"121 Łez" autorstwa I.M. Darkss to poruszająca powieść, która przeniosła mnie w głąb złożonych ludzkich emocji, trudnych wyborów oraz bolesnych doświadczeń. Książka skupia się na historii życiowej głównej bohaterki, Emily, i mężczyzny, Dereka, który staje się kluczową postacią w przebiegu jej losu.

Emily, młoda i urodziwa kobieta, wydaje się mieć wszystko, jednak jej życie jest zatopione w toksycznych relacjach rodzinnych. Próbując uciec od nadmiernych oczekiwań i przemocy, decyduje się na desperacki krok, który zmieni jej życie. Spotyka Dereka, który przypadkowo staje się jej wybawicielem w decydującym momencie. Kolejne zbiegi okoliczności sprawiają, że ich ścieżki krzyżują się ponownie po roku, tym razem z odwróconymi rolami.

Główny wątek powieści koncentruje się na życiowej drodze Emily, która staje się metaforą walki z toksycznymi relacjami, przemocą i własnymi demonami. Autorka zdolnie oddaje emocje bohaterki, ukazując jej wewnętrzne konflikty, ból i pragnienie wolności. Elementy romantyczne między Emily a Derekiem zostają sprawnie wplecione w kontekst głównego tematu, dodając powieści głębokości i dynamiki.

I.M. Darkss posługuje się płynnym i przemyślanym stylem pisarskim, co sprawia, że łatwo wchodzi się w świat bohaterów. Wątki emocjonalne, tajemnice i nieoczekiwane zwroty akcji utrzymują zainteresowanie na wysokim poziomie. Autorka odważnie porusza trudne tematy, takie jak przemoc domowa, niska samoocena czy próby samobójcze, bez unikania ich zrozumienia i analizy.

"121 Łez" to nie tylko opowieść o traumie i cierpieniu, ale również o sile odwagi, potrzebie akceptacji i zdolności do przemiany. Książka rzuca światło na problem toksycznych relacji oraz ukazuje, jak trudno jest odbudować życie po ranach emocjonalnych.

W rezultacie, "121 Łez" to lektura, która porusza i zmusza do refleksji nad trudnościami, z jakimi muszą zmagać się niektórzy ludzie. I.M. Darkss stworzyła powieść, która dotyka serca, oferując zarówno emocjonalną podróż, jak i nadzieję na przezwyciężenie przeciwności losu.

"121 Łez" autorstwa I.M. Darkss to poruszająca powieść, która przeniosła mnie w głąb złożonych ludzkich emocji, trudnych wyborów oraz bolesnych doświadczeń. Książka skupia się na historii życiowej głównej bohaterki, Emily, i mężczyzny, Dereka, który staje się kluczową postacią w przebiegu jej losu.

Emily, młoda i urodziwa kobieta, wydaje się mieć wszystko, jednak jej życie...

" 121 łez" to powieść pełną bólu,strachu, poczucia winy i lęku o każdy dzień.

" Czasami pożegnanie jest jedyną drogą. Koniec też może być przeznaczeniem,jak szansa, którą trzeba odrzucić,by kiedyś dostać inną, lepszą."

Emily przez dwa lata tkwiła w relacji bez przyszłości. Chłopak znęcał się nad nią nie tylko fizycznie.

Rany na duszy zdecydowanie pozostawiają większe blizny niż te widoczne na ciele. Dziewczyna osiągając swoje apogeum cierpienia decyduje się zakończyć życie. Na jej szczęście na moście,z którego planuje skoczyć pojawia się Derek.

Nagła ucieczka Emily ze szpitala uniemożliwia psychologowi zdobycia tak cennej wiedzy co do motywów postępowania. Po roku rolę się odwarcają. Emily ratuje swego wybawcę, który podróżując z bratem ulega wypadkowi.

Każda blizna na jej ciele to inny powód,dla każdego powstała. Symboliczna łza to nie tylko efekt bólu. To przede wszystkim dowód kolejnej porażki.

