"Sierpień" opowiada o codzienności polskiej wsi w latach siedemdziesiątych, o prostych, pięknych rzeczach, których być może dzisiaj już nie zauważamy. W dobie szalonego pędu, elektroniki na każdym kroku, bodźców otaczających nas z każdej strony coraz rzadziej zwracamy uwagę na naturę i drugiego człowieka. A najpiękniejsza jest tak naprawdę prostota życia. Tak jak piękna jest ta prosta okładka książki Julii Rozumek.

Dzięki tej książce przeniosłam się we wspomnieniach do dzieciństwa, do wakacji, których część zawsze spędzałam na wsi. Choć autorka opisuje lata siedemdziesiąte to czułam się jakby pisała właśnie o moich wakacjach, o moim sierpniu lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych. Z "Sierpnia" bije błogi spokój, bo Julia Rozumek zatrzymuje się nad każdym aspektem życia, choćby małym szczegółem, który zdaje się nic nie znaczyć. Poprzez bohaterów pochyla się między innymi nad przyrodą, wiejskim życiem, miłością, pozwala zamyślić się nad urokiem otaczającego nas świata.

Autorka stworzyła 31 rozdziałów, czyli tyle ile mamy dni sierpnia. Każdy tematycznie inny ale łączą się fabularnie dzięki ciekawym bohaterom, z którymi od początku się zaprzyjaźniłam. Przyjęli mnie na swoje podwórko ot tak, po prostu, jakbym zawsze tam była.

Jestem zachwycona treścią tej książki. Ona naprawdę sprawia, że można poczuć wytchnienie. Możemy przenieść się w inny wymiar, który już dawno przeminął. Ale jest to również bardzo mądra, filozoficzna momentami opowieść, do której nieraz będę jeszcze wracać z niesamowitą przyjemnością.

Takie książki jak ta to złoto.

"Sierpień" opowiada o codzienności polskiej wsi w latach siedemdziesiątych, o prostych, pięknych rzeczach, których być może dzisiaj już nie zauważamy. W dobie szalonego pędu, elektroniki na każdym kroku, bodźców otaczających nas z każdej strony coraz rzadziej zwracamy uwagę na naturę i drugiego człowieka. A najpiękniejsza jest tak naprawdę prostota życia. Tak jak piękna...

Sierpień przeniósł mnie w lata dzieciństwa, może nie aż 70te natomiast 90te i wciąż były to bardzo ekscytujące lata wiejskiego życia, odwiedzałam ukochaną ciocię, maleńka wieś, codzienne wyprowadzanie krów, kanki z mlekiem, pomidory malinowe pod folią, piękne chwile! To bardzo „miła i delikatna” pozycja, która głaszcze i uspakaja nasze wielkomiejskie problemy. Bardzo polecam na czas wakacji jak nazwa wskazuje ♥️

Sierpień przeniósł mnie w lata dzieciństwa, może nie aż 70te natomiast 90te i wciąż były to bardzo ekscytujące lata wiejskiego życia, odwiedzałam ukochaną ciocię, maleńka wieś, codzienne wyprowadzanie krów, kanki z mlekiem, pomidory malinowe pod folią, piękne chwile! To bardzo „miła i delikatna” pozycja, która głaszcze i uspakaja nasze wielkomiejskie problemy. Bardzo...

,,Sierpień” to jedna z piękniejszych książek jakie czytałam przenosi mnie w czasy ,które są dla mnie jednym z najpiękniejszych wspomnień pobudza wyobraźnię Julia ma niesamowity dar po przeczytaniu jej książek masz ochotę na więcej i jeszcze więcej.Z całego serca polecam

,,Sierpień” to jedna z piękniejszych książek jakie czytałam przenosi mnie w czasy ,które są dla mnie jednym z najpiękniejszych wspomnień pobudza wyobraźnię Julia ma niesamowity dar po przeczytaniu jej książek masz ochotę na więcej i jeszcze więcej.Z całego serca polecam

Cudowna książka, przenosi nas w inne czasy mogłam sobie przypomnieć klimat wakacji u cioci na wsi i wszystkich przygód jakie dane mi było przeżyć w dzieciństwie. Czytałam już dwa razy i na pewno jeszcze do niej wrócę. Polecam bloga autorki daje wielkie ukojenie w dzisiejszych zwariowanych, szybkich czasach

Cudowna książka, przenosi nas w inne czasy mogłam sobie przypomnieć klimat wakacji u cioci na wsi i wszystkich przygód jakie dane mi było przeżyć w dzieciństwie. Czytałam już dwa razy i na pewno jeszcze do niej wrócę. Polecam bloga autorki daje wielkie ukojenie w dzisiejszych zwariowanych, szybkich czasach

Przepiękna nostalgiczna opowieść o dorastaniu. Przenosi nas w "stare", nieistniejące już chyba klimaty życia wiejskiego. Prostej, normalnej rzeczywistości. Gdzie radość jest bezdyskusyjna, praca męczy i/ale satysfakcjonuje a przyroda wymusza cykl życia. Niechcąco. Proste, ale dzisiaj już niekonicznie. Jest i śląski akcent - mrugnięcie oka dla wybrańców.

