Nicole to kobieta, która twardo stąpa po ziemi. Przykładna i piękna, żona i pani dyrektor. Jej własna firma wzbija się na szczyt. Jest poważana i ma wspaniałych przyjaciół. Rozpiera ją szczęście i właśnie zostaje mama.
Morgan to wdowa po mężu samobójcy. Przyjaciele i rodzina się od niej odwrócili ponieważ przyczyną jego śmierci były matactwa finansowe. Ona o niczym nie wiedziała ale nikt jej nie wiezy. Z pozostałych oszczędności spłaciła tyle długów ile mogła i żyje bardzo skromnie. ⬇️
Nicole powiedziała do Morgan: Weź moje dziecko... I skoczyła pod pociąg. ⬇️
Książka napisana bardzo lekkim językiem. Czyta się z zapartym tchem i bardzo szybko. Mamy tu podział na narrację na Nicole z przeszłości i obecną Morgan. Postacie bardzo dobrze zarysowane. Wzbudzają szczere uczucia. Mam wrażenie, że książka jest bardzo podobna do Na skraju Załamania, B.A. Paris. Jest to jednak jej zaletą a intryga jest budowana od pierwszej strony do samego końca. Nie mogłam się oderwać od czytania. Zakonczenie jest do przewidzenia ale nie rozczarowuje. Polecam wszystkim fanom thrillerów♥️

Nicole to kobieta, która twardo stąpa po ziemi. Przykładna i piękna, żona i pani dyrektor. Jej własna firma wzbija się na szczyt. Jest poważana i ma wspaniałych przyjaciół. Rozpiera ją szczęście i właśnie zostaje mama.
Morgan to wdowa po mężu samobójcy. Przyjaciele i rodzina się od niej odwrócili ponieważ przyczyną jego śmierci były matactwa finansowe. Ona o niczym nie...

Kobieta rzuca w ramiona nieznajomej swoje dziecko i rzuca się pod pociąg. Trochę niezrozumiała była dla mnie ta trącąca szaleństwem historia. Bogata prezes dobrze prosperującej firmy powierza swoje dziecko nieznajomej. Morgan była jak dla mnie nijaka i nie do końca sprawdziła się w roli wybawicielki. Początek był miarodajnie dynamiczny, reszta książki do bólu przewidywalna. Wymęczyłam się czytając i nie sądzę, żebym miała ochotę na kolejne książki autorki. "Kobieta na krawędzi" niewiele ma wspólnego z kryminałem, to przedziwny melodramat na który nie warto tracić cennego czasu.

Kobieta rzuca w ramiona nieznajomej swoje dziecko i rzuca się pod pociąg. Trochę niezrozumiała była dla mnie ta trącąca szaleństwem historia. Bogata prezes dobrze prosperującej firmy powierza swoje dziecko nieznajomej. Morgan była jak dla mnie nijaka i nie do końca sprawdziła się w roli wybawicielki. Początek był miarodajnie dynamiczny, reszta książki do bólu...

Recenzja w całości na https://czytadlapegrota.blogspot.com

Dla kogo jest ta historia?
Dla wszystkich pasjonatów thrillerów psychologicznych. Historia od pierwszej strony wciąga i nie pozwala się oderwać. Szybkie tempo akcji, dobrze wykreowane postaci i intrygująca fabuła. To wszystko znajdziecie w książce Samanthy M. Bailey. I choć przed zakończeniem historii domyśliłam się jej finału, to i tak warto po nią sięgnąć. Tym bardziej, że już sam pomysł na historię intryguje.

„Kobieta na krawędzi” to historia, którą czyta się bardzo szybko. Nie ma tu zbędnych opisów ani dłużyzn. Pisana jest lekkim i prostym językiem co pozwala odbiorcy dosłownie płynąć przez opowiadaną historię. Autorka zastosowała dwie płaszczyzny czasowe: perspektywę Nicole i Morgan. Dzięki temu historia jest zdecydowanie ciekawsza. Podsumowując, jeśli jeszcze nie czytaliście „Kobiety na krawędzi” to warto to zmienić. I zawsze uważajcie na dworcach! Nigdy nie wiadomo kto lub co czai się na peronie ;)

Recenzja w całości na https://czytadlapegrota.blogspot.com

Dla kogo jest ta historia?
Dla wszystkich pasjonatów thrillerów psychologicznych. Historia od pierwszej strony wciąga i nie pozwala się oderwać. Szybkie tempo akcji, dobrze wykreowane postaci i intrygująca fabuła. To wszystko znajdziecie w książce Samanthy M. Bailey. I choć przed zakończeniem historii domyśliłam...