Toksyczny związek wyniszczył jej duszę i odebrał naprawdę wiele. Dodatkowo jego zachowanie w niemożliwy sposób było usprawiedliwianie przez najbliższych.
Emily znajdując siłę na odseparowanie się od oprawcy kreuje nowy wizerunek. Derek dostrzega w niej pozostałe piękno i chce ponownie coś poczuć pomimo własnych niepowodzeń osobistych.

Przyciągnie i odpychanie bohaterów ma dosyć poważne podłoże. Oboje w jakiś sensie czują się wybrakowani.
Blackwood pomagając innym zrozumieć siebie zapomniał jak mądrze rozwiązywać własne problemy. Bohaterowie znaleźli odwagę by zawalczyć o rzeczywistość,by ostatecznie rozliczyć się z przeszłością. Jej nie można wymazać. Każde doświadczenie czyni nas silniejszymi i mądrze wyciągnięte wnioski mogą ocalić przed krokiem,który może pokierować w stronę przepaści.

" 121 łez" to powieść pełną bólu,strachu, poczucia winy i lęku o każdy dzień.

" Czasami pożegnanie jest jedyną drogą. Koniec też może być przeznaczeniem,jak szansa, którą trzeba odrzucić,by kiedyś dostać inną, lepszą."

Emily przez dwa lata tkwiła w relacji bez przyszłości. Chłopak znęcał się nad nią nie tylko fizycznie.

Rany na duszy zdecydowanie pozostawiają większe...

Bardzo trudna i ciężka książka , jest tu dramat , trauma, ból i cierpienie ale tez historia pięknej miłości . Polecam, warto się zagłębić w ta historie .

Bardzo trudna i ciężka książka , jest tu dramat , trauma, ból i cierpienie ale tez historia pięknej miłości . Polecam, warto się zagłębić w ta historie .

Książka miała potencjał, początek bardzo ciekawy. Aczkolwiek im dalej tym gorzej, żadna osoba po takich przeżyciach nie zachowuje się w taki sposób. A na pewno nie z taką łatwością, wskakuje komuś do łóżka :D no halo

Książka miała potencjał, początek bardzo ciekawy. Aczkolwiek im dalej tym gorzej, żadna osoba po takich przeżyciach nie zachowuje się w taki sposób. A na pewno nie z taką łatwością, wskakuje komuś do łóżka :D no halo

121 łez I.M.Darka

,,Raz przyniosę Ci zbawienie,
raz bezbrzeżne cierpienie.
Czy przepaścią mą będziesz,
czy wzniesienie,
na krok nie odstąpię,
bo tlumaczysz me istnienie."

Co kryje w sobie dalszą część ksiąźki?

Główną bohaterką jest Emily Moore, którą znajduje się w trudnym momencie swojego życia.
W pewien sposób zerwała ona z przeszłością, lecz ona ciągle do niej powraca. Nie pomaga też fakt w jaki sposób Emily kreuje swój wizerunek; bezwzględnej, obojetnej kobiety, którą w rzeczywistości nie jest. Sytuacja zaczyna się zmieniać, gdy poznaje pewnego mężczyznę, który uratował ją 2 lata temu. Czy jednak będzie ona w stanie poczuć coś do tego mężczyzny?

,,Skąd właściwie człowiek wie, że jest zakochany? Skąd czerpie pewność, że to uczucie w nim jest miłością? A co, jeśli to tylko kłamstwo endorfin? Błąd serca? Kaprys znudzonych emocji?"

Do czasu Poznania Dereka Blackwooda - Emily doznała wyłącznie destrukcyjnej miłości. O ile taką relację można nazwać miłością. Przeszła relacja zostawiła wiele ran na ciele i przede wszystkim na psychice. Co przeszkadza jej niejako w pełnym zaufaniu i odtworzeniu się na tego mężczyznę. Nie pomaga również fakt, iż jest on psychologiem.

