzywa na pomoc doświadczoną koleżankę, która jest również profilerką....

„Nie jestem idealny, ale obiecuję, że będę cię rozpieszczał”… A potem? Potem to być może nawet cię zabiję…

Samoistna, nienależąca do żadnego cyklu powieść Diany Brzezińskiej okazała się całkiem przyjemną książką.
Fabuła „On” obraca się w towarzystwie bohaterów dobrze znanych z innych książek autorki. Tutaj trafiłam na największą ofermę w szczecińskim wymiarze sprawiedliwości, prokuratora Szymona Tomaszewskiego, któryż to ewidentnie minął się z powołaniem oraz na markotnego, a wręcz posępnego policjanta Jakuba Klimka. Epizodycznie pojawia się też moja ulubiona zołza czyli prokurator Gabriela Sawicka, która wtrąciła swoje trzy grosze aby pomóc przyjacielowi niedojdzie.
Razem rozwiązują sprawę psychopatycznego uwodziciela kobiet.

Fabuła w dużej mierze opiera się na aspekcie psychologicznym. Zachowanie tajemniczego M. względem kobiet, które uwodzi nie stanowią jednak niczego odkrywczego bowiem tutaj akurat autorka bardzo dobrze przedstawiła temat. Mniej zrozumiałe są już dla mnie zachowania kobiet, które M. wybiera na swój obiekt. Czy naprawdę ta nasza płeć piękna jest taka płytka? Za kilka pięknych, czułych słówek potrafi bez mrugnięcia okiem porzucić całe swoje dotychczasowe życie i podążać za chwilową mrzonką? W ten wątek nie bardzo chcę uwierzyć ponieważ my, kobiety, mamy raczej skłonności do robienia analizy zysków i strat i spontaniczne akcje, zwłaszcza w przypadku kobiet około czterdziestoletnich, są rzadkością. Nie wiem czy to jest aż tak proste: zobacz, jesteś nieszczęśliwa. Ja sprawię, że poczujesz się lepiej. I kobieta w jednej chwili stwierdza, że jej dotychczasowe życie jest nic niewarte, a oto przed nią stoi odpowiedź na wszystkie jej problemy. M. dokładnie realizował swój plan, a Anna od razu wpadała w jego sidła. Bezrefleksyjnie, jakby w mgnieniu oka ten mężczyzna odebrał jej zdolność logicznego myślenia i instynkt samozachowawczy. Tego wątku nie kupuję. A przynajmniej nie w całości.

Trochę też trąciły sztucznością dialogi między M. a Anną. Nie czułam w nich pasji, uwodzenia, nie było w nich żadnej głębi, podprogowych przekazów. Jakby autorka nie końca wiedziała jak takie rozmowy powinny wyglądać. Jak na rozmowę z psychopatą trochę słabo (porównując to chociażby do książek innego autora, który z psycholami ma za pan brat). Nic mnie w tym nie niepokoiło, nie sprawiło, że poczułam się nieswojo, nie skłoniło mnie do przemyśleń w stylu „Anno, uciekaj!”, myślałam bardziej, że sama jest sobie winna. Nie byłam ani po stronie ofiary, ani sprawcy.
Jedyną osobą, której szczerze kibicowałam w tej fabule był Marcel Jeleński, który przez nieudolność policji omal nie trafił za kratki.

I powiedzcie mi proszę, czy to możliwe, że w dzisiejszych czasach jest jeszcze ktoś, kto nie słyszał o fotowoltaice? Dziki śmiech mnie ogarnął na dialog Anny z M. Anna pyta M. czym się zajmuje, a on jej mówi, że instalacjami fotowoltaicznymi. Ona na to odpowiada jak słodka idiotka: "Co to jest? Nigdy o tym nie słyszałam." Serio? Czy w 2018 roku (bo około wtedy toczy się akcja) naprawdę ktoś jeszcze nie słyszał o tej tematyce? A szczególnie dość rzutki i zdolny pracownik banku (bo tak jest przedstawiona Anna). To strasznie infantylny i śmieszny wątek.

Ale ujmując książkę jako całość to przyznaję szczerze, że mi się podobała. Była dla mnie trochę na otarcie łez po wilczej tetralogii, bo trochę tęsknię za tamtymi bohaterami i świetnie się wpasowała w mój syndrom odstawienia po Wilkach. Mnie książki Diany czyta się bardzo dobrze z uwagi na jej lekki i nieprzekombinowany styl. Trafiają do mnie bez zbędnego główkowania.
Żałuję, że na koniec nie zwyciężyła sprawiedliwość... No ale w sumie czego mogłam się spodziewać po Szymonie?

To była naprawdę udana noc.
Ten M. na okładce całkiem ładny...

PS – Ani dziękuję za urozmaicające rozmowy okołoksiążkowe :) i przepraszam, że nie znalazłam tej zamordowanej starszej pani :))))

„Nie jestem idealny, ale obiecuję, że będę cię rozpieszczał”… A potem? Potem to być może nawet cię zabiję…

Samoistna, nienależąca do żadnego cyklu powieść Diany Brzezińskiej okazała się całkiem przyjemną książką.
Fabuła „On” obraca się w towarzystwie bohaterów dobrze znanych z innych książek autorki. Tutaj trafiłam na największą ofermę w szczecińskim wymiarze...