Przepiękna nostalgiczna opowieść o dorastaniu. Przenosi nas w "stare", nieistniejące już chyba klimaty życia wiejskiego. Prostej, normalnej rzeczywistości. Gdzie radość jest bezdyskusyjna, praca męczy i/ale satysfakcjonuje a przyroda wymusza cykl życia. Niechcąco. Proste, ale dzisiaj już niekonicznie. Jest i śląski akcent - mrugnięcie oka dla wybrańców.

''Sierpień" była to podróż w czasie. Jakże cudowna z każdą kartką coraz bardziej wsiąkałam w ten klimat. Klimat wiejski w latach 70-tych. Codzienne życie, gospodarka, relacje z sąsiadami, potańcówki i pierwsze miłości. Ale nie tylko to, dużo tu złotych myśli mieszkańców, rozmów prowadzonych w kuchni. Kuchnia była sercem domu. Czytało się świetnie i w moim odczuciu mimo różnych życiowych tragedii opisanych w powieści z kartek płynął spokój. Styl autorki bardzo mi się podoba. I chciałabym jeszcze przeczytać o tej wsi i jej mieszkańcach. Może powstanie kiedyś "Grudzień" ? O tym jak kiedyś celebrowało się Adwent i Boże Narodzenie. Takie moje czytelnicze marzenie.

''Sierpień" była to podróż w czasie. Jakże cudowna z każdą kartką coraz bardziej wsiąkałam w ten klimat. Klimat wiejski w latach 70-tych. Codzienne życie, gospodarka, relacje z sąsiadami, potańcówki i pierwsze miłości. Ale nie tylko to, dużo tu złotych myśli mieszkańców, rozmów prowadzonych w kuchni. Kuchnia była sercem domu. Czytało się świetnie i w moim odczuciu mimo...

W sumie ładne nakreślenie jak życie na wsi uzależnione jest od pory roku, czy nawet miesiąca. Tyle, że zmienią się czasy i obecne życie na wsi niewiele ma wspólnego z książką. To oczywiście, żadna przeszkoda, bo Annę Kareninę nadal czytamy, a to taka sam zależność. Zawsze są jednak uniwersalne cechy ludzkie, które w każdych czasach i okolicznościach tak samo kierują naszym życiem.

W sumie ładne nakreślenie jak życie na wsi uzależnione jest od pory roku, czy nawet miesiąca. Tyle, że zmienią się czasy i obecne życie na wsi niewiele ma wspólnego z książką. To oczywiście, żadna przeszkoda, bo Annę Kareninę nadal czytamy, a to taka sam zależność. Zawsze są jednak uniwersalne cechy ludzkie, które w każdych czasach i okolicznościach tak samo kierują naszym...

Tylko kilka słów, bo mało komu chce się czytać więcej, a mnie nie chce się już tutaj pisać, bo i po co. Wypada o tyle, że sam tę książkę dodałem.

Akcja powieści toczy się w ciągu jednego miesiąca; myślę, że oczywistym jest, jaki to miesiąc. Każdy rozdział to jeden dzień. Gdzieniegdzie występują retrospekcje, a część rozdziałów stanowi przerywniki głównych wątków, niekiedy pełne przemyśleń, wrażeń, filozoficznych rozważań.

Całość jest zwyczajnie piękna, prosta w odbiorze, mądra i sprawnie napisana. Blisko tu do Myśliwskiego, za co należy się autorce szczególne uznanie. Nie wiem, czy młodzi ludzie, raczej niewykształceni, w zapomnianej przez świat wiosce mówili tak wyrafinowaną i poprawną polszczyzną, ale jeśli tak, to dodając do tego resztę ich rzeczywistości, faktycznie można by stwierdzić, że te lata siedemdziesiąte, pomiędzy szumiącymi drzewami, palącym słońcem i dającym ukojenie wiatrem, w istocie stanowiły czas najlepszy z możliwych.

Tylko kilka słów, bo mało komu chce się czytać więcej, a mnie nie chce się już tutaj pisać, bo i po co. Wypada o tyle, że sam tę książkę dodałem.

Akcja powieści toczy się w ciągu jednego miesiąca; myślę, że oczywistym jest, jaki to miesiąc. Każdy rozdział to jeden dzień. Gdzieniegdzie występują retrospekcje, a część rozdziałów stanowi przerywniki głównych wątków, niekiedy...

75/52/2020

75/52/2020

Osobiście uwielbiam, bohaterowie to tak naprawdę ja i moi przyjaciele z dawnych lat, wspaniałe powroty do tego co kocham najbardziej - Polskiej wsi. Odbiór przyjemny, poleciałam mamie i babci obie zakochane

Osobiście uwielbiam, bohaterowie to tak naprawdę ja i moi przyjaciele z dawnych lat, wspaniałe powroty do tego co kocham najbardziej - Polskiej wsi. Odbiór przyjemny, poleciałam mamie i babci obie zakochane