Czy jednak dobre intencje wystarczą, aby Emily zmieniła swoje życie?
Czy to w co wierzyła do tej pory warte jest poświęcenia w imię miłości?

,,Ta chwila przypomina marzenie, o którym myślisz, zdmuchując świeczki na torcie, wrzucając monety do fontanny, dostrzegając spadające gwiazdę. Twoje marzenie, które ma się spełnić komuś innemu."

Nie chcę za wiele zdradzać. Chcę tylko podkreślić, że z pewnością jest to książka ukazująca destrukcyjne stronę miłości, nie tylko mężczyzny do kobiety, ale także w stosunku do osób, które powinny być nam bliskie. Jednak pokazuje ona również, że prawdziwa miłość nie rani, a wręcz potrafi w pewien sposób uleczyć rany j dać nadzieję na lepszą przyszłość. 121 łez wywołało we mnie wiele emocji. Z pewnością jest to książka nie dającą o sobie zapomnieć.

121 łez I.M.Darka

,,Raz przyniosę Ci zbawienie,
raz bezbrzeżne cierpienie.
Czy przepaścią mą będziesz,
czy wzniesienie,
na krok nie odstąpię,
bo tlumaczysz me istnienie."

Co kryje w sobie dalszą część ksiąźki?

Główną bohaterką jest Emily Moore, którą znajduje się w trudnym momencie swojego życia.
W pewien sposób zerwała ona z przeszłością, lecz ona ciągle do niej...

Przeczytane, bo przeczytane ale szału nie ma, nie wciągnęła mnie i trochę się przy niej męczyłam. W książce było dużo przeskoków w wątkach przez co nie do końca wiadomo było, kiedy główna bohaterka wspomina swoją przeszłość, a kiedy powieść toczy się w czasie teraźniejszym. Nie mogłam się w nią wgryźć, irytowała mnie główna bohaterka i w ogóle wszystkie postacie w tej książce. Problemy bohaterów aż się wylewały z tej powieści, było ich aż za dużo. Niektóre wątki nie były dobrze przedstawione, rozwinięte i były niedociągnięte. Do tej pory się zastanawiam, jak? dlaczego? skąd się to wzięło? Żadnych szczegółów i w dodatku była przewidywalna, a momentami nudna.
Nic specjalnego niestety.

Przeczytane, bo przeczytane ale szału nie ma, nie wciągnęła mnie i trochę się przy niej męczyłam. W książce było dużo przeskoków w wątkach przez co nie do końca wiadomo było, kiedy główna bohaterka wspomina swoją przeszłość, a kiedy powieść toczy się w czasie teraźniejszym. Nie mogłam się w nią wgryźć, irytowała mnie główna bohaterka i w ogóle wszystkie postacie w tej...

„Ze słabości własnych siłę czerpię, bo nie ma potęgi większej od tego, kto w nagrodę każdą przeszkodę zmienia”

Emily jest kobietą, która zaznała wielkiej krzywdy w życiu. Mimo iż jest córką bogatych i wpływowych osób cierpi każdego dnia. Nie ma prawa sprzeciwiać się rodzicom. Każda decyzja, wybór narzucana jest jej z góry. Po co żyć skoro nie ma prawa być wolną i niezależną osoba? Kiedy jest już na granicy i dochodzi do wniosku, że nie ma dla niej nadziei, a osoba taka jak ona nie zasługuje na miłość i zaznanie szczęścia decyduje się na ostateczny krok, jakim jest skok z mostu. Wydawałoby się, że wszystko idzie zgodnie z jej planem. Jednak pojawia się Derek, który bez zastanowienia rzuca się jej na ratunek. Gdy Emilii uchodzi z życiem ma wielki żal do mężczyzny, że ocalił ją z rąk śmierci. Podstępem udaje jej się uciec. Jest pewna, że nigdy go już więcej nie zobaczy….