Historia sama w sobie całkiem interesująca, jednak już na początku można rozgryźć co, kto i jak.

Historia sama w sobie całkiem interesująca, jednak już na początku można rozgryźć co, kto i jak.

Potworne tłumaczenie plus niewiarygodna opowiastka i bohaterowie nie budzący żadnej sympatii.

Potworne tłumaczenie plus niewiarygodna opowiastka i bohaterowie nie budzący żadnej sympatii.

Nie cierpię, gdy główną postacią w książce jest małe dziecko. Wydaje mi się to jakimś nadużyciem. A tak właśnie jest w tej powieści, biedne niemowlę jest przekazywanie z rąk do rąk. I aż niewiarygodne, co z tym maleństwem wyrabiają.
A występujące w tej tragedii kobiety mają rożne zwidy, jedna garściami łyka xanax, (a to bardzo inteligentny lek i po jednej tabletce trzeba szybko wziąć następną),druga ociera gorące łzy. A obie zastanawiają się, czy rano myły zęby. Nie wycofałem się z tej czytelniczej imprezy, ale nic mnie nie zainteresowało i bez żalu odłożyłem książkę. Powieść napisana jest tragicznie. Tłumacz też się raczej nie popisał.
A wydanie straszne. Nawet dedykacyjnej strony nie uszanowano, powtórzono postać z okładki , a pod nią jeszcze zmieścił się slogan reklamowy.
Potencjalnym czytelnikom polecam proste ćwiczenie: „Pięć głębokich wdechów. Pięć powolnych wydechów” (str.165).

Nie cierpię, gdy główną postacią w książce jest małe dziecko. Wydaje mi się to jakimś nadużyciem. A tak właśnie jest w tej powieści, biedne niemowlę jest przekazywanie z rąk do rąk. I aż niewiarygodne, co z tym maleństwem wyrabiają.
A występujące w tej tragedii kobiety mają rożne zwidy, jedna garściami łyka xanax, (a to bardzo inteligentny lek i po jednej tabletce trzeba...

Świetny thiller psychologiczny. Bardzo dobrze prowadzona akcja, bez zbędnego rozciągania, same konkrety. Autorka w 100% trafiła w mój gust. Dobrze skrojeni bohaterowie. Pomimo że dość szybko wytypowałam sprawcę to dokończyłam książkę i nadal mi się podobala.

Świetny thiller psychologiczny. Bardzo dobrze prowadzona akcja, bez zbędnego rozciągania, same konkrety. Autorka w 100% trafiła w mój gust. Dobrze skrojeni bohaterowie. Pomimo że dość szybko wytypowałam sprawcę to dokończyłam książkę i nadal mi się podobala.

Świetny thriller psychologiczny.
Wciąga od pierwszej strony, trzyma w napięciu, zaskakuje.
Nic nie jest oczywiste, następują ciągłe zwroty akcji.
Nie ma zbędnych dłużyzn czy opisów, każde słowo jest odpowiednio wyważone.
Postaci są bardzo dobrze wykreowane.
Nic dodać, nic ująć - po prostu czytać!!! Polecam!!!

Świetny thriller psychologiczny.
Wciąga od pierwszej strony, trzyma w napięciu, zaskakuje.
Nic nie jest oczywiste, następują ciągłe zwroty akcji.
Nie ma zbędnych dłużyzn czy opisów, każde słowo jest odpowiednio wyważone.
Postaci są bardzo dobrze wykreowane.
Nic dodać, nic ująć - po prostu czytać!!! Polecam!!!

Samantha M. Bailey to mieszkająca w Toronto kanadyjska pisarka, dziennikarka i redaktorka. „Kobieta na krawędzi” jest jej pierwszym oficjalnie wydanym thrillerem psychologicznym. Reklamuje go slogan: na listach bestsellerów od dnia premiery. Wiele pozytywnych głosów płynących z zagranicy oraz ciekawa zapowiedź skłoniły mnie do sięgnięcia po tę historię.

