Nosowska nie robi w nas bambuko. Książka jest jak lek, jak terapia (czytana w pandemii - może stąd te skojarzenia). Warto mieć ją na półce i do niej wracać.

Nosowska nie robi w nas bambuko. Książka jest jak lek, jak terapia (czytana w pandemii - może stąd te skojarzenia). Warto mieć ją na półce i do niej wracać.

Ksiazka tak dziwna, jak i sama autorka, ale troche sie usmialam i glebiej przemyslalam pewne sprawy. Podobaly mi sie reflesje nad zyciem i zostalam jeszcze wieksza fanka pani Kasi.

Ksiazka tak dziwna, jak i sama autorka, ale troche sie usmialam i glebiej przemyslalam pewne sprawy. Podobaly mi sie reflesje nad zyciem i zostalam jeszcze wieksza fanka pani Kasi.

To jedno z moich marzeń- ubrać w słowa to co myślę i wyrazić najklarowniej jak się da. Chyba po to czytam książki ... z marnym skutkiem bo Pani Kasia jakby napisała translator myślowo-słowny i tym sposobem czasem tak się zdarza że zamiast wygłosić błyskotliwą myśli cytuję jej książkę.

To jedno z moich marzeń- ubrać w słowa to co myślę i wyrazić najklarowniej jak się da. Chyba po to czytam książki ... z marnym skutkiem bo Pani Kasia jakby napisała translator myślowo-słowny i tym sposobem czasem tak się zdarza że zamiast wygłosić błyskotliwą myśli cytuję jej książkę.

Zabawna, prawdziwa, udowadnia że każda z nas ma podobne problemy kompleksy i dylematy. Napisana lekko i umiejętnie dodając otuchy. Mi zrobiło się lżej na sercu i pewnie do niej wrócę!

Zabawna, prawdziwa, udowadnia że każda z nas ma podobne problemy kompleksy i dylematy. Napisana lekko i umiejętnie dodając otuchy. Mi zrobiło się lżej na sercu i pewnie do niej wrócę!

Kolejna błyskotliwa książka od Katarzyny Nosowskiej. Co znajdziemy w środku? Nic innego jak opowieści z życia wzięte od Kaśki. Jest historia komunii i nie tylko, bo Kaśka w swoich historiach podkreśla emocje, jakie wtedy odczuwała. Opowieści o dzieciństwie nie zawsze mają pozytywny wydźwięk. Niektóre sytuacje i wydarzenia zostawiły w nas trwały ślad, który nosimy ze sobą całe życie i które nam mocno ciążą. O takich sytuacjach też przeczytamy w tej książce. Dowiemy się też nieco więcej o tym jak autorka przechodziła swoją zmianę, co sądzi na temat relacji Matka-Córka jak przyjaciółki itp. Kolejna świetna i prosta książka od szybkiego wciągnięcia. POLECAM

Kolejna błyskotliwa książka od Katarzyny Nosowskiej. Co znajdziemy w środku? Nic innego jak opowieści z życia wzięte od Kaśki. Jest historia komunii i nie tylko, bo Kaśka w swoich historiach podkreśla emocje, jakie wtedy odczuwała. Opowieści o dzieciństwie nie zawsze mają pozytywny wydźwięk. Niektóre sytuacje i wydarzenia zostawiły w nas trwały ślad, który nosimy ze sobą...

Niezmiennie kocham Nosowską, jej humor, elokwencję, dystans, niepodważalną inteligencję i mądrość życiową. Wszystko to odnalazłam w tej książce. Polecam z całego serducha!!!

Niezmiennie kocham Nosowską, jej humor, elokwencję, dystans, niepodważalną inteligencję i mądrość życiową. Wszystko to odnalazłam w tej książce. Polecam z całego serducha!!!

Naprawdę niezła rzecz. Szczególnie na tle wszelkich ksiąg podpisywanych przez artystów rodzimych scen, a będących w rzeczywistości zaledwie wywiadami lub zlepkami anegdot. Tutaj mamy niepozbawioną humoru, poetycką podróż po głowie i duszy wrażliwego człowieka.

Naprawdę niezła rzecz. Szczególnie na tle wszelkich ksiąg podpisywanych przez artystów rodzimych scen, a będących w rzeczywistości zaledwie wywiadami lub zlepkami anegdot. Tutaj mamy niepozbawioną humoru, poetycką podróż po głowie i duszy wrażliwego człowieka.

Czy będąc osobą, która od wieeelu lat totalnie uwielbia muzyczną twórczość Kasi Nosowskiej, mogę wystawić obiektywną opinię o tej książce? Nie sądzę! Zresztą czy kiedykolwiek recenzja może być obiektywna? Przecież zawsze jest to jedynie odbicie moich wrażeń po lekturze (ten wątek również został poruszony w książce).