Los ma dla nich inne plany. Po roku ich drogi znów się przecinają. Jednak tym razem w odwróconej roli. To Emilii ratuje Dereka. Po całym zdarzeniu znów próbuje zniknąć. Czy jej plan się powiedzie? Gdy jest już pewna, że go nie spotka razem z przyjaciółką udaje się na podwójną randkę. Wśród mężczyzn jest on – jej wybawiciel Derek. Mężczyzna podejmuje wiele prób, aby pokazać jej jaką jest wartościową kobietą. Tajemnice, które skrywa dziewczyna wyjdą na jaw. Czy Derek będzie w stanie jej wybaczyć to, co przed nim skrywała?
Jak zakończy się ich przewrotna historia? Czy Emilii po wszystkich przejściach będzie potrafiła dać sobie kolejną szansę, aby żyć na nowo? Jak wpłynie na nią znajomość z przystojnym psychologiem? I co tak naprawdę oznacza 121 łez?

Za przeczytanie książki „121 Łez” zabierałam się bardzo długi okres czasu. Jednak teraz mogę powiedzieć, że żałuję, ponieważ, historia w niej przedstawiona jest niepowtarzalna, z którą nie spotkałam się w żadnej innej książce. Emocje, które tliły się we mnie podczas jej czytania były nie do opisania. Po radość i smutek aż do gniewu i strachu. Takie doznania może zapewnić nie, kto inny jak @i.m.darkss

„Ze słabości własnych siłę czerpię, bo nie ma potęgi większej od tego, kto w nagrodę każdą przeszkodę zmienia”

Emily jest kobietą, która zaznała wielkiej krzywdy w życiu. Mimo iż jest córką bogatych i wpływowych osób cierpi każdego dnia. Nie ma prawa sprzeciwiać się rodzicom. Każda decyzja, wybór narzucana jest jej z góry. Po co żyć skoro nie ma prawa być wolną i...

To w pewnym sensie druga część po „Gwiazdach nadziei”. Spotykamy tu siostrę Amary, Emily i poznanego w „Gwiazdach…” psychologa Dereka. Emily i Derek spotykają się w dramatycznych okolicznościach: on ratuje ją przed samobójczą śmiercią. Rok później sytuacja się odwraca i to Emily ratuje życie jemu i jego młodszemu bratu. W takich okolicznościach rodzi się między nimi nikła, pełna niedomówień więź.
Na pierwszy plan wysuwa się tutaj wątek depresji i przepracowywania traum.
Książka jest wprawdzie pełna romantyzmu, dużo jest tam mowy o uczuciach, bliskości, lękach ale jak podobały mi się „Gwiazdy nadziei” tak tutaj niespecjalnie mnie porwało. Nudnawo, momentami przerysowane i trochę nierzeczywiste.
Brakuje mi w książkach tej autorki konkretnych lokacji. Nie bardzo wiadomo gdzie wszystko się dzieje. I zastanawiam się dlaczego polscy pisarze (szczególnie pisarki) z takim uporem starają się być bardzo zachodni. Wydumane, zagraniczne imiona, lokowanie akcji za granicą… Po co? Czy to nie może być zwykła polska Emilia i zwykły polski Darek? I czy zamiast skakać z mostu bez nazwy gdzieś w świecie (przypuszczam, że w Londynie) to czy nie lepiej wybrać np. nasz piękny Most Świętokrzyski?
Było tak sobie, szczerze mówiąc.
Jak na razie wyczerpałam chęć na książki I.M. Darkss.

To w pewnym sensie druga część po „Gwiazdach nadziei”. Spotykamy tu siostrę Amary, Emily i poznanego w „Gwiazdach…” psychologa Dereka. Emily i Derek spotykają się w dramatycznych okolicznościach: on ratuje ją przed samobójczą śmiercią. Rok później sytuacja się odwraca i to Emily ratuje życie jemu i jego młodszemu bratu. W takich okolicznościach rodzi się między nimi nikła,...

Historia bardzo trudna i smutna, opleciona jednak humorem i ciętymi odzywkami. Fajnie się ją czytało.

