Fajnie się czytało bo historia robi wrażenie. Chętnie sięgnę po następny tom "W klatce".
Wcześniej czytałam Joszue, Opowieści o Vodimorze i Królową. Polecam.
Acha sięgnę jeszcze po Menedżera...
Magda

Fajnie się czytało bo historia robi wrażenie. Chętnie sięgnę po następny tom "W klatce".
Wcześniej czytałam Joszue, Opowieści o Vodimorze i Królową. Polecam.
Acha sięgnę jeszcze po Menedżera...
Magda

Moim zdaniem książka wybitnie nadaje się na film. To co daje przewagę nad innymi podobnymi książkami to szybkość i zmienność akcji. Horror subtelny w moim stylu. Nie taki jak o Zombi czy noc żywych trupów. Tutaj narracja jest tak skonstruowana, że wzbudza strach i niepewność dalszych losów bohatera.
Z chęcią skorzystam i przeczytam II tom powieści.
Fajnie i szybko się czyta.
aga

Moim zdaniem książka wybitnie nadaje się na film. To co daje przewagę nad innymi podobnymi książkami to szybkość i zmienność akcji. Horror subtelny w moim stylu. Nie taki jak o Zombi czy noc żywych trupów. Tutaj narracja jest tak skonstruowana, że wzbudza strach i niepewność dalszych losów bohatera.
Z chęcią skorzystam i przeczytam II tom powieści.
Fajnie i szybko się...

Książka cholernie mnie rozczarowała, mimo że nie spodziewałem się po niej żadnych fajerwerków: po prostu lubię od czasu do czasu sięgać po zupełnie nieznanych mi autorów z rodzimej trzódki. Tak się stało również i tym razem, z początku nie zauważyłem nawet, że historia przedstawiona w tomie "W klatce" ma kontynuację (której, śpieszę donieść, nie zamierzam czytać).
Spodziewałem się krwawego horroru, a dostałem mierny kryminał, w dodatku osadzony nie w Polsce a w USA, co przełożyło się na toporność w przedstawieniu tamtejszych realiów, niezgrabny język postaci i ich wysoce nienaturalne, jak na Amerykanów, zachowania. Ot, taka kiepska krajowa podróbka klimatu Stanów Zjednoczonych. Przykre to wielce.
Sama historia w sumie nie jest aż taka zła, chociaż momentami zbyt wydumana. Książka napisana jest wyjątkowo nierówno: raz akcja wlecze się niemiłosiernie, to znowu pędzi jak szalona przeskakując wątki "po łebkach". Narracja raz w pierwszej, innym razem w trzeciej osobie... To miał być jakiś literacki eksperyment? Jeśli tak, to przykro mi bardzo, ale wybitnie się autorowi nie udał. Jakby tego mało było, podział na rozdziały jest często gęsto z kosmosu, a tam gdzie przydałaby się jakaś przestrzeń (tekst aż krzyczy o to!),nie ma na to żadnych szans. Nie dosyć, że wyraźnie brak autorowi warsztatu, to jeszcze redaktorzy tego "dzieła" nie popisali się w żaden sposób, a odpowiednio wykonaną pracą mogli książce wiele pomóc...
Znam nieco, nie chwaląc się, branżę literacką i branżę wydawniczą, z zewnątrz i od środka. Po pierwszej ostał mi się, uważam, dobry smak. Po drugiej skrzywienie zawodowe, które nakazuje mi przeczytać od deski do deski nie tylko wybitne dzieło, ale i słabą książkę, czy nawet wybitnego gniota. Tylko parę razy w życiu byłem tak zniesmaczony, że dałem sobie spokój z dalszą lekturą... "W klatce" to niestety klasyczny gniot i jak już wcześniej wspomniałem, nie jestem zainteresowany czytaniem kontynuacji, ani żadnych innych tytułów tegoż autora.

Książka cholernie mnie rozczarowała, mimo że nie spodziewałem się po niej żadnych fajerwerków: po prostu lubię od czasu do czasu sięgać po zupełnie nieznanych mi autorów z rodzimej trzódki. Tak się stało również i tym razem, z początku nie zauważyłem nawet, że historia przedstawiona w tomie "W klatce" ma kontynuację (której, śpieszę donieść, nie zamierzam...

"... światy, widzialny i niewidzialny dla nas, przenikają się nawzajem."

Cudna, cudna okładka i...



... mega rozczarowująca treść.

Ja nie wiem, co to było, choć myślę, że wiem, czym miało być w założeniu.
Dobrym horrorem z mega potencjałem.
I jak to często bywa, kiedy pomysł jest super.

Wykonanie zdecydowanie kuleje.

I nie chodzi tu o treść nawet, ale o styl.
Głównie o styl.

Czytanie tej historii kojarzyło mi się z przeglądaniem przeźroczy w projektorze bibliotecznym: szybka akcja, szybki pstryk, wiele informacji, które ledwie co kodujesz koniuszkiem swej jaźni - natłok wydarzeń, następujących po sobie z prędkością światła....

... albo z tą naspidowaną wiewiórką z Czerwonego Kapturka.
Było to jak karabin maszynowy albo uzi.

Grozy tam niewiele, ale jak się już pojawia, to tli się światełko nadziei w ciemnym tunelu tej opowieści.

Ale krótko się tli.

To bardziej dramat jest i kryminał troszkę, uważam.

A szkoda.
Szczególnie okładki.

Nie sięgnę po 2 tom, a taki się zapowiada, z również świetną przynętą wzrokową...

Dla chętnych.

"... światy, widzialny i niewidzialny dla nas, przenikają się nawzajem."

Cudna, cudna okładka i...



... mega rozczarowująca treść.

Ja nie wiem, co to było, choć myślę, że wiem, czym miało być w założeniu.
Dobrym horrorem z mega potencjałem.
I jak to często bywa, kiedy pomysł jest super.

Wykonanie zdecydowanie kuleje.

I nie chodzi tu o treść nawet, ale o styl....

Nie lubię horrorów, ale ten jest ok. To taka historia, która mogłaby się zdarzyć naprawdę. Zresztą autor tak poprowadził wątki, że fikcja miesza się z prawdą i na odwrót. Polecam
Lena

Nie lubię horrorów, ale ten jest ok. To taka historia, która mogłaby się zdarzyć naprawdę. Zresztą autor tak poprowadził wątki, że fikcja miesza się z prawdą i na odwrót. Polecam
Lena

Bardzo lubię horrory, a ten jest dodatkowo z wątkami kryminalnymi. Na pewno przeczytam II tom.

Bardzo lubię horrory, a ten jest dodatkowo z wątkami kryminalnymi. Na pewno przeczytam II tom.