Rzadko zdarza się tak, że książki podobają mi się już od pierwszych stron, "Moja doskonała żona" do nich należy. Bardzo wciągająca historia o oryginalnym klimacie, którą przyjemnie się czytało dzięki stylowi autorki i .. krótkim rozdziałom. Znajdziecie w niej wszystkie pozytywne cechy które powinniśmy znaleźć z thrillerze, ale i również w literaturze obyczajowej.

Rzadko zdarza się tak, że książki podobają mi się już od pierwszych stron, "Moja doskonała żona" do nich należy. Bardzo wciągająca historia o oryginalnym klimacie, którą przyjemnie się czytało dzięki stylowi autorki i .. krótkim rozdziałom. Znajdziecie w niej wszystkie pozytywne cechy które powinniśmy znaleźć z thrillerze, ale i również w literaturze obyczajowej.

Rewelacyjna książka. Nie zanudziła mnie. Zaskakujące zakończenie.

Rewelacyjna książka. Nie zanudziła mnie. Zaskakujące zakończenie.

Lektura zapowiadała się bardzo ciekawie. Okładka i opis przyciąga oko, jednak spotkało mnie wielkie rozczarowanie.

Fabuła nudna, dłużyła się niemiłosiernie, śmiem stwierdzić , że można było zrobić o połowę cieńsze wydanie.

Nie polecam.

Lektura zapowiadała się bardzo ciekawie. Okładka i opis przyciąga oko, jednak spotkało mnie wielkie rozczarowanie.

Fabuła nudna, dłużyła się niemiłosiernie, śmiem stwierdzić , że można było zrobić o połowę cieńsze wydanie.

Nie polecam.

Książka dość ciekawa, napięcie buduje się wraz z kolejnymi stronami. Zakończenie zadziwiające.

Książka dość ciekawa, napięcie buduje się wraz z kolejnymi stronami. Zakończenie zadziwiające.

Po książkę Moja doskonała żona sięgnęłam ze względu na polecenie Cobena, które znajduje się na okładce. Harlan ma nosa - to była dobra książka.
Bohaterami powieści są Millicent, która jest agentką nieruchomości i jej mąż, który jest instruktorem nieruchomości. Razem wychowują dwójkę dzieci, z pozoru wyglądają na szczęśliwą rodzinę. Okazuje się, że małżeństwo skrywa pewien mroczy sekret.
Historia była bardzo dobrze napisana. Do samego końca nie była pewna jak się skończy, co jest niewątpliwym plusem tej powieści. Niejednokrotnie przy tego typu powieściach, kryminałach bądź thrillerach powieść kończy się już na początku, tutaj autorce udało się tego ustrzec i trzymać czytelnika w napięciu do samego końca. Ode mnie 8/10.

Po książkę Moja doskonała żona sięgnęłam ze względu na polecenie Cobena, które znajduje się na okładce. Harlan ma nosa - to była dobra książka.
Bohaterami powieści są Millicent, która jest agentką nieruchomości i jej mąż, który jest instruktorem nieruchomości. Razem wychowują dwójkę dzieci, z pozoru wyglądają na szczęśliwą rodzinę. Okazuje się, że małżeństwo skrywa pewien...

Historia, która według mnie ani nie była intrygująca, ani rewelacyjna. Dość zamożne małżeństwo, życie z pozoru oczywiste – praca, dom, dzieci. Pikanterii w ich życiu dodaje fakt zaspokajania potrzeb w bardzo niecodzienny sposób. I choć zamysł intrygi małżeńskiej był całkiem dobry, to jednak akcja nie porywa. Morderców znamy już od pierwszych stron. Niczym autorka mnie nie zaskoczyła, nic z tajemnic w zanadrzu. Zakończenie też bez efektu „wow”, czyli z braku laku można przeczytać.

Historia, która według mnie ani nie była intrygująca, ani rewelacyjna. Dość zamożne małżeństwo, życie z pozoru oczywiste – praca, dom, dzieci. Pikanterii w ich życiu dodaje fakt zaspokajania potrzeb w bardzo niecodzienny sposób. I choć zamysł intrygi małżeńskiej był całkiem dobry, to jednak akcja nie porywa. Morderców znamy już od pierwszych stron. Niczym autorka mnie nie...

