Blog o książkach | BookaLove


To zbiór najsłynniejszych dzieł pisarza: Milarepa, Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, Oskar i Pani Róża, Dziecko Noego oraz Zapasy z życiem.

Przeczytałam je pierwszy raz...i przepadłam 🥰 Schmitt językiem prostym, a jednocześnie symbolicznym pisze o życiu, wartościach uniwersalnych i ważnych sprawach. O rzeczach niewidzialnych, ale jakże istotnych dla każdego człowieka.
Każda z opowieści porusza i skłania do refleksji. Mnie najbardziej urzekły Oskar i Pani Róża oraz Dziecko Noego - mocno wzruszające, wartościowe (ale też i smutne) treści.

Książka nie bez powodu nosi tytuł “Księga o niewidzialnym”, a swoim przesłaniem przypomina mi nieco Małego Księcia 😊

Wspaniała lektura, w przepięknym wydaniu, dla każdego. Polecam szczególnie na prezent dla bliskiej osoby.

Blog o książkach | BookaLove


To zbiór najsłynniejszych dzieł pisarza: Milarepa, Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, Oskar i Pani Róża, Dziecko Noego oraz Zapasy z życiem.

Przeczytałam je pierwszy raz...i przepadłam 🥰 Schmitt językiem prostym, a jednocześnie symbolicznym pisze o życiu, wartościach uniwersalnych i ważnych sprawach. O rzeczach niewidzialnych, ale jakże istotnych...

„Opowieść o niewidzialnym” to z zbiór pięciu opowiadań. Autor z charakterystyczną dla siebie wrażliwością,z empatią, czułością i miłością opowiada o trudnych historiach dzieci, których nigdy nie powinny doświadczyć. Mierzą się one z nieuleczalną chorobą, z czasem okrucieństw wojny, z rozstaniami rodziców, z brakiem miłości i opieki. Na szczęście spotykają też dobrych ludzi na swojej drodze, którzy niosą miłość, współczucie, wsparcie i wiarę w lepsze jutro.
Bardzo doceniam odniesienia do wielu wyznań: Buddyzmu, Chrześcijaństwa, Judaizmu, Islamu, religii Dalekiego Wschodu. Bez oceniania . W każdej znajdował dobro i człowieka, „ Religia żydowska kładzie nacisk na szacunek, chrześcijańska na miłość”.
Polecam do przeczytania każdemu, kto czuje, że jest tak wiele zła na świecie. Autor pokazuje, że jest zło, ale są też dobrzy ludzie i jest nadzieja. Opowieści ponadczasowe.

„Opowieść o niewidzialnym” to z zbiór pięciu opowiadań. Autor z charakterystyczną dla siebie wrażliwością,z empatią, czułością i miłością opowiada o trudnych historiach dzieci, których nigdy nie powinny doświadczyć. Mierzą się one z nieuleczalną chorobą, z czasem okrucieństw wojny, z rozstaniami rodziców, z brakiem miłości i opieki. Na szczęście spotykają też dobrych ludzi...

Książkę dostałam w prezencie urodzinowym, więc przeczytałam. Nie zachwyciła mnie. Momentami opowiadania były wręcz wulgarne. Nie mój klimat.

Książkę dostałam w prezencie urodzinowym, więc przeczytałam. Nie zachwyciła mnie. Momentami opowiadania były wręcz wulgarne. Nie mój klimat.

Piękne historie, zwłaszcza „Dziecko Noego” oraz „Oskar i Pani Róża”, polecam!

Piękne historie, zwłaszcza „Dziecko Noego” oraz „Oskar i Pani Róża”, polecam!

Zbiór cudownych opowiadań Érica-Emmanuela Schmitta, bardzo emocjonalnych, chwytających za serce. Tym bardziej, że w większości z nich bohaterem są dzieci - chore, samotne, żyjące w trudnych okresach historycznych. Najbardziej podobały mi się „Oskar i Pani Róża” oraz „Dziecko Noego”, ale wszystkie są warte przeczytania, pokazują siłę dobra czynioną drugiemu człowiekowi. I to dobro jest chyba tym „Niewidzialnym” z tytułu książki. To miłość do bliźniego, wyciągnięta pomocna dłoń, poświecenie dla drugiego człowieka. To ta niewidzialna energia w którą wierzę, to dobro okazane drugiemu człowiekowi, które wraca do nas ze zdwojoną mocą

Zbiór cudownych opowiadań Érica-Emmanuela Schmitta, bardzo emocjonalnych, chwytających za serce. Tym bardziej, że w większości z nich bohaterem są dzieci - chore, samotne, żyjące w trudnych okresach historycznych. Najbardziej podobały mi się „Oskar i Pani Róża” oraz „Dziecko Noego”, ale wszystkie są warte przeczytania, pokazują siłę dobra czynioną drugiemu człowiekowi. I to...

