Czytałam tę książkę "na raty", co świadczy o tym, że zupełnie mnie nie wciągnęła. Po skończeniu mam jedną refleksję: to były bardzo smutne opowiadania.

Czytałam tę książkę "na raty", co świadczy o tym, że zupełnie mnie nie wciągnęła. Po skończeniu mam jedną refleksję: to były bardzo smutne opowiadania.

Ten zbiór opowiadań nie przypadł mi do gustu. Mimo tego, iż tę książkę można interpretować dosłownie i w przenośni, czytając ją odnosiłam wrażenie, że historia Rose jest nijaka. Teoretycznie opowiada o dziewczynie, która próbuje odkryć siebie i znaleźć swoje miejsce na ziemi, dokonuje wielu prób i poznaje świat z nieco innej strony, ale w rzeczywistości uważam, że czegoś tutaj brakuje. Prosta, wręcz ulotna fabuła (chociaż nie o nią tu chodzi) chwilami przynudzała. Nie potrafiłam się "wgryźć" w tę książkę. Prawdopodobnie nie rozumiem jeszcze tej książki, więc przeczytam inne dzieło Alice Munro za kilka lat i wtedy może zrozumiem fenomen jej książek.

Ten zbiór opowiadań nie przypadł mi do gustu. Mimo tego, iż tę książkę można interpretować dosłownie i w przenośni, czytając ją odnosiłam wrażenie, że historia Rose jest nijaka. Teoretycznie opowiada o dziewczynie, która próbuje odkryć siebie i znaleźć swoje miejsce na ziemi, dokonuje wielu prób i poznaje świat z nieco innej strony, ale w rzeczywistości uważam, że czegoś...

Alice Munro jak zwykle wspaniała.Ta książka jest chyba najlepsza z jej wszystkich.To mistrzyni opowieści o życiu ,opowieści w smutku ktory w nas mieszka,o zwyczajnym życiu,ktore naprawdę jest,było lub będzie Cudowne pisarstwo,i język coś co po przeczytaniu zostaje w nan na długo

Alice Munro jak zwykle wspaniała.Ta książka jest chyba najlepsza z jej wszystkich.To mistrzyni opowieści o życiu ,opowieści w smutku ktory w nas mieszka,o zwyczajnym życiu,ktore naprawdę jest,było lub będzie Cudowne pisarstwo,i język coś co po przeczytaniu zostaje w nan na długo

Alice Munro ma niezwykły dar opowiadania. "Za kogo Ty się uważasz" to opowieść o zwykłej, przeciętnej kanadyjskiej kobiecie. Rose dorasta pod okiem ojca i macochy. Kończy szkołę, idzie do pracy, wychodzi za maż, rodzi dziecko, rozwodzi się, zmienia pracę, nadal szuka miłości... Takie życie może prowadzić każda z nas. Jest jednak w opowieści Munro to "coś". To "coś" co sprawia, że chce się śledzić losy tej przeciętnej kobiety, że po części chcę się z nią identyfikować.

Alice Munro ma niezwykły dar opowiadania. "Za kogo Ty się uważasz" to opowieść o zwykłej, przeciętnej kanadyjskiej kobiecie. Rose dorasta pod okiem ojca i macochy. Kończy szkołę, idzie do pracy, wychodzi za maż, rodzi dziecko, rozwodzi się, zmienia pracę, nadal szuka miłości... Takie życie może prowadzić każda z nas. Jest jednak w opowieści Munro to "coś". To...

Nic nadzwyczajnego. W połowie miałam wrażenie, że już czytałam kiedyś podobną. W każdym momencie można przestać czytać z tego względu, że zakończenie nie powoduje akcji zwrotnej.
Ciężko stwierdzić czy bym poleciła.. Na samatny weekend owszem.

Nic nadzwyczajnego. W połowie miałam wrażenie, że już czytałam kiedyś podobną. W każdym momencie można przestać czytać z tego względu, że zakończenie nie powoduje akcji zwrotnej.
Ciężko stwierdzić czy bym poleciła.. Na samatny weekend owszem.

Dalej nie rozumiem fenomenu opowiadań Munro...

Dalej nie rozumiem fenomenu opowiadań Munro...

Można zacząć wierzyć w reinkarnację. Czechow urodził się ponownie. W Kanadzie. Ciarki na plecach. Zderzenie z narratorem bezwzględnym, ale nie okrutnym

Można zacząć wierzyć w reinkarnację. Czechow urodził się ponownie. W Kanadzie. Ciarki na plecach. Zderzenie z narratorem bezwzględnym, ale nie okrutnym

Taka sobie. Nie wciągnęłam się.

Taka sobie. Nie wciągnęłam się.

Świetna, nastojowa, jak to Alice Munro!

Świetna, nastojowa, jak to Alice Munro!

To nie jest lekka lektura...
I, chyba, w złym momencie się za nią wzięłam (opiekując się półtoramiesięcznym dzieckiem mój mózg funkcjonuje w zwolnionym trybie ;p )
Nie chwyciła mnie ta historia... wręcz, zmęczyła...

To nie jest lekka lektura...
I, chyba, w złym momencie się za nią wzięłam (opiekując się półtoramiesięcznym dzieckiem mój mózg funkcjonuje w zwolnionym trybie ;p )
Nie chwyciła mnie ta historia... wręcz, zmęczyła...