„Niektórzy są po prostu wadliwie skonstruowani. Myślą, że to, co złe, jest dobre”.
.
Czy sięgajcie po książki ze względu na okładkę lub tytuł? Nie znając opisu?
Ja miałam tak właśnie z lekturą „Moja doskonała żona”.
Zaintrygowała mnie i postanowiłam dodać ją na swoją półkę „do przeczytania”.
.
Nieczęsto spotyka się narracje pierwszoosobową napisaną z męskiej perspektywy. Czytając, czułam się jakbym zaglądała w czyjś prywatny pamiętnik - kiedy główny bohater opisywał np. swoje relacje z żoną bądź dziećmi.
.
„Moja doskonała żona” to historia dwojga ludzi, którzy mieli dobry „łeb do interesów” i wiedzieli jak w najgorszym momencie życia sobie poradzić, by uzyskać dobrą pozycje. Mają dwójkę dzieci. Jedno zabójstwo sprawia, że odkrywają w sobie mroczną stronę.
.
Wciągająca, szokująca, nieschematyczna i przerażająca. Muszę napisać, że czytałam ją przed snem i później miałam przez nią koszmary. Niektórych elementów tego thrillera się domyśliłam, jednak tych najbardziej kluczowych nie. Do ostatniej strony autorka trzyma czytelnika pod napięciem.
To ten typ książki, po której przeczytaniu tytuł jak najbardziej nabiera sensu, i w której nie polubiłam żadnego bohatera - choć to raczej kluczowe. Szkoda mi było tylko nieświadomych dzieci.
.
Styl pisania autorki całkiem przypadł mi do gustu. Myślę, że zawartość tej historii została solidnie przemyślana i opracowana, gdyż każdy jej szczegół był dopieszczony.
Jestem ciekawa, czy faktycznie powstanie jej ekranizacja. Z chęcią bym obejrzała.
Polecam.

„Niektórzy są po prostu wadliwie skonstruowani. Myślą, że to, co złe, jest dobre”.
.
Czy sięgajcie po książki ze względu na okładkę lub tytuł? Nie znając opisu?
Ja miałam tak właśnie z lekturą „Moja doskonała żona”.
Zaintrygowała mnie i postanowiłam dodać ją na swoją półkę „do przeczytania”.
.
Nieczęsto spotyka się narracje pierwszoosobową napisaną z męskiej perspektywy....

Słuchałam audiobooka więc to na pewno jakoś się przyczyniło ale nie mogłam sobie przypomnieć czy "czytałam" i o czym była. W chwili gdy znalazłam szczątkowe informacje dotyczące fabuły w moim mózgu pojawił się głos "taaaak to jest ten szajs". Pamiętam, że książka dotyczyła chorej miłości pewnego małżeństwa, nie pamiętam ich imion. Opis książki na okładce nie zdradza fabuły więc ja też jej tu nie podam - będzie niżej. Historia ta może i byłaby możliwa do zaistnienia, być może taki był zamysł autorki - pokażmy ludziom przykład psychopatki w końcu jest równouprawnienie i nie tylko mężczyźni są źli, a kobiety naiwne. Oczywiście nie przeczę, że takie sytuacje mogą mieć miejsce ale po przeczytaniu tej książki czułam raczej niesmak. Pojawił się po prostu pomysł z czapy i pisała. Książka nic nie wniosła do mojego życia, uważam, że czytanie takich śmieciowych historyjek to strata czasu.