„Księga o Niewidzialnym” to zbiór przypowieści o rzeczach najważniejszych. Publikacja zawiera historie o miłości, nadziei, sensie życia i najważniejszych wartościach. Wydaje mi się, że to idealna lektura na grudniowy czas...
Cała recenzja na blogu: https://urocznica.pl/recenzja-ksiega-o-niewidzialnym-e-e-schmitt/.

„Księga o Niewidzialnym” to zbiór przypowieści o rzeczach najważniejszych. Publikacja zawiera historie o miłości, nadziei, sensie życia i najważniejszych wartościach. Wydaje mi się, że to idealna lektura na grudniowy czas...
Cała recenzja na blogu: https://urocznica.pl/recenzja-ksiega-o-niewidzialnym-e-e-schmitt/.

Bardzo rzadko zdarza mi się wracać do utworów raz przeczytanych, a ten powrót był dla mnie szczególny.
Mistrz formy krótkiej, znów przybliżał duchowość pięciu wyznań, poczynając od Buddyzmu, poprzez Islam, Chrześcijaństwo, Judaizm a na duchowości dalekiego wschodu skończywszy.

Znakomicie napisaną, ponadczasową, uniwersalną, baśniową przypowieść o Milarepie, dane było mi czytać po raz pierwszy. Wzbudziła we mnie ogromny zachwyt, swą mądrością, zgrabną literacką interpretacją, wartościami jakie opisywała. A proste słowa jakimi ją opowiedziano, ukrywały sens głębszy, duchowy.

Do pozostałych czterech utworów wracałem i tu znów, zniesmaczał mnie "Pan Ibrahim i Kwiaty Koranu" gdyż zachowania protagonistów były bardzo niemoralne. A sama historia słabo przybliżała Islam.

"Oskar i Pani Róża" to klasa sama w sobie, do głębi wzrusza i zostawia nas odmienionymi.

"Dziecko Noego" opisuje ludzką miłość i solidarność w czasach wielkiej wojennej nienawiści. Znakomicie napisana opowieść wciąga i wzrusza.

"Zapasy z życiem" próbują przybliżyć duchowość dalekiego wschodu, jest to zadanie trudne, aczkolwiek mam wrażenie że autorowi się to udało.

To piękne zbiorowe wydanie oceniam wysoko bo 9/10 i szczerze polecam.

Bardzo rzadko zdarza mi się wracać do utworów raz przeczytanych, a ten powrót był dla mnie szczególny.
Mistrz formy krótkiej, znów przybliżał duchowość pięciu wyznań, poczynając od Buddyzmu, poprzez Islam, Chrześcijaństwo, Judaizm a na duchowości dalekiego wschodu skończywszy.

Znakomicie napisaną, ponadczasową, uniwersalną, baśniową przypowieść o Milarepie, dane było mi...

Matko, jakie to było cudowne!
Jak to w zbiorze opowiadań nie każde podobało mi się w tym samym stopniu; najbardziej podobały mi się "Oskar i pani Róża" oraz "Dziecko Noego".
Tym co mnie w nich wszystkich urzekło było poruszenie, w prosty sposób, wręcz dziecinny, tematów trudnych (holokaust, fobia społeczna, śmierć dziecka) i pokazanie na ich przykładzie, że szczęście, na co dzień niewidzialne i nieuchwytne jest bliżej niż nam się wydaje, że każdą życiową sytuację można przetrwać mając nadzieję i wiarę, a także poszukując i otaczając się osobami, które wydobywają z nas to co w nas najlepsze. Pokazuje rolę religii (niezależnie jakiej, gdyż w gruncie rzeczy są takie same, a podziały między nimi stworzyli ich wyznawcy) i duchowości w życiu każdego człowieka, które pozwalają przetrwać nawet najcięższe przeciwności życiowe, a także odnaleźć siebie i swoją rolę we wszechświecie, w chwili gdy gdzieś pobłądziliśmy.
Polecam wszystkim, którzy szukają przyjemnej lektury na wieczór, gdyż są to opowiadania krótkie, bardzo uniwersalne - każdy odnajdzie w nich coś dla siebie, co innego zwróci jego uwagę, do tego napisane są prostym językiem, przez co chłonie się je bardzo szybko.

Matko, jakie to było cudowne!
Jak to w zbiorze opowiadań nie każde podobało mi się w tym samym stopniu; najbardziej podobały mi się "Oskar i pani Róża" oraz "Dziecko Noego".
Tym co mnie w nich wszystkich urzekło było poruszenie, w prosty sposób, wręcz dziecinny, tematów trudnych (holokaust, fobia społeczna, śmierć dziecka) i pokazanie na ich przykładzie, że szczęście, na co...