Historia bardzo trudna i smutna, opleciona jednak humorem i ciętymi odzywkami. Fajnie się ją czytało.

Który to już raz nabieram się na ładną okładkę i intrygujący opis... Ta książka jest tak słaba, że aż żal o niej pisać, a wysokie noty wręcz bolą. Jedyne za co można pochwalić autorkę to to, że wie co się teraz "sprzedaje" i osiąga sukces. Smuci mnie jednak to, że poziom czytelnictwa potrafi osiągnąć takie dno. Nie zrozumcie mnie źle, wierzę że nawet taka miernota może znaleźć swoich czytelników, no ale, żeby zaraz tak wychwalać ją pod niebiosa? Wielcy pisarze poprzewracali by się w grobach widząc coś takiego! Jeśli kogoś moja opinia zbytnio uraża to przepraszam, ale delikatnie ujmując wkurza mnie to że taki "gniot" może się tak wybić i nakręcać tą spirale literatury najniższych lotów z list bestsellerów... Przechodząc jednak do rzeczy... Sam początek historii jest dość interesujący. Poznajemy Emily tkwiącą w toksycznym związku i ślepo zakochaną w swoim oprawcy. Na tym etapie pozycji nawet jej trochę współczułam, choć denerwowała mnie jej bierność i użalanie się nad sobą... Niestety od momentu zetknięcia się ze sobą naszych bohaterów historia nabiera cech taniego romansidła z jeszcze tandetniejszym dramatem... Irytowało mnie dosłownie wszystko. Zarówno Emily, która jakby zatrzymała się na etapie burzy hormonalnej i całkowicie zapominała o swoich traumach, jak i jej partner którego imienia już zapomniałam :) (vel Przeklęte oczy, Pan zero mrhhhh xd) - najgłupszy psycholog jakiego tylko można sobie wyobrazić - nad wyraz niedojrzały, nieprofesjonalny, ze słabością do swoich pacjentek, jednym słowem - psychol xd (chyba autorka zbytnio wzięła sobie do serca opinie jakoby psychologowie często sami mieli problemy ze sobą). Ogólnie cała fabuła jest tak przewidywalna, banalna, naiwniutka, iż pozostaje tylko zgrzytanie zębami. Nieprawdopodobne zbiegi okoliczności, miłości niemal, że od pierwszego wejrzenia, rozstania i powroty... Takie lepsze i gorsze odgrzewane kotlety (ten jest wręcz do wyrzucenia). Nie chcę spojlerować, ale koniec książki i scena ze szpitalem była już naprawdę strasznie wymuszona a przy tym niesmaczna, bo naprawdę nasi bohaterowie nie mają tych naście lat, by w każdej dosłownie sekundzie chcieć z siebie zdzierać ubrania... Poczułam się mocno zdegustowana. Nie wiem czemu mają służyć takie sceny, bo na pewno nie uzyskaniu sympatii do takich głupiutkich bohaterów. Naprawdę nie wiem jakim cudem przebrnęłam przez całość, bo miałam wrażenie, że z każdą kolejną stroną jest tylko gorzej. Koniec również mnie nie zaskoczył - nuda, nuda, nuda!, Niestety tak to jest jak pozazdrości się popularności autorkom takich hitów jak "365 dni" czy "50 twarzy Greya". Tak szczerze mówiąc nie dziwię się, że autorka postanowiła ukryć się za obcobrzmiącym pseudonimem. Wszystko rozumiem :)

Który to już raz nabieram się na ładną okładkę i intrygujący opis... Ta książka jest tak słaba, że aż żal o niej pisać, a wysokie noty wręcz bolą. Jedyne za co można pochwalić autorkę to to, że wie co się teraz "sprzedaje" i osiąga sukces. Smuci mnie jednak to, że poziom czytelnictwa potrafi osiągnąć takie dno. Nie zrozumcie mnie źle, wierzę że nawet taka miernota może...