Dobra ale mogla byc lepsza. Troche sie dluzy i przeciaga plus niektore watki tej historji po prostu nie pasuja i przebajkowane.

Dobra ale mogla byc lepsza. Troche sie dluzy i przeciaga plus niektore watki tej historji po prostu nie pasuja i przebajkowane.

Miałam bardzo sceptyczne podejście do kryminałów polskich autorów, ponieważ robiłam kilka podejść i zawsze kończyło się to fatalnie. Jednakże Pan Robert całkowicie mnie zaskoczył i wciągnął bez reszty w akcje ...i mój ukochany Toruń. :) Wszystko do mnie trafia : styl, fabuła i zaskakujące zakończenie.

Miałam bardzo sceptyczne podejście do kryminałów polskich autorów, ponieważ robiłam kilka podejść i zawsze kończyło się to fatalnie. Jednakże Pan Robert całkowicie mnie zaskoczył i wciągnął bez reszty w akcje ...i mój ukochany Toruń. :) Wszystko do mnie trafia : styl, fabuła i zaskakujące zakończenie.

Ciekawa książka pełna tajemnic ,czytałam z dreszczykiem emocji .Polecam serdecznie

Ciekawa książka pełna tajemnic ,czytałam z dreszczykiem emocji .Polecam serdecznie

Nie zaliczyłabym tej książki do kategorii thrillerów, bo niestety ani akcja nie jest wartka, ani atmosfery thrillera nie ma. Historia wciągająca, ale po zakończeniu pozostaje pewien niedosyt, nie wszystko zostało wyjaśnione.

Nie zaliczyłabym tej książki do kategorii thrillerów, bo niestety ani akcja nie jest wartka, ani atmosfery thrillera nie ma. Historia wciągająca, ale po zakończeniu pozostaje pewien niedosyt, nie wszystko zostało wyjaśnione.

To moja pierwsza książka Roberta Małeckiego, ale na pewno nie ostatnia. Ciekawy kryminał, wartka akcja, czyta się szybko. Jedyny minus to niedokończony wątek z Arminem.

To moja pierwsza książka Roberta Małeckiego, ale na pewno nie ostatnia. Ciekawy kryminał, wartka akcja, czyta się szybko. Jedyny minus to niedokończony wątek z Arminem.

Historia ma potencjał, ale niesamowicie mnie znudziła.. Nie chciało mi się jej słuchać jak widziałam że mam jeszcze 40% książki. Wynudziła mnie, a bardzo chciałam ją przeczytać - niestety... Zawód

Historia ma potencjał, ale niesamowicie mnie znudziła.. Nie chciało mi się jej słuchać jak widziałam że mam jeszcze 40% książki. Wynudziła mnie, a bardzo chciałam ją przeczytać - niestety... Zawód

• ZMORA • ROBERT MAŁECKI

"Te rodziny pojawiły się w naszym życiu na krótko, jak mgnienie. Tak czy siak, od dawna ich nie ma. Każdego z osobna wymazujemy ze wspomnień niczym kreskę ze szkicu. Trzemy intensywnie twardą gumką, czasem zbyt nerwowo, aż zedrzemy gładką warstwę papieru, spod którego wyłoni się chropowaty ślad. I to znamię już nigdy nie zginie."
.

Lubicie przenosić się w czasie do klimatycznych lat 80?

Po latach tajemnicze zaginięcie siedmioletniego Piotrka Janochy staje się chwytliwym tematem dla dziennikarzy, którzy chcą nakręcić dokument i być może przyczynić się do rozwiązania zagadki. W tym samym czasie sprawą interesuje się również śledzczy z Archiwum X, a w to wszystko wplątana jest Kama, która jako ostatnia, ponad trzydzieści lat temu widziała swojego kolegę.

Szereg nieprawidłowości i zaniedbań w śledztwie w tamtych latach poraża. Podejrzenia padają na ojca Kamy, który wówczas dowodził poszukiwaniami chłopca. Autor nie próżnuje i zgrabnie plącze ze sobą wiele wątków. Sądziedzkie przyjaźnie i niesnaski, romanse i przemoc.
Brudne, pilnie strzeżone sekrety zakopane głęboko mogą nieść śmiertelne konsekwencje dla śmiałków, ktorzy spróbują je odkopać. Czuć klimat minionych lat. Beztroskie dzieciństwo. Całodniowe zabawy nad jeziorem. Kochający rodzice, którzy dają tak wiele swobody.. bo przecież co złego może się stać??

Ta powieść mnie pochłonęła, zaangażowała w pełni i wessała w otchłań tajemnic. Niby podejrzewałam to i owo, a jednak autorowi udało się mnie mocno zaskoczyć. Niby spodziewałam się mało radosnego zakończenia, a jednak po burzy zaświeciło również trochę słońca.
Zmory nie da się zapomnieć. Ta historia nie wyparuje szybko z głowy. Zabierze niejednego czytelnika, urodzonego w tych latach, w podróż do czasów jego dzieciństwa i młodości. Potarga emocjonalnie...