Nicole ma idealne życie: wspaniałego partnera i wymagającą, ale jednocześnie wymarzoną pracę. Do pełni szczęścia niewiele jej już brakuje, kiedy dowiaduje się, że jest w ciąży. Wszystko wydaje się zmierzać w dobrym kierunku, ale wkrótce po porodzie kobietę dopadają koszmary przeszłości. Tajemnice, które zataiła przed całym światem, mogą wyjść na jaw, a ona musi chronić nie tylko swoją prywatność, ale też zapewnić bezpieczeństwo nowonarodzonej córce.

Druga bohaterka – Morgan zmaga się z prywatnymi problemami, jej życie wygląda ponuro, nie ma wsparcia ani w znajomych, ani w rodzinie. Wszystko zostaje wywrócone do góry nogami, kiedy pewnego dnia na stacji peronu obca kobieta wręcza jej dziecko, a Morgan zupełnie podświadomie łapie dziewczynkę, nie domyślając się jeszcze konsekwencji tego wydarzenia.

Na główną część akcji nie trzeba długo czekać, historia bowiem zaczyna się w samym środku wydarzeń, dopiero później nawiązuje do przeszłości bohaterów, a poprzez retrospekcje zostaje nakreślone sedno fabuły. Książka jest podzielona na dwie perspektywy i tym samym dwie ramy czasowe: opowieść Nicole oraz historię Morgan, dotyczącą bieżących wydarzeń. I chociaż więcej sensacyjności ma wątek obecnej sytuacji, to ciekawsze i bardziej angażujące jest odkrywanie tajemnic Nicole oraz poznawanie odpowiedzi na pytanie, co skłoniło ją do tak drastycznych kroków. Tempo jest raczej powolne, nawet sceny o podwyższonym ryzyku są często monotonne, ale najbardziej drażni wszechobecna przewidywalność oraz taktyka stosowania absurdalnych rozwiązań.

Obie bohaterki też nie należą do szczególnie zaradnych. O ile depresja poporodowa jest bolesnym doświadczeniem, w którym warto prosić o pomoc, o tyle wydumane problemy Nicole nie dają podstaw, by jej współczuć i kibicować w powrocie do normalnego życia. Morgan, przeciwnie, stara się stanąć na nogi po poważnych kłopotach zafundowanych przez byłego męża, ale robi to równie nieudolnie, próbując coś zmienić i jednocześnie nie angażując się np. w obowiązki zawodowe. Bohaterki są zbudowane płasko, słabe psychicznie, emocjonalnie, a ich negatywne cechy przyćmiewają te pozytywne. Postacie męskie również trudno zaakceptować, partner Nicole zamiast wsparcia dostarcza jej kolejnych powodów do zmartwień, a ona zdaje się tego nawet nie zauważać.

Sama forma powieści, pomysł oraz fabuła mogą się w kilku aspektach bronić, ale już wykonanie i styl, w jakim książka jest napisana, nie pozostawiają przyjemnych wspomnień. Bardzo krótkie, proste zdania, często zbyt wydumane, mnogość dialogów, które donikąd nie prowadzą, oraz mały nacisk na rozbudowanie psychologii bohaterów sprawiają, że trudno polecić tę powieść nawet fanom gatunku. I chociaż thrillery często mają być tylko odskocznią oraz zwyczajną rozrywką, na ten tytuł szkoda tracić czasu, który można zainwestować na przykład w lekturę „Żon” Tarryn Fisher.

Recenzja napisana dla portalu: http://szuflada.net/kobieta-na-krawedzi-samatha-m-bailey/

Samantha M. Bailey to mieszkająca w Toronto kanadyjska pisarka, dziennikarka i redaktorka. „Kobieta na krawędzi” jest jej pierwszym oficjalnie wydanym thrillerem psychologicznym. Reklamuje go slogan: na listach bestsellerów od dnia premiery. Wiele pozytywnych głosów płynących z zagranicy oraz ciekawa zapowiedź skłoniły mnie do sięgnięcia po tę historię.

Nicole ma idealne...

Dobra książka , ale pod koniec domyśliłam się zakończenia.

Dobra książka , ale pod koniec domyśliłam się zakończenia.