Bernardo Atxaga

Wziąłem książkę z powodu okładki. I zacząłem od razu czytać, w pobliskiej Caffe. Czy na tych stronach pojawiają się tacy czytelnicy co to z powodu okładki... i kilka dni raczej niełatwej lektury. Co do słowa thriller, tak wydawca poleca, także zgłaszam uwagi. Ale zakończenie, przyznaję, robi wrażenie. Co ciekawe, mamy czytelniczą przyjemność przebywać w upalnej Katalonii, w hoteliku z reprezentacją Polski w piłce kopanej , w trakcie MŚ w 1982 roku. Bohaterami są bojownicy ETA i policjanci. Samotny facet po przejściach i kilka kobiet z jego otoczenia. A wszystkiemu winna idea przewodnia i Róża Luksemburg ze swoim socjalizmem. Chodzimy tropem bohatera jakby zagubieni... ten wątek tzw. kryminalny, dodam, skomplikowany nie jest. Ale polecam czytanie uważne, bo wątki trochę się wloką w podbarcelońskim upale. Po czym akcja nagle przyśpiesza. Ale do tego momentu to już Państwo muszą dojść o własnych siłach. Nie znałem baskijskiej literatury, więc mam zaliczone. Chyba... a poza tym, po przeczytanej książce po prostu czuję się lepszym człowiekiem.