"Powrót z Bambuko" to zbiór krótkich, ale jakże bogatych w treść, tekstów, które dotykają kwestii ważnych i głębokich. Autorka odnosi się w nich, w sposób czasem mniej,  niekiedy bardziej abstrakcyjny, do własnych życiowych doświadczeń. Nic dziwnego, w końcu nie co innego, jak one właśnie, są źródłem jej życiowej mądrości. Traktując je jak swego rodzaju bazę wypadową, wskazuje czytelnikowi, w których miejscach my, ludzie, często dajemy sobą manipulować, oddajemy wolność lub pozwalamy, by nam ją odbierano. Jak często przez wiele lat tkwimy w schematach, w które życie brutalnie wepchnęło nas, używając do tego rąk lub słów naszych rodziców, dziadków, partnerów. Podkreśla, że żyjąc w wiecznym oddaleniu od siebie, stosując się do nie swoich zasad, tracimy cenne chwile życia, które mamy przecież do wykorzystania tylko jedno. Czy nie lepiej zatem wybrać funkcjonowanie na własnych warunkach, bez względu na to, co powiedzą ludzie i jak odbierze nas świat? To chyba nie podlega dyskusji...Droga, którą musimy pokonać, by było to możliwe, często jest wyboista, wielokrotnie będziemy chcieli z niej zawrócić. Jednak jeśli wytrwamy, wygramy własne życie.

Podczas czytania "Powrotu z Bambuko" wiele razy uśmiechałam się pod nosem, uraczona doskonałym, pełnym ironii (także autoironii) poczuciem humoru autorki. Nie znaczy to jednak, że książka jest zabawna. No nie. Jest pełna bólu, płyną z niej wspomnienia utraconych szans, niewykorzystanych okazji, momentów, w których kontrolę nad życiem sprawował ktoś inny, niż główna zainteresowana. Co jednak niezwykle ważne, i chyba po to jest ta książka, wnioski wyciągnięte z tych lekcji stały się podstawą w walce o lepsze, zdrowsze jutro. Czasem trzeba przepracować pewne rzeczy w terapii, czasami trzeba mocno wyjść poza siebie, ale zawsze warto, by na końcu tej drogi widzieć obraz, przedstawiający mnie samego, dobrego dla siebie i  żyjącego tak, by mieć z danego mi czasu jak największą satysfakcję. 

Czy będąc osobą, która od wieeelu lat totalnie uwielbia muzyczną twórczość Kasi Nosowskiej, mogę wystawić obiektywną opinię o tej książce? Nie sądzę! Zresztą czy kiedykolwiek recenzja może być obiektywna? Przecież zawsze jest to jedynie odbicie moich wrażeń po lekturze (ten wątek również został poruszony w książce).

"Powrót z Bambuko" to zbiór krótkich, ale jakże bogatych...

Mam mieszane odczucia po przeczytaniu tej książki. Pewnie dzieje się tak z dwóch powodów. Po pierwsze, rozdziały są nierówne. Obok takich, które czyta się z zaciekawieniem jest i moralizatorskie pitu-pitu. Powód drugi nasuwa się sam - to propozycja bardziej dla kobiet, aczkolwiek zawsze dobrze zobaczyć świat oczami niewiasty.
Najbardziej spodobał mi się rozdział pierwszy, o paznokciach. Dla mnie kobiece paznokcie rąk to żaden temat. Pełna egzotyka. Nie zwracam na nie uwagi, ale jak już mam wybierać, to wolę patrzeć na krótkie, a nie na jakieś szpony. Okazuje się, że dla kobiet nieatrakcyjne płytki paznokciowe to tragedia. Inaczej mam z kobiecymi stopami, tu patrzę i podziwiam. I o nich napomknęła autorka, za co dodatkowy plus.
Najbardziej się cieszę, że w książce tak mało było o muzyce, bo w prawdzie nic nie mam do twórczości K. Nosowskiej i zespołu Hey, ale z rockiem nigdy nie było mi po drodze. Kiedy moi rówieśnicy zasłuchiwali się w grupach typu Hey, T-Love, Kult etc. ja eksplorowałem czarny amerykański hip-hop, a trzeba dodać, że były to złote lata tego gatunku muzycznego.
Podsumowując, mężczyzna niekoniecznie musi przeczytać "Powrót z Bambuko" (nawiasem pisząc, tytuł jest słaby),ale nic się nie stanie jeśli to zrobi.
Dałbym 6,5/10, ale jednak bliżej książce Nosowskiej do 6 niż do 7 gwiazdek.

Mam mieszane odczucia po przeczytaniu tej książki. Pewnie dzieje się tak z dwóch powodów. Po pierwsze, rozdziały są nierówne. Obok takich, które czyta się z zaciekawieniem jest i moralizatorskie pitu-pitu. Powód drugi nasuwa się sam - to propozycja bardziej dla kobiet, aczkolwiek zawsze dobrze zobaczyć świat oczami niewiasty.
Najbardziej spodobał mi się rozdział pierwszy, o...

Spoko

Spoko