Zbiór pięciu podobno najwybitniejszych opowiadań Schmitta, które mimo iż skupiają się na innej religii (buddyzm, chrześcijaństwo, islam, religia muzułmańska oraz żydowska) a ich bohaterami są inne postacie, poruszają dość ważne życiowe tematy. Schmitt nie skupia się na dokładnym opisie i analizie religii, czy też nakłonieniu do przejścia na daną kulturę a na duchowości i filozofii danych religii - tym jak jest postrzegana, widziana, odczuwana oraz jaką rolę odgrywają w życiu człowieka a także w jego życiu.

Jego opowiadania są spojrzeniem na życie i świat ludzi, jego dogłębną analizą, próbą zrozumienia ale też zmagania się z ludzkimi problemami, życiem, dylematami... Zrozumieniem tego jak funkcjonuje świat i jak w tym świecie żyć, mimo iż jest bardzo trudno.

Jak przystało na opowiadania jedne podobały mi się bardziej, inne mniej lub w ogole. Prym wiedzie "Oskar i pani Róża", natomiast "Miralepa" strasznie męczyła. Inne okazały się w porządku.

Fakt... myśli Coleho są wydumane i nieodkrywcze - takie gadanie o niczym, czasami wydawać by się mogło bez sensu... banał. Czasem może nawet irytują bądź śmieszą, jednak na dobrą sprawę niektóre z nich są prawdziwe a co więcej my ludzie o tym zapominamy. Zapominamy o życiu, jak żyć i by żyć ciesząc się życiem i doceniając go w pełni. Skupiamy się na problemach, bolączkach, narzekaniu jak nam niedobrze, nie dostrzegając ile piękna nas otacza i jak wiele posiadamy. A przecież do prawdziwego szczęścia nie potrzeba tak wiele

Zbiór pięciu podobno najwybitniejszych opowiadań Schmitta, które mimo iż skupiają się na innej religii (buddyzm, chrześcijaństwo, islam, religia muzułmańska oraz żydowska) a ich bohaterami są inne postacie, poruszają dość ważne życiowe tematy. Schmitt nie skupia się na dokładnym opisie i analizie religii, czy też nakłonieniu do przejścia na daną kulturę a na duchowości i...

Opowiadania Schmitta są jak przypowieści. Mamy w nich mentora, który wszystko wie najlepiej, choć nie jest mądralą, to podpowiada innym co zrobić, żeby ich życie wyglądało nieco lepiej. W każdej historii jest też coś ze świata dziecka, bohatera, który poszukuje, albo nieco się pogubił. I w każdej historii można dostrzec pochwałę życia, przesłanie o radości związanej z faktu, że się jest tu i teraz. Warto więc usiąść na drzewie-jak żydowskie dzieci- i pooglądać tę okolicę…przypatrzeć się z bliska temu, co oddaje nam Schmitt.

Poza kultowym Oskarem i Panią Różą, którego uwielbiam od 20 lat, bardzo duży wpływ miało na mnie jeszcze jedno opowiadanie pt.: Milarepa. Chyba dlatego, że nie jest to stricte opowiadanie, a właśnie opowieść o tym, jak życie powinno wyglądać. Taka filozoficzna bajeczka z nawiązaniem do elementów filozofii i religii. Przy okazji odkryłam też wiele cech filozofii buddyzmu, które nie narzucają mi swoich wartości, ale pomagają odkryć prawdziwie to, w co wierzę. Jeden z cytatów wyjaśnia tę filozofię tak: „Milarepa uczył ludzi mądrości, biorąc za punkt wyjścia nicość. Medytować nad marnością ludzkiej kondycji, dostrzegać nasze wielkie niedole, drwić sobie z nich i się litować. Litość usuwa różnicę pomiędzy nami a bliźnimi. Litość czyni człowieka wielkodusznym. A wielkoduszny mnie odnajdzie…”

Z całego serca polecam wszystkim, dla których zimowe wieczory są stanowczo za długie i wszystkim, którzy pragną poobcować z piękną literaturą. Książka wydana jest przepięknie. W środku jak zwykle bogactwo pięknych cytatów, sentencji, myśli, które jak tylko pojawią się w głowie nie będą mogły być odłożone na później.

http://kulturacja.pl/2020/12/eric-emmanuel-schmitt-ksiega-o-niewidzialnym-recenzja/

Opowiadania Schmitta są jak przypowieści. Mamy w nich mentora, który wszystko wie najlepiej, choć nie jest mądralą, to podpowiada innym co zrobić, żeby ich życie wyglądało nieco lepiej. W każdej historii jest też coś ze świata dziecka, bohatera, który poszukuje, albo nieco się pogubił. I w każdej historii można dostrzec pochwałę życia, przesłanie o radości związanej z...