Teraz trochę pospojleruję ale spokojnie książka jest tak durna, że jeśli ją czytasz i zastanawiasz się czy może jednak warto się dalej męczyć to zapewniam - będzie tylko gorzej. To opowieść o kobiecie, która lubiła męczyć i zabijać inne kobiety oraz jej mężu który tak ją kochał, że te kobiety raz na jakiś czas jej dostarczał. Pomysł super i dałam się na niego złapać więc był potencjał - psychopatka i jej borderlajnowy partner. Mąż udaje super fajnego faceta, chodzi po knajpkach i wciska kit, że jest głuchy. Wypytuje babeczki o ich życie osobiste i kiedy jakaś okazuje się być samotna, bez kontaktu z rodziną czy znajomymi - o czym mówia bez ogródek przecież głuchy facet i do tego czarujący musi być z natury dobry. No nie, nie jest. Razem z żoną planują jak porwać dziewczynę, a następnie się nad nią znęczają i zabijają - jeśli dobrze pamiętam to głównie żona się tym zajmuje. Pewnego dnia mąż posuwa się o krok za daleko i zdradza swoją żonę z jedną z dziewczyn, ta się o tym dowiaduje i postanawia w ramach zemsty wrobić go we wszystko. Sprawą zaczynają interesować się policja oraz media i krąg wokół męża się zacieśnia. Małżeństwo postanawia, że zmanipulują policję wciskając im kit, że osobą, która zabija jest morderca z przeszłosci lub jego naśladowca - wysyłają głupawe listy do gazet w których udają tego kolesia. Nie mam pojęcia co działo się przez resztę czasu ale ostatecznie mąż ucieka z domu i próbuje znaleźć haki na żonę, które pozwolą mu oczyścic się z zarzutów (bo ostatecznie dziewczyna z którą się przespał idzie na policję i daje im rysopis głuchego nieznajomego). Wchodzi do domu pewnej nocy i następuje potyczka w której żona ma pistolet, dzieci słyszą ich rozmowę, chyba córka zabija matkę, a następnie wszyscy zeznają na niekorzyść matki. Oczywiście ojciec zostaje oczyszczony z zarzutów, przeprowadza się z dziećmi do innego kraju i zmienia imię na jeden z pseudonimów, który na poczatku miał zamiar przyjąć i wyrusza na łowy ponownie udając głuchego. Czy faktycznie zdecydował się kontynuować morderczą ścieżkę tym razem solo z książki się nie dowiadujemy ale tak możemy przypuszczać.

Czy warto ją czytać - nie, czy przeczytam ponownie - nieee.

Słuchałam audiobooka więc to na pewno jakoś się przyczyniło ale nie mogłam sobie przypomnieć czy "czytałam" i o czym była. W chwili gdy znalazłam szczątkowe informacje dotyczące fabuły w moim mózgu pojawił się głos "taaaak to jest ten szajs". Pamiętam, że książka dotyczyła chorej miłości pewnego małżeństwa, nie pamiętam ich imion. Opis książki na okładce nie zdradza fabuły...

Dawno nie czytałam takiej bezsensownej książki. Nie dość, że jest nudna jak flaki z olejem sojowym, to po prostu jest głupia. Autorka wpadła na pomysł zupełnie niedorzeczny i zrealizowała go w sposób równie bzdurny. Nie wiem, po co to czytałam do końca, chyba sądziłam, że może coś w zanadrzu jest ukryte i na koniec wywoła wielkie „wow”, które pozwoli zrozumieć, po co czytelnik tak się męczył przez prawie 400 stron.

Dawno nie czytałam takiej bezsensownej książki. Nie dość, że jest nudna jak flaki z olejem sojowym, to po prostu jest głupia. Autorka wpadła na pomysł zupełnie niedorzeczny i zrealizowała go w sposób równie bzdurny. Nie wiem, po co to czytałam do końca, chyba sądziłam, że może coś w zanadrzu jest ukryte i na koniec wywoła wielkie „wow”, które pozwoli zrozumieć, po co...

Ciekawa, szybka się czyta. Nie do końca spodziewałam się takiego zakończenia, więc to na plus, że nie domyśliłam się całości w trakcie. I do tego wydarzenie na ostatniej stronie również mnie zszokowało.

Ciekawa, szybka się czyta. Nie do końca spodziewałam się takiego zakończenia, więc to na plus, że nie domyśliłam się całości w trakcie. I do tego wydarzenie na ostatniej stronie również mnie zszokowało.