Nooo... Słabo. Opowieść przypominająca mi chłopacką pisaninę uprawianą na nudnych lekcjach w latach 90-tych, jakich pełne byly ówczesne fanziny.
...a gdy brnąc przez pokrętnie skonstruowane opisy trafiałam na takie smaczki jak "spódnica rozcięta w kroku" zaczynam sprawdzać, czy leci z nami jakiś redaktor.... No i niestety - leci....

Nooo... Słabo. Opowieść przypominająca mi chłopacką pisaninę uprawianą na nudnych lekcjach w latach 90-tych, jakich pełne byly ówczesne fanziny.
...a gdy brnąc przez pokrętnie skonstruowane opisy trafiałam na takie smaczki jak "spódnica rozcięta w kroku" zaczynam sprawdzać, czy leci z nami jakiś redaktor.... No i niestety - leci....

Genialny pomysł na fabułę rozbił się o półstronnicowe zdania wielokrotnie złożone i przeciwstawne. Umiłowanie autora do przymiotników i opisów sprawia, że nie bardzo wiadomo o co chodzi, a fabuła się rozmywa - tak samo jak chęć czytania po jakiś 20 stronach.
Hell no!

Genialny pomysł na fabułę rozbił się o półstronnicowe zdania wielokrotnie złożone i przeciwstawne. Umiłowanie autora do przymiotników i opisów sprawia, że nie bardzo wiadomo o co chodzi, a fabuła się rozmywa - tak samo jak chęć czytania po jakiś 20 stronach.
Hell no!

Przyznaję, że sięgnąłem po tę książkę wyłącznie ze względu na autora, którym jest bardzo aktywny kiedyś bloger piszący pod nickiem Galopujący Major. Byłem ciekaw, czy i jak poradzi sobie w większej formie literackiej i przekonałem się, że powieść to jednak całkiem inna bajka niż najbardziej nawet błyskotliwe wpisy internetowe.
Z trudem dobrnąłem do końca, czego na pewno nie ułatwił mi ciężki, toporny styl autora. Nie wiem nawet za bardzo o czym właściwie jest ta książka, co konkretnie chciał przekazać Hassliebe. Niby jest to jakieś political fiction połączone z elementami powieści drogi, ale zupełnie to do mnie nie trafiło. Dominujące wrażenie to bełkot i grafomania.
Dla mnie był to stracony czas. Nie polecam.

Przyznaję, że sięgnąłem po tę książkę wyłącznie ze względu na autora, którym jest bardzo aktywny kiedyś bloger piszący pod nickiem Galopujący Major. Byłem ciekaw, czy i jak poradzi sobie w większej formie literackiej i przekonałem się, że powieść to jednak całkiem inna bajka niż najbardziej nawet błyskotliwe wpisy internetowe.
Z trudem dobrnąłem do końca, czego na pewno...

Na początek zastrzeżenie, nie jestem miłośnikiem tego gatunku, nie jestem też przekonany do polskiej literatury w XXIw. Stąd ta, być może, zbyt surowa ocena. Sięgnąłem po książkę bo byłem ciekaw jak wyrazisty, ostry publicysta Galopujący Major wypadnie jako powieściopisarz Łukasz Hassliebe. I, niestety,rozczarowanie . Thriller rozumiem jako rzecz trzymającą w napięciu. U Hassliebe tyle tego napięcia, co przy czytaniu opisów przyrody u Orzeszkowej. Nie kupuje też fabuły, pozorowane morderstwo polityczne prawicowego radykała, współcześni partyzanci golący głowy kobietom za aborcję, zakonnice palące książki w BUW-ie, uliczne zamieszki, w czasie których prawicowi bojówkarze rozdeptują policyjne czerepy. Wreszcie mąż , który w poszukiwaniu, zdradzającej go ukochanej rusza w Polskę, a po drodze jest świadkiem samosądu na ukraińskim gastarbeiterze czy dobroci ogrodnika, który ratuje go od głodu pomidorami wysadzanymi w doniczkach z celtyckimi krzyżami.
Gdyby ktokolwiek inny napisał coś takiego mógłby się nadziać, i słusznie, na zjadliwą krytykę Majora w jednym z jego rozlicznych felietonów. Moglibyśmy liczyć na cięte frazy, dające do myślenia tezy i błyskotliwą puentę, czyli wszytko to, czego zabrakło, wielka szkoda, w "Przedwojniu".

Na początek zastrzeżenie, nie jestem miłośnikiem tego gatunku, nie jestem też przekonany do polskiej literatury w XXIw. Stąd ta, być może, zbyt surowa ocena. Sięgnąłem po książkę bo byłem ciekaw jak wyrazisty, ostry publicysta Galopujący Major wypadnie jako powieściopisarz Łukasz Hassliebe. I, niestety,rozczarowanie . Thriller rozumiem jako rzecz trzymającą w napięciu. U...

Przyczynek do rachunku sumienia polskiej klasy średniej. Dialog Macieja z Arturem to majstersztyk, coś jak rozmowa Settembriniego a Naphtą na grobie III RP.

Przyczynek do rachunku sumienia polskiej klasy średniej. Dialog Macieja z Arturem to majstersztyk, coś jak rozmowa Settembriniego a Naphtą na grobie III RP.

Styl pisania bardzo męczący. Czasami absurdalne rozwiązania fabularne. Z bohaterami nie da się utożsamiać. Książka fajna na poziomie pomysłu - szkoda, że zabrakło dobrego pisarstwa. Tym bardziej, że lubię autora, cenię jego opinie.

Styl pisania bardzo męczący. Czasami absurdalne rozwiązania fabularne. Z bohaterami nie da się utożsamiać. Książka fajna na poziomie pomysłu - szkoda, że zabrakło dobrego pisarstwa. Tym bardziej, że lubię autora, cenię jego opinie.

To była pomyłka. Totalnie nie w moim stylu. Prymitywne, ordynarne, płytkie... szkoda zachodu.......

To była pomyłka. Totalnie nie w moim stylu. Prymitywne, ordynarne, płytkie... szkoda zachodu.......

Słabizna, nuda, nuda, nuda! Ledwo przebrnąłem przez prolog i już chciałem umrzeć z nudów. Majorze - pozostań przy felietonach!

Słabizna, nuda, nuda, nuda! Ledwo przebrnąłem przez prolog i już chciałem umrzeć z nudów. Majorze - pozostań przy felietonach!

Uwielbiam majora wiec paczkę z książka odbierałam z poczty z ekscytacja... Ale no nie wiem:( houellebecq to to nie jest. 😬/10

Uwielbiam majora wiec paczkę z książka odbierałam z poczty z ekscytacja... Ale no nie wiem:( houellebecq to to nie jest. 😬/10