Jeśli podobały Wam się Grzęzawisko, czy Sprawa Sary, które również pięknie oddają ducha starych czasów i podobnie jak ja nie znaliście wczesniej Zmory, to koniecznie, ale to koniecznie musicie to nadrobić! Bardzo polecam🖤

• ZMORA • ROBERT MAŁECKI

"Te rodziny pojawiły się w naszym życiu na krótko, jak mgnienie. Tak czy siak, od dawna ich nie ma. Każdego z osobna wymazujemy ze wspomnień niczym kreskę ze szkicu. Trzemy intensywnie twardą gumką, czasem zbyt nerwowo, aż zedrzemy gładką warstwę papieru, spod którego wyłoni się chropowaty ślad. I to znamię już nigdy nie zginie."
.

Lubicie...

No nie wiem, czy się polubię z Panem Małeckim. Z tym Panem Małeckim. Po pierwszej przeczytanej książce tego autora mam dość mieszane odczucia. Świetna historia, naprawdę bardzo dobra, ciekawa i tajemnicza, jednak opowiedziana "takse". Jest to książka zaliczana do półki "kryminał, sensacja, thriller", a żadnej w niej dynamiki nie ma, żadnego napięcia. Powiedzmy, że jest to kryminał, tak umownie, z bardzo rozbudowaną historią obyczajową, ale gdzie tu thriller?.

Zwykle nie miewam trudności ze swoją wyobraźnią. Potrafi ona "pokazać mi" daną postać jeśli jest ona dobrze przedstawiona przez pisarza. Tutaj moja wyobraźnia zupełnie nie dostała pola do popisu. Jedyna postać, jaka przedstawiła mi się w wyobraźni to postać Piotrka i to tylko dlatego, że był rudym i grubym dzieciakiem, z którego wszyscy się śmiali i że fakty te były w trakcie opowiadanej przez pana Roberta, historii, kilkakrotnie powtórzone.

Natomiast inne postacie zostały potraktowane zupełnie po macoszemu i obdarowane wręcz szczątkowymi opisami ich wyglądu. Nie zabrakło za to w książce nużących wypełniaczy typu, jaka melodią odzywał się telefon tego i tego, co to za wokalista z kim gra lub grał, tudzież wszelakich "atrakcji" pogodowych typu kropli płynących po szybie, leniwie jak łzy z oczy i spadających w kałuże, w których to kałużach czyniły rozbryzgi takie i takie... bla bla bla..., te same zabiegi powtarzał autor z promieniami słońca, które igrały w jakiś tam liściach itd. Jeździłam też samochodem z np. Aldoną, która przyspieszała, zmieniała bieg, przejeżdżała taki a taki most, a potem jechała taką i taką ulicą, by skręcić tu i tu.

A postać Kamy i jej rozdziały, to już zupełnie mnie zirytowały. Cóż to za niewydarzona baba. W pewnym momencie miałam wrażenie, że zacznie tupać jak mała dziewczynka, tak strasznie oburzona, bo "dlaczego ona nie chciała ze mną rozmawiać buuu". Była zupełnie beznadziejna jako dziecko i jako dorosła kobieta tym bardziej. Zresztą ostatnia scena z jej udziałem, ostatecznie mnie do niej zniechęciła.

Kończąc już ten negatyw-post powiem jeszcze tylko tyle, że dla mnie ta pozycja jest bardzo przeciętna, ale jeszcze ostatecznie pana Małeckiego nie skreślam z listy czytanych pisarzy. Nigdy nie robię tego po jednej przeczytanej książce danego autora. No, chyba że jest to totalny gniot. A w tym przypadku tak nie jest.

No nie wiem, czy się polubię z Panem Małeckim. Z tym Panem Małeckim. Po pierwszej przeczytanej książce tego autora mam dość mieszane odczucia. Świetna historia, naprawdę bardzo dobra, ciekawa i tajemnicza, jednak opowiedziana "takse". Jest to książka zaliczana do półki "kryminał, sensacja, thriller", a żadnej w niej dynamiki nie ma, żadnego napięcia. Powiedzmy, że jest to...

Słuchałam w audiobooku i bardzo spoko - dużo zwrotów akcji

Słuchałam w audiobooku i bardzo spoko - dużo zwrotów akcji

I mówisz pan , panie Marcinie Dorociński ( mój zresztą ulubiony aktorze) , że ta historyjka wbija w fotel ? Masz poczucie humoru....

I mówisz pan , panie Marcinie Dorociński ( mój zresztą ulubiony aktorze) , że ta historyjka wbija w fotel ? Masz poczucie humoru....